Księga Zagubionych Bohaterów ⇒ Aderyn

[Aderyn]

Imię: Aderyn Wortham
Rasa: Pradawna - Czarodziejka
Wiek: ok. 700 lat


AURA
Potężna aura, w której dominuje silny, srebrny kolor, zmieszana z barwą cynkową i kobaltową. Poświata jest szafirowa, ze szmaragdowymi przebłyskami. Pachnie kadzidłami i starymi pergaminami. Wokół niej można usłyszeć trzaski płomieni, szmer wody, szum wiatru i odległym odgłosem spadających skał. Nad tymi odgłosami unoszą się dźwięki przyjaznej, wesołej melodii. W dotyku jest twarda i giętka, posiada ostre krawędzie. Smakuje pikantnie, wyczuć można też nutkę goryczy czy kwaśności.


WYGLĄD
Aderyn jest kobietą dość atrakcyjną, choć na pierwszy rzut oka tego nie widać. Mierzy ''zaledwie'' 5,5 stóp (tj. nieco ponad 163 cm), i jest
osobą szczupłą. Posiada długie, opadające na ramiona, kręcone włosy barwy kasztanu. Jej wyraźne kości policzkowe, ukryte pod kosmykami
włosów, podkreślają delikatny uśmiech, wydający się wiecznie trwać na twarzy czarodziejki. Mały nos natomiast doskonale współgra z dużymi
oczami koloru piwnego i wyraźnymi łukami brwiowymi.
Jej ulubionym ubiorem są suknie, a najczęściej można ją zobaczyć w jedwabnej, czarnej sukni z gorsetem, obszytej malutkimi kamykami wokół
dekoltu i mankietów długich rękawów. Nosi pantofle w tej samej barwie, co suknie, na niskim obcasie. Przy gościach porusza się z gracją
arystokratki, choć gdy nikt nie patrzy, pozwala sobie iść nieco ''luźniej'' - lekko przygarbiona z rękoma opuszczonymi wzdłuż ciała. Jej głos ma
barwę głębokiego mezzosopranu i nadaje jej wypowiedziom ton ''tajemniczości''.


CHARAKTER
Czarodziejka jest z reguły osobą przyjacielską i spokojną, patrzącą na świat poprzez pryzmat wiedzy. Głównym jej mottem w życiu mogłoby być
powiedzenie ''Człowiek uczy się przez całe życie''... Ale i tak, pod tą osłoną mądrej i inteligentnej dziewczyny, Aderyn jest choleryczką i nie
przejmuje się nazbyt jakimiś uprzejmościami. Bywa też wredna, bezczelna i nawet chamska, nie stroni też od szczerości - bywa, że wali prosto
z mostu, co myśli o danej osobie lub sytuacji, nie przejmując się, czy mówi z prostym wieśniakiem, czy z jakąś osobistością pokroju dyplomaty,
czy nawet władcy. Przysporzyła sobie przez to wielu wrogów, ale też dozgonnych przyjaciół.
Aderyn jest też osobą wrażliwą - czasami nieco za bardzo bierze niektóre rzeczy do siebie. Na pewno też nie kieruje się w życiu bogactwami -
złoto i klejnoty nie są dla niej warte tyle, co przyjaciele czy rodzina. Jej głównym celem jest zgłębianie wiedzy, lecz któż wie, może znajdzie
jeszcze jakiś cel w swoim życiu, warty zachodu.

ATRYBUTY
Krzepa: Silny, Raczej wytrwały, Wytrzymały,
Zwinność: Zręczny, Perfekcyjny,
Percepcja: Wyostrzony wzrok, Przytępiony smak, Czuły zm.mag,
Umysł: Niezwykle bystry, Błyskotliwy, B. silna wola,
Prezencja: Nieokrzesany, Charyzmatyczny,

CECHY SPECJALNE
Teleportacja [Z] Cecha rasowa
Mowa Smoków [Z] Cecha rasowa
Czytanie w myślach [Z] Cecha rasowa

UMIEJĘTNOŚCI
Jeżdziectwo [O]
Odnajdywanie portali i źródeł magii [W]
Poliglotyzm [W]
Alchemia [P]
Czytanie Aur [W]
Anatomia [O]
Pismo runiczne [W]
Wiedza tajemna [M]
Łucznictwo [P]
Aktorstwo [W]
Śpiew [O]
Władanie bronią białą [sztylet] [P]
Etykieta [P]
Prawo [P]
Skrytobójstwo [P]
Bestiologia [O]

