Elfidrania ⇒ [Wejście do miasta]

[Alkes]

Alkes pomału kończył swój posiłek, upił jednak tymczasowo łyk wina, było nawet przyjemne w smaku. Po przełknięciu odpowiedział spokojnie dziewczynie.
-Cóż, nawet nie wiem gdzie jestem, ani jak duża jest.... planeta, kontynent. Nie znam politycznych porządków, nawet miast, czy państw. A więc chyba możemy zakończyć ten temat, powiem Ci jeszcze tak, gdy coś się wydarzy, to najpewniej wtedy zacznę szukać przeszłości, do póki jest to niepotrzebne, po co się tym martwić i trafić życie? Jak sama stwierdziłaś, jeszcze wiele mnie czeka. Dobre wino nieprawdaż? - zakończył swój wywód uśmiechem i wziął jeszcze jeden łyk.
-Wprost przeciwnie nie męczysz mnie, ale muszę się zgodzić, sen dobrze mi zrobi. tylko jakie plany na jutro?- spytał grzecznie biorąc ostatni kęs potrawy i dopijając kielich wina.

[Tiva]

Maie podniosła spojrzenie na Alkesa, który zaskoczył ją swoją wypowiedzią. Nie sądziła, że utrata pamięci sięga aż tak daleko, znaczy… Nie była przygotowana na to, że utracił tak ważne informacje, nie tylko ze swojego życia, ale i nie pamiętał niczego związanego z Alaranią.
- Jesteśmy w Elfidrani, a świat, w którym żyjemy to Alarania. – przekrzywiła nieco głowę, przyglądając się mu uważnie.
- Naprawdę tego nie pamiętasz? – musiała się upewnić, że tym razem naprawdę nie żartuje sobie z niej.
- To dziwne, że takich informacji nie pamiętasz. A wiesz na pewno jakiej rasy jesteś, co jesz, co pijesz, pamiętasz swoje nawyki, prawda? - dodała po chwili, nie odwracając od niego swojego spojrzenia.
- Trochę cię nie rozumiem. – przyznała w końcu, odwracając wzrok od jego tęczówek i upijając po chwili nieco czerwonego trunku.
- To, że czegoś nie widzisz, nie znaczy, że nic się nie dzieje. Może ktoś cię szuka cały czas? – była uparta, co mogło go naprawdę męczyć, ale chciała po prostu zrozumieć niektóre sprawy, a on nie ułatwiał jej zadania.
- Tak, wino jest przednie. – powiedziała z uśmiechem, zgadzając się z mężczyzną.
- Jeśli chcesz, jutro możemy zwyczajnie odpoczywać, zwiedzić miasto, bo zapewne nie posiadasz wielu informacji na jego temat. Możemy tez uzupełnić ekwipunek. Ale zupełnie nie wiem gdzie powinniśmy się udać, skąd pochodzisz… Gdybym miała jakąkolwiek informację na ten temat, może łatwiej byłoby wyznaczyć konkretny plan. – wyjaśniła krótko, ale całkiem szczerze, bo o ile łatwiej byłoby dotrzeć do źródła, mając chociaż kawałeczek informacji.
- Zobaczymy co przyniesie nam poranek. – powiedziała spokojnym tonem głosu, po chwili upijając kolejny łyk wina.

[Alkes]

Dziewczyna jednak nie dawała za wygraną. W sumie ją trochę rozumiał, na początku sam się zastanawiał czy ktoś go nie szuka, czy nie powinien nigdzie wrócić. Jednak z czasem to minęło.
- Cóż, nawet nie wiem kto by mnie mógł szukać, nie mogę przecież chodzić od miasta do miasta i pytać każdego czy mnie szuka- Uśmiechnął się pogodnie. - A jeśli ktoś szuka, to gdy będę podróżował, to w sumie będę pomagał tej osobie. a gdy się kiedyś taka zjawi to pewnie wszystko wyjaśni nie sądzisz?- Oparł się wygodnie o krzesło, skoro jeszcze temat się kleił, nie było sensu się żegnać, te parę minut rozmowy nikogo nigdzie nie zbawi.
-Alaria... Elfdrania może uda mi się zapamiętać, może jutro znajdziemy jakąś bibliotekę albo kartografa bym mógł zobaczyć mapy naszego świata?- Zaproponował, skoro maja i tka zwiedzać to niech to będzie zwiedzanie pożyteczne. Przyszło mu na myśl, pytanie które postanowił od razu zadać dziewczynie.
-Czy wierzysz w przeznaczenie?

[Tiva]

Tiva przysłuchiwała się Alkesowi, gdy udzielał odpowiedzi na jej kolejne pytania, na jej twarzy malowało się skupienie, chciała go zrozumieć, chciała wiedzieć czemu postępuje tak, a nie inaczej. W końcu westchnęła cicho i uśmiechnęła się lekko.
- Nie musisz chodzić od miasta do miasta. – powiedziała spokojnym tonem głosu.
- Czasami wystarczy zwrócić się do kogoś, kto dysponuje odpowiednimi umiejętnościami, by pomóc w przywróceniu pamięci. Czasami też wystarczy znaleźć się w miejscu, które nasunie jakieś wspomnienia albo spotkać kogoś, kto okaże się znajomym. Jednak to nie jest takie proste. – dodała po chwili, wyrażając swoją opinię. W sumie, sama nie do końca wiedziała co zrobiłaby będąc na jego miejscu.
- O, to bardzo dobry pomysł, będę mogła pokazać gdzie się znajdujemy, poznasz też okolicę. – powiedziała z uśmiechem.
- A może znajdziemy coś, co sprawi, że przypomnisz sobie o jakichś szczegółach ze swojego życia. – zaczęła powoli snuć plany i wyobrażać sobie jak pomaga mu w odzyskaniu pamięci.
- Czy wierzę? – powtórzyła i na chwilę zamyśliła się, by później udzielić odpowiedzi.
- Myślę, że nic nie dzieje się bez przyczyny. – powiedziała powoli.
- Los zsyła coś lub kogoś na naszą drogę, nie bez powodu. Nic nie dzieje się bez przyczyny. – uśmiechnęła się do Alkesa.
- A dlaczego pytasz? Ty wierzysz w przeznaczenie? – zmrużyła oczy, uśmiechając się nadal.

