Karczma Pośród Mgieł ⇒ [Wspólna sala] Pierwsze spotkanie

[Niara]

Niara czu³a siê okropnie, wyrzuty sumienia choæ teraz mniejsze nadal ja drêczy³y, zamknê³a na chwile oczy by ponownie siê uspokoiæ. Kiedy je otworzy³a natychmiast spostrzeg³a, ¿e mê¿czyzna którego obserwowa³a ca³y wieczór wsta³ i szed³ w jej stronê. Trochê zmieszana opu¶ci³a nogi z ³awki i usiad³a prosto. Mê¿czyzna podszed³ do stolika i zaproponowa³ jej co¶ do picia. Dziewczyna ogromnie siê zdziwi³a i u¶miechnê³a lekko rozbawiona zadanym pytaniem. ... co za tandeta, s±dzi³am ¿e jest kim¶ interesuj±cym, a nie tanim podrywaczem, no có¿, skoro ju¿ to jest to nie zaszkodzi z nim porozmawiaæ.
- Witaj - odpowiedzia³a d¼wiêcznym g³osem - Dziêkuje, ale nie zamierzam pic. Mogê spytaæ co pana do mnie sprowadza?
Dziewczyna stara³a siê byæ jak najbardziej uprzejma, od mê¿czyzny wyra¼nie czuæ by³o alkohol No có¿, w koñcu to karczma, ka¿dy tutaj "co¶" pije Odgarnê³a w³osy z czo³a i opar³a rêce o blat sto³u w oczekiwaniu na odpowied¼.

[Meridion]

- yyy... no tak. - powiedzia³ nieco zmieszany, po czym wzruszy³ ramionami. - Có¿, po prostu doskwiera mi ostatnimi czasy samotno¶æ... jako¶ tak wysz³o, ¿e ludzie zwykli mnie unikaæ. W sumie, nie jest to takie z³e. Ceniê sobie spokój, ale zbyt wiele ciszy potrafi byæ dobijaj±ce. W³a¶nie zastanawiam siê jak rozpêtaæ jak±¶ porz±dn± burzê i widzia³bym pani± w jej centrum. Taak... to bêdzie piêkna burza.

Cholera, co ja w³a¶ciwie bredzê? Ten p³yn, zdecydowanie zbyt bardzo otwiera mój jêzyk. Muszê siê bardziej hamowaæ, czy¿by samotno¶æ, a¿ tak bardzo mi przeszkadza³a?

Meridion westchn±³ i spróbowa³ skupiæ swe rozpêdzone my¶li.

- Chcia³em, jedynie rzec, ¿e ostatnio jest tu do¶æ nudno, a pani wydaje mi siê osob±, której przeznaczeniem jest zburzyæ t± nudê i wprowadziæ chod¼ cieñ, ¿e tak powiem "¶wiat³a" do tej zapad³ej dziury.

[Niara]

Z ka¿dym kolejnym s³owem mê¿czyzny dziewczyna stawa³a siê coraz bardziej zdziwiona i zak³opotana. Na jej twarzy pojawia³ siê rumieniec, a oczy by³y coraz wiêksze ze zdumienia doskwiera mu samotno¶æ? centrum piêknej burzy? ja? cooooo? on chyba za du¿o dzisiaj wypi³.. o wiele za du¿o.... s±dzi³am , ze jest.... kim¶... interesuj±cym, kim¶ wartym uwagi... co on sobie wyobra¿a? jakie¶ wype³nianie samotno¶ci? ... czego on ode mnie, chce? wzi±³ mnie za prostytutkê czy co? kto to w ogóle jest? ... Niara ze zdziwienia podnios³a rêkê i przegarnê³a w³osy do ty³u.
- Ja... przepraszam, ale czego pan w³a¶ciwie ode mnie chce? chyba nie jestem tym za kogo pan mnie wzi±³! - powiedzia³ dziewczyna z lekkim poirytowaniem.
Jej g³os nie by³ ju¿ taki jak przedtem teraz sta³ siê wrogi, a raczej obronny. Nie ba³a siê mê¿czyzny który siedzia³ teraz przy jej stoliku, raczej by³a na niego z³a, albo i z³a na siebie, ¿e zwróci³a na niego uwagê.

[Meridion]

Mówili¶my Ci - szepnê³y g³osy - Mówili¶my Ci, ale nas nie s³ucha³e¶. Pozwól naaam...

Cicho!

Meridion zmru¿y³ oczy i przyjrza³ siê uwa¿niej kobiecie siedz±cej przed nim. Po czym wzi±³ g³êboki wdech, wyra¼nie próbuj±c siê uspokoiæ, bo nagle zadr¿a³a mu d³oñ.

- Có¿... - powiedzia³ zachryp³ym nagle g³osem - ...szczerze powiedziawszy, to wyczu³em u pani siln± aurê. Zdaje siê, ¿e... potrzebuj± pomocy w pewnym przedsiêwziêciu i pani mog³abym w tym pomóc.

Do diaska, czemu ludzie nie mog± po prostu... wspó³pracowaæ?

[Niara]

Z ka¿da chwil± Niara by³a coraz bardziej zadziwiona. Nie wiedzia³a ju¿ co my¶leæ... Nie mia³a pojêcia czego ten cz³owiek od niej chcia³. Nagle poczu³a ¿e wzbiera w niej z³o¶æ. Nie zastanawiaj±c siê wsta³a i powiedzia³a stanowczym g³osem - Jest pan nieuprzejmy, nie mi³y i nie wychowany. Pan wybaczy! Jestem dam±, nie raczy³ mi siê pan nawet przedstawiæ! Sk³ada mi pan jakie¶, zdaje siê, nieprzyzwoite propozycje, traktuje jak przedmiot i mówi, ¿e mog³abym panu w "czym¶" pomóc"!. S±dzê, ¿e powinien pan odej¶æ . No chyba, ¿e jednak ma mi pan co¶ sensownego do powiedzenia? - doda³a ironicznie. nadal stoj±c Niara za³o¿y³a rêce na biodra, w oczekiwaniu na kolejny ruch mê¿czyzny.

