Nie waha się używać siły fizycznej. Tylko najbliższym okazuje to, co skrywane jest pod zewnętrzną skorupą. Jest dziki i nieprzewidywalny. Stroni od towarzystwa i preferuje samotność. Uznaje prawa naturalne, jak prawo silniejszego czy przeznaczenie. Nie lubi sytuacji skrajnych — kompletnego chaosu czy całkowitego podporządkowania. Jeżeli uważa, iż dane zachowanie zagraża naturalnemu porządkowi, może stanąć w obronie prawa bądź chaosu, by przywrócić równowagę. Nie znosi też, gdy w jego pobliżu czyni się otwarcie zło, ale równie niechętny jest nadmiernemu pomaganiu innym, szczególnie własnym kosztem. Raczej nie uderzy pierwszy, ale i nie zawaha się oddać. Jest on osobą typowo neutralną i obojętną na to, co się dzieje. Tak samo jest nastawiony wobec ludzi czy też innych ras. Bywa agresywny, ale tylko wtedy, gdy ma dobry powód.

Wysoki, rosły mężczyzna o posturze byka jak nie lepiej. Pierwsze co na pewno rzuca się w oczy to jego liczne blizny i tatuaże plemienne. Twarz ma surową i charyzmatyczną. Jego przenikliwe, chłodne spojrzenie nie zachęca do rozmowy z nim. Mierzy sobie 180 cm. Oczy piwne, włosy czarne, prawie że opadające na ramiona, czyli po prostu długie. Zarost i wąsy w miarę dokładnie przygolone brzytwą i popodcinane nożycami. Przeważnie przywdziewa skórzaną odzież ze zwierząt, które on upoluje, jednak gdy w grę wchodzi walka, wtedy w walce używa skórzanego kirysu, podbijanego stalowymi płytkami złączonymi łańcuszkami, co ma zapewniać luźny ruch i amortyzację przy ciosach, oraz tak samo zbudowanych nagolenników. Również przywdziewa dwa stalowe karwasze, od łokcia po nadgarstek. Jego postawa jest typowo prostacka i nieokrzesana. Aha... i nos ma duży.

Nathaniel od dziecka mieszkał w obozie plemienia dzikich wron. Jego matka zmarła od ran odniesionych podczas ataku bandytów w czasie podróży z Fellarionu. Z jej łona wyciągnął go wojownik, który po śmierci otworzył jej brzuch nożem. Był wcześniakiem, był słaby, nie płakał jednak i zachowywał się spokojnie. Mało co nie umarł, gdy w pewnym momencie przestał oddychać. Jego ojciec po tym tragicznym dniu zaprzysiągł pomścić śmierć swojej żony i udał się w ślad za bandytami. Nigdy nie powrócił.

Nathaniel zgodnie z tradycją dzieckiem plemienia. Zgodnie z tradycją opiekowały się nim wszystkie kobiety i wszyscy mężczyźni. Nauczano go o tradycji i Pradawnych. Dzień mijał mu na nauce, chociaż tak naprawdę czuł pociąg do wielkich potyczek, bitew, polowań i życia w osamotnieniu. Nie interesował się tak naprawdę rówieśnikami. Nie trzymał z nimi żadnego kontaktu, był samotnym wilkiem. Nauka w upływie czasu szybko mu mijała dzięki temu, iż przyswajał sobie wiedzę o wiele szybciej niż inni. Nathaniel rósł. W międzyczasie zajmował się fleczerstwem, które jako jedyne z dostępnych mu rzemiosł uwielbiał. Robił strzały i łuki, lecz nie umiał z nich strzelać. Ot, tak dla przyjemności.

Dane mu było w końcu wziąć udział w polowaniach, bitwach, nauczył się wiele o wojnie przez pierwsze trzydzieści lat. Raz czy dwa napotkał na pradawne smoki, lecz nie był on w stanie wraz z innymi takiego złapać. Łatwiej mu szło, gdy miał za zadanie schwytać gryfa. Łatwe to zadanie? Oberwij chociaż raz od niego dziobem! Godzinami się z nim użerać, by potem go zamęczyć i nie pozwolić mu odlecieć. O tym można biadolić w nieskończoność, ale nie mam na to czasu i chęci.

W wieku 32 lat zdecydował się opuścić rodzinne strony. Wiele podróży i przygód przeżył podczas swojej wędrówki aż tutaj. Chociaż i o tym nie chce mi się pisać, bo po co. Kto niby to przeczyta? W każdym razie przybył do tej krainy, zobaczył... a co będzie dalej?