Wodospad Snów ⇒ [W pobliżu wodospadu] Nowa przygoda.

[Tiva]

         Od spotkania Tivy i Spiriela oraz zdarzeń w grocie czarodzieja, minęło już całkiem sporo czasu. Dziewczyna nie myślała już o nim tak często, choć czasem zjawiał się w jej myślach, zupełnie bez zapowiedzi. Wtedy na ustach dziewczyny pojawiał się uśmiech, a wspomnienia tych miłych chwil wracały po kolei. Obietnica rychłego spotkania już dawno wyblakła, choć nadzieja na zobaczenie się ze Spirielem, nadal była obecna w sercu Tiv.
Od tamtych wydarzeń, Maie poświęcała się kolejnym podróżom. Dni mijały całkiem spokojnie, a na drodze dziewczyny nie było żadnych większych problemów. Pomagała zwierzętom, zbierała rośliny, które mogły przydać się w innych sytuacjach, a raz nawet pomogła ludzkiej dziewczynce, która zabłądziła w lesie. Biedactwo było przerażone, ale wszystko skończyło się bardzo dobrze.
Teraz Tiv przechadzała się w stronę wodospadu, zmierzała do Menaos, by tam odpocząć nieco dłużej. Dziewczyna znajdowała się w pobliżu wodospadu, kiedy usłyszała ruchy w leśnej gęstwinie. Zdawało się, że nie były to zwierzęta...
Dziewczyna przyspieszyła kroku i chwilę potem znalazła się na malutkiej polanie... I to był jej błąd. Powinna korzystać z leśnego schronienia, ale nie znała tutejszej okolicy aż na tyle...
Chwilę potem z lasu wyłonił się mężczyzna, dość dobrze zbudowany. Dziewczyna patrzyła na niego, trzymał w dłoni miecz, miał zakrytą twarz, wyglądał jak jakiś tutejszy zbir, choć czy to możliwe, by w takim miejscu ktoś taki mógł być?
Chwilę po tym, z lasu wyszedł kolejny mężczyzna, który wyglądał równie niebezpiecznie co jego towarzysz. Niedługo po nim, po prawej i lewej stronie dziewczyny, z lasu wyszli kolejni dwaj mężczyźni. Każdy z nich trzymał broń, byli ubrani mniej więcej podobnie, a na ubraniach mieli jakieś symbole. Dziewczyna nie widziała ich nigdy wcześniej. Sytuacja nie wyglądała zbyt przyjaźnie, dziewczyna rozglądała się poszukując drogi ucieczki. Nie chciała przemieniać się przy nich, nie chciała również walczyć.
- Brać ją. - warknął złowrogo jeden z nich, a reszta posłuchała rozkazu i zaczynała zbliżać się do Tivy.

[Spiriel]

- Panom tak nie wstyd?
*Zapytał znany już Tivie głos.*
- Atakować we czterech bezbronną kobietę? Toż jedynie tchórze tak postępują.
*Z lasu, niedaleko wyłonił się mężczyzna, o drobnej budowie, lecz wysoki, o białych włosach, trzymający w dłoni miecz.*
- Proponuję najpierw zmierzyć się z kimś uzbrojonym.
*Dodał w stronę mężczyzn, po czym odwrócił się do Tivy i uśmiechnął pocieszająco. Dawno jej nie widział, acz często myślał, wiedział że jeszcze się zobaczą i w końcu się to stało. W sumie był zadowolony, może nawet szczęśliwy, z powodu możliwości ponownego ujrzenia jej twarzy i, prawdopodobnie, towarzyszenia w dalszej drodze, teraz jednak trzeba było skupić się na tych czterech opryszkach. Odwrócił się w stronę mężczyzn i spojrzał na nich prowokująco, uniósł miecz w górę i stanął w pozycji obronnej, czekając na ich pierwszy ruch.*

[Tiva]

Tiva cofnęła się parę kroków, przyglądając się przy tym każdemu z mężczyzn. Chciała odezwać się, zrobić cokolwiek, lecz nawet nie zdążyła zacząć, gdy usłyszała znajomy głos. Jej oczy od razu powędrowały do miejsca, gdzie pojawił się Spiriel. Dziewczyna odetchnęła z ulga, co pewnie było widoczne. Uśmiechnął się do niej, a w jej myślach pojawiły się wspomnienia tamtych wydarzeń, kiedy to spędzili ze sobą sporo czasu.
Mężczyzna w ogóle się nie zmienił, ale za to reakcja Tiy na jego powrót, zaskoczyła ją samą. Bardzo ucieszyła się z tego fakty i jeśli Spiriel potrafił patrzeć, mógł dostrzec delikatnego rumieńca na policzkach Maie.
Póki co nie odezwała się do niego, czekając na dalszy rozwój sytuacji.
- No proszę, proszę. Obrońca? Nic się nie stało. - stwierdził złośliwie jeden z mężczyzn. - Zobaczymy czy potrafisz machać tą zabawką. - dodał drugi z nich, po czym we dwójkę rzucili się do atak. Trzeci z nich czekał, na odpowiedni moment, by zaatakować Spiriela.
Tiva cofnęła się jeszcze trochę, by mieć oko na całą sytuację, ale tym razem nie chciała tylko stać i przyglądać się. Jednym, cichym zaklęciem wywołała niewielkie korzenie, które ostrożnie zaczęły oplatać nogi trzeciego mężczyzny. W ocenie Tiv, atakujący nie wyglądali na szczególnie rozgarniętych, więc Spiriel na pewno poradzi sobie z nimi i to całkiem sprawnie. W tym czasie ona przygotuje mu zawodnika numer trzy.

