Oglądasz profil – Eila
Ogólne
- Godność:
- Eila Silvie
- Rasa:
- Nimfa
- Płeć:
- Nieokreślono
- Wiek:
- 55 lat
- Wygląda na:
- 0 lat
- Profesje:
- Majątek:
- Sława:
Aura
Jasna, barachitowa aura, nieco potężniejsza od przeciętniej, odznacza się ametystową poświatą. Wydziela zapach kwiatów i miodu. Wokół niej słychać śmiech dzieci, zmysłowy głos szepczący do ucha oraz huk wodospadu. W dotyku jest giętka i gładka, lecz o ostrych krawędziach, w smaku natomiast gorzka.Połączone profile
Atrybuty
Krzepa: | wytrwały, delikatny |
---|---|
Zwinność: | zręczny, szybki |
Percepcja: | wyostrzony wzrok, czuły słuch, kiepski węch, szczątkowy smak, b. wyostrzone czucie, wyostrzony zmysł magiczny |
Umysł: | pojętny, b. silna wola |
Prezencja: | olśniewający, nieokrzesany, charyzmatyczny |
Umiejętności
łucznictwo | Biegły |
---|---|
Rybołówstwo | Opanowany |
Taniec | Biegły |
Pływanie | Mistrz |
śpiew | Podstawowy |
Walka wręcz | Opanowany |
Walka bronią białą | Podstawowy |
Tropienie | Biegły |
Gra na harfie | Biegły |
Sztuka kamuflażu | Biegły |
Cechy Specjalne
Zdolność kształtowania fal | Fenomen |
---|---|
potrafi manipulować falami | |
Oddychanie pod wodą | Dar |
potrafi oddychać pod wodą, bez ograniczeń czasowych | |
Mowa roślin | Zaleta |
potrafi przemawiać językiem flory |
Magia: Rytuały
Magia Wody | Adept |
---|---|
Potrafi panować nad wodami, które zamieszkuje, w granicach możliwości | |
Magia Uwodzenia | Mistrz |
Potrafi z łatwością omamić daną osobę, która wówczas bezsprzecznie ulega jej względom. | |
Magia Życia | Uczeń |
Magia ta obejmuje sferę życia w jego najróżniejszych przejawach. Należy do niej również pływanie na procesy i funkcje życiowe organizmów. Jeśli chodzi o tę magię Eila jest samoukiem. |
Przedmioty Magiczne
Drewniany kieł | Baśniowy |
---|---|
Pomaga w wykonywaniu rytuałów, zwiększając prawdopodobieństwo ich powodzenia oraz według Eili przynosi szczęście. | |
Magiczna harfa | Zaklęty |
Zagrana przez Eilę melodia przyciąga słuchających, działając uspokajająco i kojąco, niezależnie od sytuacji, miejsca, czy jakichkolwiek innych czynników. |
Charakter
Spędzając niemal całe swoje życie na łonie natury, pośród dzikich zwierząt i roślin, nie sposób aby Eila nie szanowała otaczającej ją fauny i flory.
Jak każdy przyzwoity przedstawiciel jej rasy, oddaje należyty hołd matce naturze, wierząc, iż całe dobro, którym ją obdarza, prędzej czy później
powróci. Dlatego też nienawidzi krzywdzić innych. Jeżeli coś oddycha tym samym powietrzem, porusza się po tych samych ziemiach, piję tę
samą wodę, to tak jakby był cząstką niej samej, raniąc tę cząstkę rani samą siebie. Wobec tego kiedy przychodzi jej zabijać jakiekolwiek
zwierzę, bądź w wyjątkowych sytuacjach inną nimfę, człowieka czy kogokolwiek przeżywa równie mocno jego cierpienie, jak on sam. Mimo to,
kiedy zostaną naruszone obrane przez nią prawa, jest skłonna posunąć się daleko, wykorzystując te nawet najbardziej radykalne czy absurdalne
metody kary. Eila nigdy się nie waha. Zawsze wie doskonale czego chce i do czego dąży, tu wdraża się też niezwykła ciekawość otaczającego
ją świata. Niewiele o nim wie, odkąd pamięta zawsze z siostrą trzymały się z dala od ludzi, po części przez ich matkę, która uważała, iż
największym złem na tej planecie jest właśnie człowiek. Może dlatego tak bardzo pragnie poznać go bliżej, zapoznać się z jego kulturą, pogrążyć
w historii i zagłębić tajniki jego codzienności.
