Szlak Ziół ⇒ [Sypialnia na dole] Samotno¶æ.

[Niara]

Niara przemknê³a przez salon i tak szybko jak siê da³o znalaz³a siê w sypialni na dole. Wesz³a i szybko zamknê³a za sob± drzwi. Opar³a siê o nie i odetchnê³a g³êboko. Sta³a tak chwilê, po czym znów wziê³a g³êboki oddech i podesz³a w stronê ³ó¿ka. Zawiniêta tylko w prze¶cierad³o wygl±da³a niezwykle piêknie, Usiad³a na ³ó¿ku i chwytaj±c kawa³ek materia³u w który by³a owiniêta zaczê³a delikatnie wyzieraæ mokre w³osy.

Znów ta samotno¶æ... przyzna³a sama przed sob± wzdychaj±c cicho. O tak, ostatnio samotno¶æ dawa³a o sobie znaæ ze zdwojon± si³±. Wszystko w okó³ zmienia³o siê jak w kalejdoskopie i by³o co raz bardziej obce. Nawet znajomo¶ci z Kyrie i Rizochim stawa³a siê co raz bardziej pusta. Ostatnie dni mija³y tak szybko ¿e dziewczyna ledwo wiedzia³a gdzie siê znajdujê. Tak bardzo potrzebowa³a odpoczynku i jakiej¶ bratniej duszy, ale wszyscy tutaj byli zbyt zamkniêci w sobie, ³±cznie z ni± by mo¿na siê by³o otworzyæ i odnale¼æ w nich kogo¶ do rozmowy. By³o jej ciê¿ko, ale wiedzia³a, ¿e musi sobie radziæ, choæ têsknota za kim¶ bliskim by³a czasem silniejsza od niej.

[Meridion]

Cienie w pokoju zadrga³y i zwinê³y siê w sobie wypaczaj±c rzeczywisto¶æ. Zas³ony unios³y siê do góry i w pomieszczeniu dmuchn±³ lekki, zimny wiatr, pomimo tego i¿ okna by³y pozamykane. Niara szczelniej otuli³a siê prze¶cierad³em i z nieufno¶ci± spojrza³a w stronê okien, czuj±c jak po plecach przebiega j± dreszcz. Po chwili jednak wszystko wróci³o do normy. No... prawie wszystko.

Na stoj±cym pod jedn± ze ¶cian krze¶le siedzia³a spokojnie okuta w p³aszcz postaæ. Niara pisnê³a cicho i rzuci³a siê w ty³ na ³ó¿ku, a serce zabi³o jej mocniej. Dziewczyna przyjrza³a siê przybyszowi i ujrza³a ¿e ten... tak, chyba siê do niej u¶miecha, chocia¿ w tym ¶wietle nie mo¿na by³o mieæ pewno¶ci. Po chwili rozpozna³a jego rysy twarzy. No tak, któ¿ inny móg³by zjawiaæ siê w ten sposób.

Meridion z zak³opotaniem odchrz±kn±³ i odezwa³ siê do niej spokojnym, ciep³ym g³osem:
- Przepraszam, nie chcia³em Ciê przestraszyæ. Chyba... chyba muszê siê oduczyæ pewnych starych nawyków.

[Niara]

Kiedy dziewczyna zobaczy³a postaæ siedz±ca na fotelu krzyknê³a ze strachu. Jednak z pokoju po drugiej stronie domu nikt nie móg³ jej us³yszeæ. Nagle spostrzeg³a ¿e to... Meridion. Ogarnê³a ja fala ró¿nych z go³a odmiennych uczuæ. Strach zacz±³ opadaæ, teraz pojawia³a siê z³o¶æ, rado¶æ ¿e widzi znajom± twarz, w¶ciek³o¶æ, ¿e znów j± przestraszy³ i têsknota za bezpieczeñstwem, samotno¶æ wieczoru, smutek ostatnich dni. Tak drastyczne pojawienie siê mê¿czyzny roznieci³o w duszy Niary ogieñ rozpaczy i bezradno¶ci. Wszystkie uczucia miesza³y siê w m³odej kobiecie szukaj±c uj¶cia. Strach który wbi³ siê g³êboko i drastycznie w serce dziewczyny otworzy³ zapadniê by teraz wszystkie jej uczucia znalaz³y uj¶cie.

