Oglądasz profil – Enola

Awatar użytkownika

Ogólne

Godność:
Enola
Rasa:
Eugona
Płeć:
Nieokreślono
Wiek:
128 lat
Wygląda na:
0 lat
Profesje:
Majątek:
Sława:

Aura

Aura z pewnością nie należy do tych silnych. Niemal w całości została pokryta barachitową barwą. Niedociągnięcia zakrywają kobaltowe plamki, natomiast wszędzie występują miedziane, wypukłe kropeczki. Poświata nie jest stała, głównie jej blask można określić jako szafirowy, czasem jednak zmienia się w niepokojąco bursztynowy. Niesie różne dźwięki, między innymi liczne głosy występujące wraz ze śmiechem dzieci. Po dłuższej chwili zmienia się w szum wody, a wokół łatwo zaobserwować magiczne zjawisko, lewitujące kropelki wody, które oświetlone przez słońce wyglądają, jakby posiadały wszystkie istniejące kolory. Emanacja roztacza słodziutką woń najróżniejszych kwiatów. W dotyku okazuje się twarda wbrew pozorom, kreowanym przez jej taniec prezentujący jak jest elastyczna. Trzeba jednak uważać na ostre krańce, choć co prawda niektóre są nieco tępe, w takich miejscach powłoka zwykle bywa gładka. Jednakże jeśli spojrzeć tu i ówdzie można znaleźć coś chropowatego. W smaku lepi się zwykle, niekiedy bywa bardziej sucha i wywołuje pragnienie.

Informacje o graczu

Nazwa użytkownika:
Enola
Wiek:
34
Grupy:
Płeć gracza:
Kobieta

Skontaktuj się z Enola

Pola kontaktu widoczne tylko dla zalogowanych użytkowników.

Statystyki użytkownika

Years of membership:
9
Rejestracja:
9 lat temu
Ostatnio aktywny:
1 rok temu
Liczba postów:
25
(0.03% wszystkich postów / średnio dziennie: 0.01)
Najaktywniejszy na forum:
Leonia
(Posty: 24 / 96.00% wszystkich postów użytkownika)
Najaktywniejszy w temacie:
[Boczna uliczka] Uciec, byle dalej.
(Posty: 14 / 56.00% wszystkich postów użytkownika)

Połączone profile


Atrybuty

Krzepa:silny, wytrwały, nie do zdarcia
Zwinność:bardzo szybki
Percepcja:dobry wzrok, czuły słuch, niezwykle czuły węch, przytępiony smak, wyostrzony zmysł magiczny
Umysł:bystry, ineligentny, słaba wola
Prezencja:Ładny, szarak

Umiejętności

ZielarstwoBiegły
MedycynaBiegły
Anatomia (ludzi i zwierząt)Biegły
BotanikaBiegły
Pisanie i czytanieOpanowany
RysunekOpanowany
PływanieBiegły
Polowanie (najczęściej w postaci węża)Opanowany
PrzetrwanieOpanowany
Czytanie AurOpanowany
KrawiectwoPodstawowy
Enola nie zna się dobrze na szyciu, ale potrafi skroić sobie nieskomplikowaną sukienkę, czy prosty płaszcz.
Pismo runicznePodstawowy
Nauczyła się podstaw pisma runicznego, kiedy przebywała z pewnym czarodziejem.