Wygląd
Eila ma długie włosy, sięgające jej do połowy ud, w kolorze blond, pięknie podkreślające jej błękitną cerę. Jej twarz jest dosyć pociągła, a uszy
długie, owalnie zakończone. Jedno jej oko jest perłowego koloru, drugie jest puste i ślepe. Usta ma pełne, bladoróżowe.
Jest osobą o bardzo zgrabnej, ponętnej figurze. Jej sylwetka ma idealny kształt klepsydry.
Eila porusza się bardzo skocznie, można by powiedzieć, iż jej krok jest wręcz melodyjny, a za razem pewny siebie. Jej postawa jest
godna i bojowa, nie wygląda jak osoba delikatna, choć taka jest w rzeczywistości.
Jej głos jest ładny, lecz nie tak piękny jak głos siostry. Mówi twardo i zdecydowanie, wyraźnie akcentując każde słowo.
Kiedy wychodzi między ludzi lub wyprawia się poza las narzuca na siebie bardzo lekką, białą, jedwabną sukienkę, o prostym kroju i nieco
prześwitującym materiale. Stopy pozostawia bose, jedynie czasem, kiedy nie ma innego wyjścia zakłada białe trzewiki lub botki na płaskiej
podeszwie.
Historia
Dziewczyna przyszła na świat wraz ze swoją siostrą o północy w małej jaskini, otoczonej przez gęsty las do której zawsze, niezależnie od pory
dnia, czy roku, wpadała błękitna smuga, delikatnego światła, padająca na niewielki, ale bardzo głęboki staw, w którym uczyły się pływania,
rybołówstwa i po części sztuki kamuflażu. Jako dzieci, uważały, iż ten świetlisty strąk posiada magiczną moc. W jaskini spędziły całe swoje
dzieciństwo, do 18 roku życia pod opieką swojej matki - Nube, Eila nie wie wiele o tym,
kim była i czym się zajmowała, choć matka nauczyła je niemal wszystkiego. Od tradycyjnych rytuałów po panowanie nad Magią Wody i Emocji.
Keyuri w szczególności uczyła
zielarstwa, zaś Eilę tropicielstwa. Duży nacisk kładła na poznawanie rodzimych tradycji, śpiewu i tańca. Jedyne czego nie potrafiła im przekazać
to umiejętność pisania i czytania oraz posługiwania się ludzkim językiem, którym teraz porozumiewa się większość stworzeń.
Jednak rola wiernego nauczyciela Nube, to tylko jeden aspekt jej matkowania. Poza tym była bardzo surową kobietą o ściśle określonych
regułach. Mówiła dziewczynkom co miały wykonać, a one bezwarunkowo musiały podporządkowywać się jej woli, inaczej zostawały karane.
Najgorszą karą było pozostawienie ich samych na dwa dni w lesie. Nie przynosiła im jedzenia, ani picia. Musiały utrzymać się przez te dwa dni na
własną rękę. Pewnego razu dziewczynki, to było kiedy miały około 11 lat, chciały bliżej przyjrzeć się amuletowi matki. Był to maleńki, złoty
medalik, który Nube nosiła tylko i wyłącznie podczas pełni księżyca, w inne dni leżał zamknięty w matczynym puzderku. Kiedy mama zniknęła na
dłużej pod wodą Eila wraz z Keyuri wyciągnęły łańcuszek, zaczęły bawić się nim, owijając go wokół palca, kręcąc nim w powietrzu i podrzucając.
W końcu, jak można się było spodziewać, upuściły medalik, tracąc go z oczu. Kiedy Nube się o tym dowiedziała była wściekła. Wyprowadziła je
głęboko w las nakazując nimfom zostać tam i czekać, aż wróci. Dziewczynki siedziały w miejscu przez jeden dzień, po czym zbulwersowane i
zdesperowane
zaczęły szukać drogi powrotnej do domu. Nagle zauważyły w gąszczu coś dziwnego. Była to gruba książka ze skórzaną oprawą, przyozdobioną
szmaragdami. Nigdy wcześniej nie widziały czegoś podobnego. Powróciły tam, gdzie koniec końców przyjdzie po nich Nube i otworzyły tomisko.
