Khepra postrzega świat jako wielką próbę, w której musi się wykazać. Jej stan psychiczny jest w bardzo mrocznym miejscu, gdzie jej jedynym celem jest powrót do łask Najwyższego i powrót do Planów Niebiańskich. Uważa, że musi odpokutować i robi wszystko, na co pozwala jej ciało i umysł, by zmazać swe winy. Nie pozwala swym bliznom się goić, a z niegdyś białych i świetlistych skrzydeł rzadko korzysta. Brzydzi się ich grafitowego odcienia, tak samo jak brzydzi się sobą. Dlatego ma tendencję do samookaleczania się, przyjmowania bólu jako karę i podejścia nihilistycznego do własnego ja. 

Jej największą zaletą jest determinacja i chęci czynienia dobra czy eksterminowania zła wszelakiego. Jest ostatnią osobą, u której można szukać rozrywki, bo unika alkoholu i używek. Zabawa jej nie sprawia radości. Cierpi na anhedonię i spodziewa się ataku w każdej chwili ze strony piekła, niegodziwców lub samych sił anielskich. Jej największym strachem jest przed stanięciem do walki z swymi braćmi i siostrami. 

Khepra to osoba nieprzeciętna a nawet niezrównoważona. W spokoju i ciszy, potrafi udzielać odpowiedzi jak prawdziwa mędrczyni. Zaś gdy zostanie doprowadzona do furii, potrafi postępować w sposób nieobliczalny, a nawet niebezpieczny. Nie podejmuje żadnych wiążących decyzji w przypadku jakichś wątpliwości. Z pewnością posiada silną wolę i determinacje by mimo przeciwności, iść naprzód. Jednakże jej nastawienie do innych osób jest na tyle różne, że trudno jej zawrzeć trwałe znajomości oparte na przyjaźni. A jej charakter, z pewnością w tym nie pomaga.

Khepra, zwyczajowo porusza się tylko w swojej zbroi, okryta niezliczoną ilością pergaminów i zwojów magicznych. Pancerz ściąga tylko, gdy czynności typu spanie, jedzenie i kąpiel tego wymagają. 

Jest wysoka, mierząca sto dziewięćdziesiąt centymetrów wzrostu, szczupła i z pewnością dobrze zbudowana. Codzienne, poranne treningi, nie pozwalają upadłej wyjść z formy i wspomagają utrzymać muskulaturę. Pod swoją zbroją, nosi niebieskie szaty, wykonane z lekkiego, ale mocnego materiału. Nigdy publicznie nie ściąga swej maski. Swoją prezencją maluje portret czegoś, co powinno wyglądać bosko, lecz zostało zbrukane czymś złym i niepewnym. 
Można dostrzec, że jest kobietą o bardzo ciemnej karnacji i jasnych błękitno-srebrzystych oczach. 
Jej głos jest niski i akcent zdradza nutę anielskiej poezji, przykrytej czymś... ciężkim... jak jej ekwipunek. 

Nosi ze sobą księgę, którą czytała będąc w planach niebiańskich, a zawiera ona psalmy, zaklęcia i litanie wspomagające w modlitwie jak i w życiu podróżnym. Na plecach trzy miecze i włócznia. Każdy z nich posiada inne ostrze i wyryte runy. Jest prawdziwą wojowniczką i jest przygotowana na różnorodne starcia. 

