Semira jest taka jak powinna być. Dostosowuje się do sytuacji. Jest posłuszna rodzicom. Ładnie się wysławia, jest charyzmatyczna i grzeczna, lecz nie uległa. Potrafi bronić swojego zdania, jeśli uważa, że ma rację. Inteligentna i niezwykle bystra. Umie kokietować, choć robi to delikatnie. Jest miła, ciepła i uśmiechnięta. Ma w sobie wiele troski i empatii. Można powiedzieć, że jest typową, kochaną, spokojną, młodą dziewczyną, która kocha rodziców i jest wdzięczna za to co ma. I nie ma w tym cienia kłamstwa. Zna etykietę, umie się zachować i naprawdę ma w sobie serce pełne miłości. Jest jednak jeszcze druga strona Semi. Nie, nie mroczna. Lecz zadziorna. Ta, która każe jej być sobą, pokazywać swoją indywidualność i artystyczną duszę. Jeśli będzie wiedziała, że może, pocwałuje na koniu przez pola, tylko po to by poczuć wiatr we włosach. Wymknie się po treliażu, w środku nocy, by popływać nago w stawie. Skoczy ze skały wprost do spienionej wody wodospadu. Ma w sobie coś dzikiego, coś co sprawia, że nie jest zwyczajna. Przynajmniej tak o sobie myśli. Nie jest przeciętna. Ma błysk w oku i pomysły, na jakie nie wpadłyby inne szlachcianki. Nie przesadza, nie ładuje się w kłopoty, uważa na siebie, nie szuka nadmiernej adrenaliny. Czasem po prostu lubi swoją dzikość. Nie nadaje się na wielkiego podróżnika, czy łowcę, ale od czasu do czasu czuję w sobie euforię życia. 

Jest artystką, jej obrazy nie są klasyczne. Maluje pejzaże operując barwami w sposób jaki nie robią tego klasyczni malarze. Nie potrafi malować portretów, bo nie widzi w ludziach tylko ich twarzy, ale też duszę, umysł, serce. Często bawi się krawiectwem. Przerabia zamówione suknie. Delikatnie, lekko, lecz na tyle znacząco, by czuć, że są "jej". Czasem to wymiana koronki, czasem inny kolor koralików, albo skrócenie rękawów. Dodaje drobiazgi od siebie, by musi czuć "to coś". Potrafi się dostosować, ale w środku jest wolnym duchem. Umie żartować, mniej lub bardziej. Potrafi wyczuć rozmówcę i dostosować się do jego poczucia humoru. Lubi się uśmiechać i śmiać, jednak wie, kiedy jest to nie na miejscu. Innymi słowy Semiramida nosi w sobie dziką naturę, choć potrafi być swobodna także w tej delikatnej wersji siebie. 

Po ojcu - aniele - jest dość wysoka, 174, jak na kobietę i błogosławioną to całkiem sporo. Jest szczupła, o wąskich ramionach i szczupłej talii. Ma średniej wielkości piersi i choć jej matka uważa, że powinna je zakrywać, ona woli je eksponować. Posiada wąskie biodra, dzięki czemu może nosić mocno rozkloszowane suknie. Woli jednak te węższe, choć nie całkiem wąskie, które opinają biodra. Ma ładną, długą szyję. Jej twarz jest okrągła, a kształt oczu zdradza mieszane pochodzenie. Małe uszka, delikatne rysy niezbyt duży nos i łagodne kości policzkowe, podkreślone nie raz przez lekki róż. Usta umalowane na czerwono, choć nieco stłumione ciut jaśniejszym pudrem. Krótka broda, jednak nie ujmuje to jej urodzie. Jej cera jest lekko śniada, choć nie tak ciemna, jak u ludzi z oaz Wielkiej Pustyni Słońca. Jest mieszanką tarianki i anioła, stąd jej niezwykły wygląd. Ma długie, czarne, czarne włosy, nie są kręcone, ale "podatne" miękkie i ładnie układają się w pukle, jeśli wcześniej były spięte. Łatwo je ułożyć i swobodnie poddają się kręceniu, jeśli użyć na noc papilotów. Semi nie lubi ciasnych, mocnych fryzur. Lubi lekkie upięcia, ewentualnie wariacje na temat warkoczy. A kiedy jest to możliwe nosi je rozpuszczone. Ma miłą, spokojną aparycję, jednak ludzie zwracają na nią uwagę przez charakterystyczną twarz. Ubiera się w sposób, który zadowala jej ojca, a jednocześnie podkreśla jej indywidualność. Może chodzić w jasnych, delikatnych sukienkach, ale woli te ciemniejsze, bardziej wyraziste. Przepada za złotymi dodatkami, ponieważ ładnie pasują do jej cery. Lubi gipiury, mniej delikatne koronki. Stara się nie nadużywać biżuterii. Uważa, że obwieszanie się złotem pasuje bardziej do starszych hrabin, niż to młodej i żywej błogosławionej.  Choć nie stroni od ładnych ozdób i chętnie zakłada biżuterię. Wszystko ma jednak swoje granice.   

