Poezja ⇒ Wiersz kucharski.

[Comeda]

----------------------------------------------------------------------
Natarczywie nacieram na tarce startą stertę kości
Zacierając ręce, ścieram ścierwo ściętych, śniętych ości...

Dla ścisłości - już nie ścierpię
ciernia cierpliwości.

Ściskając ścierkę ciasno
ciskam nią z wściekłości w ciasto
jednego z jegomości

Ten się złości
Rości należności

Przybrawszy przyprawę w prawicy, przyprawiam go o przyszłe przyjęcie w przychodni
Przy czym przystaję, przysłuchując:
-Przy prawie przekonasz się, przy kim ozór przyszpilić - Nieprzyjaciel przykrzykuję
-Prześlij to przełożonemu - przypominam (nie główkuję)

Gości dość, by iść swą ścieżką
iście żegnam cię koleżko.

Wytrzymując trzeszczenie i trzask drzwi
trzymam czyny w czaszce aż trzy dni,

Morał wiersza? niemoralny
nawet w złym bądź regularny
------------------------------------------------------