W opisie charakteru wyjdę może od tego kim jest Vánevaryar. Váne jest elfem. Klasycznym wręcz przykładem przedstawiciela tejże rasy. 

Posiada wysublimowane poczucie estetyki, docenia piękno natury i zawsze będzie stał na straży fauny i flory przed bezmyślnym użytkowaniem przez ludzi lub inne istoty. Bywa sentymentalny, przywiązuje wagę do przedmiotów zwykłych, ale i też magicznych. Jednak pożądliwość w poszukiwaniu przedmiotów cennych (artefaktów) nie przemienia się w chciwość, gdyż uważa on, że największą radością są same poszukiwania. Váne ma również duszę podróżnika, lubi odkrywać dzikie zakątki natury, gdzie inne istoty z bojaźni, czy inszych słabości, nie ośmielają się odwiedzać. W podróżowaniu odnajduje spokój i nadaje ono jego życiu sens. Ciągłe poszukiwanie nowych bodźców jest bardziej uzależniające od elfiego wina, czy też narkotycznego ziela bagiennego, którego jest nie tylko zwolennikiem, ale smakoszem. Váne posiada wiele twarzy, potrafi dostosowywać się do sytuacji, gdy chce osiągnąć cel. (A warto podkreślić, że nikt, oprócz niego, tego celu nie zna). Często wykazuje się sprytem, błyskotliwością, potrafi czasami coś doradzić, ale też czasem jego słowa mogą boleć, gdyż w stosunku do zaufanych osób bywa mocno krytyczny, wymagający - a sam postrzega w tym wypadku swoje zachowanie jako prawdziwie szczere i dobre. Nie jest osobą z charakteru złą, może użyć czasem fortelu, kłamstwa lub innych sztuczek, ale nigdy nie będzie to częścią większego, "złego" planu. Takie zachowanie nie jest możliwe, gdyż Váne posiada silnie rozwinięte sumienie. 



Z pewnością jest też jednostką silną psychicznie, charyzmatyczną i zdolną do poświęceń, jeśli efekt będzie tego wart. Raz bywa duszą towarzystwa, a innym razem potrafi godzinami zaszyć się gdzieś, w jakimś domostwie i kreślić te swoje mapy... odczytywać tajemne znaki i czerpać z tego ogromną radość.

Cechy fizyczne:



Wzrost: 170 cm. Czyli nie za dużo, nie za mało, jeśli chodzi o elfa.



Waga: 65 kg. Odpowiednia waga, która zapewnia postaci szybkość, gibkość i zręczność w poruszaniu się, jednak stanowi pewien problem, jeśli chodzi o siłę fizyczną.



Postura: Szczupła. Z lekko zarysowanymi mięśniami brzucha, łydek, ud. Mięśnie te szczególnie są podatne na wysiłek przy długich podróżach. Szczupłe ramiona, przeciętnie rozbudowana klatka piersiowa.



Włosy: Ciemnoszare, długie, sięgające za ramiona. Raczej zadbane, często luźno powiewające na wietrze.



Oczy: Tęczówki koloru stalowego. Długie rzęsy. Cieniutkie brwi.



Twarz: Lekko podłużna, z wyraźnie zarysowanymi liniami podbródka. Skóra gładka, bez skaz. Brak zarostu. Odsłonięte, wysokie czoło.

Nos: Prosty, wąski.



Uszy: Długie, szpiczaste, jak na elfa przystało.



Sposób poruszania się, mówienia, ubiór:



Zależnie od miejsca pobytu oraz wielu czynników - Váne zachowuje się inaczej. Najczęściej można wyróżnić: ''tryb podróżowania'' i ''tryb zwykły''. Podczas podróży nie dba o to, czy ktoś może go źle ocenić, wyśmiać, czy wykpić. Ma być wygodnie, przyjemnie i zdrowo. Taki też wykorzystuje ubiór - dopasowany do warunków atmosferycznych. Podróżuje zazwyczaj samotnie, toteż zbyt dużo nie mówi, chyba że zajdzie taka potrzeba. Wtedy to potrafi znakomicie modulować głos: od grzecznego, cichego, po władczy i nieznoszący sprzeciwu. W dni powszednie, w miastach, ogólnie rzecz biorąc - egzystując w społeczności, stara się lepiej dobierać gesty, sposób wysławiania się oraz ubiór do sytuacji. Zdecydowanie bardziej przybiera pozę istoty wykształconej, cywilizowanej, okrzesanej i przyziemnej. Staje się spokojniejszy, bardziej wyrafinowany. Porusza się z gracją, ostrożnie stawiając kolejne kroki. Głos jest bardziej melodyjny, przyjemny dla ucha.

