Rasa: Człowiek (Łowczyni)/ Wilkołak (w historii wyjaśnienie)
Wiek: 21
Wzrost: 179 cm
Krzepa: Silna/ Bardzo wytrwała/ Odporna
Zwinność: Niesamowicie zręczna/ Bardzo szybka/ Bardzo precyzyjna
Percepcja: Bardzo wyostrzony wzrok/ Bardzo wyostrzony słuch/ Przytępiony węch/ Przytępiony smak/ Wyostrzone czucie/ Niezwykle przytępiony zmysł magiczny
(Węch i smak przytępione są ze względu na działanie magii zawartej w tatuażu opisanym poniżej)
Umysł: Otępiały-Bystry (czyli Zwyczajna bystrość- bez rewelacji, ale nie jest głupia)/ Tępy-Błyskotliwy (jak wcześniej)/ Bardzo silna wola
Prezencja: Piękna/ Szarak
Magia:
Takowej brak.
Cechy specjalne:
- Regeneracja - rany postaci zasklepiają się o wiele szybciej niż u przeciętnych stworzeń, drobne rany znikają już po chwili, natomiast te naprawdę poważne już po kilku dniach, zamiast miesiącach.
Odporność psychiczna - ból, groza, przerażenie, nerwica, panika to pojęcia obce dla postaci posiadającej tą zdolność.
Mowa zwierząt - postać potrafi porozumiewać się ze zwierzętami. Jest to zdolność, a nie umiejętność, ponieważ rozmowa ze zwierzętami wymaga czegoś więcej niż tylko poznania specyficznego języka.
Biegłość w łukach
Biegłość w broni białej (tylko noże, topory, krótkie miecze)
Znajomość dziczy
Orientacja w terenie
- Jeździectwo[W]
Pływanie (potrafi, chociaż po pewnych przeżyciach z dzieciństwa boi się wchodzić do głębokiej wody) [O]
Tropienie [M]
Skradanie się (tylko w lesie) [M]
Opatrywanie ran [O]
Zielarstwo [W]
Sztylety [W]
Miecze jednoręczne [O]
Broń drzewcowa [W]
Łuki [M]
Uniki [W]
Ukrywanie się (tylko w lesie) [M]
Warzenie trucizn (na zwierzęta) [W]
- - łuk i strzały, sztylet (dzięki odpowiedniemu zabezpieczeniu schowany w bucie), krótki miecz
- narzędzia potrzebne łowcy ;)
- koń
- kilka trudnodostępnych ziół
- Niewielki tatuaż na ramieniu – Tamuje niektóre wilkołacze cechy dziewczyny.
Charakter: Honorowa, lojalna. Nie przeszkadza jej samotność. Cicha (w tym sensie, że jeśli nie ma nic do powiedzenia to milczy) i raczej zamknięta w sobie.
Elianan nie potrafi ani pisać ani czytać i bardzo się tego wstydzi.
Historia: Elianan urodziła się jako szósta córka królewskiego łowcy. Mężczyzna utraciwszy już nadzieję na syna, któremu przekazałby wszyscy co umiał, wziął pod swoje skrzydła córkę, gdy ta miała sześć lat.
Elianan, wychowywana bardziej na chłopca niż dziewczynkę, szybko odnalazła się w świecie lasu, w ciszy i spokoju, jaki tam panował. Aczkolwiek, gdy skończyła 15 lat, zaczęły się ujawniać jej niezwykłe, do tej pory uśpione cechy.
Ojciec dziewczyny z niepokojem obserwował jej zwiększoną zwinność, siłę, wyostrzone zmysły czy rosnący apetyt na mięso. Co prawda w rodzinie, od kilku pokoleń krążyła historia o Wilkołaku, ale traktowana była raczej jako urozmaicenie rodzinnych spotkań niż coś, co czego należałoby się obawiać naprawdę.
A na pewno już nie brano na poważnie kryjącej się w historii przestrogi o tym, że co kilka pokoleń wilkołacze cechy będą się ujawniać i, być może, nieszczęśnik nimi obdarzony zamieni się pewnej księżycowej nocy w wilka.
