Oglądasz profil – Alisandra

Awatar użytkownika

Ogólne

Godność:
Alisandra
Rasa:
Lisołak
Płeć:
Mężczyzna
Wiek:
20 lat
Wygląda na:
0 lat
Profesje:
Majątek:
Sława:

Aura

Młoda emanacja jaskrawo mieniąca się świeżą cyną, a jej barwę pstrzą drobiny barachitu. Całość zdaje się być płocha i odrobinę strachliwa, jakby twoja obecność jej przeszkadzała. Umyka przed dotykiem dzięki swojej giętkości. Stara się kryć swoją miękkość i nie cieszy się ani trochę na obcy dotyk. Na koniec spróbuje nastraszyć cię swoimi ostrymi krawędziami, byś nie spędzał zbyt wiele czasu na oglądaniu gładkiej a jednak poprzetykanej chropowatościami powierzchni. Dopiero gdy pojawią się miedziane pasma, emanacja nieco się uspokoi i pozwoli dokończyć poznawanie jej. Wokół rozbrzmiewa trzask płomieni, ale nie jest on spokojny i przyjemny niczym brzmienie płonącego ogniska. Bardziej przypomina pożar gorzejący i dogasający na przemian. Czuć tu mokrą ziemię i lisią sierść. Smak zaś jest wyraźnie lepki, wręcz natrętny i wraz ze swoją kwaskowatością długo będą kleić się do warg.

Informacje o graczu

Nazwa użytkownika:
Alisandra
Wiek:
32
Grupy:
Płeć gracza:
Kobieta

Skontaktuj się z Alisandra

Pola kontaktu widoczne tylko dla zalogowanych użytkowników.

Statystyki użytkownika

Years of membership:
6
Rejestracja:
6 lat temu
Ostatnio aktywny:
6 lat temu
Liczba postów:
9
(0.01% wszystkich postów / średnio dziennie: 0.00)
Najaktywniejszy na forum:
Szepczący Las
(Posty: 4 / 44.44% wszystkich postów użytkownika)
Najaktywniejszy w temacie:
[Posiadłość Anny] W poszukiwaniu wiedzy
(Posty: 4 / 44.44% wszystkich postów użytkownika)

Połączone profile


Atrybuty

Krzepa:niezbyt silny, raczej wytrwały, delikatny
Zwinność:niezwykle zręczny, bardzo szybki
Percepcja:dobry wzrok, czuły słuch, wyostrzony węch, wyostrzony zmysł magiczny
Umysł:bystry, ineligentny, silna wola
Prezencja:piękny, barbarzyński, szarak

Umiejętności

ŚpiecMistrz
Skradanie sięBiegły
TaniecBiegły
GimnastykaBiegły
KrawiectwoOpanowany
GotowanieOpanowany
Otwieranie zamkówPodstawowy
PływaniePodstawowy
TropieniePodstawowy
Władanie sztyletemPodstawowy

Cechy Specjalne

Zabójczy głosFenomen
Kiedy Alisandra zaczyna śpiewać, podbija nie tylko serca słuchaczy, ale tych którzy nie odnaleźli jeszcze swojej prawdziwej miłości, może bez tyrudu zahipnotyzoawać ( o ile ich siła woli jest równa lub niższa jej własnej). Ta moc jest jednak równocześnie jej przekleństwem, oczarowani nią słuchacze często nie chcą odstąpić jej na krok i zrobią wszystko, żeby mieć ją tylko dla siebie. Działanie hipnozy znika kiedy omamiony zaśnie lub z jakiś przyczyn straci przytomność.
Szybkie leczenie ranDar
Mówi się, że rany leczą się na kimś jak na psie. Tak właśnie jest z Alisandrą. Choć nie jest to spektakularne, ani nadzwyczajnie szybkie leczenie. Jednak dzięki lisiej naturze może pochwalić się skórą bez najmniejszej blizny.
Mowa ZwierzątZaleta
Przez swoją podwójną naturę, bohaterka może prowadzić mentalne rozmowy ze zwierzentami.
Lęk przed światemSkaza
Od najmłodszyc lat, Alisandrze wmawiano, że świat jest strasznym miejscem, gdzie nikogo nie może być pewna, a inne istoty chętnie zapolują na nią. Jest mocno wycofana z otoczenia, boli się obcego dotyku. Przebywanie z obcymi czy rozmowa powoduje u niej niesamowity stres, a kiedy ktoś zbliży się na odległość większą niż pięć kroków zdaża jej się wpaść w panikę (brak możliwości złapania oddechu, drżenie rąk i nóg, chwilowy paraliż).