Dariel, dostojny anioł o ciemnych włosach, lecąc nad polami zobaczył drobną, słaniającą się na nogach istotę pomiędzy łanami zbóż. Nim zdążył do niej dopaść ta leżała już nieprzytomna na ziemi. Później okazało się, że jest tarianką, ale jedyne co pamiętała to swoje imię: Semiramida. Dariel był anielskim arystokratą, pochodził z bogatej rodziny i zakochanie się w nieznanej nikomu tariance uznano, za przeznaczenie dane od Najwyższego. Dariel pojął za żonę swoją piękną wybrankę, a wkrótce po tym na świecie pojawiły się bliźnięta Nathaniel i Allan. A kilka lat później dziewczynka Semiramida II, Semi. Była podobna do matki i tak jak ona miała w sobie dzikość i kreatywność. To po niej odziedziczyła zdolności malarskie, krawieckie, muzyczne i językowe. Semiramida I bowiem okazała się bardzo inteligentną i bystrą osobą. Utrata pamięci nie sprawiła, że była dzikuską, a wszelkie zaległości nadrobiła w mgnieniu oka. 

Wszystkie dzieci Semiramidy I i Dariela były bardzo błyskotliwe i inteligentne. Bliźniaki jednak nie wykazywały takiego zainteresowania artystycznymi dziedzinami, jak Semi. Woleli nauki ścisłe, geografię, matematykę, a Allan szczególnie upodobał sobie prawo. Semi zaś rysowała od najmłodszych lat, próbowała swoich sił w rzeźbiarstwie, malarstwie, śpiewie, krawiectwie, hafcie. Malowała też na tkaninach. Lubiła przygotowywać olejki i perfumy, pachnidła do ciała, mieszać ze sobą różne zapachy. Próbować, po prostu próbować. Przepadała za układaniem włosów na głowie mamy, a później także swojej. Na studia została wysłana najpierw do Randill, by uczyć się malarstwa, później przez kilka lat przebywała w Arfaai, aż w końcu trafiła do Zorici, gdzie połączyła pasję do malowania i krawiectwa. Poznała świat, pełna energii, siły, ciekawości. Chłonęła wiedzę, emocje, opowieści. Lubiła przebywać z ludźmi, rozmawiać, dzielić spostrzeżeniami. Była artystką duszą i sercem. Lekko zadziorną, próbującą różnych technik. Taką, która szuka i wyciąga wnioski z porażek i sukcesów. 

Po powrocie ze studiów uspokoiła się nieco. Miała mniej bodźców, ale nadal pozostała artystką. Jej rodzice nie naciskali na zamążpójście. Choć jej matka miała pewnego kandydata do ręki córki. Mimo to, pod wpływem Dariela uznała, że Semi powinna sama znaleźć miłość. W końcu ona i jej mąż odnaleźli się w tym wielkim świecie bez pomocy swatek. I tak Semi póki co zostałą wyposzczona w świat salonów, uczt, bali i spotkań, by poznawać rówieśników i nie tylko z miejsc, które znajdują się znacznie bliżej jej domu niż Zagłębie Artystów.