Las Driad ⇒ [Leśne ostępy] Eksperyment czas zacząć

[Mortimer]

Mortimer słuchał uważnie wszystkich słów wypowiedzianych przez nieznajomego mu wędrowca. Mimo niezrozumienia większości pokiwał znacząco głową. Póki są jakiekolwiek szanse , puty będzie próbował. Z resztą, co ma do stracenia? W najgorszym wypadku skończy swój, i tak nic nie warty żywot. No bo cóż warte jest życie ghula, który żeby przetrwać musi uprawiać kanibalizm.
- Zrobię wszystko co zechcesz... jako zapłatę. - powiedział wpatrując się w ziemię.

[Prospero]

Ghul zdawał się być bardzo zdeterminowany, by jak najbardziej przypominać człowieka. Ze względu na jego obecną prezencję było to bardzo zrozumiałe i Prospero aż zrobiło mu się żal. Gdy jednak usłyszał Mortimera, oczy mu się zaświeciły. A może uda mu się pomóc, jednocześnie piekąc dwie pieczenie na jednym ogniu? Normalnie jako lekarz nie śmiałby o to prosić, ale skoro ghul sam zaproponował i tak bardzo chce jakoś uzdrowić swoje ciało...
- Myślę, że wartałoby... zbadać lepiej pański przypadek, panie Mortimer. - rzekł Prospero. - Oczywiście nie w roli królika doświadczalnego. Raczej... pacjenta. - uczony dodał po chwili i uśmiechnął się nieznacznie. Wewnątrz był znacznie bardziej podekscytowany i niemal podniecony. Cóż by to było, gdyby udało mu się odwrócić skutki tego nekromantycznego rytuału! Sława na bez mała cały naukowy świat! Dopiero wtedy zwrócił uwagę z powrotem na wcześniej spotkanego starca.
- Zioła? O, jeśli miałbyś zapas i skłonność do podzielenia się nim... Jak najbardziej. - przytaknął ochoczo, po czym zamyślił się, opracowując w myślach plan działania. Raczej nie zabierze ghula do wsi, tam prędzej go zlinczują niż dadzą gościnę... Prospero spojrzał na starca. - Mieszkasz może w pobliżu, panie... ? - zapytał i spojrzał wyczekująco, chcąc usłyszeć jego imię

[Aned]

...Aned - dokończył starzec. Wziął woreczek z ziołami i pokazał go Prospero.
- Tu mam jakieś zioła i nie mieszkam w pobliżu. To las jest moim domem. - rzucił - ale chętnie pomogę, na miarę moich możliwości oczywiście - uśmiechnął się lekko. Podał woreczek lekarzowi i oparł się o kij. Mogę poszukać ziół...

[Cetas]

Cetas, młody asasyn, z narzuconym na głowę kapturem biegł przez las, zwinnie omijał drzewa i przeskakiwał nad korzeniami. Biegł i myślał, gdy nagle niedaleko ujrzał kilka postaci. Cztery...? Nie, chyba raczej trzy... Dwoje ludzi i jakiś dziwny stwór, ohydny, z dziwną twarzą. Wyglądał niezbyt zachęcająco, ale skoro ludzie nie uciekali i spokojnie przebywali w jego towarzystwie, nie mógł być taki straszny. Asasyn zajął pozycję za drzewem, rozejrzał się i zaczął skradać bliżej tej dziwnej grupki. Na szczęście umiał się skradać jak nie mało kto, więc raczej były małe szanse, że ktoś go zauważy. Gdy podkradł się w zasięgu głosu postaci, zaczął słuchać o czym rozmawiają.

[Mortimer]

Ghul wpatrywał się dalej w ziemię , słuchając słów rozmówcy. "Królik... doświadczalny? Króliki są chyba do jedzenia a doświadczone króliki dobrze uciekają. To chyba dobrze, ale on chce żebym był pacjentem. Szkoda." Pokiwał głową rozumnie.
- Co dalej panie naukowcu? Zrobię wszystko co zechcesz - powiedział z zdeterminowanym wyrazem twarzy zdejmując topór z ramienia i wbijając go w pobliskie drzewo z całej siły jaką ma. Broń weszła w korę bardzo głęboko a zaatakowana roślina lekko się przechyliła i opadła na sąsiadkę.