[Spiriel]

Prawdopodobnie nie wyglądał, jednakże jego przeciwnicy to były dla niego młodziki, uczące się dopiero zabawy zwanej fechtunkiem, uśmiechnął się pewny siebie i pozwolił przeciwnikom zaatakować. Jeden z nich pchnął z rozpędu, ale widać że przeciwnicy nie byli zgrani, bo drugi zamiast obejść przeciwnika, zaatakował cięciem z drugiej strony. Anioł zwyczajnie chwycił pierwszego mężczyznę za nadgarstek, a wspierając się na jego własnym ciele, przebiegł nad nim i przeskoczył przeciwnikowi za plecy, wciąż trzymając jego rękę i zginając ją mu pod szyją, krępując ruchy, a ten momentalnie, z powodu niewygody i niemożności utrzymania w tej pozycji, wypuścił z rąk miecz. Wtedy Spiriel puścił go, odpychając od siebie w kierunku drugiego przeciwnika, który przez ten zaś zwód, zwyczajnie nie trafił, a teraz się zachwiał i upadł pod wpływem ciężaru kolego, upuszczając miecz. Białowłosy zabrał obie bronie przeciwnikom, po czym odwrócił się do trzeciego, zastanawiając co z nim zrobić... a może już miał dość? Wciąż jednak mając na uwadze dwójkę za nim - być może postanowią jeszcze zaatakować, nie można nie doceniać przeciwnika.
Szczęściem Tiva była bezpieczna, ba, nieźle sobie poradziła krępując kolejnego przeciwnika.
- Co zamierzasz z nim zrobić, Tiv?
Zapytał nieco figlarnie, spoglądając na maie i uśmiechając się ciepło.

[Tiva]

Maie Lasu uśmiechnęła się, będąc pod wrażeniem walki Spiriela, który nie zawiódł jej i tym razem. Jak się okazał dwójka napastników nie miała bladego pojęcia o odpowiednim i sprytnym ataku, co ich zgubiło. Pozbawieni broni, patrzyli z przerażeniem na skrępowanego szefa. Tiva spojrzała na swojego wybawcę i uśmiechnęła się nieco złośliwie.
- Cóż, powiedzmy, że nie zrobię mu jakiejś szczególnej krzywdy. - odparła, puszczając Spirielowi oczko.
Strażniczka lasu znowu spojrzała na mężczyznę oplątanego przez korzenie. Po chwili rośliny zniknęły, a dziewczyna rozluźniła się. Dwójka napastników pospiesznie stanęła obok swojego przywódcy.
- Wie..wiedźma! - wydukał jeden z nich, na co Tiva zareagowała śmiechem. Trójka mężczyzn rzuciła się do ucieczki, sądząc, że ich wiedźma znowu coś kombinuje i ma zamiar rzucić na nich jakichś niewygodny urok. Jednak Maie miała zupełnie inny plan. Zaraz za uciekającymi, ruszyła cała chmara pszczół.
- I problem z głowy. - powiedziała rozbawiona, patrząc za uciekającymi.
- Dziękuję, że mi pomogłeś... Kolejny raz. - spojrzała na Spiriela i uśmiechnęła się do niego. - Dawno cię nie widziałam. -zaśmiała się.

[Spiriel]

Patrzył z uśmiechem na uciekających mężczyzn, by po chwili podejść do dziewczyny.
- Zagubione dusze.
Odparł i zaśmiał się widząc jak ruszyły za nimi pszczoły.
- Również się cieszę na Twój widok.
Dodał zadowolony, stając tuż przed dziewczyną, ciekawiło go, w co tym razem miała się wpakować, że został do niej przysłany, cokolwiek to było obiecał sobie, że da z siebie wszystko, byle tylko była bezpieczna.
- Dokąd zmierzasz?
Zapytał po chwili.

