Jest postacią bardzo energiczną. Pełna zachwytu nad wszystkim i zapału, jej entuzjazm jest zaraźliwy. Do wszystkiego się rwie, wszystkiego chce spróbować, zrobić sama. Ma złote serce, nie potrafi odmówić pomocy komuś potrzebującemu. Jednak to zwykle ona potrzebuje pomocy, bo jej w gruncie rzeczy bezbronna. Ma ognisty temperament, łatwo wpędzić ją w gniew czy doprowadzić ją do łez. Mówi to co myśli i to w chwili, kiedy to myśli. 

Często się śmieje, jest radosna i trudno zachować przy niej powagę.  Z charakteru przypomina sześciotygodniowe kocię. Sam wdzięk i żadnych zahamowań. 

Czasami ma się wrażenie że stara się ''żyć na zapas'', cieszyć się tak, jakby nie miała już wiele czasu. Jest też względem siebie skrajnie lekkomyślna. Jest bardzo wrażliwa i delikatna, ma duszę artystki. Potrafi usiąść na środku ścieżki w lesie i zacząć malować lub pisać bo ''ma wenę''.

Dobrymi słowami które ją opisują jest wdzięk i urok. Ciężko oderwać wzrok od niej i zachować trzeźwość umysłu.  W milutkiej i sympatycznej, ale niczym szczególnym nie wyróżniającej się twarzyczce płonie ogromne, piękne, błyszczące, ciemnozłote oko, od którego nie sposób było oderwać spojrzenia. 

Drugie oko było większą część czasu nakryte i zasłonięte złocistym lokiem, opadającym na policzek. Lok ów Bonnie co pewien czas odrzucała szarpnięciem głowy lub dmuchnięciem, a wówczas okazywało się, że drugie oczko Oczka w niczym nie ustępuje pierwszemu. Nosek jest mały i zadarty odrobinkę do góry, a usta ciągle się uśmiechają. Włosy są długie i kręcone, o brązowym kolorze. Posiada biało-szare skrzydła. Jest niska i niezwykle drobna. Wygląda na kruchą i taka właśnie jest, co nie znaczy że wygląda niepozornie. Wręcz przeciwnie, swoja osobą szybko przyciąga uwagę 

ludzi, zresztą słusznie, bo to śliczna osóbka. Porusza się szybko i energicznie, ale z gracją i precyzją ruchów mówiącą o dużej zręczności. Mówi szybko, z entuzjazmem i zapałem. Swoim wyglądem wzbudza automatycznie instynkt opiekuńczy. Ubiera się w długie suknie, a gdzieś przy sobie na pewno ma notatnik pełen wierszy i szkiców, i ołówek. Pachnie nieuchwytnie truskawkami i cytrusowo-różanymi perfumami.

Essi powstała ze związku fellarianki i anioła. Nigdy nie poznała swoich rodziców. Jej ojciec został wezwany do Planów Niebieskich niedługo po jej urodzinach i nigdy więcej nie pojawił się w jej życiu, a matka zmarła w czasie porodu. Jako dziecko była bardzo chorowita i delikatna. Mała wychowywała się w wiosce dla utalentowanych fellarian, Keongju. Bardzo szybko wyszły na jaw jej niezwykłe umiejętności. Bonnie w tym okresie wszyscy unikali, za co nie miała później żalu, bo potrafiła podpalać co popadnie. Nie potrafiła nad tym panować, więc starała się nie złościć i tłumić emocje. Nie wyszło to 
na dobrze bo jak wybuchła to podpaliła cztery chaty. Na szczęście nikogo w nich nie było. Związano więc jej moce aż do czasu, kiedy urosła dość, żeby panować nad sobą. Przez ten czas uczyła się malowania, rysowania, śpiewu i gry na flecie.W wieku 16 lat zwrócono jej moce. Teraz panuje nad mocą całkiem nieźle. 
Już tylko czasem ''wymknie się jej'' ogień, czy podniesie temperaturę. Ale spokojne życie w wiosce jej nie zadowalało. Chciała poznać świat. 
Pewnego dnia ruszyła więc pieszo w dal, bez broni, bez niczego, co by ją chroniło. Jedyna wartościowa rzecz jaką miała to był wisiorek w kształcie klepsydry, który zawierał czar, który pomagał w utrzymaniu zdolności w ryzach. Jednak w miarę jak piasek w klepsydrze przesypuje się, czar z czasem słabnie i zanika. 
Przez pewien czas podróżowała i zwiedzała świat. Parę tygodni tu, parę tam. W czasie drogi zahaczyła o Zamek Czarodziejek, gdzie dowiedziała się o wrodzonym talencie do leczenia i nieco się nauczyła leczyć. Nauczyła się też strzelać z łuku. Na życie zarabia jako trubadurka i poetka, pisze własne wiersze. 
Z tym chce związać swoją przyszłość. Popularnie nazywa się ją Oczko, a najbliżsi, wołają tak jak nazywano ją w wiosce, Pacynką.