Ekradon ⇒ Karczma "Pod Gryfem"

[Ari]

Obroniæ mo¿e nie, ale z pewno¶ci± zdo³am uciec... - zmierzy³a wzrokiem jego gabaryty. - Poza tym wci±¿ mamy jednego konia.
Rzuci³a przez okno okiem na blisk± omdlenia szkapê.

[Ardil]

- To ty masz sakiewkê - odpowiedzia³, odwracaj±c wzrok.
- Moja praca wygl±da tak: Ty p³acisz - ty uciekasz. Ja biorê pieni±dze - ja os³aniam odwrót. Proste!?

[Ari]

Przez d³u¿sz± chwilê na jej twarzy go¶ci³o napiêcie. Zastanawia³a siê. W koñcu, miast turlaæ, przycisnê³a monetê do sto³u.
Zgoda. - odezwa³a siê. - Wyruszamy od razu.
Po czym wsta³a i podesz³a na zaplecze, gdzie na zydlu ko³ysa³ siê gospodarz. Po chwili Ardil us³ysza³ jego zduszony czyj±¶ rêk± krzyk, g³o¶ne pla¶niêcie, brzêk kilku monet upuszczanych na pod³ogê i zachwycony, mêski pisk.
Ari wysz³a z zaplecza i skinê³a g³ow± mê¿czy¼nie, kieruj±c siê ku wyj¶ciu z knajpy.

[Ardil]

Spojrza³ na ni± z podziwem i jeszcze chwilê sta³ w miejscu, po czym szybko z³apa³ swoje tobo³y i pobieg³ za elfk±.
- Dwie z tych monet przed chwil± nale¿a³y do mnie, tak¿e. Jak ju¿ kradniemy, to mo¿e..?
Spojrza³ na swojego wierzchowca i kobietê w budynku.
- ...to mo¿e powinni¶my jak najszybciej znale¼æ transport i ruszaæ jak najdalej st±d.

[Ari]

Bez s³owa wrêczy³a mu dwie z ukradzionych monet i poprawi³a guziki koszuli, któr± nosi³a pod wzmacnianym metalem gorsetem.
Twój koñ jest g³odny. - zmierzy³a zwierzê wzrokiem, potem kiwnê³a brod± w stronê drugiego, karego konia, który sta³ obok. - I ten te¿.
Bez ogródek i wahania odwi±za³a tak konia Ardila, jak i karego, po czym poprowadzi³a je ku bramie miasta, nie zwa¿aj±c, czy mê¿czyzna za ni± pod±¿a.

[Ardil]

- Widzê, ¿e nie masz zbytnich oporów przed kradziejstwem, hmm? - powiedzia³ z lekkim przek±sem, odbieraj±c swojego konia z d³oni elfki. - Dama, pff.
Oboje ruszyli w stronê bramy.

[Reira]

Para rozmawia³a jeszcze chwilê, po czym kobieta wysz³a na zaplecze. Reira s³ysza³a zduszony krzyk i brzêk kilku monet. Po chwili dziewczyna wróci³a i wysz³a z karczmy. Tajemniczy mê¿czyzna pogna³ za ni± i je¿ po chwili znów uciekli siê do z³odziejstwa.
- Có¿ s± ró¿ne sposoby zdobywania maj±tku...- powiedzia³a cichutko do siebie.
Zastanawia³a siê strasznie gdzie pojad± i kim s±.
W³a¶ciwie nie mamy nic lepszego do roboty. Prawda demonku? pod d³u¿szej ciszy uzna³a, ¿e nie warto do niego zagadywaæ, obrazi³ siê- trudno.
Wysz³a z pomieszczenia i zamieni³a siê w nietoperza i pogna³a za ledwo odczuwalnym ju¿ zapachem.

c.d wschodnia brama miasta