Znalazły tam obrazki i dziwaczne, nieznane im znaki. Z niemałą fascynacją przypatrywały się rysunkom, pierwszy raz w życiu widząc malowane
wyobrażenia ludzi,
elfów, wampirów, demonów aniołów i wielu wielu innych.
Niedługo potem wciąż wściekła Nube odprowadziła wycieńczone i głodne córki do domu, dała coś do zjedzenia, i kazała siedzieć w jaskini. Keyuri
sprytnie ukryła księgę we włosach.
Tak to pamiętała Eila. Przez najbliższe dziewięć lat dziewczyny, na podstawie owej lektury nauczyły się posługiwać
magią inną niż Wody czy Emocji, a także poznały ludzki język i nauczyły się wiele o żyjących w ich krainie stworzeniach.
Nube zmarła w wieku 602 lat, nimfy miały wówczas 18.
Prędko po jej rychłej śmierci Eila zdała sobie sprawę z tego, iż Nube w cale nie była ich matką. Ze zbioru magicznych istot i stworzeń,
znajdującego się w księdze, którą wtedy potrafiła zrozumieć dużo lepiej niż przed laty, dowiedziała się, iż nimfy rodzą się z kropli wody. Wówczas
poczęła się zastanawiać dlaczego Nube trzymała ją oraz jej siostrę z dala od reszty przedstawicielek ich rasy. Dlaczego żyły samotnie z nimfą,
która z niewiadomych przyczyn podawała się za ich matkę. Może gdzieś w głębi duszy, mimo, iż nigdy nie śmiała o tym wspomnieć, Nube
pragnęła urodzić się jako człowiek. Może...
Kiedy siostry ukończyły 20 lat w ich części lasu wybuchł pożar. Płomienie ogarnęły dosłownie wszystko. Jedyną rzeczą, jaką udało im się ocalić
była księga.
Eila długo opłakiwała utratę rodzimej jaskini, która po tragedii stała się niezdatna do życia, nawet kiedy siostry zadomowiły się, zmuszone do
ucieczki, w głębi lasu, nad szerokim, głębokim stawem, schowanym głęboko pośród krzewów i drzew, gdzie mieszkają do teraz.
Ze światem zewnętrznym miały dotychczas minimalny kontakt. Niekiedy zmuszone były odnaleźć ludzi, aby wymienić kilka przedmiotów, zdobyć
pomoce magiczne itd. Żyły całkiem szczęśliwie, w osamotnieniu, jednak w końcu, po tych wszystkich latach, nadszedł czas aby stawić czoła
tak prędko rozwijającej się cywilizacji.
-
- Najnowsze posty napisane przez: Eila
- Odpowiedzi
- Odsłony
- Data
-
-
Re: [Puszcza]Zimno, ciemno i do domu daleko.
Eila nie do końca byłą pewna, co ma zrobić. W przeciwieństwie do tego, co wywoływał w niej widok nieumarłego nie czuła awersji do czarownicy, jednakże choćby bardzo tego chciała nie mogła jej pomóc. Nie była is… - 11 Odpowiedzi
- 8898 Odsłony
- Ostatni post 11 lat temu Wyświetl najnowszy post
-
-
-
Re: Wypociny Rogatej
Fajnie to wygląda Na czym polega twoja praca, przy robieniu takich grafik ( trochę mi to przypomina filter, kolaż, ale skoro mówisz, że długo ci to zajmuje, to podejrzewam, że tworzysz ręcznie ? ) - 7 Odpowiedzi
- 5063 Odsłony
- Ostatni post 11 lat temu Wyświetl najnowszy post
-
-
-
Re: [Puszcza]Zimno, ciemno i do domu daleko.
Eila odetchnęła z ulgą, kiedy ujrzała jak jeździec cofa swojego wierzchowca. Jednakże ciężko jej było uwierzyć w jego słowa, rzucone bezczelnie w stronę czarodziejki. Tajemniczy nieumarły sądził, iż zabiła tamt… - 11 Odpowiedzi
- 8898 Odsłony
- Ostatni post 11 lat temu Wyświetl najnowszy post
-