Księga Zagubionych Bohaterów ⇒ Caltlin

[Caltlin]

OGÓLNE

Potęga: Bohater
Imię: Caltlin Nerü
Rasa: Mroczny Elf
Wiek: 75

ATRYBUTY

Krzepa: Silny, Wytrwały,
Zwinność: Bardzo zręczny, Bardzo szybki, Dokładny,
Percepcja: Dobry wzrok, Czuły słuch, Kiepski węch, Przytępiony smak, B. wyostrzobe czucie, Nieznaczny zm.mag.,
Umysł: Pojętny, Błyskotliwy, Żelazna wola,
Prezencja: Piękny, Nieokrzesany, Przekonywujący,

MAGIA

Sposób rzucania zaklęć: Rytuały
Dziedzina Sił [A]
Dziedzina Powietrza [A]
Dziedzina Chaosu [N]
Dziedzina Istnienia [A]

CECHY SPECJALNE

Mowa zwierząt [D] Słyszysz, co zwierzęta chcą Ci powiedzieć.

UMIEJĘTNOŚCI

Jeździectwo [W]
Polowanie [W]
Przetrwanie [O]
Zastawianie pułapek [P]
Krawiectwo [W]
Tresura [M]
Zielarstwo [O]
Pismo runiczne [P]
Rytualizm [M]
Władanie dwoma mieczami [W]
Łucznictwo [O]
Uniki [P]
Rysunek [O]

EKWIPUNEK

Dwa lekkie miecze
Sztylet
Kołczan z drewnianymi strzałami
Kościany łuk
Skórzana zbroja lamelkowa

MAGICZNE PRZEDMIOTY

TOWARZYSZ

WYGLĄD

Wysoka, bo mierząca 1,90 cm, jasnowłosa mroczna elfka. Jej czarne oczy zupełnie nie kontrastują z jej ciemną cerą. W obu dłoniach trzyma stalowe miecze,
jeden jest wygrawerowany przez jej ojca. Często ubiera się w skórzane zbroje, przywieszony materiał zasłaniający podbrzusze. Ma szpiczaste uszy, posiada
zgarbioną posturę. Często zakłada sobie u boku pochwę, a w niej krotki sztylet, zaś obok sztyletu jest zawieszony łańcuszek, przypominający jej o dawnych
torturach.Cała jej osoba sprawia wrażenie nader tajemniczej.

CHARAKTER

Caltlin jest bardzo uparta i zawsze postawia na swoim. Nie słucha innych, myśli, iż wszystko wie. Czasami potrafi być właśnie taka arogancka, lecz w
szczególnych sytuacjach, lub nawet kiedy ktoś ją upomni, daje sobie spokój. Jest szybka i zwinna, jak przystało na elfa. Uwielbia być w cieniu, kocha
jaskinie i wilgotne lasy. Wyprawa na pustynię i inne upalne miejsca szybko ją wykańcza. Nienawidzi smoków, kiedyś nawet na nie polowała.

HISTORIA

Caltlin, zaraz po urodzeniu, przyjęli wujek i ciocia, ponieważ jej rodzice umarli z powodu wojny. Wychowywali ją na porządną kobietę, nie taką, która zaraz
się rozpłacze. Kiedy była już nader dorosła i doświadczona, jej ciotka podarowała Caltlin miecz, z wyrytymi skrupulatnie dekoracjami. Po kilkunastu latach
spokoju w jej podziemnym mieście, z ukrytym pod łóżkiem mieczem ojca, przybyła straż króla, szukając i miecza i jej. Przed napaścią na jej dom, ciotka i
wujek uprzedzili ją, aby uciekła. Caltlin na szybko się spakowała i wybiegła z rodzinnego przytułku. Biegła tak daleko, aż w końcu ujrzała wyjście z
podziemi. Wybiegła i skręciła w stronę gór, gdzie było wiele jaskiń. Tam skrywała się, aż zobaczyła przechodzących ludzi u wylotu jaskini. Wstrzymała
oddech i zaczęła się przysłuchiwać. Dowiedziała się, iż jej wujek i ciotka, ostatnia rodzina na tym świecie, umarli z rozkazu króla. Po odejściu przechodniów,
postanowiła, ze wyruszy w podróż, aby zgładzić jej największego wroga.