Cechy Specjalne

DepresjaSkaza
Enola od bardzo dawna cierpi na depresję. Nienawidzi siebie, uważa, że jest potworem. Mało sypia, ma problemy z zasypianiem, ciągle męczą ją koszmary. Bardzo często wpada w stany lękowe. Jeśli śpi i znajduje się w miejscu gdzie żyją ludzie, np. w karczmie budzi się wiele razy w nocy, jest przerażona i od razu sprawdza, czy przypadkiem się nie przemieniła. Tylko w ludzkiej postaci patrzy na swoje odbicie, lecz wcale nie uważa, że jest piękna. Uważa się za dostatecznie przeciętną. Często wpada w stan głębokiego smutku. Zazwyczaj zaszywa się wtedy w lesie, z dala od ludzi. Niewiele je i mało śpi. Często płacze kiedy jest sama, ale boi się zbliżyć do kogokolwiek.
FobieKlątwa
Klaustrofobia - mimo, że jako wąż potrafi zakopywać się w ziemi i nie ma z tym najmniejszego problemu, to w postaci ludzkiej panicznie boi się małych przestrzeni. Gdy przebywa w bardzo ograniczonej przestrzeni nie może oddychać, a koniec końców traci przytomność. Akrofobia – czyli lęk wysokości. Enola panicznie boi się wysokości. Nie wdrapie się na drzewo, ani na nie nie wpełznie. Nie wspina się, nigdy nawet tego nie próbowała. Nie wyjdzie na balkon położony wyżej niż na pierwszym piętrze. Boi się także korzystać z drabiny, umie wejść na dwa pierwsze stopnie, nie wyżej. Strach przed ćmami – z niewiadomych przyczyn Enola boi się ciem i nie dociera do niej wyjaśnienie, że to także motyle. Wpada w panikę, kiedy widzi duże ćmy lub kilka ciem na raz. Ucieka wtedy z płaczem, chowa się, albo dostaje napadu nerwicy wraz ze stanem lękowym.
NerwicaWada
w sytuacjach stresowych, lub gdy doświadcza silnego strachu Enola dostaje napadu nerwicy. Nie może oddychać, jej oddech jest szybki i urywany, bardzo szybko wpada w hiperwentylację. Traci siły, często także zaczyna płakać, a w skrajnych przypadkach nawet mdleje.
Cechy RasoweDar
Przemiana – Enola potrafi przemieniać się w człowieka lub węża. Nienawidzi swojej wężowej postaci, lecz kiedy przemienia się w samego węża, nie w eugonę, łatwiej jest je uciec, czy przestraszyć przeciwnika. Regeneracja – jak u wszystkich eugon, tak i u Enoli rany goją się dużo szybciej. Mowa Węży – rozumie mowę węży i potrafi się w niej wyrażać. Mowa węży składa się z różnego rodzaju syków
Furia WężaKlątwa
Za tą cechę Enola nienawidzi siebie najbardziej. To przez nią zawsze wpada w kłopoty. Są sytuację , w których kobieta nie panuje nad swoją przemianą w eugonę. Kiedy znajdzie się w bardzo stresowej sytuacji, lub gdy zagraża jej wielkie niebezpieczeństwo nie potrafi zatrzymać przemiany w naturalną postać. Zupełnie nie kontroluje wtedy swoich reakcji. Przemienia się i wpada w szał, zbija wtedy wszystko co jej zagraża i stanie jej na drodze. Nie tknie jednak ludzkiego mięsa. Zazwyczaj rozszarpuje swoje ofiary, wcześniej używając też kłów jadowych, jej jad natychmiast paraliżuje ofiarę. Dzięki czemu eugona może rozkoszować się rozszarpywaniem jej ciała. Po takim ataku najczęściej budzi się już w postaci kobiety gdzieś z dala od ludzkich osiedli, np. w lesie lub w jaskini. Niestety, mimo iż podczas furii nie jest sobą, to po takim ataku pamięta wszystko to, co robiła pod postacią eugony.

Magia: Inkantacje

ŻyciaAdept
Eugona opanowała tą magię, ponieważ od zawsze chciała być dobra i pomagać innym. Ta dziedzina przydaje się do ratowania nie tylko życia ludzi, ale też roślin i zwierząt. Enola często pobudza do wzrostu zioła, których używa w lecznictwie, czy kwiaty, które zdobią jej włosy. Ta magia ma jednak i swoją niszczycielską stronę. Bohaterka dzięki niej potrafi nie tylko przyspieszać funkcje życiowe, ale też je spowalniać. Ta moc jest również jej bronią przeciw oponentom. Niestety jej naturalna postać również potrafi posługiwać się tą niszczycielską siłą. Potrafi wysysać życie z istot ludzkich, spowalniając ich procesy życiowe tak by jak najdłużej delektować się patrzeniem na umierające ciało ofiary.
WodyUczeń
Enola od zawsze czuła, że ma predyspozycję do władania magią natury, jednak dopiero kiedy skończyła 50 lat zaczęła czuć, że nie jest to magia ziemi, lecz wody. Początkowo rzucała zaklęcia intuicyjnie. Później jednak zaczęła studiować księgi, dzięki którym szybko zagłębiła się w tajniki władania wodą.

Przedmioty Magiczne

NiezapominajkaBaśniowy
Wisiorek zawieszony na srebrnym łańcuszku. Jest to szklana kulka o średnicy około 1,5 cm, w środku kulki zatopione są niebieskie kwiatki niezapominajki. Amulet ten nie ukrywa aury postaci, a jedynie zmienia jej zapach. To sam wisiorek decyduje jak będzie pachniała aura właścicielki, raz są to niezapominajki, raz róże, raz azalie, a raz fiołki. Zawsze zapach aury jest zapachem kwiatów. Dzięki temu aura bohaterki nie może być dobrze zidentyfikowana. Wszystko po to, by nie można było odgadnąć, iż jest eugoną. Enola ma wisiorek od pewnego czarodzieja, z którym kiedyś łączyła silna ją więź.

