Alatariel jest dość zamknięta w sobie, ale długie trzymanie jej w zamknięciu - dla jej bezpieczeństwa - spowodowało, że nieco się otworzyła. 

Kocha taniec i śpiew, jest lojalna i ciekawska. Przywykła do bogactwa i choć radzi sobie w ciężkich warunkach nie można powiedzieć, że to lubi. 

Boi się złotej klatki, nie chce być panienką na pokaz. Woli sama decydować o swoim losie. Obecnie ma jeden cel - dowiedzieć się kim tak na 

prawdę jest.

Alatariel to wysoka (180 cm) dziewczyna o filigranowej sylwetce, złocistych oczach i drapieżnych acz pięknych rysach twarzy. Jest wampirzycą z 

urodzenia (czystej krwi). Ma długie, sięgające pasa kruczoczarne włosy, które pięknie podkreślają cerę koloru kości słoniowej, pełne usta koloru 

dojrzałych malin. Ma władczy ton głosu nawet gdy śmieje się z towarzyszem (bądź przyszłym posiłkiem), tak samo się porusza - lekko, z wdziękiem i 

wyrachinowaniem. Nosi przeważnie długie suknie, bądź spódnicę i delikatną bluzkę z jedwabiu. Na ramionach i karku widać prześwitujące przez 

skórę iebieskie żyły, układające się w misterne wzory.

PRZESZŁOŚĆ:
Alatariel urodziła się w wampirzej rodzinie szlacheckiej, jednak już dawno porzuciła dom. No, może ''porzuciła'' to nie jest dobre słowo - bardziej 
pasowałoby ''uciekła''. Uciekła od ''złotej klatki'' i życia z rodzicami. Miała gdzie - zamieszkała ze swoją babką, Aleą Van Alen. Jej ojciec posiada 
olbrzymie majątki ziemskie - pałacyk, w którym mieszka jest jego częścią. Razem z babcią lepiej jej się żyje - może wreszcie robić co chce.

NAJWCZEŚNIEJSZE WYDARZENIA:
Z wpisu do pamiętnika: 
2 czerwca
''Coś jest nie tak... moja pamięć to biała kartka. Pamiętam babcię... pamiętam dom. A moi rodzice? Czy ja w ogóle mam rodziców? Kim jestem? Co 
się stało?
7 czerwca
Widziałam wczoraj znaki na moich rękach - pojawiły się gdy mnie znaleźli. Pamiętam las i krew gotującą mi się w żyłach. Była noc, pełnia... pełnia 
moich Moja babcia mówiła coś o dziedzictwie... nie wiem co to oznacza, nie wiem nawet czy chcę wiedzieć. Ale czuję moc płynącą wraz z moją 
krwią. Moja krew... dlaczego ona jest błękitna? Czemu? Nie wiem co się stało. Jestem zagubiona. Zmęczona. Mam koszmarne sny. Babcia mówi, że 
to nic, że to minie. Że wreszcie staję się jej wnuczką.
24 czerwca
Powracają wspomnienia. Powoli przypominam sobie kim jestem. Ale nadal nie wiem co się stało. Babka mówi, że tacy jak ja rodzą się od dawien 
dawna w tej rodzinie. Jestem Van Alen. Muszę wiedzieć kim jestem. Muszę wiedzieć kim są Błękitnokrwiści...''.