Granica

- Nie, idziemy sami. Powinna być w tym lesie więc z całym szacunkiem, ale nie - odpowiedziałem swoim takim dość normalnym głosem. Następnie odwróciłęm się na pięcie, po czym powolnym krokiem poszedłem jeszcze dalej w las, gdyż myślałem, że Villemo powinna być gdzieś w tym lasku. Nie oglądałem się za siebie. Odruchowo chwyciłem się za ramię, gdyż zaczęło trochę piec. Dziwne, że to było to ramię na którym widnieje pieczęć demoniczna anosai. Byłem trochę zmęczony i lekko przymulony. Dlaczego? Nie wiem... coś jakby nagle mnie wyczerpało. Nieco chwiałem się na nogach, ale trzymałem pion, więc Angie nie powinna nic zauważyć. Tak oto razem poszliśmy jeszcze dalej. W czasie drogi rzekłem:
- Angie... Ściemnia się, zaraz zrobimy jakiś obóz, albo coś. - to mówiłem lekko zmeczonym głosem. Już traciłęm czujność.

Ciąg Dalszy