Jego podejście do życia zmieniało się wraz przybywającymi latami. Aktualnie chyba najbliżej mu do filozofii, którą własnoręcznie opisał w swojej 

książce, która służy teraz jako jeden z podręczników w Akademii Czarodziejów:



[...]Należy starannie zastanowić się, do jakich celów, my Czarodzieje, zostaliśmy powołani. Ze względu na nasz specyficzny, długowieczny żywot, mamy 

okazję obserwować dalekosiężne skutki Magii, zarówno naszej jak i cudzej. Na przestrzeni setek lat Magia niesie konsekwencje, które dla Przyczyny są z 

reguły niezauważalne, z powodu Śmierci, zaś Odbiorcy nie rozumieją niektórych zmian i zjawisk, ponieważ nie znają starego Porządku. A więc tylko nam, 

Pradawnym, Bogowie dali możliwość obserwowania i analizowania tych zawiłości. Tak więc opierając się na Doświadczeniu, na wstępie, mogę opisać 

podstawowe założenia tej Filozofii. Możemy zadać sobie pytanie: czym jest Dobro, czym Zło? Śmiem twierdzić, że dwa te określenia zostały stworzone 

przez istoty śmiertelne, którym szersze spojrzenie na to zagadnienie uniemożliwiała Śmierć. My, Czarodzieje, mamy jednak ten komfort. W kontekście 

mojego Doświadczenia nasuwa się inne pojmowanie Dobra i Zła. Czy Dobro zawsze jest dobre? Czy Zło zawsze jest złe? Aby przybliżyć moje rozmyślania, 

pozwolę posłużyć się przykładem: dla śmiertelników Dobrem jest pomóc potrzebującemu. Patrząc krótko możemy się z tym zgodzić. Jednak rozpatrując 

szerszy kontekst, należy zastanowić się, co dalej dzieje się z Otoczeniem. Potrzebujący przestaje nim być. Może spotkać kolejnego i mając w pamięci 

poprzednie Wydarzenie, również mu pomóc. Wtedy Dobro powoduje Dobro. Jednak chwilę po tym, jak otrzymał pomoc, może spotkać innego 

potrzebującego, który widział tą sytuację. Może wtedy dojść do napaści i zbrodni na tle rabunkowym. Wtedy nasze Dobro wyzwoliło Zło. Należy zdać 

sobie sprawę, jak bardzo wpływa na Otoczenie każde Wydarzenie zainicjowane przez nas samych. Oczywiście przykłady były prozaiczne, w ogólnym 

pojmowaniu chodzi mi raczej o konsekwencje globalne, w dłuższym okresie czasu. Każde Wydarzenie może wpłynąć na Otoczenie, dalej Państwo, dalej 

Kontynent i tak dalej, i tak dalej... Oczywiście nie należy potępiać Śmiertelników za chęć czynienia Dobra. Wynika to z ich ograniczonego pojmowania 

Świata i należy ich za to chwalić. Jednak my, Czarodzieje, widzimy Świat z innej perspektywy, a co najważniejsze, władamy największym i 

najniebezpieczniejszym Darem, jaki dali nam Bogowie -Magią. Ten fakt tym bardziej zobowiązuje nas do zastanowienia się nad konsekwencjami naszych 

czynów. W obliczu powyższych Myśli, Moc, która na początku Studiów każdemu z nas wydawała się być Darem, w miarę Lat i Doświadczenia, staje się 

Brzemieniem. Powstaje więc pytanie: Jak my, Czarodzieje, powinniśmy Żyć? Odpowiedź oczywiście nie jest prosta i każdy odpowiedzieć powinien sobie 

indywidualnie. Ja mam swoją Odpowiedź.

W stosunku do Otoczenia powinniśmy być powściągliwi. Rozumiejąc naturę Magii i jej wpływu na Życie, powinniśmy jak najmniej ingerować w Otoczenie. 

Powstaje wręcz natarczywa myśl, że ten Świat nie został stworzony dla nas, Czarodziejów, abyśmy w nim żyli, ale my, Czarodzieje, zostaliśmy stworzeni 

dla niego, aby strzec go i jego Tajemnic. Dlatego jesteśmy zmuszeni odrzucić wszelkie humanoidalne odczucia oraz porzucić dotychczasową Ścieżkę 

Dobra lub Zła, gdyż takowe tak na prawdę nie istnieją. Misją, jaką otrzymaliśmy od Bogów, jest przechowywanie Wiedzy Powszechnej i Tajemnej. 

