Jadeitowe Wybrzeże ⇒ [Księżycowa wyspa na Oceanie Jadeitów]Raj na ziemi! Chyba...

[Pani Losu]

Szaleństwo i chaos niewątpliwie było dobre, jak najbardziej. Jednak co za dużo to nawet dla magicznej, fioletowej istotki niezdrowo.
Spojrzała podejrzliwie w swoje notatki.
Przygody tych tutaj musiały się zakończyć i to w tym momencie. Jedna z głowy... zostało wielu, wielu więcej.
Przeniosła wzrok na paplącą przed wampirem kotkę, która chyba próbowała nie pogarszać sytuacji. To mogłaby być ciekawa rozmowa - niewątpliwie młoda chciałaby położyć na nieumarłym swoje puchate łapki. Lecz niestety nie tym razem.

Znużona przeglądaniem zapisków, zbliżyła się niezauważenie do schowanej w lesie parki. Kogo by tu ruszyć... ją? Jego? Namyślała się chwilkę, dając kotołaczce pobrudzić jeszcze trochę. Nagle pstryknęła i już wiedziała.
On.

Przygotowała zaklęcie, ładniutką wyrwę międzywymiarową, posłuchała paru ostatnich słów i... wicher zerwał się za plecami Antara, gdy świecąca purpurą portalowa dziura ukazała nietoperzą istotę wyciągającą po niego szpony. Mrugnięcie później bliźniaczy portal rozbłysną za Kaną i inne monstrum pochwyciło ją w pasie. Odruchowy krzyk i wyciągnięcie ręki - ale zerwała jedynie klamrę od płaszcza nie zdoławszy przytrzymać się wampira. Ich oczy spotkały się na mgnienie, gdy nagle wszystko zalał róż.

Antar odzyskał świadomość już na swoim statku. Jego załoga - cała! - podnosiła się powoli wraz z nim. Wody były spokojne, a niebo ciemne. Lecz coś nie było w porządku... w ręku trzymał pogniecioną kartkę.

Wyrysowana fioletowym tuszem podobizna kotki spoglądała z niej figlarnie na świat.