Magia: Intuicyjna

OgniaNowicjusz
Raz czy dwa coś tam jej się wyrwało i podpaliła kuchnię. Wielkie mi rzeczy! A tak serio... Kompletnie nad tym nie panuje i w chwili kiedy dopadą ją lęk lub wściekłość, czasami coś zaczyna się w pobliżu tlić.

Przedmioty Magiczne

Czarna aksamitna obroża z rubinemBaśniowy
Ogranicza jej moc ognia i nie pozwala wydostać jej się znów z pod kontroli

Charakter

Ze względu na swoją historię i przeżycia, Alisandra ma dość skomplikowany charakter. Jest niesamowicie nieufna, wycofana ze świata, który jest dla niej kompletną nowością. Boi się nowego, a równocześnie pragnie iść przed siebie i znaleźć odpowiedzi na dręczące ją pytania. Nie uchodzi na pewno za osobę towarzyską, jeśli znajdzie się w towarzystwie większej grupy ludzi będzie się czuła skrępowana i wystraszona, a w stosunkach sam na sam utrzymuje chłodny dystans i stara się nie tracić kontroli nad sytuacją. Jest osobą ciekawską choć płochliwą. Zostawiona sama w pokoju z pewnością zacznie myszkować, chcąc więcej dowiedzieć się o gospodarzu, nawet jeśli nie potrafi czytać. Jest cichą osobą, która woli wtopić się w cień i nie zwracać na siebie uwagi, choć jest to trudne patrząc na jej urodę. Nigdy nie odzywa się nie proszona, a jeśli chce o coś zapytać przemyśli to kilka razy, wyczeka na odpowiednią chwilę i cichym, smutnym, wystraszonym lekko głosem zapyta cię „ Przepraszam, czy mogę zabrać to krzesło?” Nie licz na to, że sama się przysiądzie, nigdy nie zrobi pierwszego kroku. Łatwo nią manipulować i mimo, że odzyskała wolność nie wie jak się nią cieszyć. Czuje się zagubiona i samotna. Chętnie wyzwoliłaby się od tego otaczającego ją lęku, ale jeszcze nie wie jak mogłaby tego dokonać. Jedyne chwile spokoju i złudnego poczucia bezpieczeństwa zdarzają się je kiedy tańczy lub śpiewa, nawet kiedy jest do tego przymuszana. Muzyka zawsze stanowiła dla niej most do jej świata wyobraźni, gdzie mogła być wolna. Zmiana w jej samopoczuciu jest od razu widoczna także w jej sposobie poruszania się i głosie. Nabiera pewności siebie, przestaje zachowywać się jak skrępowane i zagubione dziecko, a jak kobieta świadoma swojej mocy i wartości. Niestety, kiedy tylko muzyka ucicha, Alisandra wraca do realnego świata.