[Alkes]

Alkes grzecznie sobie siedział, wygodnie oparty o krzesło.
-A więc skoro wierzysz w przeznaczenie. to kto wie, może los tak chciał byś mnie spotkała, byś nakierowywała mnie na poszukiwania. A może po prostu kiedyś stanie się tak, że spotkam kogoś kto przywróci mi pamięć. Jednak by to się stało nie trzeba za tym ganiać, jeśli moim przeznaczeniem jest poznanie prawdy jutro, poznam ją jutro, jeśli jest mi dane umrzeć w niewiedzy, umrę w niewiedzy czyż nie? - powiedział spokojnie, po czym wstał.
-Dobrze, miło się rozmawia ale jestem już zmęczony, Ty pewnie też- przeciągnął się tutaj delikatnie.
-Dziękuję więc ogromnie za posiłek i mam nadzieję, że jutro skosztujemy kolejnych pyszności, oraz odkryjemy nasze przeznaczenie- Zakończył szerokim uśmiechem i poczekał na Tiv, by mogli razem udać się ku pokojom.

[Tiva]

Tiv z ciekawością przyglądała się Alkesowi, zastanawiając się co takiego jej powie odnośnie przeznaczenia. Musiała przyznać, że temat był ciekawy i nigdy nie rozmyślała o tym w jakoś szczególny sposób.
- O, być może. Nie spojrzałam na to w ten sposób. Może faktycznie jestem po to byś mógł odkryć prawdę? – uśmiechnęła się lekko i pokiwała głową. Jeśli faktycznie mogłaby pomóc temu człowiekowi, to naprawdę chciałaby to zrobić, by odzyskał spokój, jeśli nawet tego nie chciał.
- O nie, nie, nie pozwolę Ci umrzeć w najbliższym czasie o to się nie martw. – uśmiechnęła się do niego, choć tak naprawdę mężczyzna miał rację.
Maie również wstała od stołu i spojrzała na Alkesa, który był już nieco zmęczony.
- Chodźmy zatem, pokoje są na górze. – powiedziała spokojnie, jedzenie zostało już opłacone, więc nie musiała martwić się nieuregulowanym rachunkiem. Tiva ruszyła w stronę drewnianych schodów, ja w większości takich budynków, pokoje sypialne były usytuowane na piętrze. Strażniczka lasu przyglądała się rzeźbieniom balustrady, które były wykonane ręcznie, od razu można było to zauważyć. Gdy znaleźli się na górze, przed nimi znajdował się długi korytarz, również drewniany, na ścianach znajdowały się obrazy przedstawiające naturę, choć korytarz nie był bardzo długi, wykonany został w bardzo przytulny sposób. Tiva poprowadziła Alkesa do samego końca korytarza, gdzie po dwóch przeciwnych stronach znajdowały się drzwi. Maie wybrała te po prawej, oddając mężczyźnie klucze do pokoju z lewej.
- W razie czego wiesz gdzie mnie znaleźć. – powiedziała do niego spokojnie i nieco skinęła głowa, po czym otworzyła drzwi i zobaczyła łóżko, może nie jakichś wielkich rozmiarów, ale takie w sam raz, oczywiście również było wykonane z drewna, lecz wyglądało na naprawdę wygodne. Na środku pokoju znajdował się miękki dywan, a po prawej stronie pokoju drzwi do niewielkiej łazienki. Po drugiej stronie znajdowały się szafa i komoda na najpotrzebniejsze rzeczy, okno usytuowane było naprzeciwko drzwi. W pokoju znajdowały się jeszcze dwa fotele i mały stolik. W sumie.. Całkiem przyjemnie jak na takie miejsce. Tiv była przekonana, że pokój Alkesa wygląda bardzo podobnie.

[Alkes]

Istotnie pokój Alkesa był identyczny, ale by mógł się o tym przekonać musiał najpierw życzyć Tiv spokojnej nocy. Tak więc nim jeszcze się rozeszli do pokojów pożegnał ją.
-Spokojnej nocy i słodkich snów- Dorzucając uśmiech sam wkroczył do swojej sypialni.
I rzeczywiście, proste drewniane łóżko, parę mebli, łazienka. Skromnie, przytulnie, w sam raz. Do łazienki się najpierw skierował, by załatwić oczywiste rzeczy a także zachować higienę. Wziął gorącą kąpiel. Dawno takiej nie miał wiec to była bardzo miła odskocznia. Wyprał też ciuchy, powinny wyschnąć do rana, było ciepło. Rozwiesił je za oknem, które zostawił otwarte. Nie lubił nie mieć dostępu do świeżego powietrza w nocy. Jako jednak że nie miał zapasowych ubrań, zmuszony był spać przykryty tylko kołdrą. Miał nadzieję, że nie przekopie jej za łóżko i ktoś nie wejdzie. Ale przecież któż by miał tu wchodzić. Ułożył się na łóżku które okazało się być bardzo wygodne. No ale przecież w porównaniu do trawy, czy drzewa, to był luksus. Odprężył się. Przez paręnaście minut jeszcze wpatrywał się w sufit, by wreszcie zamknąć oczy i wkrótce zasnąć.