Granica

Jak płatek krucha,
choć długoucha,
dobrze zadbana,
cieszy oczy z rana.

Gdy zbliżę się śmiało,
powącham tą małą,
"Toć to woń miłości!"
zakrzyknę z radości.

Zaś korzeń jej trzyma,
cały świat w rymach,
I liściem ukoi
każdego, kto się boi.

Zło kolcem wnet przegna,
przyjaciół rosą pożegna.
Oh! Sekret Tobie powiem:
Podczas pełni bowiem,
gdy ją pocałujesz,
szczęście odnajdujesz!