Wygląd

Postać ludzka:
Alisandra jest kiepskim magicznym eksperymentem, witać to już na pierwszy rzut oka. Nawet w ludzkiej formie, dziewczyna wyróżnia się lisimi uszami, które pomimo wielu już prób nie sposób ukryć. Prócz tej małej wady, nie różni się niczym od człowieka. Średniego wzrostu, szczupła i smukła przywodzi na myśl osobę, która wciśnie się w każdą dziurę, no może gdyby pominąć kwestię biustu, który w jej własnej ocenie wydawał jej się nieco za duży i często odnosiła wrażenie, że zaburza jej sylwetkę. Dziewczyna nie ma typowo lisiej urody, na darmo można szukać u niej rudych włosów, czy choćby piegów. Alisandra sama czasami zastanawiała się jak określić jej kolor włosów i nie miała pojęcia. Gdyby ktoś rzucił na nią przelotnym spojrzeniem pewnie określiłby je jako czarne, jednak to była tylko część prawdy. Wśród burzy długich, prostych włosów pojawiały się szare pasemka, a w pogodne dni, kiedy igrały na nich promienie słońca, zdawały się błyszczeć srebrnym blaskiem. Dodatkowym kontrastem do jej niezwykłych włosów, są intensywnie błękitne oczy o nieco szerszych tęczówkach niż te ludzkie. Drobny, lekko zadarty nosek sprawia, że można by uznać ją za osobę pewną siebie i zadziorną lecz to jedynie pozory. Pełne, kuszące usta sprawiają, że naprawdę ciężko odwrócić od niej wzrok czy pozostać obojętnym, gdyby tylko Alisandra więcej się uśmiechała…
Postać hybrydy:
Dziewczyna rzadko przebywa pod postacią hybrydy. Nie identyfikuje się z nią, choć chcąc nie chcąc musiała przyzwyczaić się do swoich lisich uszu. Kiedy jednak zdarzy jej się przemienić, futro pokrywające jej ciało ma ten sam srebrny kolor co włosy w ludzkiej postaci i jest długie na pięć centymetrów. Jedynym jasnym punktem jej umaszczenia jest końcówka ogona, która jak dla niej wyglądała jak umaczana w białej farbie.
Postać lisa:
Alisandra korzysta z niej tylko jeśli jest naprawdę przerażona, czuje się zagrożona lub chce się przed czymś/ kimś schować. Nie różni się niczym od przeciętnego srebrnego lisa, choć może się wydawać od nich nieco drobniejsza, ale dziewczyna liczy, że minie jej to z wiekiem.

