Oglądasz profil – Aranrhod

Awatar użytkownika

Ogólne

Godność:
Aranrhod Siiri "Płomiennowłosa" Mulrennan
Rasa:
Leśny Elf
Płeć:
Kobieta
Wiek:
325 lat
Wygląda na:
28 lat
Profesje:
Łowca, Wojownik, Wędrowiec
Majątek:
Dostatni
Sława:
Znany

Aura

Do odczytania emanacji kusi rześka woń lasu, jej delikatna, ale nieco ponadprzeciętna siła ochoczo przyciąga do siebie, pozwalając na doznanie odgłosów burzy i uderzeń młota, które dochodzą jakby z oddali i są dość ciche. Po chwili szafirowa mgła ukazuje swoją cynową powłokę, która nie jest już tak jasna, jak kiedyś, ale wciąż zachwyca swoim blaskiem. Na powierzchni widnieją również twarde, żelazne i kobaltowe zarysy występujące w miękkiej otoczce z barachitu. Trzeba jednak uważać na ich ostre brzegi skryte pod aksamitnym i wyjątkowo elastycznym mchem. Pod koniec można poczuć dziwne wrażenie lepkości w ustach.

Informacje o graczu

Nazwa użytkownika:
Aranrhod
Grupy:
Płeć gracza:
Kobieta

Skontaktuj się z Aranrhod

Pola kontaktu widoczne tylko dla zalogowanych użytkowników.

Statystyki użytkownika

Years of membership:
2
Rejestracja:
2 lat temu
Ostatnio aktywny:
-
Liczba postów:
4
(0.00% wszystkich postów / średnio dziennie: 0.00)
Najaktywniejszy na forum:
Księga Boskich Praw
(Posty: 2 / 50.00% wszystkich postów użytkownika)
Najaktywniejszy w temacie:
Prośby o sprawdzenie KP
(Posty: 1 / 25.00% wszystkich postów użytkownika)

Podpis

Połączone profile


Atrybuty

Krzepa:raczej wytrwały, delikatny
Zwinność:bardzo zręczny, szybki, precyzyjny
Percepcja:wyostrzony wzrok, czuły słuch
Umysł:pojętny, błyskotliwy
Prezencja:piękny, charyzmatyczny

Umiejętności

ŁucznictwoMistrz
Umiejętność niezbędna do wykonywania przez elfkę profesji Łowcy.
PolowanieEkspert
Jako łowczyni elfka musi potrafić polować na wszelkiej maści zwierzynę, więc umiejętność polowania jest jej niezbędna.
Skradanie sięEkspert
Umiejętność ta związania jest z nadzwyczajną równowagą.
TropienieBiegły
BestiologiaBiegły
Władanie bronią białą [sztylet]Biegły
Jedna z umiejętności konieczna do profesji Łowcy i Wojownika.
PrzetrwanieZaawansowany
JeździectwoOpanowany
Aranrhod potrafi dość sprawnie jeździć konno, w czym pomaga jej też Mowa zwierząt.
Pisanie i czytanieOpanowany
Kobieta zaznajomiona jest z językiem swych pobratymców.
TresuraPodstawowy
Płomiennowłosa od dzieciństwa posiadała niezwykły dar porozumiewania się ze zwierzętami, pomagając w ich opanowaniu, jakkolwiek nie jest to umiejętność szczególnie przez nią rozwijana.
ZielarstwoPodstawowy
Aranrhod ma podstawowe pojęcie o ziołach i ich zastosowaniu oraz właściwościach.
FizykaPodstawowy
Podstawy umiejętności pomocne w łowiectwie.
MeteorologiaPodstawowy
Podstawy umiejętności pomocne w łowiectwie.
UnikiPodstawowy
ŚpiewPodstawowy

Cechy Specjalne

Mowa zwierzątRasowa
Aranrhod, jako przedstawicielka leśnych elfów, potrafi porozumiewać się ze zwierzętami.
Mowa roślinRasowa
Kolejna cecha, którą Płomiennowłosa odziedziczyła po swych przodkach.
Odporność na chorobyRasowa
Większość chorób nie ima się Arianrhod.
Nadzwyczajna równowagaRasowa
Elfka posiada niezwykłe wyczucie równowagi, pozwalając jej bezszelestnie przemykać pomiędzy leśnymi zagajnikami.

