Katharine można poznać najłatwiej jako jej klient. Uprzejma i profesjonalna jednak niepozbawiona empatii. Na balach można ją poznać jako osobę. Inteligentną o bystrym umyśle jednak ważącą słowa. Nie jest typem kokietki, która papla o niczym. Rozmówca szybko się przekona, że jest to kobieta o dużej wiedzy i niedająca sobie w kaszę dmuchać. Wydaję się dążyć do celu nawet za cenę cudzego życia. Niektórzy twierdzą, że dosłownie, jednak osoby mające "niezbite i autentyczne dowody" szybko odwoływały oszczerstwa. Dla swojej służby i uczennicy jest surową, ale hojną panią. Utrzymuje kontakt z wieloma czarodziejami i czarodziejkami, ale wyraźnie gardzi wszelkiej maści szamanami i guślarzami. Swoich kochanków traktuje instrumentalnie, uważa, że uważa się za stronę wykorzystującą niewykorzystywaną. Nie ukrywa swoich badań. Chce poprawić rasę ludzką, która żyje dużo krócej i jest mniej sprawna fizycznie od innych. Chce zmienić jej cechy fizyczne bez ingerencji w psychikę. Długowieczność, przystosowanie oczu do ciemności, silny wrodzony talent do magii i znaczna sprawność fizyczna to jej cel. Demonologią interesuje się, jak sama mówi, teoretycznie i w charakterze defensywnym. Jak jest naprawdę... To wie niewiele osób.

Róża wygląda na jakieś dwadzieścia lat. Niektórzy mówią, że poprawiała swoją urodę magią, coś w tym może być, bo na pewno jest bardzo piękna. Długie i zgrabne nogi, szczupła talia... Figurę ma jednak w pełni kobiecą, zaokrągloną gdzie trzeba, o jędrnych piersiach. Wielu mężczyzn wodzi za nią wzrokiem, pełnym pożądania, a kobiety nie zawsze potrafią skryć zazdrość. Porusza się z naturalną gracją, szczególnie w sukniach, które preferuje. Głos ma miły dla ucha. Włosy prawie zawsze nosi starannie, ale niewyszukanie uczesane.
Gdy może sobie na to pozwolić, ubiera się w suknie. Prawie zawsze w ciemnych kolorach. Bez pokaźnych dekoltów czy ozdobień jednak przylegające do ciała, podkreślające jej figurę. Czasem gdy założy jedną z kreacji rozciętych z boku, ukazuje kształtną i bladą, niemalże białą nogę. Podobnie jak arystokratki uważa, że opalone to mogą być chłopki, a dama powinna się odznaczać śnieżnobiałą karnacją. Praktycznie zawsze ma na sobie biżuterię. Srebrny łańcuszek okręcony wokół kostki i dwa pierścienie ze szmaragdami. Czasem można ją zobaczyć i z inną biżuterią czy to z naszyjnikiem z rubinów, czy to z pierścieniem z tym samym kamieniem.
W podróży również preferuje ciemny kolory. Długie buty do końskiej jazdy, wygodne i wytrzymałe spodnie oraz ciemny kaftan. Mimo, że jest to ubranie niewyszukane, to widać, że wykonane z dobrych materiałów oraz skrojone na miarę. Jej znakiem rozpoznawczym są perfumy o zapachu róży, stąd przydomek, pod jakim jest znana wśród innych adeptów. Nikt inny jednak go nie używa.

Kim była kiedyś? Tego nie wie chyba nikt. Niektórzy jednak pamiętają, że ich dziadowie kojarzyli Katharinę jako podlotka. Teraz na pewno jest wielką panią, mieszkającą w okazałej willi gdzie na organizowane przez nią bale ma wstęp tylko elita. W lewym skrzydle przyjmuje również klientów. Specjalizuje się głównie w zaklęciach dotyczących płodności, pomaga zajść w ciążę kobietom, a i dyskretnie potrafi spędzić płód. Wśród kobiet z wyższych sfer (a i paru właścicieli burdeli to jej stali klienci) ogromną popularnością cieszą się produkowane przez nią amulety chroniące przed zapłodnieniem. Oczywiście Katharina zapewnia pełną dyskrecję. W tym samym skrzydle prowadzi również swoje badania. Nie tak teoretyczne jak utrzymuje. Obecnie szykuje się do przyzwania demona, aby zgłębić ich tajemnicę nieśmiertelności. 
Utrzymuje kontakt z półświatkiem. Faktycznie dostarczają jej żywych ludzi do eksperymentów. Sporadycznie jednak bezdomni i przyjezdni, którzy znikają, często budzą się przykuci do stołu. To również te kontakty i bogactwo pozwalają jej utrzymać wszystko w tajemnicy oraz zapewniają stały dopływ narkotyku. Wszelkie plotki składa na karb zazdrości i małostkowości ludzi. W końcu kto by zraził do siebie szanowaną czarodziejkę dla jakichś ludzkich odpadów? Poza nią laboratorium widziała tylko jej uczennica Elia. Około dwudziestoletnia pannica jest już od pięciu lat u niej w terminie. Róża nie tylko uczy jej wiedzy tajemnej, a i traktuje jako służącą. Ponoć by uczyć pokory i skupienia potrzebnych do rzucania zaklęć. Oprócz niej zatrudnia oczywiście normalną służbę, jednak pieczę nad nimi sprawuje majordomus, Hubert. Katharina traktuje ich jako element wyposażenia, na którym może się wyżyć. Mimo to płaci im dobrze, a czasem dorzuci coś (a raczej zleci to dla Huberta) dodatkowo.
Faktycznie jej celem jest polepszenie puli genowej rasy ludzkiej, która w jej mniemaniu odstaje od innych ras. Zdaje sobie sprawę, że eksperymenty wymagają ofiar (a czasem ofiar ubocznych gdy ktoś ma za długi język) i nie przejmuje się ludźmi, których pozbawia życia. Często również wyrusza do odległych miejsc pod eskortą najemników, aby pogłębić swoją wiedzę o różnych rasach i stworzeniach. Obecnie od długiego czasu przygotowuje się do wezwania demona i uwięzienia go. Nie chce jednak zawrzeć paktu a wydrzeć tajemnicę długowieczności istot piekielnych. W tym celu od dawna umacnia zabezpieczenia magiczne w tajnym pokoju, o którym wie tylko ona i Elia.
Kto był jej mentorem? Jej koledzy po fachu kojarzą, że przywiózł ją z jednej z wypraw czarodziej imieniem Magnus. Gdzie ją znalazł i jak odkrył w niej talent magiczny, wie tylko ona, bo jej mentor nie żyje od dobrych trzydziestu lat. Willa, w której mieszka Róża należała wcześniej do niego, Magnus był jednak typem podróżnika i nieruchomość wtedy zarastała pajęczynami i gromadziła kurz. To również od niego Katharina zaraziła się wizją wspomożenia ewolucji.
Wartym wspomnienia są bale, które z lubością wyprawia. Wstęp jest tylko za zaproszeniem, a swoim rozmachem potrafią przyćmić te organizowane przez arystokrację. Pochłaniają większość jej niemałego budżetu, jednak zapewniają popularność oraz liczne koneksje.