Charakter

Charakter Enoli jest bardzo skomplikowany. Z jednej strony jest to skromna, delikatna, dobra osóbka. A z drugiej krwiożercze stworzenie, które lubuje się w zabijaniu. Bardzo stara się jednak być tą pierwszą. Najczęściej przebywa w postaci człowieka. Nienawidzi być wężem, czy eugoną. Uważa siebie za potwora, którego nienawidzi. Dlatego właśnie cierpi na depresję. Usilnie próbuje wmówić sobie, że jest człowiekiem, że może nim być. Niestety jej bystry rozum, ciągle próbuje jej uświadomić, że jest inna niż wszyscy. Często prowadzi wewnętrzne monologi, dotyczące tego kim jest, a kim próbuje być. Zazwyczaj nie mówi do siebie, lecz w skrajnych przypadkach zaczyna prowadzić swój spór na głos. Ma manię dbania o swoje włosy, dlatego często upiększa je kwiatami. Układa loczki palcami, tak by były idealne, często jednak koniec końców zakrywa je szyfonową chustką. 


Omijając jednak wszelkie jej fobie i dziwactwa Enola jest dobrym człowiekiem. Kocha naturę, a całe swoje dnie spędza pomagając innym. Nauczyła się zielarstwa i medycyny, by być potrzebna i móc pomagać zwierzętom i ludziom. Czasem zdaje się mieć obsesję na punkcie idealności, każdy popełniony przez siebie błąd sprawia, że popada w głęboki stan depresyjny. Potrafi tygodniami wyrzucać sobie najdrobniejsze błędy. Nie krzywdzi się tylko dlatego iż uważa, że jest częścią natury, natury nie wolno krzywdzić.

Wszystkie jej stany smutku nie znaczą jednak, że Enola nie potrafi się cieszyć. Są dni, piękne, pogodne dni, kiedy budzi się w lesie i cieszy z tego że jest i gdzie jest. Potrafi wtedy tańczy po polanie i śpiewać. Najbardziej szczęśliwa jest kiedy przebywa wśród zwierząt. One dają jej siłę i nadzieję.

Zazwyczaj sama nie zagaduje do ludzi, jest raczej małomówna. Lecz jeśli rozmówca potrafi pociągnąć temat Enola szybko się otwiera, oczywiście nigdy nie mówi kim naprawdę jest. Lubi ludzi, ale jednocześnie się ich boi. Przeraża ją myśl o odrzuceniu, a także lęk przed tym, że może kogoś skrzywdzić.

W postaci eugony jej charakter się zmienia. Czerpie przyjemność z tego kim jest i co potrafi. Uwielbia znęcać się nad ofiarami, zwłaszcza kiedy uważa, że karze złych ludzi. Uważa się wtedy za piękną i potężną, jej ego rośnie do gigantycznych rozmiarów. Czuję się niezwykle twarda i niezależna, staje się odwrotnością Enoli-Kobiety. Jest dumna ze swojego ciała, nie tylko z tego, że jest wężem i stanowi jedność z naturą, ale także ze swoich kobiecych kształtów, w szczególności dużych piersi, które bardzo eksponuje. Uważa, że włosy są pospolite, a węże zdobiące jej głowę stanowią o jej potędze i niezwykłym pięknie.

Wygląd

W POSTACI CZŁOWIEKA:

Enola w swojej ludzkiej postaci jest piękna kobietą, o alabastrowej cerze i intensywnie niebieskich oczach, niczym akwamaryny. Sama jednak nie potrafi postrzegać siebie w ten sposób. Myśli o sobie jako o bardzo przeciętnej. Jej włosy są ciemnobrązowe, gdzieniegdzie poprzeplatane kasztanowymi pasmami. Są kręcone, długie i gęste, a rozpuszczone sięgają połowy pleców. Uwielbia wplatać w nie żywe kwiaty i liście, a dzięki magii życia, te naturalne ozdoby cały czas pozostają świeże. Czasem jednak lubi wymieniać je na inne, w zależności od nastroju. Czasem ozdabia też włosy kolorowymi piórkami, paciorkami czy muszlami. Wszystko zależy od tego co akurat znajdzie i co uzna za piękne. Mimo swojej niskiej samooceny i przekonania, że nie może być ładna, podświadomie stara się upiększyć. Ma niewielki, wręcz idealny nos i proporcjonalne usta w kolorze mdłego, delikatnego różu.