Historia

Alisandra nie lubi opowiadać o sobie, głównie z tego powodu, że nie zna własnej rodziny, nie wie skąd pochodzi, a to o czym mogłaby opowiedzieć raczej nie byłoby miłą i pasjonującą historią pełną przygód.<br>Odkąd sięga pamięcią jej życie zamknięte było w czterech ścianach małej chaty. Może wydawać się to dziwne, ale do niedawna nie przekroczyła progu domu ani razu. Czemu? Zwyczajnie się bała. Śmieszy was to? A co jeśli to wy od dziecka bylibyście straszeni tym co czyha w wielkim świecie? Co gdyby ktoś wpoił wam, że jesteście jedynie trofeum w oczach innych ludzi? Czy próbowalibyście ryzykować kiedy wisi nad wami groźba oskórowania żywcem? Tę i wiele innych historii Alisandra poznała jeszcze w dzieciństwie kiedy to zdanie osób starszych pozwala wykreować sobie obraz otaczającej nas rzeczywistości. Jej Opiekun, jak kazał się nazywać mag który ją stworzył, karmił ją podobnymi kłamstwami przez lata, podsycając jej strach i pilnując by przypadkiem nie przygasł lub co gorsza nie przemienił się w niebezpieczną dla niego ciekawość. On sam nawet nie starał się zrekompensować jej zamknięcia i izolacji, wręcz przeciwnie. Początkowo zafascynowany nowym eksperymentem, poddawał ją wymyślnym badaniom, które nie rzadko określić można było mianem tortur. Jednak z biegiem lat jego zainteresowanie Alisandrą zmalało i uczynił z niej swoją potulną służącą. Dziewczyna szybko nauczyła się by nie zadawać Opiekunowi żadnych pytań, dlatego nigdy nie poznała nawet jego imienia. Nie dowiedziała się jak właściwie pojawiła się na świecie, choć zdawała sobie sprawę, że zamieszana w to była wielka ilość magii. Z biegiem lat, Alisandra odkryła, że i ona posiada predyspozycje magiczne.<br><br>Była ciemna, burzowa noc. Alisandra słyszała wyjący za oknem wiatr, który łamał gałęzie drzew rosnących wokół chaty. Opiekun kiedyś w swojej łaskawości wyjaśnił jej, że mieszkają na skraju lasu, jednak nie chciał zdradzić nic więcej. Gdzieś w oddali uderzył piorun. Trzynastoletnia dziewczynka podskoczyła na swoim posłaniu z suchego siana i przycisnęła mocno do piersi stare, poszarpane prześcieradło pod, którym przyszło jej spać. Nie lubiła burzy, szczególnie kiedy zostawała w chacie sama, tak jak tym razem. Opiekun wyjechał nie mówiąc jej ani słowa, już dawno zauważyła, że raz do roku opuszcza dom, żeby wrócić do niego po kilku dniach, przywożąc ze sobą nowe przerażające wieści ze świata. Niebo znów przecięła błyskawica, jednak huk pioruna nie rozległ się w ogóle. Może burza ustępuje? Alisandra podniosła się z podłogi i roztarła ramiona, na których pojawiła się gęsia skórka. Kuchnia w której spała tonęła w mroku i chłodzie. Palenisko z pewnością wygasło. Starając się zwalczyć lęk przed burzą, dziewczynka zabrała się z rozpalanie ognia, chcąc choć trochę się ogrzać i jak najszybciej wrócić do spania, jutro miał wrócić Opiekun, a jej zostało jeszcze wiele domowych prac, które musiały być zrobione przed jego powrotem. Nim skończyła układać drewno w palenisku, coś zadudniło w drzwi frontowe. Przerażona Alisandra odłożyła szczapy tam gdzie stała i zaczęła nasłuchiwać. Pukanie ucichło, jednak dziewczynka wciąż stroszyła swoje lisie uszy próbując zrozumieć co się dzieje. Skradając się cichutko przeszła do salonu. Tu także palenisko wygasło i tonący w mroku pokój zaczął przyprawiać ją o gęsią skórkę. W każdym kącie zdawała się dostrzegać przerażające cienie, podobne do ludzkich. Miała nieodparte wrażenie, że jeśli tu zostanie rzucą się na nią, a wtedy wszystkie opowieści i przestrogi Opiekuna staną się rzeczywiste. Coś znów zadudniło w drzwi i to z taką mocą, że Alisandra dokładnie widziała jak uginając się pod siłą włożoną w każde uderzenie. Instynktownie cofnęła się o krok, chcąc wrócić jak najszybciej do kuchni. Już miała to zrobić, pobiec tam, zakopać się w stercie siana, nakryć dokładnie przykryciem i udawać, że nie istnieje. Po prostu przestać być. Jednak i ten plan zdał się na nic, bo po chwili walenie w drzwi powtórzyło się od strony