Dziewczyna gwa³towny ruchem wsta³a z ³ózka i podbieg³a do Meridiona.

- Jak mog³e¶ mnie przestraszyæ! Nigdy siê nie nauczysz! Nigdy! Co Ci odbi³o! Naucz siê w koñcu wchodziæ przez drzwi! - dziewczyna krzycza³a, z³o¶æ, smutek, rozpacz, strach, przela³y czarê goryczy w jej sercu. Jedno jej kolano wyl±dowa³o miêdzy nogami Meridiona oparte o fotel tak by mog³a utrzymaæ równowagê. Nadal krzycza³a, z jej oczu pop³ynê³y gorzkie ³zy, rzuci³a siê z piê¶ciami na mê¿czyznê. Uderza³a w klatkê piersiow±, ramiona i rêce, tak jakby chcia³a zrobiæ mu krzywdê, jej ciosy jednak by³a tak s³abe ¿e nie by³aby w stanie skrzywdziæ nikogo. P³aka³a i szarpa³a siê. Wszystko co siê wydarzy³a znalaz³o uj¶cie w tak prymitywny sposób. Dziewczyna nie mog³a ju¿ powstrzymaæ ³ez i zanios³a siê szlochem.

[Meridion]

Meridion w pierwszej chwili zastyg³ w bezruchu zbyt zaskoczony zachowaniem dziewczyny by móg³ jako¶ zareagowaæ. Patrzy³ na Ni± zupe³nie nic nie rozumiej±c. Nie mog±c poj±æ Jej nag³ego wybuchu. Lecz potem... lecz potem sta³o siê To. Gdzie¶ bardzo g³êboko, w mrocznych zakamarkach jego jestestwa, w obszarach duszy o których dawno zd±¿y³ ju¿ zapomnieæ, w korytarzach które ju¿ dawno pokry³ kurz i pajêczyny, Co¶ siê poruszy³o. Zrazu wolno, spokojnie, niepewnie, a potem... a potem strzeli³o go obuchem w twarz, wybijaj±c dziurê w zaro¶niêtym bluszczem murze, wdzieraj±c siê brutalnie do jego ¶wiadomo¶ci i przypominaj±c o dawno zapomnianych uczuciach. S³owa... s³owa których znaczenie zd±¿y³ ju¿ zapomnieæ, teraz objawi³y siê w jego umy¶le.

Meridion wyci±gn±³ przed siebie rêce i obj±³ nimi szlochaj±c± dziewczynê, przytulaj±c J± do swej piersi. Jego u¶cisk by³ delikatny, lecz zrazu pewny i silny. Demon chwyci³ za brzeg p³aszcza i naci±gn±³ go na p³acz±c± Niarê, tym samym otaczaj±c J± bezpiecznym kokonem, tworz±c barierê odgradzaj±c± J± od ¶wiata na zewn±trz. Siêgn±³ d³oni± by otrzeæ sp³ywaj±ce po policzkach dziewczyny ³zy, a gdy jego palce dotknê³y Jej skóry, po plecech przebieg³ mu dreszcz, a kolejne uderzenie m³ota rozbi³o w py³ resztki cegie³, niegdy¶ tworz±cych barierê w jego wnêtrzu. Jego wargi niepewnie rozchyli³y siê, lecz z ust nie wydoby³ siê ¿aden d¼wiêk. Zbyt wiele wspomnieñ powróci³o nagle do niego, odurzaj±c go niczym s³odkie wino, wywo³uj±c chaos w jego umy¶le. Jednak w koñcu zdo³a³ wykrztusiæ z siebie jedno, pojedyncze s³owo:

- Niaro...

[Niara]

Dziewczyna p³aka³a jak ma³a dziewczynka, ostatnio zdarzy³o jej siê to przy Rizochim, a teraz... Meridion. Kiedy co¶ za bardzo j± przyt³acza³o, kiedy przestawa³a sobie radziæ z w³asna samotno¶ci±, a wszystko wokó³ niej zdawa³o siê byæ obce, obok niej stawa³ kto¶ na kogo przelewa³a swój ból, w taki w³a¶nie sposób. Wybucha³a p³aczem. Przez wiêkszo¶æ czasu p³aka³a jej dusza, kiedy jednak jaki¶ zewnêtrzny czynnik decyduj±cy uderza³ w ni± jak grom z jasnego nieba jej wewnêtrzny p³acz znajdowa³ ujêcie w ³zach rzeczywisto¶ci. Wtedy to rozlu¼nia³y siê wiêzy zaci¶niête wcze¶niej na jej duszy do granic wytrzyma³o¶ci, a kajdany zapiête na ciele zdawa³y siê ju¿ tak nie ci±¿yæ. Nie istnia³ ¶wiat i ból, nie by³o wyrzutów sumienie ani my¶l, by³y tylko ³zy, jak teraz.