[Meridion]

Prosimyy...

Nie! Dostaniecie to co chcecie... w swoim czasie, a teraz spokój.

Meridion, spojrza³ w zamy¶leniu na stoj±c± przed nim postaæ, która nagle wybuchnê³a gniewem. Ze zdziwieniem uniós³ brew. Spokojnie. Przecie¿ nie ka¿dy jest tak b³yskotliwy jak Ty.

- Nie ma potrzeby siê denerwowaæ - powiedzia³ tym razem normalnym g³osem. - Ma Pani racjê, nie przedstawi³em siê, a Pani chyba opatrzenie zrozumia³a me intencje. - podniós³ siê z krzes³a i uk³oni³ lekko - Jestem Meridion, niektórzy zw± mnie te¿ Widmowym Wêdrowcem, lub... jeszcze inaczej, ale to w tej chwili bez znaczenia. - Mê¿czyzna, znów usiad³, jakby niezbyt przejmuj±c siê nag³ym wybuchem kobiety. - Mówi Pani "co¶ sensownego". Hmm... Tak, mam wiele sensownych rzeczy do powiedzenia, pytanie brzmi jednak, czy Twe uszy s± skore do ich wys³uchania. - Zni¿y³ g³os do szeptu, a twarz przybra³a nieodgadniony wyraz - I mogê wiele zaoferowaæ... wiedzê, moc, ukojenie...

[Niara]

"Twe uszy" , co on sobie w³a¶ciwie wyobra¿a... co to za burak, nie zniosê tego d³u¿ej! ale nie, spokojnie, nie wolno mi siê denerwowaæ, nie wolno, nie wolno... Niara nagle poczu³a jak serce zaczyna jej biæ mocniej, wiedzia³a, ¿e dzieje siê co¶ z³ego, co¶ bardzo z³ego. Nie, tylko nie to, my¶la³am ¿e to ju¿ minê³o, ¿e rany siê zagoi³y. Serce dziewczyny bi³o tak mocno jakby mia³o za chwile wyskoczyæ z jej piersi, poczu³a, ¿e jej plecy p³ona, za ka¿da sekunda by³o coraz gorzej. Nagle poczu³a, ¿e jej cia³o przeszy³ dreszcz, a plecy ogrania ciep³o Nie! tylko nie teraz, nie tutaj. Nie! wiedzia³am ¿e nie mogê siê denerwowaæ, to tylko g³upi pijany podrywacz, a przez niego zaczyna siê pytania i znów bêdê musia³a uciekaæ. dziewczyna nie mog³a ju¿ znie¶ bólu jaki ja przenikn±³, suknia na jej plecach w jednej chwili pokry³a siê czerwon± plama krwi. Nie... b³agam... By³o ju¿ za pó¼no, dziewczyna zamknê³a oczy i straci³a przytomno¶æ.

[Meridion]

- Oooo... - Meridion spojrza³ na upadaj±c± jakby w zwolnionym tempie postaæ. A to ciekawe

Rusz siê g³upcze. Tak to ta chwila w której powiniene¶ siê rzuciæ i uratowaæ jej ty³ek. Czy ja Ci muszê wszystko t³umaczyæ? - szepn±³ starczy g³os
Aha.. no tak, pewnie masz racjê. Mo¿e móg³by¶ mnie z ³aski swojej przestaæ to robiæ?
Mo¿e
Ehh..

Meridion westchn±wszy, leniwie podszed³ do kobiety - chod¼ dla zgromadzonych wygl±da³ jak smuga ¶wiat³a - i chwyci³ J± zanim upad³a jeszcze na ziemiê.

£adna krew - zachichota³y g³osy
Mo¿e i ³adna... z pewno¶ci± interesuj±ca
Ruchy g³upcze, zanim kto¶ zauwa¿y. Ale masz, racjê ciekawy przypadek. - odezwa³ siê ten sam g³os co poprzednio.

Meridion rzuci³ porozumiewawcze spojrzenie karczmarzowi, a potem szepn±³ pod nosem - Waersh Arae.

Drzwi karczmy otworzy³y siê gwa³townie i do ¶rodka wdar³ siê nag³y podmuch wiatru, zamiataj±c pod³oge i ciskaj±c kurzem w oczy zebranych ludzi. Lampy oliwne na chwilê pociemnia³y przygaszone, a w pomieszczeniu zapanowa³ pó³mrok. Drzwi zamknê³y siê z trzaskiem i wszystko wróci³o do normy. Jedynie dwoje ludzi gdzie¶ zniknê³o...

[Kyrie]

Dziewczyna siedzia³a cicho a gdy mê¿czyzna ko³o niej przechodzi³ znów poczu³a dreszcze, te same co kiedy¶. Spojrza³a w jego stronê ale gdy us³ysza³a ich rozmowê lekko siê skuli³a i wbi³a wzrok w okno.
-Brzmi tak jak on, wygl±da tak jak on... ale to nie jest on.. on ju¿ dawno znikn±³.- pomy¶la³a.
-Meridionie...- szepnê³a pod nosem do¶æ smutno. Podnios³a siê zostawiaj±c kilka monet na stole i ruszy³a do drzwi. Same siê przed ni± otworzy³y. kiedy dwójka zniknê³a ale nie zdziwi³o j± to, w koñcu wiatr za oknem by³ spory. I ona zarzucaj±c na siebie mocno kaptur wysz³a z karczmy znikaj±c za drzwiami.