drzwi kuchennych. Dziewczynka poczuła się jak w potrzasku. Wcisnęła się w najdalszy kąt salonu i zakrywając uszy zaczęła się modlić o to by obcy odpuścili i zostawili ją w spokoju. Na kilka sekund wszystko ucichło. Nawet burza zdawała się rozumieć jej przerażenie i zelżała na mocy. Alisandra powoli opuściła dłonie i uniosła głowę nasłuchując czy obcy odeszli. I wtedy spełniły się jej najgorsze obawy. Coś uderzyło we frontowe drzwi zamieniając je w stertę połamanych desek i rozsypanych po podłodze drzazg. Do środka wpadł lodowaty, mokry wiatr kujący ją zimnymi szpileczkami drobnego deszczu, a wraz z nim dwóch wysokich osiłków. Dziewczynka wstała powoli podpierając się ściany. Musi uciec. Musi. Pierwszy z obcych, uniósł wysoko nad głowę lampę i ruszył w kierunku biblioteki Opiekuna. Nie zauważyły schowanej w mroku przeciwległej ściany Alisandry, lecz wiedziała że to jedynie kwestia czasu.<br>- Pakuj wszystko co cenne.- rzucił ten drugi podając towarzyszowi duży płócienny wór. Obcy odwrócił się w stronę sypialni Opiekuna i już zrobił w jej stronę krok kiedy zatrzymał się nagle, a na jego szkaradnej twarzy zaigrał jakiś dziwny uśmieszek. Powoli obrócił się w stronę dziewczynki i mrużąc oczy jakby próbował dojrzeć coś w mroku, klepnął przyjaciela w ramię, akurat kiedy ten wrzucał do worka kolejne księgi i artefakty, które Opiekun trzymał w przeszklonej komodzie.- Poświeć no tu.- wskazał podbródkiem towarzyszowi na Alisandrę, które serce z każdą sekundą podchodziło wyżej gardła. Ledwo łapała oddech z przerażenia. Chciała krzyczeć, a równocześnie bała się wydać najmniejszego  dźwięku nie chcąc dać się zdradzić. <br>Mężczyzna trzymający latarnię nie był wysoki, nie można go też było nazwać przystojnym. Jego twarz zdobił ogromny nochal pokryty paskudnymi ropiejącymi bąblami. Był przerażający. Uniósł latarnie we wskazanym kierunku. Kiedy światło drgającego na wietrze płomyka objęło drobną postać Alisandry, obaj obcy wyszczerzyli się w paskudnych uśmiechać chwaląc się przegniłymi zębami i ubytkami już paru innych.<br>- Kolejny cudak.- rzucił z pogardą ten z bąblami.- Zabawimy się?-  zapytał zerkając na swojego przyjaciela, który najwyraźniej był mózgiem  ich małej paczki, wyciągając przy tym zza pasa stary, rdzewiejący już nóż. Alisandra chciała protestować, błagać, grozić, zrobić cokolwiek! Nie mogła. Z przerażeniem spoglądała tylko  to na jednego, to drugiego mężczyznę, modląc się w duchu żeby „zabawa” szybko im się znudziła.<br>- Kretyn.- podsumował dowodzący wyrywając mu lampion z ręki i podchodząc bliżej dziewczyny. Ledwo łapała oddech, kręciło jej się w głowie, ręce i nogi drżały jakby ostrzegawczo. Obcy zatrzymał się dopiero kiedy ich ciała omal się nie zetknęły. Alisandra odwróciła twarz, nie mogąc znieść tej bliskości i towarzyszącego jej odoru wydobywającego się z ust mężczyzny. Poczuła jak jego szorstkie palce chwytają jej włosy i przesuwają po nich powolnym, gestem.- To srebny lisołak. Wiesz ile można dostać za zwykłego na czarnym rynku, pomyśl ile weźmiemy za tą małą.- Drab numer dwa zaśmiał się ochryple, jakby już marzył o przyjemnościach które sobie zafunduje kiedy tylko znajdą na nią kupca.- Oczywiście najpierw sprawdzę ile jesteś warta.- szepnął jej do ucha ten pierwszy. Dziewczyna dygotała ze strachu. Wszystko co kiedykolwiek powiedział jej Opiekun było prawdą! Świat jest podłym i okrutnym miejscem, a ludzie… Ludzie byli w nim najgorsi. <br>Nie wiedziała dlaczego nagle skromny płomyczek oświetlający małą część salonu, nagle buchnął z siłą średnich rozmiarów ogniska. Nie miała pojęcia dlaczego obcy padł na ziemię wyjąc z bólu i zakrywając twarz, a ona nie poczuła nic. Rozbita na drewnianych deskach latarnia uwolniła płomienie, które szybko dopadły pierwszej ofiary. Alisandra nigdy już nie uwolniła się od okropnego krzyku osoby palonej żywcem. Płomienie hulały w najlepsze omijając ją i powoli sunąc w stronę drugiego z przybyszy. Widząc to bąblowaty rzucił na ziemię przywłaszczone skarby i rzucił się do ucieczki, a gdy tylko zniknął z pola jej widzenia, płomienie zmalały i powoli wygasły zostawiając po sobie jedynie czarne ślady na podłodze i spalonego na popiół trupa.