Dziewczyna nie wiedzia³a nawet kiedy Meridion j± obj±³, podda³a siê temu, nie czuj±c nic prócz ulgi z wylewania morza ³ez wraz z którymi sp³ywa³ ca³y ból ostatnich dni. Wtuli³a siê w mê¿czyznê który przecie¿ spowodowa³ jej wybuch, teraz jednak by³a mu raczej wdziêczna, za to ¿e doprowadzi³ j± do ³ez, gdyby nie ca³e to zdarzenie nadal dusi³aby siê we w³asnym cele.

Siedzia³a na kolanach zupe³nie obcego mê¿czyzny, wtulona w jego ramiona i okryta jego p³aszczem. Ale przecie¿ to by³ Meridion, tylko có¿ o na o nim wiedzia³a... prawie nic, jedyne czego by³a pewna to to ¿e jest lepszym cz³owiekiem ni¿ siê wydaje i ni¿ to wszystkim pokazuje.

[Meridion]

Meridion w zamy¶leniu tuli³ siedz±c± mu na kolanach, szlochaj±c± dziewczynê, praw± rêk± delikatnie g³adz±c Jej g³owie, przesuwaj±c palce po jej z³otych w³osach. Przytula³ J± tak d³ugo. a¿ ³zy przesta³y sp³ywaæ po policzkach, serce siê uspokoi³o, a oddech przeszed³ w spokojny i miarowy, ¶wiadcz±c o tym i¿ dziewczyna zasnê³a. Ostro¿nie - uwa¿aj±c by siê nie zbudzi³a - zaniós³ J± do ³o¿a, u³o¿y³ delikatnie na materacu, nakry³ lnian± po¶ciel± i odgarn±³ spadaj±ce Jej na twarz kosmyki w³osów.

Przez d³ugie minuty przygl±da³ siê tej kruchej, bezbronnej istocie, zastanawiaj±c siê czy aby z Ni± nie zostaæ. Zrazu chcia³ to uczyniæ, otuliæ j± ramionami, pilnowaæ Jej snu, byæ przy niej... lecz nie. Potrz±sn± g³ow±, a wszystkie te my¶li i pragnienia rozp³ynê³y siê niczym mg³a pod wp³ywem silnego podmuchu wiatru. Nie. Przecie¿ by³ Rizochi. To On by³ Jej obroñc±. To On powinien tu teraz byæ i pilnowaæ Jej spokojnego snu. Sama go wybra³a na swego stró¿a. U¶miechn±³ siê na t± my¶l w duchu i wyszed³ z pokoju, pozostawiaj±c pogr±¿on± w niespokojnym ¶nie Niare. Chyba powinien wspomnieæ szermierzowi, ¿e jego protegowana go potrzebuje.

Meridion zatrzyma³ siê w pó³ kroku na korytarzu i niespodziewanie za¶mia³ siê z samego siebie. O ironio, ostatnio stajê siê coraz bardziej ludzki. Po chwili uspokoi³ siê i ruszy³ dalej, zastanawiaj±c siê jak ma siê reszta.

Ci±g dalszy: Meridion

[Niara]

Niara spa³a. Nie wiedzia³a nawet kiedy usnê³a pamiêta³a tylko tyle ¿e rzuci³a siê na Meridiona. Nie mia³a pojêcia co siê sta³o i kiedy mê¿czyzna przeniós³ j± do ³ó¿ka.