Enola ma długą, wąską szyję i niezbyt szerokie ramiona, dość długie ręce o dłoniach zwieńczonych smukłymi palcami. Często nosi czarne, jedwabne rękawiczki bez palców, sięgające łokci. Bardzo lubi ich fakturę i uważa, że jej dłonie i przedramiona lepiej wyglądają zakryte. Woli nosić sukienki i suknie niż spodnie. Lubi delikatne i zwiewne materiały. Nie lubi czerwonego, pomarańczowego i żółtego koloru w ubiorze. Preferuje wszelkie odcienie zieleni, fioletu, niebieskiego i różu. Nie przepada za odsłanianiem ciała, raczej zakrywa nogi i ramiona. Zdarza się też, że mimo włosów ozdobionych kwiatami, zakłada na głowę szyfonowy szal zasłaniający brązowe pukle.

W tej postaci jest szczupła i niewysoka. Jest to po prostu drobniutka i delikatna kobieta, o płaskim brzuchu, wąskich biodrach i (niestety dla bohaterki) całkiem sporych piersiach. Enola zawsze zakrywa je ubraniem, nie lubi swojego wydatnego biustu. Nie potrafi posługiwać się seksapilem, nie chce zwracać na siebie uwagi, dlatego z całych sił, stara się je ukryć przed światem.

W POSTACI WĘŻA:
Po przemianie w węża staje się sześciometrową, czarną-zieloną kobrą. Jest niezwykle zwinna, potrafi świetnie pływać i doskonale wspinać się na drzewa. W tej postaci nie ma lęku wysokości. Jest agresywna i wiecznie czujna. Posiada szeroki kaptur, lub, jak niektórzy nazywają, kołnierz, który otwiera w momencie zagrożenia. Jej łuski mienią się czernią i zielenią, w kolorze poszycia lasu. Nie jest, jak myślą niektórzy „obślizgła”, jej skóra jest niesamowicie przyjemna w dotyku, miękka i aksamitna. Tęczówki wężycy w tej postaci robią się bardzo ciemne, tak, że lewo można dostrzec jej pionowe źrenice.

W POSTACI EUGONY:
Jej łuski mają taki sam kolor jak w postaci węża. Enola staje się jednak wtedy ogromnym stworzeniem, o bardzo długim, grubym ogonie, który ciągnie się za nią na kilkanaście metrów. Korpus kobiety pokrywa skóra, która jednak mieni się podobnie do łusek. Twarz bohater nabiera ostrych rysów, jej usta przybierają kolor ciemnej czerwieni, a oczy robią się całe czarne. Nie widać w nich ani białek, ani źrenic. Z jej głowy zamiast pięknych włosów, wyrastają czarne kobry z otwartymi kapturami. Język staje się długi i ciemny, a jego koniec rozcięty jest na dwoje. Jej zęby jadowe stają się niezwykle długie.

Historia

Miałam 13ście lat kiedy to się stało. Nie wiedziałam kim jestem, choć od zawsze czułam się inna. Miałam rodzeństwo, dwie młodsze siostry i starszego brata. Rodzice nigdy nie mówili, że nie jestem ich prawdziwą córką i choć jako jedyna miałam niebieskie oczy sądziłam, że to zbieg okoliczności. Byłam dzieckiem, zwyczajnym ludzkim dzieckiem. Bawiłam się jak przystało na małą dziewczynkę ze wsi, brudziłam ubrania błotem, wracałam do domu z sianem we włosach i obitymi kolanami. Byłam taka jak inne dzieci, chciałam taka być.
Matka kładła mnie spać razem z siostrami, przykrywała cała naszą trójkę grubą pierzyną i całowała nas w czoła. Byłyśmy jej skarbami. Jej małymi skarbami. Nie przypuszczałam nawet, że mogę być kimś innym...

Pewnej nocy po prostu to się stało. Śniłam koszmar. Widziałam zielone, wijące się, obrzydliwie kreatury wpełzające mi pod pościel. Krzyczałam. Węże lgnęły do mnie jakbym była jednym z nich. Siostry płakały próbując uciekać, ale coś trzymało je pod pościelą. Nie mogły uciec. Poczułam jak coś kąsa mnie w kostkę, gorący jad zaczął wypełniać moje żyły. Czułam, że słabnę. Przed oczami zaczęłam widzieć jasne plamy i nagle jakby coś przeniosło mnie do innego świata.