<br><br>Ta noc uzmysłowiła Alisandrze dwie rzeczy. Po pierwsze, Opiekun nie kłamał. Świat był zły. Po drugie, miała moc. Niezwykle niszczącą moc, której obiecała sobie już nigdy więcej nie używać. Z powodu tej właśnie obietnicy, Opiekun podarował jej magiczny przedmiot, który miał związać jej moce póki miała go na sobie. Drobna, aksamitna obroża z rubinem, stała się jej nieodłącznym atrybutem.<br><br>Lata mijały. Alisanda z dziewczynki przemieniła się, w kobietę ale nie zmieniło to jej podejścia do świata czy też własnych mocy. Żyła jak dawniej starając się choć udawać, że zapomniała już o tym co ją spotkało. Potajemnie nocami uczyła się sama posługiwać sztyletem, zdając sobie sprawę z tego, że nie zawsze może mieć tyle szczęścia co ostatnim razem. Oczywiście nie liczyła na to, że kiedykolwiek dorówna w walce przeciętnemu mężczyźnie, ale liczyła na to, że przy odrobinie szczęścia będzie mogła sobie kupić tak nieco czasu.<br>O ile Alisandra nie zmieniła swojego podejścia, to jej Opiekun niestety tak. Nie wiedzieć kiedy zaczął patrzeć na nią inaczej. Jakby w głowie układał mu się jakiś niecny plan. I niestety tak się też stało. Początkowo, niby w przypływie dobrego nastroju pokazał jej czym jest muzyka. Nie musiał wiele robić by zachęcić dziewczynę do nauki śpiewu i tańca. Oczarowany i równocześnie zaskoczony efektami jej ćwiczeń, zaczął traktować ją jak swoje trofeum, czy zabawkę. Nie wiedzieć kiedy, nagle zaczął się udzielać społecznie i zapraszać do siebie coraz to rozmaitszych gości, chwaląc się Alisandrą jakby była jego własnością. Nic sobie nie robił z jej błagań, aby jej nie zmuszał do kontaktu z obcymi. Bawił go jej irracjonalny lęk, który udało mu się w niej zaszczepić, a patrzenie z jak wielkim trudem dziewczyna się z nim zmaga, żeby tylko nie zawieść swojego Opiekuna, dodawał mu dodatkowych podniet. Ale kto igra z ogniem, ten od ognia ginie.<br><br>W dwudziestą rocznicę stworzenia Alisandry, jej Opiekun postanowił pochwalić się nią i jej zdolnościami przed dwójkom najmniej przychylnych mu magów, licząc na to, że będący pod wrażeniem koledzy po fachu szepną o nim kilka dobrych słów komu trzeba. Wszystko miało wyglądać jak zawsze. Po przybyciu magów, Alisandra miała zająć się podaniem im wystawnej kolacji, a po posprzątaniu ze stołu, kiedy magowie dla odprężenia, oraz poprawy trawienia raczyli się winem z najdalszych zakątków świata, dziewczyna miała umilić im wieczór małym pokazem. Wydawało się, że nie ma w  tym planie nic trudnego, ani stwarzające jakiekolwiek zagrożenie dla obdarzonych mocą gośćmi i gospodarza. I może byłaby w tym racja gdyby Opiekun nie wybrał tak feralnej daty. <br>Sama kolacja przebiegła bez zarzutów i kiedy goście ze złotymi kielichami w dłoniach siedzieli już w wygodnych fotelach, grzani nie tylko trunkiem, ale i ciepłem płynącym z rozpalonego kominka, Opiekun dał Alisandrze znać, że nadeszła pora na punkt kulminacyjny.<br>- Pozwólcie przyjaciele, że zaprezentuję wam jeden, a może nawet dwa z rozlicznych talentów mojej…<br>- Oby były rzeczywiście tak przykuwające jak słyszeliśmy, bo jak do tej pory udowodniłeś jedynie, że nie potrafisz poprawnie tworzyć hybryd i że trzymasz to biedne stworzenie jak na smyczy.- rzucił jeden z gości, niski grubasek o widocznie łysiejącej już głowie. Opiekun chciał coś odpowiedzieć, jednak mężczyzna znów uniósł dłoń w uciszającym geście.- Po prostu pokaż co masz. Czeka mnie jeszcze sporo pracy.