Szlak Ziół ⇒ [Sypialnia na dole] ¦wit.

[Niara]

Niara przespa³a ca³± noc bez wiêkszych problemów. Obudzi³a siê dopiero kiedy przez okno zaczê³y padaæ promienie s³oñca. Dziewczyna poczu³a ¿e delikatnie pieszcz± skórê jej twarzy. Powoli otworzy³a oczy. Prawie ka¿dego ranka budzi³y j± koszmary, jednak odk±d blisko niej znajdowa³ siê Rizochi, Niara budzi³a siê, zadziwiaj±co spokojna. Podnios³a siê lekko na ³ó¿ku opieraj±c lekko bol±ce plecy o jego ty³.

[Niara]

Niara oparta o wezg³owie ³ózka stara³a siê rozbudziæ. Mia³a spuchniête oczy od wczorajszych ³ez, ca³e by³y obola³e. Stara³a siê otworzyæ je szerzej. Jej wzrok dostrzeg³ siedz±cego na pod³odze w k±cie Rizochiego. Na jego widok dziewczyna u¶miechnê³a siê do siebie. W pierwszej chwili chcia³a do niego podej¶æ, ale po na my¶lê dosz³a do wniosku, ¿e ch³opak prawdopodobnie niedawno zasn±³.

Niara powoli wsta³a z ³ó¿ka, zdjê³a kurtkê któr± da³ jej ch³opak i szybko zawinê³a siê w prze¶cierad³o jakie mia³a na sobie wcze¶niej. Cicho podesz³a do kufra stoj±cego obok ³ó¿ka, na którym zostawi³a poprzedniego dnia czyst± sukniê, tê sam± któr± kupi³a w Valladonie. Zabra³a z niego ubranie i tak samo cicho, by nie obudziæ ¶pi±cego ch³opaka wysz³a z sypialni.

Dziewczyna przemknê³a przez salon do kuchni, gdzie ubra³a siê i rozczesa³a w³osy. Oczy nadal j± piek³y, ale wiedzia³a, ¿e to nic gro¼nego. Postanowi³a zrobiæ ¶niadanie.

Wysz³a na zewn±trz by zaczerpn±æ wody ze studni po czym wróci³a do kuchni. Rozpali³a ogieñ w palenisku i wstawi³a kocio³ek z wod±. W spi¿arni znalaz³a konfitury, a z rzeczy które przywie¼li wyci±gnê³a chleb. Nic innego nie mia³a. Po³o¿y³a jedzenia na tacy któr± znalaz³a wcze¶niej w jednej z kuchennych szafek. Do dwóch kubków wsypa³a trochê swoich zió³ i zala³a je wrz±tkiem. To musia³o wystarczyæ.

Zabra³a tacê i posz³a z ni± do sypialni. Wesz³a po cichu przez uchylone drzwi. Swoje kroki skierowa³a w stronê ¶pi±cego nadal ch³opaka. Po³o¿y³a tace na pod³odze i siad³a na przeciw niego. Opieraj±c ³okcie o kolana zaczê³a wpatrywaæ siê w twarz ¶pi±cego m³odzieñca zapominaj±c o ¶niadaniu.

[Niara]

Niara patrzy³a spokojnie na ch³opaka, pamiêta³a doskonale co sta³o siê poprzedniego wieczora, ale nie chcia³a o tym my¶leæ, ani tego wspominaæ. Przez d³u¿sz± chwilê wpatrywa³a siê w niego z u¶miechem.

- Dzieñ dobry - odpowiedzia³a - czuje siê ju¿ lepiej - mówi³a szczerze, choæ w g³êbi duszy nadal tkwi³y z³e wspomnienia i pustka jak± zawsze pozostawia³y w niej ³zy. Dziewczyna posmutnia³a, mimo woli wróci³y wszystkie wspomnienia poprzedniego wieczoru. Spu¶ci³a g³owê zbli¿aj±c siê do ch³opaka jakby chcia³a siê przytuliæ.

- Mogê? - zapyta³a.

[Niara]

Dziewczyna zbli¿y³a siê do Rizochiego, nie wyci±gnê³a ku niemu ramion, ale opar³a g³owê na jego piersi. Ba³a siê w³asnych my¶li i wspomnieñ, ba³a siê zostawaæ sam na sam ze sob±. Ba³a siê, ¿e jej ¿ycie nigdy siê nie zmieni i ju¿ zawsze bêdzie ¿y³a przesz³o¶ci±.

Tera¼niejszo¶æ by³a ci±gle powracaj±cym wspomnieniem, Niara nie wiedzia³a ju¿ kiedy i czy w ogóle zacznie ¿yæ normalnie, nie wspominaj±c tragicznych wydarzeñ. Z ka¿dym dniem wspomnienia powraca³y do niej ze zdwojon± si³± i co raz trudniej jej by³o siê odnale¼æ tu i teraz. Rzadko my¶la³a o tym co przyniesie kolejny dzieñ, najczê¶ciej jej g³owê zawraca³y obrazy z przesz³o¶ci.