MAGIA
Sposób rzucania zaklęć: Rozkazy
Krąg Żywiołów [A] Aderyn od maleńkości wykazywała dar posługiwania się całym tym kręgiem żywiołów. Nie było też trudnym przekonanie jej, iż opanowanie wszystkich jego aspektów może przynieść wymierne korzyści.
Dziedzina Dobra Nie jest to może najmocniejsza strona czarodziejki, aczkolwiek przy nauce tej dziedziny Aderyn skupiła się głównie na uleczaniu.

MAGICZNE PRZEDMIOTY
Naszyjnik z wisiorkiem w kształcie triskele [ZAK] W pewien sposób pozwala Aderyn ''oswoić'' smoki - choć nie dosłownie. Jeszcze nie do końca wie, w jaki sposób to działa, ale jednak od momentu otrzymania tego naszyjnika, smoki słuchają się Aderyn bardziej, niż przeciętnego człowieka (a, jak wiadomo, są to istoty niezależne).

TOWARZYSZ
Kasper
Kasper to pseudosmok. Pewnego dnia Aderyn znalazła go pod drzwiami swego lokum, przygarnęła i zaopiekowała się nim, przez co ten od tamtej
pory jest nieodłącznym towarzyszem czarodziejki.
Jest barwy ciemno-bordowej (wręcz wchodzącej w czerń), z nieco jaśniejszymi łuskami na brzuchu i gardle. Cechą charakterystyczną smoczka
jest pulsujący delikatnym złotym blaskiem punkt na gardle, tuż przy dolnej szczęce, oraz końcówka ogona w kształcie haka. Czasami ''świeci'' w
ciemności z niewiadomych przyczyn.

HISTORIA
Nikt już nie pamięta dokładnie, gdzie urodziła się Aderyn. Ona sama nie jest chętna do opowiadań o tym, skąd pochodzi, a na pytania o to
udziela wymijające odpowiedzi lub zmienia temat. Jedyną poszlaką co do jej przeszłości jest pierścień z pieczęcią rodu Worthamów, którego
czarodziejka prawie nigdy nie zdejmuje.
Lecz nie o tym mowa. Aderyn trafiła pod opiekę czarodzieja Ignatiusa, mieszkającego nieopodal Valladonu, mając około pięćdziesięciu lat. Już
wtedy nie było tajemnicą, iż młoda czarodziejka dobrze sobie radzi z odczytywaniem aur, jak i odnajdywaniem portali i źródeł magii, a także
opanowała w dużym stopniu władanie całym kręgiem żywiołów. Świetnie też władała paroma językami i potrafiła odczytać pismo runiczne. Z
czasem Ignatius pomógł jej opanować dziedzinę Dobra - choć Aderyn najbardziej upodobała sobie uleczanie, co pociągnęło za sobą też
poniekąd alchemię i anatomię. Z czasem jednak coraz bardziej ujawniał się też jej gorsza strona charakteru, co nieraz doprowadzało starego
mistrza do furii, choć czarodziejka nie robiła sobie z tego praktycznie nic. Po paruset latach - gdy Aderyn miała już 400 lat - Ignatius leżał już
na łożu śmierci. Gdy wezwał swą uczennicę do siebie, wręczył jej naszyjnik z wisiorkiem w kształcie triskele mówiąc, że wisior ten pomoże jej,
gdyby na swojej drodze spotkała smoki. Czarodziejka do tej pory próbuje rozgryźć, jak dokładnie działa magia tegoż naszyjnika, lecz jeszcze nie
doszła do tego. Po paru latach mieszkania w siedzibie Ignatiusa, przygarnęła młodego pseudosmoka, nadając mu imię Kasper.
W sumie od śmierci mistrza, Aderyn nie rusza się poza dom, w którym spędziła już paręset lat. Traktuje to miejsce jak własny dom - być może
dlatego, że innego nie znała, lub dlatego, że innego nie miała lub nie chciała mieć. Teraz pomaga okolicznym mieszkańcom i przybyszom, choć
może los sprawi, że jej przygoda zacznie się teraz, gdy wszystko teoretycznie jest w najlepszym spokoju...