[Tiva]

Dziewczyna uśmiechnęła się jeszcze weselej i spojrzała na Spiriela.
- Nie wiem jakim cudem zawsze pojawiasz się wtedy, kiedy mam jakieś kłopoty. - zmrużyła oczy, nie przestając uśmiechać się. Miło było znowu rozmawiać z tym mężczyzną, zastanawiała się czy znowu będzie musiał odejść za niedługo, czy jednak dotrzyma jej towarzystwa nieco dłużej.
- Zmierzam do Menaos. To całkiem niedaleko stąd, ale jak widziałeś, nic nie przychodzi mi szczególnie łatwo. - stwierdziła, wzruszając przy tym ramionami.
- A ty co tutaj robisz? Masz coś do załatwienia w tych okolicach? - zapytała zaciekawiona.

[Spiriel]

Hm.. więc prawdopodobnie musi ją eskortować do miasta, ciekawe... ale zadanie co najmniej proste, szkoda że tak krótko potrwa.
- Ja w zasadzie też tam zmierzam.
Odparł zadowolony, nie skłamał, szedł w tą stronę, gdzie Tiva, a skoro ona zmierzała tam, to i on tam zmierzał.
- A mogę wiedzieć dlaczego chcesz tam pójść? Myślałem, że nie lubisz zbiorowisk ludzkich?
Zapytał, wyraźnie zaciekawiony, nie przestając się uśmiechać.
- Idziemy?
Dodał natychmiast i zrobił krok we właściwą stronę, czekając na reakcję dziewczyny, gotów do drogi.

[Tiva]

Maie zrobiła zaskoczoną minę. Tak długo nie widzieli się, a tu nagle Spiriel ratuje ją z kolejnej opresji i jeszcze okazuje się, że idą w tę samą stronę. Nie żeby jakoś czuła się z tym źle, wręcz przeciwnie, podobał jej się ten układ, ale to nie zmieniało faktu, że było to dość zaskakujące.
- Chodźmy.- powiedziała z uśmiechem i weszła w las, by niedługo po tym trafić na ścieżkę prowadzącą do bram miasta.
- Może cię to zaskoczy, ale pomyślałam o odpoczynku w Menaos. - zaśmiała się cicho i zerknęła na Spiriela.
- Słyszałam, że ma tam być jakiś festyn, tutejsze miejskie święto. - uśmiechnęła się wesoło. - Może przejdę się zobaczyć jak to tutaj wygląda. Podobno zawsze jest bardzo kolorowo, a zabawa trwa do białego rana. Masz ochotę przejść się ze mną? - zapytała licząc na to, że mężczyzna zgodzi się na ten pomysł.

[Spiriel]

Ah, festyn, zabawa, ale też tłumy i mnóstwo ludzi, ogólnie nie przepadał za takimi zabawami, ale bardzo chętnie spędzi czas z Tivą, o ile oczywiście "góra" mu na to zezwoli, póki co jednak chyba mógł. Uśmiechnął się ciepło.
- Jasne że tak, z Tobą bardzo chętnie.
Dodał ciepło i ruszyli razem we właściwą stronę.
- Ale do tej pory chyba radziłaś sobie beze mnie?

[Tiva]

Tiva uśmiechnęła się zadowolona z faktu, że Spiriel zgodził się jej towarzyszyć.
- Tak naprawdę wolę mieć oko na okolicę, kiedy już tutaj jestem, a parę dni tutaj na pewno mi nie zaszkodzi. - dodała z uśmiechem.
- Kiedy ciebie nie było, dawałam sobie jakoś radę, choć nie zawsze było łatwo. - zaśmiała się cicho.
- Całe szczęście, że nie było zbyt wielkich problemów i wszystko można było rozwiązać całkiem sprawnie. A co ty robiłeś przez cały ten czas? - zerknęła na niego z ciekawością w oczach. Kto wie? Może znalazł kogoś z kim ułożył sobie życie?

Po niedługim czasie oboje znaleźli się przy wejściu do Menaos. Miasto charakteryzowało się ciekawą architekturą, w której dużą rolę odgrywało drewno. Jednak bardziej zaskakujący był fakt, że żyli tutaj i ludzie, i elfy. Przygotowania do festyny trwały, na ulicach robiło się kolorowo, wszędzie jakieś kwiaty, ozdoby... Istot przechadzających się szerokimi ulicami było całkiem sporo, ale to nie zraziło dziewczyny. Tiva i Spiriel znaleźli się pod jakąś elficką karczmą.
- Myślę, że możemy zatrzymać się w tym miejscu. Co Ty na to? - zerknęła na Spiriela.

[Spiriel]

Co robił.. co robił... cóż chyba wypadało by powiedzieć prawdę skoro już zapytała.
- Ja? pracowałem, tu i tam, ogólnie pomagałem
Odparł zgodnie z prawdą.