Znaleziono mnie na bagnach, byłam niemowlęciem. Człowiekiem, człowiekiem... Nie... nie mogłam nim być. Miałam wokół siebie węże, jadowite kobry stawały na baczności, rozkładając kaptury i sycząc przeraźliwie, kiedy jakiś mężczyzna zbliżył się do mnie. Oglądałam to wszystko z góry. Jakby coś przeniosło mnie i postawiło nad całą tą sceną.

Nie byłam człowiekiem... Zamiast nóg z tułowia niemowlęcia wyrastał obrzydliwy ogon. Ogon węża. Na mojej głowie nie było włosów, zamiast nich, na wszystkie strony sterczały jadowite węże, o długich, rozdwojonych językach...

Jednym stuknięciem kostura w ziemię mężczyzna odegnał broniące mnie węże. W jego oczach zobaczyłam litość. Zabrał mnie. Mój ojciec, wieśniak, prosty rolnik ze wsi pod Górami Druidów. Nie, nie mógł być wieśniakiem, był kimś znacznie potężniejszym.
Obudziłam się i zrozumiałam, choć w głowie dźwięczało mi pytanie: Dlaczego? Czyżby naprawdę z litości? Kreatura, tym byłam, potworem, kreaturą, nikt normalny nie zabrałby do domu czegoś takiego. Trzeba było zostawić mnie tam, gdzie przyszłam na świat - myślałam.

Jeszcze tej samej nocy dowiedziałam się czym jestem. Ten którego nazywałam ojcem był większym potworem niż ja. Matka nie wiedziała, nikt nie wiedział. Ojciec był czarodziejem, a w jego oczach nie było cienia litości, a jedynie chęć posiadania. Zabrał mnie by na własnym łonie wyhodować zwierzę, potwora, którym mógłby kierować. Chciał mieć mnie na smyczy, chciał bym mordowała dla niego. Chciał siać strach i zamęt.

Matka.. biedna matka... Matka była wieśniaczką. Ja i moje rodzeństwo mieliśmy stać się bronią w rękach ojca. Bronią dzięki której miał zdobyć sławę i bogactwo. Żadne z nas nie było człowiekiem, lecz nie dane mi było dowiedzieć się czym było moje rodzeństwo. Matka... dlaczego wybrał właśnie ją? Dlaczego... Dlaczego ta biedna prosta chłopka musiała stać się ofiarą... Ofiarą mojej natury.

Pierwsza przemiana nastąpiła tak gwałtownie i niespodziewanie, że nie było na świecie mocy, która mogłaby mnie powstrzymać. Śmiertelny jad zabił wszystkich, których napotkałam na swojej drodze. Matkę, ojca, rodzeństwo, mieszkańców wsi...
Nie chciałam... nie chciałam tego, lecz to co zrobił ojciec...

Świat już nigdy nie miał być taki sam.

Nie wiem jakim cudem znalazłam się w górach, nie wiem jak przemieniłam się z powrotem w człowieka, lecz Ci, którzy mnie znaleźli wyjaśnili mi kim jestem. Druidzi. To oni zajęli się mną, to oni opowiedzieli o mojej rasie. Oni uświadomili mnie czym jestem, a potem... a potem musiałam radzić sobie sama... Musiałam odejść tak daleko jak to tylko było możliwe...
  • Najnowsze posty napisane przez: Enola
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Data
  • Re: [Boczna uliczka] Uciec, byle dalej.
    - Jestem słaba – odparła Enola. - Jestem bardzo słaba, czuje to, czuję niemoc. Są takie dni, że nie mam siły wstawać, leże na trawie i obserwuje niebo. Na noce znikam w jaskiniach, albo chowam się pod drzewami.…
    28 Odpowiedzi
    15029 Odsłony
    Ostatni post 7 lat temu Wyświetl najnowszy post
  • Re: [Boczna uliczka] Uciec, byle dalej.
    - Nie uciekniesz? - Enola spojrzała na Irme oczami pełnymi łez. - Przecież... przecież jestem potworem, mogę zrobić Ci krzywdę i nawet nie będę wiedziała kiedy. Ja... ja... tam u tej uzdrowicieli, ona chciał m…
    28 Odpowiedzi
    15029 Odsłony
    Ostatni post 8 lat temu Wyświetl najnowszy post
  • Re: [Boczna uliczka] Uciec, byle dalej.
    Smutne oczy Enoli wcale się nie rozweseliły. Irme była wspaniałą kobietę i naprawdę próbowała ją pocieszyć, jednak serce wężycy było pełne bólu i wyrzutów sumienia za to co stało się w jej przeszłości. Wiedział…
    28 Odpowiedzi
    15029 Odsłony
    Ostatni post 8 lat temu Wyświetl najnowszy post