Magia: Źródło

EnergiiNowicjusz
Dziedzinę tę wraz z Dziedziną Mocy Aranrhod wykorzystuje rzadko, najczęściej w obronie. Podczas swoich podróży po Szepczącym Lesie miała okazję spotkać niegdyś pewnego czarodzieja, który pomógł jej poniekąd kontrolować te moce, lecz nadal pozostaje jej wiele do nauki. Skutkiem ubocznym używania przez elfkę jej mocy są pojawiające się gdzieniegdzie na jej głowie siwe włosy.
MocyNowicjusz

Przedmioty Magiczne

Mroczny

Charakter

Aranrhod jest bardzo wyważona i spokojna, jednakże nie jest też osobą, której nie można wyprowadzić z równowagi psychicznej. Natura i lasy to coś co uwielbia; wychodzi z założenia, że największym wrogiem świata są osoby, które chcą zniszczyć ziemię i naturę - i siebie samych. Miłość jest tym uczuciem, na które elfka czeka, ale nie szuka jej na siłę. Za to jedną z jej zasad jest to, żeby nie wplątywać się w niepotrzebne utarczki i konflikty- jak sama lubi powtarzać, najlepszą walką jest ta, której się uniknęło. Elfka, mimo swej pewności siebie, nie wywyższa się nad innych. Aczkolwiek, niektórzy mogą uznać ją za arogancką, ze względu na jej rasę, czego jest całkowicie świadoma. Jeśli popełni błąd, potrafi się do niego przyznać, chyba że ma wybór pomiędzy mniejszym i większym złem - wtedy elfka zdaje się na intuicję, czy warto się upokarzać, czy lepiej skłamać na temat własnych błędów.
Płomiennowłosa nie wyobraża sobie życia bez natury, jak i bez podróży. Od dzieciństwa ciągnęło ją w świat, chcąc zwiedzić różne zakamarki Alaranii. Jednym z cichych, naiwnych marzeń elfki jest to, by wszystkie nacje zamieszkujące Alaranię żyły w zgodzie, choć jest też w zupełności świadoma, że nie jest to możliwe - przynajmniej nie w najbliższym czasie, i zapewne nie za jej życia.
Jej poczucie humoru bywa chwilami specyficzne, jakkolwiek nie złośliwe, nie mające na celu nikogo urazić - nawet jeśli na pierwszy rzut oka może się tak wydawać. Najlepszym dla niej odpoczynkiem jest wędrówka po dzikich terenach, nieokiełznanych przez ludzi. Jej hobby jest śpiew, jednak nie jest osobą, która lubi się tym przechwalać.

Wygląd

Aranrhod wyglądem nie odbiega zbytnio od typowych przedstawicieli Leśnych Elfów. Jest smukłej budowy ciała, ma pięć i pół stopy wysokości. Pociągła twarz i pełne usta nadają kobiecie pewną dozę tajemniczości, a przez jej błękitne, duże oczy elfka wydaje się nieco smutna i znużona. Cerę ma delikatnie różową, wydłużone uszy (jak u każdego elfa), i płomiennie rude włosy. Znakiem szczególnym elfki jest pieprzyk, który umiejscowiony jest mniej więcej pośrodku mostka.
Na pierwszy rzut oka Aranrhod wydaje się na lekko zagubioną i smutną, chwilami zagłębioną w własnych myślach i marzeniach. Jakkolwiek obcy zazwyczaj mogą ją uznać na przyjacielską bądź neutralną osobę. Głos ma ciepły, głęboki. Ma swobodny sposób poruszania się, nieco nawet niedbały, w niczym nieprzypominający jej fachu łowcy czy tym bardziej wojownika. Najlepiej czuje się w lasach, gdzie jej krok jest niezwykle lekki i pewny, intuicyjnie wiedząc jak stąpać, nie wydając żadnych dźwięków.