Znaleźli się pod karczmą, w dość ładnie strojonym mieście, chyba mieszkańcy na prawdę wzięli sobie do serca ten festyn, ale to znaczy, że będą tu dość spore tłumy.
- Tak, myślę że możemy.
Odparł, nie chciał zostawiać Tivy samej tym bardziej, że duże skupiska ludzi oznaczają dużo niebezpieczeństw, od kieszonkowców, po morderców i trzeba uważać na każdego... eh, za dużo chyba ostatnio pracuje.

[Tiva]

Dziewczyna weszła do środka karczmy. Dwójkę wędrowców przywitał gwarny tłum, co było do przewidzenia, a jednak zaskoczyło Maie.
- Coś czuję, że będziemy mieć problem... - spojrzała na Spiriela i podeszła do karczmarza. Tak jak myślała, z pokojem były problemy. Większość z nich była zajęta z racji tego, że było wielu przyjezdnych. Gospodarz tego przybytku był w stanie zaoferować jedynie pokój, gdzie będą musieli zostać we dwójkę. Jako, że były tam dwa oddzielne pokoje i łazienka, cena wynajmu nie była zbyt niska...
- Hmmm... - Tiv zamyśliła się.- To co robimy? - spojrzała na Spiriela.
- Według mnie powinniśmy zostać tutaj. -dodała niepewnie, nadal patrząc na mężczyznę. Mieli idealną okazję, by zatrzymać się tutaj na parę dni, gdzie indziej mogłoby już nie być miejsca, a to wyglądało całkiem przyjemnie.

[Spiriel]

- Jasne, zostaniemy tutaj, nie widzę problemu.
Bo faktycznie nie widział. Trochę krępowało go, że spędzi noc razem z Tivą, ale z drugiej strony będą spać oddzielnie, więc nie ma w tym nic złego. Kwestia pieniędzy nie była niczym szczególnym, mężczyzna po prostu wyjął mieszek, jaki dostał "na górze" (widać, coś przeczuwali) i zapłacił za pokój. Podzielał również opinię, że gdzie indziej może nie być miejsca, a wręcz pomyślał, że gdyby wrócili tutaj, to kazali by im już spać w stajni, co nie odpowiadało mu tak bardzo, jak można by pomyśleć.
- Chodźmy do pokoju.
Zaproponował, z racji na tłum, w którym nie czuł się całkiem dobrze.

[Tiva]

Tiva nie zaprotestowała, kiedy Spiriel zapłacił za ich pokój z własnej kieszeni. Również od razu posłuchała się i ruszyła w stronę, gdzie znajdowała się część budynku, przeznaczona na sypialnie dla klientów karczmy. Całkiem spory korytarz, a po obu stornach drzwi to pokoi, ich znajdował się prawie na samym końcu. Tiva otworzyła drzwi i uśmiechnęła się na widok tego co dostali.
Pomieszczenie będące salonem wyglądało całkiem przyzwoicie. Stały w nim dwa fotele, kanapa i stolik z krzesłami. Po prawej stronie stał niewielki barek, w pełni wyposażony w elfickie wino oraz inne alkohole. Po prawej i lewej stronie od wejścia, na ścianach bocznych pokoju, znajdowały się drzwi do dwóch, całkiem przytulnych sypialni. Nie były one szczególnie duże, ale za to wyglądały bardzo przyjemnie. Obok jednej z sypialni znajdowały się kolejne drzwi, prawdopodobnie prowadzące do wspólnej łazienki.

Maie weszła do środka i zdjęła swój niebieski płaszcz, po czym odłożyła go na jedno z krzeseł. Przeczesała swoje długie, blond włosy, jednocześnie przyglądając się przedmiotom znajdującym się w pomieszczeniu.
- Całkiem tu przyjemnie, prawda? - spojrzała na Spiriela z uśmiechem. Zastanawiała się, czy uważał tak samo i czy zniesie pobyt tutaj w jej towarzystwie.
- I przynajmniej nie ma takiego tłumu i hałasu jak na dole... - stwierdziła i usiadła na jednym z foteli... Swoją drogą - całkiem wygodnym.

[Spiriel]

Widok pokoju nie zdziwił mężczyzny, wręcz spodziewał się czegoś takiego za te pieniądza, niemniej bardzo mu się to podobało, rozejrzał się po całym, najpierw po salonie, potem po obu sypialniach i zajrzał do łazienki. Pełen przepych, kto by pomyślał.
- Jest wręcz uroczo.
Powiedział po chwili, siadając na drugim fotelu.
- Mam nadzieję, że nie przeszkadza Ci moje towarzystwo?
Wcześniej o tym zupełnie nie pomyślał, ale jeżeli ona nie miała ochoty dzielić z nim pokoju?