Khepra dziennie chroniła ludzi i inne istoty przed złem, eksterminowała potwory, bestie i pomioty piekła a czasami demony, kiedy te wykazywały destrukcyjne usposobienie. Lecz była kontrowersyjnym służką światła, z powodu jej zamiłowania do tego co czyniła. Aniołowie Światła widzieli swoją służbę jako obowiązek, konieczność, lojalność wobec Pana i zasad, którymi się kierowali. A Khepra... kochała to co robiła... Kochała być obrońcą, wojownikiem, sędzią i katem. Kochała zabijać niegodziwe twory do tego stopnia, że przemierzała najdalsze zakątki Alaranii by wytępić siły nieczyste u ich zarodka. Także tyczyło się to i ludzi. Khepra kierowała się światopoglądem czerni i bieli, gdzie uczynki ludzkie były oceniane surowo, a wymierzona kara zostawiała po sobie piętno, które było wstydem wśród innych wierzących. Czy to było znamię, efekt jej dotyku czy sama wieść o uczynkach swego sąsiada czasami była bardziej dotkliwa, niż sama śmierć, która dość rzadko następowała. W końcu, Khepra posiada trochę współczucia i zdarza się jej być łaskawą, ale w odróżnieniu do innych, musi widzieć postęp i prawdziwą skruchę u grzesznika. ''Nienawidź grzech, nie grzesznika''.

Ogólnie, anielica światła miała talent do znajdywania problemów i jeszcze większy do ich rozwiązywania. Można było powiedzieć, że czepiała się najmniejszych i dość przyziemnych problemów ludzi. Przemoc domowa, uprzykrzanie życia sąsiadom, zdrady małżeńskie, a nawet bójki pijackie zwracały uwagę Khepry. Te zdarzenia niezbyt były ważne w szerszej perspektywie, ale dla Khepry były one równie ważne jak walka z piekielnikami. Bo według niej, z ludzi rodzi się zło, to oni są winni sami sobie, że w późniejszym czasie potworności z piekła ich prześladują. Khepra walczyła i karała grzeszników, nadużywając swojego daru, czyniąc z nich przykład i przestrogę. Nie zawsze kończyło się to rozlewem krwi, ale z pewnością jej metody sprawiały, że nawrócenie złego człowieka było łatwiejsze, niż eksterminacja tego, co później kreował.

Wielokrotnie była wzywana na plany niebiańskie, by zbadać naturę jej działań, ale to nie wyjaśniało sprawy. Khepra była wierna temu co robi i nie miała zamiaru zaniechać swoich obowiązków na rzecz opinii swoich pobratymców, rodziców i braci czy sióstr, którzy sceptycznie podchodzili do jej metod. Archaniołowie uznali, że jej rola na ziemi została zakończona. Miała zostać w Planach Nienbiańskich i przekazać swą wiedzę przyszłym pokoleniom. Khepra bez sprzeciwu przyjęła nowe zadanie. resztę życia spędziła na nauce i na pisaniu specjalnych pergaminów dla aniołów, którzy nie radzili sobie z zaklęciami.

***
Służba jest zaszczytem.
Oddanie jest przywilejem.
Śmierć w imię Pana, wyzwoleniem.

***

Nauki wyniesione z doświadczenia, przekazywała swoim dzieciom i innym anielskim wróblom, bo tak nazywała niedoświadczone, młode anioły. Swe ''wróble'' traktowała surowo i była bardzo wymagająca, by zachować dobre imię o rodzie Revane, a szczególnie nie chciała zawieść Pana. Jej oddanie sprawie było widoczne dla każdego i była z tego najbardziej znana. Do momentu, gdy jej dzieci urosły i obróciły się przeciwko wszystkiemu, w co wierzyła Khepra.

Jej synowie i córki oddalili się od Najwyższego, stając się buntownikami. Ich winą był mord na swych braciach i próbie ucieczki z Marmurowego Miasta z boskimi artefaktami. Jej potomstwo czekało na dezintegrację przez Najwyższego, ale nim miało to nastać, byli przesłuchiwani przez Arbitrów i Archaniałów. Wyznali, że to ich matka jest winna ich czynom. Że to Khepra im nakazała zdradzić Pana, ona przekazała im pergaminy, zwoje zaklęć, mające na celu ukryć ich prawdziwe myśli przed Najwyższym. Później mieli uciec z Planów Niebiańskich z Kheprą i przyłączyć się nieznanych im sił. Była przygotowana na to i chciała ich na to przygotować. Na nieszczęście Khepry, faktycznie byłą w stanie przygotować takie zaklęcia, lecz nigdy ich nie przekazała w ręce swoich dzieci. Fakty był przeciwko niej, więc i niedługo ona sama na upadłą na kolana w towarzystwie swych dzieci, Revitusa, Nerella, Jeriaela, Sahlis i najmłodszej Uriel. 