[Niara]

Niara poczu³a jak ch³opak j± obejmuje. Przecie¿ tego chcia³a, dlaczego nagle co¶ w niej drgnê³o, jakby siê czego¶ przestraszy³a. Nie rozumia³a sama siebie, tak na prawdê nigdy nie by³a do nikogo przywi±zana w taki sposób. Jej uczucie do Ksiêcia by³o zupe³nie czym¶ innym, tamto wybuch³o nagle jak p³omieñ podsycony podmuchem wiatru. To co czu³a teraz przera¿a³o j± sam±, nagle zda³a sobie sprawê, ¿e gdyby Rizochi znikn±³ odczu³a by pustkê i têsknotê, nie za bezpieczeñstwem, nie za rozmow±, a za cz³owiekiem, za jego obecno¶ci±.

Z zamy¶lenia wyrwa³y j± s³owa ch³opaka, nagle jej my¶li powêdrowa³y w zupe³nie innym kierunku. Mia³ racjê, by³a bezpieczna, by³a bezpieczna i tak siê czu³a, nic jej nie grozi³o. Jej jedynymi wrogami by³y wspomnienia. Chcia³a mu o nich opowiedzieæ.

- Bola³o... - powiedzia³a, a jej duszê wype³ni³ strach i chêæ poczucia ulgi - Bola³o, kiedy to robi³... Bola³o kiedy bi³... bojê siê go... nawet teraz... kiedy go tutaj nie ma. Tak bardzo chcia³am uciec, ale on nadal we mnie tkwi, nie potrafiê sobie z tym poradziæ. Nie umiem... - mówi³a.

- S±dzi³am, ¿e kiedy uda mi siê od niego uciec wszystko jako¶ siê u³o¿y, ale tak nie jest... On wraca do mnie w ka¿dym wspomnieniu. - ci±gnê³a dalej, mówi³a spokojnie, nie chcia³a ju¿ wiêcej p³akaæ, chcia³a siê podzieliæ tym co prze¿y³a, czym¶ czego jeszcze nikomu nie by³a w stanie powiedzieæ.

[Niara]

S³ucha³a s³ów Rizochiego, zastanawiaj±c siê czy wypowiada je by przesta³a mówiæ, czy by mówi³a dalej. Nigdy nie potrafi³a odgadn±æ co my¶li, ale to jej nie przeszkadza³o.

- Ale ja chcê, chcê mówiæ, nie mam ju¿ si³y borykaæ siê z tym sama. - zamilk³a, przez chwilê zastanawiaj±c siê czy znów nie przepraszaæ za szczero¶æ, czy znów nie uciec gdzie¶ za mury swojej pod¶wiadomo¶ci. Ale nie chcia³a, cokolwiek by siê sta³o nie chcia³a odsuwaæ siê od tego mê¿czyzny, nie chcia³a ju¿ d³u¿ej uciekaæ od samej siebie.

- Nie potrzebuje by¶ czu³ to co ja, nie potrzebujê ju¿ nawet pocieszenia. Chcê ¿eby¶ by³ i s³ucha³, rozumia³ tylko w czê¶ci, bo przecie¿ w pe³ni zrozumieæ nikt mnie nie mo¿e, Twoje czê¶ciowe zrozumienie wystarczy mi za wszystko, chcê tylko by¶ by³, niczego wiêcej nie oczekujê. - dziewczyna sta³a siê jakby pewniejsza siebie gdy to mówi³a, jej g³os jednak by³ smutny, wrêcz przeszywaj±cy têsknot± i pro¶b±.

- Zamyka³ mnie w ma³ym pokoju - ci±gnê³a swoj± opowie¶æ - tam spa³am i jad³am. Ca³y czas by³am przykuta grubym ³añcuchem do jednej z nóg ³ó¿ka. Obrêcz wokó³ kostki pozostawi³a po sobie blizny. Przychodzi³ ka¿dego wieczora, chwyta³ mnie za nadgarstek i prowadzi³ wielkimi schodami na górê. Zawsze ten sam schemat, zawsze ten sam nadgarstek, te same schody. - dziewczyna mimo woli chwyci³a siê za lewy nadgarstek, jakby nadal odczuwa³a w nim ból - Wprowadza³ mnie do swojej komnaty i rzuca³ na zimn± posadzkê. Nigdy nie bi³ w twarz, mówi³, ¿e nie chcê mieæ szpetnej... Dwa razy z³ama³ mi ¿ebro, ale jako¶ siê zros³o. Potem podnosi³ mnie z zimnej posadzki i rzuca³ z tak± sam± si³± na ³o¿e. Lubi³ zadawaæ ból... - nie powiedzia³a co dzia³o siê potem, ka¿dy zrozumia³ by to a¿ za dobrze. Nie by³a w stanie wypowiadaæ takich s³ów.

Przytuli³a siê mocniej do Rizochiego, pu¶ci³a swój nadgarstek by móc go obj±æ. Z ka¿dym s³owem odczuwa³a co raz wiêksz± ulgê. Teraz nie oczekiwa³a ju¿ niczego, chcia³a po prostu by by³.

[Niara]

Niara pu¶ci³a ch³opaka po d³u¿szej chwili, nie chcia³a ju¿ nic wiêcej mówiæ, to co powiedzia³a przynios³o jej ogromna ulgê. Jak gdyby nigdy nic u¶miechne³a siê i siedz±c obok niego na pod³odze wskaza³a ruchem g³owy tacê, która wcze¶niej przynios³a.

- Zrobi³am ¶niadanie - powiedzia³a i siêgnê³a po kubek z zio³ami, po czym poda³a go Rizochiemu.