Vánevaryar urodził się na początku "Ery Spokoju Alarańskiego", około 230 lat temu. Imię to nadali młodemu elfowi jego rodzice, czyli Nathea i Avindel z rodu Minalcar, a oznacza ono - piękny i powabny obrońca. Jak widać, co do trafności pierwszej części tegoż określenia nie można mieć zastrzeżeń, ale co do drugiej… rodzice Váne najwyraźniej delikatnie się przeliczyli, przynajmniej jeśli chodzi o typowe znaczenie słowa ''obrońca'', gdyż ten nie obrał drogi „Strażnika Lasu”, mimo że posiadał ku temu predyspozycje, ale po kolei...

Ród Minalcar to ród niezbrukany krwią człowieka. Wyznający tradycyjne zasady, które wyrosły na przestrzeni wielu elfich pokoleń, które zamieszkiwały Kryształowe Królestwo. Ród, można powiedzieć, o średnim statusie społecznym, zamożny, ale bez wielkich bogactw i włości. Jego ojciec - Avindel Minalcar to znany w Królestwie rzemieślnik, a konkretnie... stolarz. Po ojcu Váne zapewne odziedziczył spokój wewnętrzny, silny upór w dążenie do celu i poświęcenie się pasji życiowej, która zaś miesza się z gorącą krwią matki, która bywa porywcza, władcza oraz sprytna i błyskotliwa. Jako jedna z niewielu dam zasila szeregi Armii Królestwa, znakomicie posługuje się łukiem oraz jest mistrzynią fechtunku. Dlatego też dzieciństwo Vánevaryara było niejako podzielone na dwie sfery. Sferę "naukowo-rzemieślniczą", gdzie towarzyszył ojcu i "fizyczno-manualną" z matką. Pobierał też nauki od mistrzów, którzy specjalizowali się w wielu dziedzinach, dlatego też obecny - dorosły już elf, uważany jest za istotę wszechstronnie uzdolnioną.

Najwięcej jednak czasu spędził na nauce kartografii, gdyż związane jest to z pewną przygodą, gdy był jeszcze małym brzdącem. Dorwał przypadkiem w swe łapki starą mapę "skarbów". Wraz z rówieśnikami spędził wiele dni na próbie odnalezieniu owego cennego skarbu. Niestety sztuka ta nie udała się, gdyż cała sprawa okazała się wielką mistyfikacją, zrodzoną na potrzeby żartu jednego ze starszych braci jego najlepszego przyjaciela z tamtych czasów - Atmeo Vilcare. Jednak pasja w odczytywaniu map, poszukiwaniu skarbów i podróżowaniu - została już na zawsze. W tym też kierunku najmocniej rozwijał się Váne. Po kilkunastu latach zakończył szkołę na wydziale kartografii, jednocześnie uzyskując oficjalny dyplom i pełnomocnictwo do udzielania usług w tym zakresie. Wydawać by się mogło, że życie elfa jest poukładane i bezsprzecznie kontrolowane przez rodziców. Jednak jakieś kilkadziesiąt lat temu, jako młody wówczas elf,  postanowił "żyć własnym życiem", stwierdzając, że żeby poczuł się w pełni wolny i szczęśliwy musi opuścić rodzinne strony Szepczącego Lasu i udać się w stronę nieznanych mu lądów. Od tego czasu jego celem życiowym jest poznanie siebie i świata, którego odkrywanie zapewnia mu niesamowitą radość. Wtedy zrozumiał, że dziecinne fantazje dopiero w tym momencie się ziściły w pełni, a poprzednie "życie" krępowało go, mimo, że w rzeczywistości niczego mu nie brakowało. 

Jednak śmiałe "wyruszenie w świat" nie oznaczało całkowitej izolacji od swych korzeni, od tradycji, od rodziców. Váne często powraca do Kryształowego Królestwa, gdyż chce tam otworzyć swoje własne biuro, gdzie będzie mógł przyjmować zlecenia z zakresu kartografii, czy też odczytywania pisma runicznego. Elf ponadto zajmuje się obecnie kolekcjonowaniem cennych przedmiotów, artefaktów oraz ich handlem na terenie niemal wszystkich państw. Na bazie własnych doświadczeń nauczył się co nieco o kulturze "obcych" krain, targowaniu się i wielu innych sprawach, które przydają się w jego, wydaje się,  niekończącej się podróży.