Osobowość Clau nie jest specjalnie złożona. Bardzo lubi przebywać w otoczeniu innych osób, choć zazwyczaj niewiele powie i raczej pilnuje się wtedy. Tak, 

jako panterołak jest niezwykle nieufna wobec ludzi i nieco dzika. Owszem jest wychowana i nauczona etykiety, ale przebywając dłuższy czas z nią można 

dostrzec to jak odstaje od normalnych osób. Ciągnie ją do lasów i zwierzyny. Uwielbia polować i to nie tylko w zwierzęcej formie. Przez lata szkolenia 

rozwinęła się u niej niezwykła siła woli i cierpliwość, która jest tak potrzebna do oswajania zwierząt. Uwielbia wyzwania i niebezpieczeństwo choć 

zazwyczaj kończy się to dla niej tragicznie. Uwielbia śmiech ale przy tym wie co powinna traktować z powagą. Ostatnią cechą o której warto wspomnieć jest 

uczynność. Nie przejdzie obojętnie obok zranionej osoby choćby nie wiem jaka okropna by nie była. W skrócie taka mała, troszeczkę nieufna marzycielka.

Clau bardzo trudno pomylić z kimś innym. Przede wszystkim wygląda młodziej niż w rzeczywistości. Jest dość niska mierząc ledwie 165cm będąc przy tym 

szczupła sprawia wrażenie kruchej i delikatnej. Nie mija się z tą prawdą ponieważ kobieta nie radzi sobie z ciężkimi przedmiotami, a o złamanie kości 

nietrudno. Siłę rekompensuję jej niezwykła szybkość i zręczność. Przez lata nauczyła się że znacznie prościej jest robić uniki i uciekać niż blokować ciosy. 

Chodzi z lekkością choć kroki stawia pewnie i odważnie. Jej skóra jest trochę ciemniejsza niż u większości ludzi, można ją określić jako barwę kawy z 

mlekiem. Na obu ramionach widnieją 3 głębokie bruzdy - pamiątka po pazurach gryfa gdy chciała oswoić dorosłego osobnika.  Ma długie, kruczoczarne 

włosy zawsze spięte w wysokiego kuca. Jednak to co najbardziej zapada w pamięć to oczy koloru intensywnego złota z pionowymi źrenicami. Oczy 

drapieżnika. Mówi nieco zachrypniętym, głębokim głosie który jednak wcale nie jest donośny czy głośny. Zawsze ma na sobie bluzkę na szerokich 

ramiączkach i wygodne spodnie. Od pogody już zależy długość spodni i czy dziewczyna ma na sobie jeszcze coś cieplejszego.

