W rzeczywistości jednak był jak każdy inny młodzieniec w tym wieku. Żądnym przygód, chęci zabawy oraz przeróżnych swawoli. Rwało go dosłownie wszędzie. Jednak w sytuacjach krytycznych potrafił zachować zimną krew, bo jak go ojczym uczył, heroizm nie prowadzi do niczego dobrego. Nie ma za bardzo swojego zdania, zazwyczaj przystaje po stronie tego, który ma rację lub za osobą, którą popiera większość zgromadzenia. Zawsze marzył o tym, by być rycerzem. Prawa i reguły są dla niego niczym obowiązek. Czasem stawał w obronie potrzebujących, sam zaś najczęściej obrywał. Nie jest obojętny na ludzką krzywdę. Jest typem samotnika i wcale nie z wyboru. Nie przeszkadza mu towarzystwo drugiej osoby, wręcz przeciwnie. Jedyne czego się lęka to pająki.

Jego wygląd jest przeciętny. Jego włosy są długie, czarne, oczy zaś piwne. Dziwnym zrządzeniem losu jest fakt, iż jego cera wygląda na dziewczęcą, co niezbyt mu się przez jakiś czas podobało. W końcu jednak zaakceptował się takim, jakim jest. Mierzy sobie 173 cm, a jego budowa ciała jest wyrzeźbiona, lecz nie krępa. Nie zawiera w sobie żadnego specjalnego stylu zachowawczego czy poruszania się, a także gestów. Jest wytrwalszy, aniżeli silny. Jest jeszcze bardzo młodą osobą, niedoświadczoną i próbującą życia. Nie ubiera się najlepiej. Zawsze wkładał to, co podawała mu jego matka. Sam nigdy za dobrze nie potrafił prowadzić swojej ''garderoby''. Ma także gęste brwi, co sprawia wrażenie, że wygląda na poważną osobę.

Urodził się w Winterfell. Była to mała osada położona nieopodal rzeki Kog. Wychowywał się w bardzo licznej rodzinie, a warunki nie pozwalały im na normalny byt. W wieku 9 lat przyuczany już był do ciężkiej pracy i zawsze pomagał swojemu ojcu w pracy, kiedy tylko tego potrzebował. W wieku 12 lat po raz pierwszy doznał możliwości uczenia się walki mieczem, bo jak twierdził, chciał zostać rycerzem. Było dużo sprzeciwów, ale w końcu jego ojciec się zgodził. Wszystko to zapoczątkowała praca u kowala, gdzie zresztą pracował później jako czeladnik, czyli pomagał kowalowi, a sam jeszcze uczył się podstaw oraz najważniejszych rzeczy dotyczących wytapiania, odlewania, kucia itp. Jego rodzice byli po prostu zwykłymi ludźmi mieszkającymi na roli. On sam wraz z dwoma braćmi i jedną siostrą musieli również pracować, by przeżyć. Nieraz się zdarzyło, że byli publicznie poniżani. Wiele nieszczęść dotknęło tę rodzinę. Najpierw zabójstwo Geralda, najstarszego syna w tej rodzinie. Później doszło do gwałtu na Annie, która miała jeszcze zaledwie 13 lat. Na koniec przyszła zaraza i zebrała śmiertelne żniwo. Stracił wtedy wszystko. Dom, rodzinę, najbliższych... wszystko. Sam ledwo wygrał walkę o życie. Chciał nawet odebrać sobie życie i nie męczyć się dłużej.

Wtedy przybył do niego kowal, u którego niegdyś pracował.
- Młodzieńcze — powiedział — Wiem, jak ci jest ciężko.
Jarvan jednak milczał. Nie mógł się pogodzić z losem swojej rodziny, przecież nikomu nie zawinili. Dlaczego oni? Te pytania najczęściej krążyły mu po głowie. W pewnym jednak momencie poczuł na swoim ramieniu rękę kowala.*
-Mogę ci zapewnić schronienie — spojrzał litościwie na chłopca. Podrapał się drugą ręką po głowie, wtem kontynuował. - Przyda mi się twoja pomoc. Nauczę cię kowalstwa, a jeśli zechcesz, nauczę cię władać mieczem.
-Ale ja już umiem władać mieczem -powiedział bez namysłu.
-Głupcze. Człowiek całe życie się uczy pewnych rzeczy i mimo, że będziesz w tym lepszy od większości osób, to jednak, by osiągnąć pełny sukces, to trzeba się hardo do tego przyłożyć, no wiesz... trening czyni mistrza! - przerwał. Nie chciał dziecku prawić kazania, więc tylko zapytał. -To jak? Idziesz? - I wyciągnął przyjaźnie rękę do młodzieńca. Jarvan nic nie mówiąc, złapał go za rękę i razem wyszli z tego przytułku i udali się bezpośrednio do kuźni.

Pewnie sobie pomyślisz, że ta historia jest prostolinijna i denna. Ale jakże odmieniła życie Jarvana. To właśnie dzięki kowalowi mógł znowu stanąć na nogi i mógł kontynuować swoje życie, pasje, mógł sobie od teraz pozwolić na pewne rzeczy. Gdy miał już 25 lat był bardzo wytrawnym kowalem. Nie najlepszym, ale był dobry w tym, co robi. Nawet jego szermierka uległa znacznej poprawie, gdyż jego zmarły ojciec był za dawnych lat zaledwie strażnikiem miejskim. A halabarda niewiele ma do miecza. A właśnie! Skoro mowa o rodzinie, jest jeszcze jeden kluczowy moment w jego życiu. Gdy jego matka umierała, podarowała mu pierścień, który nosiła, kiedy jeszcze była małą dziewczynką. Przyjął ten gest i siedział z matką do końca. W wieku 12 lat widział jej śmierć.

W wieku 27 lat zapragnął czegoś nowego, czegoś porywającego. Czegoś, co pamiętałby przez całe swoje życie. Zamierzał wyruszyć w świat i spróbować swoich sił w nieznanym mu świecie z tym, czego nauczył się przez tyle lat. Chciał opuścić tę wieś... nie najpiękniejsze miał tu wspomnienia. Pożegnał się z kowalem, ten był dla niego prawie jak drugi ojciec. Ciężko mu było, ale przystał na jego decyzję, gdyż chciał go usamodzielnić. Teraz jest w świecie pełnym magii i przygód. W świecie, w którym nie brak niebezpieczeństw i zasadzek czyhających na śmiertelników i innych nieszczęśników. Zdawał sobie z tego sprawę, ale wolał myśleć o dobrych rzeczach. Z tym, co ma wyruszył do... Alaranii.