Mia³a sen. Na pocz±tku by³a u Zory, smok opiekowa³ siê ni± tak jak kiedy¶. Zawsze kiedy nie mog³a ju¿ daæ sobie rady Zora ¶ni³ jej siê, jakby chcia³ powiedzieæ, ¿e nigdy jej nie opuszcza. Jednak sen tym razem by³ inny. Pojawi³ sie w nim On... Mag.. tak go nazywa³a, nigdy nie wypowiada³ jego imienia. By³ w tym samym miejscu co ona. Zora gdzie¶ znik³, by³a tylko ona i On. Ba³a siê. Mag chwyci³ j± za rêkê i poci±gn± za sob±. szli schodami na wie¿e. Tak jak wtedy. Dotarli na górê. Rzuci³ ja na pod³ogê, a ona upad³a uderzaj±c o posadzkê. Patrzy³a jak wielki czarnow³osy mê¿czyzna zbli¿a siê do niej. Ale kiedy by³ na tyle blisko by j± dotkn±æ, obudzi³a siê.

- Nie! - wrzasnê³a. £zy sta³y w jej oczach ponownie. patrzy³a gdzie¶ w przestrzeñ. Nie wiedzia³a gdzie jest. Prze¶cierad³o w które by³a owiniêta zsunê³a siê jej na biodra, jednak ¶ciska³a przy piersi po¶ciel zas³aniaj±c nago¶æ. W³osy opada³y na plecy zas³aniaj±c jej skórê. Dr¿a³a jak li¶æ na wietrze, tak jakby to wszystko zdarzy³o siê tu i teraz.

- Nie... - szepnê³a opuszczaj±c g³owê, a po jej policzkach p³ynê³y ³zy.

Nie spostrzeg³a nawet Rizochiego siedz±cego na oknie.

- Nie... - powtórzy³a pogr±¿aj±c siê w p³aczu.

[Niara]

Niara dostrzeg³a Rizochiego dopiero gdy ten ju¿ by³ przy niej. Znów nie potrafi³a siê powstrzymaæ. Ale tym razem to by³ on...Rizochi... osoba najbli¿sza jej sercu. Ch³opak okry³ jej plecy kurtk±, niezwa¿aj±cy na to ¿e mimo to nadal by³a naga pu¶ci³a po¶ciel któr± ¶ciska³a ca³y czas przy sobie i przywar³a ca³ym cia³em do ch³opaka, obejmuj±c go. Nie mog³a przestaæ p³akaæ. Jej palce wpi³y siê w plecy m³odego mê¿czyzny, tak jakby ba³a siê, ¿e on za chwilê zniknie.

- Mam do¶æ! Do¶æ! - p³aka³a, wtulona twarz± w jego ramiê. - Nie jestem taka jak wszyscy mnie widz±, nie potrafiê ju¿ byæ silna, nie chcê! Nie mam ju¿ si³y na wspomnienia, nie chce tego pamiêtaæ. Chcê byæ zwyk³a kobiet±, chce mieæ z kim dzieliæ mój ból. Przez wiêkszo¶æ mojego ziemskiego ¿ycia musia³am radziæ sobie sama. Ju¿ d³u¿ej nie mogê... Nie radzê sobie... tak bardzo chcê siê poddaæ - dziewczyna nadal ³ka³a, objê³a mocniej Rizochiego - Nie zostawiaj mnie, proszê, nie Ty... Proszê, nie opuszczaj mnie...

[Niara]

£zy nie przestawa³y p³yn±c z oczu dziewczyny. Nadal przywiera³a ca³ym cia³em do ch³opaka, nie chcia³a by j± puszcza³, nie teraz gdy wszystko tak bole¶nie wróci³o. Chcia³a schowaæ siê w jego ramionach i ju¿ nigdy nie wracaæ do rzeczywisto¶ci. Teraz, w tym momencie zapragnê³a opowiedzieæ komu¶ historiê która tak bardzo stara³a siê zapomnieæ. Historiê która zmieni³a jej ¿ycie na zawsze i której nigdy nikomu nie opowiada³a. Tak bardzo potrzebowa³a powiedzieæ to co siedzia³o w niej od tak dawna, a osob± której pragnê³a to powiedzieæ, by³ w³a¶nie On, mê¿czyzna któremu ufa³a.

- Wszystko wróci³o - szepnê³a przez ³zy,opieraj±c g³owê o ramiê Rizochiego - Wiem, ¿e nigdy o tym nie zapomnê... sen... sen, który mia³am... wróci³o w nim wszystko... - zamilk³a na chwilê by zaczerpn±æ powietrza.