Ideałem i Wzorem do naśladowania wydają się być, niezrozumiali dotąd, Czarodzieje, którzy już od dawna udali się w odosobnienie i takowej Wiedzy 

strzegą, przekazując ją tym którzy ich o to proszą, a którzy okazują się tego godni. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że taka postawa Wyrzeczenia i 

Poświęcenia jest do osiągnięcia ciężka. Nie łatwo jest się wyzbyć wyżej wspomnianych humanoidalnych odczuć. Jak więc w obecnym stanie Świadomości 

zachować się, gdy stajemy wobec Wyboru? Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Każdy Czarodziej musi każdy Wybór rozpatrzyć 

indywidualnie, Decyzję zaś podpierając osobistym Doświadczeniem i Wiedzą. Wynika z tego oczywistość, że im więcej Doświadczenia, tym Decyzje będą 

lepsze w szerokim kontekście rozpatrywania. Jeśli jednak brakuje nam Doświadczenia, aby podjąć Decyzję, należy wtedy kierować się Śmiertelnym 

rozumieniem Dobra i Zła, mając nadzieję, że Decyzja nie przyniesie odwrotnych skutków, niż zamierzone. 

Reasumując ten krótki wstęp do dalszych Rozmyślań, my, Czarodzieje, powinniśmy kierować się w życiu tak zwaną Uporządkowaną Neutralnością 

wobec Świata nas otaczającego, czyli Otoczenia.[...]



Żywot Czarodzieja, Wstęp Primaveal

Poruszając się bocznymi uliczkami Valladonu, spotkałem intrygującą postać. Ciężko było mi ocenić czy to kloszard czy może jakiś stary kapłan. Chociaż ze 

względu na jego ubiór, celowałbym w to drugie. Miał na sobie starą, czarną, wytartą szatę kapłana lub maga. Na głowie miał zarzucony kaptur, spod 

którego wypływała bujna, siwa broda i włosy. Był trochę wyższy niż ja, chociaż wyglądał na bardzo starego człowieka. Przy pasie wisiał skórzany mieszek, 

więc raczej nie był to kloszard, mimo pierwszego wrażenia. Poruszał się powoli, lekko przygarbiony. Czułem od niego dziwną aurę, jakiś rodzaj respektu. 

Do dzisiaj nie wiem co mnie skusiło, ale zapytałem go, kim jest. Odpowiedział mi tajemniczo, Primaeval. Dopiero jakiś czas później znalazłem tłumaczenie 

tego słowa z Pradawnej Mowy: Pierwotny. Nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że spotkałem jednego z nich, jednego z Pradawnych. 



Dziennik, Autor nieznany.

Profesor Primaveal siedział w swoim biurze w Twierdzy Czarodziejów. W ręku trzymał osobisty Dziennik, który zaczął pisać jak był młody. Do dzisiaj 
żałował, że nie pisał dat. Mógłby na tej podstawie ocenić swój wiek. Otworzył na ostatniej stronie. Wiele lat minęło, odkąd powstał ostatni zapis. 

*

„W uznaniu moich naukowych odkryć, a przede wszystkim „Żywotu Czarodzieja”, który stał się podręcznikiem akademickim, zostałem Doktorem i 
wykładam na Akademii. Głównie Filozofię oraz Dziedzinę Umysłu, która okazała się bardzo niebezpieczna. Dlatego też staram się na obydwóch 
przedmiotach przestrzegać uczniów przed wykorzystywaniem Magii w celach, w których ja ją wykorzystywałem. Jednak zdaję sobie sprawę, że 
wszystkie istoty uczą się na własnych błędach, więc pewnie i im minie parę lat, zanim zrozumieją to, co im teraz wykładam. Mam tylko nadzieję, że dzięki 
moim wykładom, ten moment nastąpi odpowiednio szybciej.”

*

Przerzucając kolejne kartki, cofał się w swoich wspomnieniach:

„Mam już tyle lat. Tylu ludziom pomogłem i tylu zaszkodziłem. A nawet nie wiem, którzy to którzy. Nie ma w tym świecie Dobra, ani Zła. Zadręczam się 
tym jak głupi byłem i jak wiele namieszałem w Materii Świata. Muszę uniknąć tych błędów od dzisiaj. Właściwie staram się to robić od tamtego 
pamiętnego dnia. Ale teraz mam już wszystko poukładane. To dobry moment, aby przestrzec innych przed moimi błędami. Muszę spisać filozofię mojego 
życia.”