Uznano ją za winną współudziału i miała dołączyć do reszty rodu Revane i zostać unicestwiona wraz z pamięcią o niej i jej rodzie. Ale to była tylko gra na zwłokę. Synowie i córki Khepry rozcięły przestrzeń otwierając portal, przez który zdołali uciec, a wraz z nimi zaciągnięta siłą Khepra. Posłużyła im tylko za utwierdzenie archaniołów w przekonaniu, że to ona  zaplanowała rodzinny bunt. Znaleźli się w czeluściach piekła, lecz jej miejsce było tam nieproszone. To jej dzieci zawarli umowę z kimś z tego plugawego miejsca, więc nie mieli wyboru. Zostawiali Kheprę na pastwę losu, odcinając się od matki raz i na zawsze.



Khepra rozdarta zdradą swych dzieci i tym, że krótko po ucieczce z planów niebiańskich jej skrzydła zmieniły odcień, musiała poradzić sobie w miejscu, w którym anielskie siły nie miały wstępu. Największym ciosem dla niej było zostanie Upadła Anielicą, gdzie nawet nie miała szansy na obronę. Wszystko działo się tak szybko...

Latami próbowała uciec z piekła, co doprowadziło ją do coraz większego szaleństwa i myśli, że to jest jej pokuta za czyny swych dzieci. Co jeśli to jest jej próba, by wrócić do Najwyższego? Może musi wycierpieć by pokazać, że jej wina może zostać zmazana, tak jak chciano uczynić z jej dziećmi i jej rodem. Ale to już nie miało znaczenia. Nie miała już dzieci. Te piekielne abominacje ją zaciągnęły na dno piekła i zamierzała uczynić z nimi to, co czyniła z każdym innym upadłym. Musi zniszczyć to co stworzyła, nawet jeśli sama przy tym polegnie, nie pozwoli na to, by zło znalazło sposób.


***

Kiedy ogień sięgnął niebios, światło dotykało głębin ciemności, a stal krzyżowała się nad styksem. Biała krew mieszała się z czarną i płynęła nurtem krzyków i lamentu. Tylko jedna przetrwała zatrważający bój. Osamotniona, pozbawiona nadziei istota o niewyobrażalnej nienawiści. Wbrew swej naturze wyrzekła się wszelakich wątpliwości, z gotującą się krwią szukała zemsty na potomstwie. A ci, którzy posmakowali jej ostrza, byli symbolem jej niewyobrażalnej determinacji przetrwania i oddania Najwyższemu.

***


Khepra, ucząc się piekielnej mowy, w końcu znalazła sposób, by sporządzić pergamin zapisany w czarnej mowie, by uwolnić się z okowów piekła i wrócić do świata żywych. Wiedziała, że jej dzieci nie powróciły do piekła, więc musiały gdzieś tutaj być. Musiała odnaleźć upadłych i postawić ich przed sądem za zdradę wszystkiego, co boskie. Ale jej ucieczka zostawiła znamię. Użycie czarnej mowy i anielskich arkan naznaczyło Kheprę znamieniem na twarzy, które do dziś dzień ukrywa. Jest to dla niej klątwa bo swą obecnością przyciąga plugawe istoty, które mają za zadanie odesłać Kheprę do piekła lub do piachu. Khepra za czasów w piekle naraziła się wielu piekielnym i z chęcią wyślą przeciw niej swe sił, by wyrównać rachunki. Więc teraz przed upadłą anielicą stoi wiele przeszkód, by odzyskać białe skrzydła i uwolnić świat od zła, które przyniosła ze sobą.