- Kiedy odesz³am od Zory, postanawiaj±c odnale¼æ swoje miejsce w ¶wiecie, chcia³am by moje ¿ycie wygl±da³o jak ¿ycie ka¿dej, zwyk³ej kobiety. Jednak nie dane mi by³o cieszyæ siê wolno¶ci±. Pozna³am mê¿czyznê który, uwiêzi³ mnie w swojej twierdzy i zmusza³ bym oddawa³a mu swoje cia³o. - ³zy nie przestawa³y p³yn±æ, ale dziewczyna mówi³a teraz spokojnie - Bi³ mnie, wykorzystywa³, gwa³ci³... wcze¶niej nie zna³am tego s³owa... nie wiedzia³am co ono oznacza. Dzi¶, powraca ono do mnie ka¿dego dnia i ka¿dej nocy. Boje siê, bojê... ¿e nigdy nie opu¶ci mnie to uczucie, ¿e ju¿ zawsze bêdê widzieæ jego twarz nade mn±. Proszê, nie zastawiaj mnie, nie potrafiê ju¿ radziæ sobie z tym wspomnieniem...

[Niara]

Dziewczyna przylgnê³a do Rizochiego na dobrze, tak bardzo nie chcia³a wracaæ do rzeczywisto¶ci, do samotno¶ci, do bólu, w jego ramionach czu³a siê bezpiecznie. Jej serce nadal wali³o jak m³otem, ale oddech powoli zacz±³ siê uspokajaæ. Oboje oddychali teraz równym rytmem. Niara czu³a jak ch³opaka j± obejmuje. Przekrzywi³a g³owê i wtuli³a twarz w jego szyjê. W pewnym momencie jej cia³em wstrz±sn±³ dreszcz i znów jej place wbi³y siê w plecy m³odzieñca. Pó³ naga kobieta nie my¶la³a teraz o wstydzie, o bólu, o cierpieniu, o wspomnieniach. Teraz chcia³a byæ po prostu blisko niego i ju¿ nigdy nie uwalniaæ siê z jego objêæ. Mimo ¿e jej cia³em od czasu do czasu wstrz±sa³y dreszcze nie czu³a zimna, wrêcz przeciwnie, ciep³o bij±ce od cia³a ch³opaka wystarcza³o jej za ka¿dy promieñ s³oñca jaki kiedykolwiek ja ogrzewa³. Z ka¿dym jego s³owem stawa³a siê byæ co raz bardziej spokojna i nie chodzi³o tu ju¿ nawet o to co mówi³, tylko jak. Ciep³y ton jego g³osu dociera³ do jej uszu i serca uspokajaj±c ka¿d± komórkê jej cia³a. Dziewczyna zamknê³a oczy, spokojnie i miarowo nabiera³a powietrza by siê uspokoiæ.

- Mów do mnie, proszê... - szepnê³a w prostu do ucha ch³opaka, lekko ³ami±cym siê jeszcze od p³aczu g³osem.

[Niara]

Niara ws³uchiwa³a siê w g³os Rizochiego, nie by³a ju¿ w stanie s³uchaæ s³ów, ws³uchiwa³a siê jedynie w ton g³osu ch³opaka, który magicznie uspokaja³a jej serce i duszê. Jej cia³em nie targa³y ju¿ dreszcze, palce dziewczyny przesta³y wbijaæ siê w plecy m³odzieñca, a jej d³onie powoli opad³y w dó³. Nie trzyma³a siê teraz kurczowo ch³opaka, jakby przesta³a siê baæ ¿e ja opu¶ci.

Trzymana tylko si³± jego ramion, opad³a w nie wreszcie spokojna i bezpieczna. Nadal mia³a zamkniête oczy i g³owê opart± o ramiê Rizochiego. Jej serce bi³o ju¿ spokojnie. Trwa³a tak w ramionach ch³opaka d³u¿sz± chwile nie odzywaj±c siê. W pewnym momencie jednak podnios³a g³owê znad jego ramienia i odsunê³a siê od niego delikatnie, on jej jednak nie pu¶ci³. D³onie dziewczyny powêdrowa³y do zapiêcia kurtki któr± Rizochi na ni± zarzuci³, powoli zapiê³a ubranie, po czym znów przywar³a do ch³opaka. Tak jak wcze¶niej jej g³owa opad³a na jego ramiê, a cia³o zanurzy³o siê w jego objêciach. Zamknê³a oczy. Nie powiedzia³a ani s³owa. Teraz czu³a siê bezpiecznie. Dziewczyna zasnê³a.