*

„Po kilkunastu latach wędrówki i leczeniu ludzi, przyszedł czas na zastanawianie. Jak wiele Dobra uczyniłem? Ile w tym naprawdę było Dobrego? Kilka, 
dokładnie chyba trzy, dni temu miała miejsce dziwna sytuacja. Byłem w wiosce, gdzie śmiertelnie chory był mąż i ojciec trójki dzieci. Jedyny żywiciel 
rodziny. Stałem nad nim. I go nie uleczyłem. Nie dlatego, że nie potrafiłem. Po prostu zacząłem się zastanawiać nad konsekwencjami moich 
dotychczasowych czynów. Myśląc o tym, wyszedłem. Zadręczałem się tym później, błąkałem się bez celu przez te kilka dni. Bolało mnie, że mu nie 
pomogłem. Mimo wszystko nie wróciłem i oto jestem w tej chwili. Myśl, która wtedy do mnie doszła, teraz powróciła i zaczynam ją rozumieć. Jak bardzo 
wpłynąłem na losy świata, a nawet nie wiem czy dobrze czy źle?”

*

„Minęło kilka lat od ostatniego wpisu i to co postanowiłem, tego dokonałem. Nauczyłem się jednej z najważniejszych i najlepszych Dziedzin. Dziedziny 
Życia. Dzisiaj potrafiłbym uratować tamtego chłopaka. Uniknąłby Śmierci. Teraz przyszedł czas zapłaty za ignorancję. Porzucam dotychczasowe życie i 
idę w świat, pomagać śmiertelnym”

*

„Mroczna Księga, jak ją nazwałem, już dawno oddana. Ja dalej ruszyłem w Podróż. Myślałem, że jestem potężny. Potrafię zaglądać w ludzkie umysły, 
czytać im w myślach, naginać do swojej woli, przeglądać różne czasy i wymiary. Jednak jak bardzo się zawiodłem, gdy pewnego razu zrozpaczona 
matka, trzymała na rękach młodego syna i krzyczała, nie, wrzeszczała, abym jej pomógł. A jedyne co mogłem zrobić to uklęknąć przy niej i za pomocą 
Dziedziny Umysłu oddalić jej smutki. I co mi daje taka umiejętność? Młody chłopak, który mógł w życiu wiele osiągnąć… Dzisiaj postanawiam wrócić do 
Twierdzy na kolejne lata, aby zgłębić Dziedzinę Życia.”

*

„ULEGŁEM! Odprawiłem Rytuał. W drodze do Twierdzy, gdzie miałem ją schować, Księga namówiła, NAMÓWIŁA, mnie do odprawienia najbardziej 
interesującego Rytuału. W specjalnie przygotowanym Kręgu pochwyciłem duszę Gołębia i wpuściłem ją do swojego ciała. Chyba zaraz oszaleję, przez to 
uczucie podwójnej świadomości. Czy można to odwrócić?!”

*

„Księga opisuje potężne Rytuały. Nie spodziewałem się tego. Ciekawe czy biblioteka Twierdzy Czarodziejów ma ją w swoich archiwach. Jeśli tak, to na 
pewno w dziale Wiedzy Zakazanej. Rytuały związane z Czarną Magią, pozwalające przywoływać duchy, wskrzeszać z martwych. Bardzo potężna… i 
bardzo kusząca. Muszę ją odwieźć do Twierdzy i schować w bibliotece, żeby nie trafiła więcej w niepowołane ręce.

*

„Podczas moich podróży wpadło mi w ręce ciekawe dzieło. Zabrałem je z biblioteki tego Klechy. Spisana jest w Pradawnej Mowie, więc i tak nic z tego nie 
zrozumie.”

*

„Wiele lat pracy nad Kulą pozwoliły mi na poszerzenie moich zdolności nad Dziedziną Umysłu. Dorosłem trochę i wiem teraz, że kolejne umiejętności będą 
przychodziły wraz z doświadczeniem. Myślę, że po tych kilkudziesięciu latach badań, czas odpuścić i poznać trochę świata. Dzisiaj opuszczam po raz drugi 
Twierdze Czarodziejów. Tym razem jednak nie po to, żeby czegoś szukać, lecz po to, żeby sprawdzić swoje umiejętności.”

*

„Zdobyłem Kryształową Kulę! Potężny artefakt. Jednak nie potrafię z niego korzystać. Muszę wrócić do Akademii na kolejne lata i to rozpracować.”

