Licz w porównaniu do innych żywych trupów nie pragnie krwi ani zemsty, jedyne czego chce to tego by mógł ciągle powiększać swoją wiedzę, która i tak 

jest już ogromna. Długie lata poszukiwań odpowiednich ksiąg i czas, który został poświęcony na przeczytanie ich nauczyły Belana cierpliwości. Mimo 

wszystko lich uwielbia od czasu do czasu wyjść zza murów biblioteki by znaleźć człowieka, którego dusza zagości w amulecie i zwiększy moc jego 

posiadacza.

Licz wygląda jak każdy inny stary szkielet. Jego kości są już stare i zmurszałe mimo to lich cały czas może się dość szybko poruszać. Na kościach nosi 

zazwyczaj swoją czarną już trochę zniszczoną szatę. W miejscu oczodołów znajdują się dwa ogniki czerwonego koloru. Na głowie nieumarłego znajduję się 

korona z kości.

Belan urodził się jako syn jednego z największych czarodziejów jakich nosiła Alarania. Chłopak pewnie po ojcu otrzymał niezwykłe umiejętności do rzucania 
czarów. Mężczyzna widząc umiejętności chłopca zaczął go szkolić w magii, Belan niezbyt się z tego cieszył. Chciał się bawić tak jak inne dzieci a musiał 
siedzieć cały dzień przy księgach i uczyć się najróżniejszych zaklęć. Każdy dzień tego młodego chłopca wyglądał dokładnie tak samo, nic tylko książki i 
szkolenia w magii bitewnej. Po kilkunastu latach nauki, Bel umiał już posługiwać się magią jedyne czego nie opanował to odbijania zaklęć. Chcąc się tego 
nauczyć poprosił ojca by ten wystrzelił w niego kulę ognia. Czarodziej z początku protestował, jednak po pewnym czasie dał się przekonać namową syna i 
wystrzelił w jego kierunku ognisty pocisk. Belan niestety nie zdążył wykonać kontr zaklęcia i w konsekwencji został spalony. Jego ojciec próbował go 
odratować, jednak mu się to nie udało. Kilka dni później miał zamiar pochować syna, ale przypomniała mu się pewna księga. Była to księga nekromancji, 
zakazanej magii, miłość do syna jednak zwyciężyła. Czarodziej odprawił rytuał a zaraz po wypowiedzeniu ostatniego słowa jego syn wstał, nie był to 
jednak ten sam człowiek. Stał się on nieumarłym, po kilku dniach od przemiany odpadła mu skóra i wszystkie mięśnie. Jedyne co pozostało to kości, który 
w magiczny sposób mogły się poruszać. Belan zapewne żyłby dalej z ojcem, ten jednak obawiając się zemsty syna zamknął go magicznie  w jednej z 
opuszczonych bibliotek. Licz wielokrotnie próbował złamać zamek, zaklęcie było jednak dla niego zbyt potężne, nie widząc innego wyjścia bel pozostał w 
bibliotece i rozpoczął naukę. Mijały lata, z każdym dniem Bel stawał się coraz to potężniejszy, opanowywał nowe zaklęcia. W zupełnie pustej części biblioteki 
licz znalazł wielka skrzynię, otworzył ja i wyciągnął z niej kostur oraz amulet, który według zapisków znalezionych obok niego wysysał duszę i wzmacniał 
nimi posiadacza. Belan był zadowolony z znalezisk, jednak był wciąż zamknięty na klucz w swoim ''domu''. Uwolnienie nastąpiło dopiero po kilkunastu 
latach gdy ojciec Bela zmarł a razem z nim zaklęcie, które trzymało licza w zamknięciu. Lich gdy zobaczył otwarte drzwi ucieszył się, jednak nie wyszedł za 
nie. Pozostał w bibliotece, chciał cały czas doskonalić swoje umiejętności, jedynie od czasu do czasu wyrusza na polowanie by pochłonąć duszę jakiegoś 
nieszczęśnika lub też znaleźć sobie sługę, który będzie mu podawał książki.