Była przekleństwem zesłanym na swoich ludzkich rodziców. Urodziła się w nocy, podczas nowiu gdy na niebie pojawiła się nieznana nikomu gwiazda - 
gwiazda przeznaczona dla niej. Wszyscy ludzie którzy zebrali się by wspierać jej matkę byli przerażeni i obrzydzeni dzieckiem które wydała na świat. 
Miało ciemną karnację zupełnie niepodobną do rodziców, małe, sterczące uszka na głowie i czarny, długi ogonek który wywijał w powietrzu zawijasy, 
jakby na domiar złego dziecko piszczało zamiast płakać. Matka natychmiast powzięła decyzję utopienia go. Jednak Clau urodziła się przecież pod 
szczęśliwą gwiazdą. Ojciec zabrał ją i zaniósł do dyrektora cyrku. Bowiem tutaj się urodziła - w przejezdnym cyrku który nie mógł osiąść w żadnym 
miejscu na dłużej. Dyrektor widząc w malutkim niemowlęciu niezwykły zysk rozkazał go wychować. Jednak gdy rodzice się tego wyparli przygarnął ją 
treser zwierząt, dzięki niemu wychowała się w otoczeniu zwierząt i co później pomagało jej samej w tresurze. Mała pantera dorastała bez poczucia 
miłości, ale dbano o nią traktując jak cenny skarb i uważając aby się nie zepsuła. Kuglarze mieli niezły problem, była dzieckiem niesfornym, ciągle 
wymykającym się z obozu i co gorsze wpadającym w kłopoty. Od początku była uczona gimnastyki akrobatycznej która idealnie pasowała do 'bycia 
kotem' jak się wyrażały osoby z jej otoczenia. Przełom nastąpił gdy miała jakieś 8 lat gdy podczas jednej z podróży ich grupa została zaatakowana. 
Zaczęło się od tego że podczas krótkiego postoju jeden z wozów nieoczekiwanie zajął się ogniem. Ludzie spanikowali i rozpierzchli się w różne strony. 
Ogień rozprzestrzeniał się dalej, w obozie rozszalali się piekielni wybijając ludzi niczym mrówki. Wtedy po raz pierwszy przemieniła się w panterę i 
odkryła swój magiczny talent. Ale wracając do wydarzeń. Clau pojęła w mig że musi jak najszybciej uciec z tego miejsca. Przybierając postać młodej 
pantery uciekła w las potykając się o własne łapy. Była oszołomiona tym co właśnie się stało, dławiącym w gardło dymem i świadomością że właśnie 
utraciła wszystko co miała. Może i nigdy nie wiedziała co znaczy rodzicielska miłość, ale sama sobie nie poradzi. Ignorując łzy zamazujące widok biegła 
cały czas, nawet wtedy gdy łapy odmawiały już posłuszeństwa. Dwie godziny później czyjaś rękę chwyciła jej kark i przycisnęła delikatnie do ziemi. 
Piszczała i szarpała się jak tylko mogła, ale chwyt choć delikatny był zdecydowany i nie mogła się wyrwać. Mimo to nie poddała się tak łatwo.
- Widziałeś kiedykolwiek płaczącą panterę? One w ogóle mogą płakać?
Zaraz po słowach kobiety, odezwał się do niej w jakimś niezrozumiałym języku mężczyzna . Zapadłą chwila napiętej ciszy podczas której było słychać 
tylko piski Clau.
 - Ona nie jest zwierzęciem.
- Panterołak?
Głos dziewczyny wyrażał zdziwienie, ale również coś w rodzaju strachu. Znów zapadła dłuższa cisza przerywana tylko coraz słabszymi piskami ze strony 
dziewczynki. W końcu zaprzestała walki i tylko leżała na ziemi jak bez życia. Bo czy miała jakiekolwiek jeszcze szanse.
- Możesz się przemienić?
Clau posłusznie wróciła do człowieczej formy a wtedy kobieta od razu ją puściła. Dopiero teraz dostrzegła że natrafiła na parę elfów, zwinęła się w kłębek 
szlochając i poddając się losowi. Jeżeli będą chcieli ją zabić proszę bardzo. Jednak dziewczynka usłyszała tylko jakieś ciche szepty, a następnie po prostu 
straciła przytomność. Złożył się na to szok, wycieńczenie i elf który próbował teraz siłą wedrzeć się do jej myśli. Co było dalej zapewne się domyślacie. 
Para elfów okazała się wędrowcami i szczęśliwa gwiazdka znów zaświeciła nad Clau. Wzięli ją ze sobą i wychowali ucząc łucznictwa i zawodu jakim było 
polowanie. Mając 20 lat postanowiła się odłączyć z całym nabytym doświadczeniem. Podziękowała i odłączyła się od dwójki elfów którzy uszanowali jej 
wybór. Na koniec podarowali jej Kropka, małe źrebię dopiero odstawione od matki. W następnym rozdziale życia poznawała inne rasy niż ludzie, elfy i 
zmiennokształni z którymi miała do tej pory wyłącznie styczność. Odkrywała cywilizowany świat poza dżunglą i pokochała słodkie rzeczy. Choć ledwo 
odczuwała smaki to akurat słodycz była dla niej wybawieniem. W szybkim tempie nauczyła się cukiernictwa pragnąc wyrabiać własne słodycze. Przez 
krótki czas korzystała z usług jakiegoś czarodzieja który nauczył ją co nieco o magicznych umiejętnościach, co oznaczają aury i podarował jej wielką 
księgę która już nieraz się jej przydała w przypomnieniu podstawowych informacji o bestiach i innych rasach. Dotarliśmy do czasu teraźniejszego gdzie 
Clau nie ma jakiś większych celi. Chce po prostu żyć ciesząc się życiem i szukając przygód.