*

„Opuściłem Twierdze pierwszy raz, od kiedy zacząłem Studia. Jestem trochę zagubiony w tym świecie, ale wierzę, że dam sobie radę. Właściwie i tak 
większość czasu spędzę[…]”

E! Bzdury! Po czym przewrócił kolejne strony.

*

Primaveal przerzucał coraz więcej kartek, bo im był młodszy tym mniej znaczące fakty zapisywał. Ahhh… Poszukiwania przyniosły efekty.

„Zdobyłem księgę traktującą o Dziedzinie Umysłu. Jest tutaj wszystko! Poczynając od natury Dziedziny, poprzez Zaklęcia, a na najpotężniejszych 
Artefaktach kończąc. Na Studiach mówiono mi, że Artefakty to przedmioty, które pozwalają Czarodziejom przekraczać normalne granice danej 
Dziedziny. Zainteresowałem się jednym z nich: Kryształowa Kula, która rzekomo pozwala Mistrzom Dziedziny spoglądać w inne czasy, inne wymiary, 
inne światy Wiem, że potrafię ją odnaleźć. Moje życie sprowadza się teraz tylko do zgłębiania literatury na temat Dziedziny Umysłu, ćwiczenia zaklęć 
opisanych w księdze oraz poszukiwania informacji na temat Kryształowa Kula. Szukam więc informacji w Księgach traktujących o Czasologii i Wiedzy o 
Świecie. Miałem to na Studiach, dlatego ich rozumienie przychodzi z łatwością. Teraz dopiero doceniam jak wielką wagę ma nauczanie takich 
przedmiotów. Dziękuję Profesorowie!
P.S. Muszę zacząć ukrywać ten Dziennik, bo ktoś, kto go dostanie w swoje łapy, pozna wszystkie moje badania, a co gorsze, wyprzedzi mnie! Chyba kupię 
jeden z tych magicznych mieszków, do których można chować dużo rzeczy.”

*

„Przesiaduję cały czas w bibliotekach, które dotąd były zakazane jako studentowi. Jest tutaj tak wiele wiedzy, że żadna istota żywa nie jest w stanie tego 
przyswoić. Wiele Wiedzy Tajemnej, a nawet Zakazanej. Najważniejsza jest jednak ta Zapomniana. O tak. A ja wiem gdzie szukać. Jestem coraz bliżej. Z 
każdą kolejną księgą jestem coraz bliżej tej właściwej. Jej tytuł mam już przed oczami. Jeszcze tylko kilka miesięcy i będzie moja.”

*

„Akademia mnie ogranicza. Magia powietrza mnie ogranicza. Jest brutalna. Dla barbarzyńców, jak moi koledzy. Ja jestem kimś więcej. Jestem zdolny do 
większych czynów. Mam większe Dary. Jeszcze tylko rok i skończę Akademię. Wtedy porzucę tą ścieżkę. Zajmę się Magią Umysłu, żeby naginać innych do 
swojej woli. Mam to wrodzone. Wiem to, bo czasami samą myślą potrafię to robić.”

*

Pierwszy wpis napisany był koślawym, wielkim pismem. Z tego względu nie dało się go dokładnie odczytać, brzmiał on mniej więcej tak:

„Nauczyciele każom mi ćwiczyć pisanie bo mam z tym problem. Zaczne spisywać swoje wspomnienia. Może kiedyś się pżydadzą. Tak wienc mam osiem 
lat i zaczołem niedawno akademie. Podoba mi sie tu. Wogule jak przyszli do mnie i powiedzieli że mam Dar to sie bardzo ucieszyłem. Bede potęrznym 
Czarodziejem! Ale na razie mósze ćwiczyć i ćwiczyć. Na razie ćwicze pisanie. Chyba dobrze mi idzie…”

*

Primaveal uśmiechnął się na te wspomnienia i otworzył ponownie na ostatniej stronie. Kolejny wpis, krótki.

''Po kilkunastu latach spędzonych jako wykładowca, ponownie przychodzi ten czas, że trzeba się zmierzyć z Otoczeniem. Zmierzyć swoją czystość i hart 
ducha w obliczu ludzkich nieszczęść. Myślę, że jestem gotowy. Nie wiem kiedy tutaj wrócę.''

Zamknął księgę, schował do mieszka i przekroczył drzwi swojego biura. Zatrzasnął je magicznie, że nikt, oprócz niego nie mógł ich otworzyć i odszedł po 
raz kolejny w Świat.