<br>Opiekun zamilkł i zajął swoje miejsce mierząc Alisandrę wzrokiem mówiącym, że jeśli nie postara się zrobić odpowiedniego wrażenia, policzy się z nią wieczorem. Dziewczyna wzięła głęboki wdech, próbując się uspokoić i wyszła na środek salonu. Jak zawsze kiedy zaczynała śpiewać i tańczyć, jej myśli uciekały gdzieś w dal. Ogarniał ją zupełny spokój i dziwne uczucie bezpieczeństwa, którego doświadczała wyjątkowo rzadko. Zatracając się w muzyce kompletnie zapomniała o obserwujących ją magach. Zdawało jej się, że ta cudowna chwila wolności trwa wieki, czas jakby zwolnił wiedząc ile dla niej znaczą te krótkie chwile szczęścia. Jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy. Gdy tylko umilkłą, w pokoju zapanowała kompletna cisza. Jej własny głos wciąż pobrzmiewał echem w jej głowie. Otworzyła oczy oczekując znudzonych min zebranych magów, ci jednak patrzyli na nią z takim zachwytem jakiego jeszcze nigdy nie widziała.<br>- Oddaj mi ją.- zażądał łysawy grubas. Nie spuszczał dziewczyny z oczu, ale jego ton mówił sam za siebie, że nie zniesie sprzeciwu.<br>- Jest moja.- rzucił twardo Opiekun, chyba dopiero teraz rozumiejąc jak wielki ma skarb. I tak rozpętało się istne piekło. Obcy magowie  na przemian, domagali się wręcz praw do niej jakby była jakąś rzeczą, Opiekun zaś próbował za wszelką cenę ugrać coś na niespodziewanym sukcesie jakim był jej krótki występ. Alisandra widząc i czując, że sytuacja robi się napięta zaczęła się powoli wycofywać w stronę kuchni, jednak i to nie umknęło uwadze magów. Ten drugi, wysoki  i barczysty mężczyzna o siwych, długich włosach rzucił się w jej kierunku. Chwycił ją za ramie żelaznym uściskiem, którego się po nim nie spodziewała. W oczach miał obłęd. <br>- Pójdziesz ze mną.- zacharczał ochrypłym głosem, szarpiąc ją w stronę drzwi.<br>- Puści mnie.- zażądała rozpaczliwym głosem, wyrywając się z całych sił. Ku jej zaskoczeniu mężczyzna zareagował w sekundę, przez co zaskoczona straciła równowagę i wylądowała na ziemi. Mag wpatrywał się w nią z dziwnym wyczekiwaniem, jego kolega z kolei nic sobie nie robił z chwilowego zamieszania i wbrew ostrzeżeniom Opiekuna, ruszył w jej kierunku.- Zatrzymaj go.-Starszy mag zareagował natychmiastowo. Jego zaklęcie posłało łysego na przeciwległą ścianę. Mag uderzył plecami o biblioteczkę, która zachwiała się i przygniotła mężczyznę do ziemi pozbawiając go przytomności. Alisandra zwróciła wzrok na Opiekuna.<br>- Nawet się nie waż.- ostrzegł czując już chyba, że traci kontrolę nad tym co dzieje się wokół. Dziewczyna nie posłuchała jego rady. Rozkazała obcemu magowi unieruchomić Opiekuna. – Zapłacisz za to. – ostrzegł mężczyzna nie mogąc wykonać najmniejszego ruchu.- Dorwą cię. Świat nie jest łaskawy dla takich jak ty. Nie poradzisz sobie w nim. Nie beze mnie.<br>Zawahała się. W głowie rozbrzmiewały jego opowieści o potworach, które czyhają tuż za progiem domu. Bała się. Ba! Była przerażona. Mimo to zebrała w sobie całą odwagę jaką w sobie miała i pierwszy raz spojrzała swojemu Opiekunowi prosto w oczy.<br>- Zaryzykuję.- szepnęła nie do końca pewna własnych słów, co dało się doskonale wyczuć w jej tonie, za co skarciła samą siebie w duchu. Przeniosła wzrok na starego maga znajdującego się zupełnie pod jej władzą.- Zostaniecie tu obaj.- Zakomunikowała mu cicho.<br>- Zrobię dla ciebie wszystko,- zapewnił mag- ale błagam pozwól mi iść z tobą.<br>Dziewczyna podeszła do drzwi frontowych i otworzyła je szeroko. Wieczór był wyjątkowo cichy i spokojny. Delikatne chmury powoli snujące się po nieboskłonie nabrały już płomienistych barw od strony zachodu.<br>- Zostaniecie tu obaj.- powtórzyła przerażona tym co sama zamierzała zrobić. Zdjęła swoją aksamitną obróżkę i nie odwracając się pozwoliła żeby uczucia wzięły nad nią górę. Ogień w kominku buchnął głośno. Alisandra wzięła głęboki wdech i przekroczyła próg domu odprowadzona przeraźliwym krzykiem palonych żywcem ludzi.
  • Najnowsze posty napisane przez: Alisandra
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Data
  • Kiedy uczeń jest gotowy, pojawia się mistrz
    Świat okazał się o wiele większy niż wydawało się Alisandrze. Od jej przygody na zamku u przerażającej kobiety o czarnych oczach minęło wiele dni, które w większości lisołaczka spędziła na tułaczce po bezdrożac…
    5 Odpowiedzi
    4457 Odsłony
    Ostatni post 6 lat temu Wyświetl najnowszy post