[Prospero]

Prospero obejrzał i powąchał dokładnie daną mu przez Aneda mieszankę. Cóż, była to standardowa kombinacja leśnych ziół, zdatna raczej na sporządzenie syropu na gardło niźli specyfiku na gnijącą skórę. Chyba, że połączyć ją z małą kolekcją składników i reagentów posiadanych przez samego alchemika. W takim wypadku, mogła mocno się przydać.
- Wybornie! - zawyrokował więc - Gorzej jeśli idzie o naszą, przynajmniej tymczasową lecznicę. - nie bardzo uśmiechało mu się prowadzić ghula do wsi. Wieśniacy widząc nieumarłych, częściej biorą za widły niż pytają. Zamyślił się nad ewentualnym rozwiązaniem, choć póki co nic nie przychodziło mu do głowy. Wszystko wychodziło na to, że będzie musiał zaryzykować.
Wtem ghul z rozmachem wbił topór w stojące obok drzewo, a pędzące ostrze ze świstem przeleciało nie tak daleko od Prospera. Alchemik z głośnym przekleństwem, niegodnym swojej uczoności i pozycji, odskoczył na bok, o mało co znowu nie tracąc równowagi. Tym razem udało mu się jednak zachować rezon i nie rymnął jak długi na ziemię, ani nie wpadł na żadne drzewo. Szczęśliwym trafem nie odskoczył w stronę, w którą potem przechyliło się biedne drzewko, mając pień przecięty niemal do połowy. Prospero zszokowany popatrzył na skalę zniszczeń spowodowanych uderzeniem wyprowadzonym niemal od niechcenia. Cóż, z takim siłaczem chyba nie musi się bać chłopów.
Do diabła! Jest uczonym, ale i lekarzem! Życie pacjenta ważniejsze niż dobre imię! Może jakoś uda mu się wpoić chłopstwu tę jakże zacną ideę...
- W niniejszej sytuacji, to ja zapraszam was więc do ciepłego lokum. - powiedział, wmawiając sobie że wszystko będzie dobrze i już miał odchodzić, gdy nagle sobie przypomniał o pierwotnym celu wyprawy w las. Wtedy, gdy był nieświadom tego, że dojdzie tu do tak osobliwego spotkania.
Grzyby!
- Ale nim pójdziemy... Musicie mi pomóc znaleźć fungus hibernus... - powiedział, zdając sobie jednak sprawę iż ta uczona nazwa niewiele powie jego nowym towarzyszom. Zreflektował się więc - To znaczy podgrzybka zimowego... Ot taki osobliwy okaz grzybka. Stosunkowo mały, szary z fioletowym zabarwieniem, długa nóżka i szeroki kapelusz...

Alchemik mówił to wszystko i myślał nieświadom bycia obserwowanym przez dodatkową parę oczu.

[Aned]

Kiedy ghul uderzył w drzewo Aned spojrzał na niego spode brwi. - One też czują - wskazał Mortimerowi na drzewo w które wbiła się siekiera. Następnie zwrócił się do lekarza - Czy to te grzyby - zapytał Aned Prospero, wyjmując i pokazując mu kilka niewielkich grzybków znalezionych wcześniej w lesie. "Jest coraz zimniej czy tylko mi się wydaje" - pomyślał starzec, a jeszcze czekała ich podróż do wioski o której wspominał alchemik - "ale cieplejsze ubranie mogło by się przydać, ty stary capie". Nagle poczuł dziwne uczucie, że ktoś go obserwuje. "Tak jak wcześniej, tylko kto to jest ty razem? Kolejny nieumarły który chce iść zjeść, czy może jakiś wędrowiec zgubiony w lesie lub jakiś oprych który ich zabije i okradnie ? Ale czy da sobie rade z Panem Mortimerem ..."

[Cetas]

Cetas obserwował i nasłuchiwał. Zaciekawił go bardzo nieumarły, widział pierwszy raz w życiu takie stworzenie, jednak wiedział co nie co z ksiąg. Rozkładające się ciało tak brzydziło, jak i przyciągało, i zachęcało do poznania tajemnicy postaci. Poza tym obok niego stali dwaj ludzie, co jeszcze bardziej intrygowało. Młodemu asasynowi wydawało się, że nieumarli są groźnymi stworami, które kradną i mordują. Może się mylił, ale być może ten ghoul był wyjątkiem. Pozostałe postacie nie były ciekawe, jakiś niezbyt piękny starzec i już w miarę przystojny, mimo wszystko nie pierwszej młodości mężczyzna. W czasie rozmyślań Cetasa zaskoczyły dwie rzeczy: chłód, na szczęście częściowo neutralizowany przez lekkie, aczkolwiek szczelne ubranie. Natomiast drugą rzeczą było nagłe wbicie topora w drzewo przez nieumarłego. Drzewo zawaliło się na sąsiada z nieprzyjemnym dla uszu trzaskiem. Asasyn lekko się wzdrygnął, jednak pozostał na miejscu, czekając na rozwinięcie się rozmowy między starcem, mężczyzną i nieumarłym.