Charakter Amadeusza ciężko wyrazić w kilku słowach. Gdyby można było to zrobić jednym słowem to on sam powiedziałby: Neutralny.  Bardzo ceni sobie istoty które potrafią coś osiągnąć i to wykorzystać. Dość ciężko skłonić go do zmiany zdania. Jest niewiarygodnie charyzmatyczny i przekonujący co często wykorzystuje na własny rachunek. Ciężko wyprowadzić go z równowagi ale da się to osiągnąć co potwierdza jego towarzysz podróży Kartix. Stara się nie mieszać w konflikty jednak gdy coś uważa dla warte zachodu potrafi się zmusić do wmieszania w jakiś. Panicznie boi się śmierci własnych przyjaciół.

Postać elfia: Amadeusz w swej Elfiej postaci jest wysokim na około 5 stóp nie wyróżniającym się zbytnio swym pięknem elfem. Gdyby postawić go w tłumie owych byłby dość ciężki do odróżnienia z powodu braku szczególnych cech. Długie, białe sięgające do ramion włosy zwykle są ułożone w ładzie i zapięte na gumkę. Jedyną rzecz biorąc ciekawą i wyjątkową cechą są przeraźliwie jasnoniebieskie oczy owego. Porusza się z gracją i dość duża szybkością. Waży na oko około 70 kg.



Smocza postać: Amadeusz w swej smoczej postaci przypomina raczej wywerne niż smoka. Wyróżniają go jedynie o wiele dłuższy ogon, 2 pary nóg, skrzydłami oraz niewiarygodną szybkością lotu. Oczy jego smoczej postaci są takie same jak elfiej. Ogon zakończony szpikulcem. Łuska czarna niczym noc tak  samo jak skrzydła. W swej smoczej postaci wysoki na 3,5 m a długi na 4 m.

Amadeusz urodził się w bliżej nieokreślonym świecie który sam nazywa Extarion (od nazwy amuletu). Jego matka była Elfką a ojciec smokiem co w jego świecie było największym z zaszczytów. Dzieciństwo Amadeusza było wypełnione miłością ze strony matki jak i surowością ojca. Niezwykle łatwo przekonywał każdego do swych celów, przekonań jak i gdy miał kłopoty umiał odegrać niewiniątko. Podczas swoich 30 urodzin został wysłany do Akademii Wojny gdzie przez następne 30 lat trenował tylko i wyłącznie walkę 2 mieczami. Tu również wykorzystywał swoją perswazję i umiejętności aktorskie do osiągnięcia celów. Tu również zdobył swoją 1 miłość imieniem Elen (elfka) oraz największego wroga pól elfa Narriksa. Po dość niedługim okresie czasu po ukończeniu Akademii został przydzielony do oddziału badającego podziemia miasta starożytnego Vir. Poznał tam swych 3 przyjaciół krasnoluda Kserksea i 2 braci elfów Neriena i Nerexa. O dziwo trafili tam również Elen i Narriks. Badali miasto przez ponad pół roku aż znaleźli skarbiec królewski. Tam też śmierć od pułapek ponieśli wszyscy oprócz Amadeusza. Zazwyczaj opowiada tak to zdarzenie: Szliśmy głównym korytarzem niczym marsz tryjumfalny. Jak uczniaki mimo przeszkolenia. Pierwsi padli ci z z przednich rzędów. Ostrza z podłogi i ścian poszatkowały ich niczym zioła do zupy. Potem padli bliźniacy z strzałami w plecach. Potem Elen rażona magią o sile która mogła dorównać arcymagowi. Potem Kserkes otworzył drzwi skarbca i aktywował pułapkę o nieznanym mi działaniu. Ja i Narriks wbiegliśmy do pomieszczenia w którym siedział kot. Taki zwykły szary kotek. Narriks zobaczył skarby.*wskazał miecze na swoich plecach* I wtedy kot po prostu popatrzył na miecze a one go poszatkowały. I tu zwykle kończy swą opowieść. Jednak dalszy ciąg jest chyba najciekawszy. Owy kot podszedł do niego i powiedział po prostu* Na co się gapisz bierz je i Amulet i zmywajmy się. Potem nastąpiła  dość ciekawa pół-dniowa dyskusja z kotem która doprowadziła Amadeusza do stanu takiego że owy kot został zabity przez Amadeusza chyba 5 razy. Zresztą nie liczył. Sam kot przedstawił się tylko i wyjaśnił niewiele. I wtedy Amadeusz poprzez gniew wywołany gadaniem smęceniem i narzekaniem kota po raz pierwszy przemienił się w swoją smoczą formę. Pierwsza przemiana Amadeusza nadała dość mocy Amuletowi aby przeniósł Amadeusza, Kartixa oraz miecze. Od tamtej pory rozpoczęła się jego podróż po światach. Przez ponad 270 lat Amadeusz podróżował wraz ze Strażnikiem (kot) aż do pewnego dnia. Do dnia trafienia do Alarani...