Mężczyzna, nie znając rady na to, co go spotkało zabrał Elianan do królewskiego maga, który po długich oględzinach znalazł tylko jedno rozwiązanie, jednak ojcu dziewczyny udało się przebłagać czarodzieja by pozwolił jego córce żyć. Elianan musiała więc zniknąć z zamku, najlepiej opieczętowana zaklęciem, które na tyle, na ile to możliwe przytłumiłoby jej zdolności – w końcu nigdy nie wiadomo, czy z wiekiem nie przybiorą one na sile i nie zagrożą otoczeniu.
Uzbrojona w to, co umiała, bogatsza o tatuaż, którego znaczenia nie rozumiała, Elianan została wysłana do mieszkającego w górach wuja, od którego uciekła zanim jeszcze nastał świt.
Podjęła próbę powrócenia do domu, która jednak zakończyła się szybciej niż miała szansę rozpocząć.
Przez następnych kilka lat wychowywana była przez wuja w szacunku dla wartości, które cenił (jak honor czy lojalność) i nienawiści do zdolności, które posiadała. Uczył ją bycia dobrą w swoim fachu i „uczciwą” łowczynią, która nie będzie wykorzystywała swoich nienaturalnych zdolności, tym samym zniżając się do poziomu zwierząt. Ale Elianan już nie zawsze potrafiła powiedzieć, gdzie kończy się jej ludzka część a zaczyna wilcza…
Kiedy dwa lata temu wuj zmarł, dziewczyna została postawiona przed pytaniem, co dalej powinna zrobić ze swoim życiem.
Nie mogąc znaleźć w sobie innego pragnienia niż pragnienie bycia normalną, Elianan wyruszyła w poszukiwaniu kogoś, kto będzie umiał zdjąć z niej klątwę.
Aktualizacja Karty Postaci
Po wydarzeniach na szlaku zmieniło się w Elianan kilka rzeczy.
Wilcza klątwa: Ponieważ Elianan urodziła się ze swoim darem (a nie została ugryziona przez wilkołaka), chciałabym, aby miała nad nim większą kontrolę, czyli księżyc w pełni nie powoduje przemiany. Owszem, Elianan podczas pełni może odbierać świat bardziej "zwierzęco", ale ma nad sobą kontrolę.
Może również przybierać wilczą formę, kiedy zechce (musi się jednak liczyć z utratą ubrania). Podobnie, jak wilkołaczą, aczkolwiek robi to jeszcze dość niechętnie.
Wilcza forma nie daje jej żadnych innych korzyści poza zmianą postaci - jest najzwyczajniejszym w świecie wilkiem.
Będąc wilkołakiem jest silniejsza i szybsza, bardziej odporna, aczkolwiek traci wówczas na precyzji, intelekcie (przytępionym przez zwierzęcość). I nie jest wówczas piękna ;) Za to o ile bardziej charyzmatyczna ;)))
Charakter: "Pozbawiona" przekonania, że klątwa, którą w sobie nosi jest czymś złym Elianan "straciła" główną rzecz, która w jej oczach ją definiowała. Zyskawszy ponadto kontrolę nad darem - jak za sugestią Mon-adhura zaczęła nazywać wilczą część swojej natury - przekonała się, że wuj, wpajając jej swoje przekonania mylił się bardzo. Odkryła, że zamiast zła jest życie, tak intensywne, że nieomal przyprawia o zawrót głowy.
Aczkolwiek Elianan musi teraz odkryć w sobie i znaleźć nowe rzeczy, które będą ją definiować. Musi odkryć, jaką Elianan chce być, gdyż - tak po prawdzie - tego nie wie.
Także węch i smak Elianan nie są już przytępione (zniszczyła tatuaż wykonany przez maga, kiedy była mała). Wymieniła stare, zniszczone podczas przemiany, ubranie na tunikę uszytą przez Mon-adhura oraz zyskała otrzymany od centaura naszyjnik, który ma jej pomóc kontrolować wilczą część swojej natury. Aha, no i tatuaż, który ma na ramieniu nie jest już (chyba) magiczny :)
