Granica

- Largonie czy nie uważasz, że powinniśmy ruszać na poszukiwanie twojej przyjaciółki? Tracimy czas na zbędnych rozmowach. - powiedziała Angie przestępując z nogi na nogę. Chciała jak najszybciej pomóc chłopakowi, odnaleźć tą zaginioną kobietę, a potem ruszyć własną drogą.
Widząc, że Ellenai nie ustępuje i chce iść z nimi, Angie rzekła:
- Możesz iść z nami, o ile Largon się zgodzi. Mnie to obojętne czy będziesz z nami podróżowała czy nie. Obyś tylko nas nie opóźniała.
Spojrzała na sowę, wyczekując decyzji Largona.

- Nie, idziemy sami. Powinna być w tym lesie więc z całym szacunkiem, ale nie - odpowiedziałem swoim takim dość normalnym głosem. Następnie odwróciłęm się na pięcie, po czym powolnym krokiem poszedłem jeszcze dalej w las, gdyż myślałem, że Villemo powinna być gdzieś w tym lasku. Nie oglądałem się za siebie. Odruchowo chwyciłem się za ramię, gdyż zaczęło trochę piec. Dziwne, że to było to ramię na którym widnieje pieczęć demoniczna anosai. Byłem trochę zmęczony i lekko przymulony. Dlaczego? Nie wiem... coś jakby nagle mnie wyczerpało. Nieco chwiałem się na nogach, ale trzymałem pion, więc Angie nie powinna nic zauważyć. Tak oto razem poszliśmy jeszcze dalej. W czasie drogi rzekłem:
- Angie... Ściemnia się, zaraz zrobimy jakiś obóz, albo coś. - to mówiłem lekko zmeczonym głosem. Już traciłęm czujność.

Ciąg Dalszy