Historia

	Aranrhod urodziła się w wiosce nieopodal Adrionu - jednego z najstarszych elfickich miast w Szepczącym Lesie. Jest jedynaczką, a jej rodzice z zawodu byli jedynymi w wiosce łowcami i wojownikami, stąd też jej umiejętności związane z tymi profesjami. Jednakże od wczesnych lat elfkę ciągnęło w świat - nie potrafiła usiedzieć w miejscu choćby przez dzień, przez co czasami wplątywała się w kłopoty. Rodzice Płomiennowłosej szanowali jednak jej charakter i wolną duszę, starając się jednak wyszkolić swą pierworodną jak najlepiej, by w przyszłości - gdy elfka zdecyduje się jednak opuścić swe rodzinne strony - poradziła sobie jak najlepiej, i by potrafiła zadbać o siebie jak najlepiej.
Tak też się stało - po wielu latach żmudnego szkolenia, dzięki któremu Aranrhod poznała wszelkie tajniki profesji swych rodziców, stała się w oczach pobratymców ich godną następczynią. Poznała też podstawy zielarstwa, jak też pisania i czytania. W pewnym momencie, mając trochę ponad dwieście lat, zakomunikowała swym rodzicielom, że nadszedł jej czas by wyruszyć w świat, na co ci się zgodzili. Elfka zaczęła więc swą podróż po Alaranii, wpierw po Szepczącym Lesie, następnie rozszerzając swoje wędrówki na wschodnie i południowe regiony Alaranii. Tak też kobieta poznała pewnego tajemniczego czarodzieja, dla którego wykonywała jedno ze swych zleceń upolowania zwierzyny na skórę i mięso, który odkrył w niej niezmierzone pokłady energii i magii. W ramach zapłaty pokazał jej, jak panować nad swymi umiejętnościami, aczkolwiek Płomiennowłosa nie wykazywała większego zainteresowania tymi naukami, uważając je za zbędne do życia. Skończyło się więc to na podstawowych umiejętnościach, by elfka wiedziała, jak wykorzystać nadmiar mocy magicznej; jednak zazwyczaj bardzo szybko ją to wyczerpuje, a za każdym razem, gdy magię używa, wśród jej rudej czupryny pojawiają się gdzieniegdzie siwe włosy.
Innym takim przypadkiem była podróż wzdłuż Wielkich Borów Sariańskich. Podczas wykonywania jednego ze zleceń parę lat temu, pomogła napotkanemu wędrowcowi w przeprawie przez lasy, by ten mógł spokojnie trafić na jeden z głównych szlaków, ten w podzięce podarował jej młode źrebię, które urodziło się klaczy wędrowca w drodze poprzez zagajniki. Wędrowiec nie miał możliwości zaopiekować się młodym koniem, a Aranrhod ze swymi wrodzonymi zdolnościami porozumienia się ze zwierzęciem była idealną opiekunką nowo narodzonej klaczy.
Tak też pokrótce można opisać Aranrhod, i to, kim się stała. Jaka się stanie w przyszłości, tylko czas pokaże...

Towarzysz

Imię:Stjarna
Gatunek:Koń
Płeć:Samica
Wiek:6 lat

Stjarna jest dostojną klaczą o kasztanowatej barwie, z białymi pęcinami na tylnych nogach. W kłębie mierzy sto sześćdziesiąt centymetrów. Jest spokojna i ułożona, jakkolwiek czuje się nieswojo przy obcych. Towarzyszką elfki stała się jako źrebię, jako podarunek od pewnego wędrowca, gdy Aranrhod pomogła mu w przeprawie przez Wielkie Bory Sariańskie - klacz tego wędrowca urodziła w drodze, a wędrowiec nie miał możliwości zaopiekować się młodym koniem, i zaoferował elfce w zamian za pomoc właśnie opiekę nad młodym koniem.
Stjarna nie jest stworzeniem magicznym. Jest koniem niezwykle zwinnym i zgrabnym, doskonale radzi sobie na otwartym terenie, jak i w lasach. Klacz nie jest nauczona jazdy z siodłem, jedynie akceptuje lekką skórzaną uprzęż - to elfce w zupełności wystarcza. Stjarna jest też niezwykle przywiązana do Płomiennowłosej, przez co nie opuszcza jej ani na krok.
  • Najnowsze posty napisane przez: Aranrhod
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Data