Szczyty Fellarionu ⇒ [Siedziba Glaurunga]

[Glaurung]

Główne wejście do jaskini znajdowało się na całkiem niedostępnym (dla nielatających stworzeń) zboczu. Sama jaskinia, położona kilka tysięcy metrów nad poziomem morza, przytłaczała swoją wielkością i wszechstronnością. Była to siedziba zdolna pomieścić kilka tuzinów smoków, jednak żył tam tylko jeden gad. Sama jaskinia, przedzielona mniej więcej na dwie części - cześć dla smoka, przestronna grota, z kupką kosztowności w roli legowiska i szerokimi schodami prowadzącymi na wyższą półkę skalną. Jednak to ta druga połowa jaskini była bardziej interesująca... Znacznie niższa, miejscami nie nadawała się po prostu dla wielkiego jaszczura, gdzie podłoże pokrywała - najprawdziwsza, choć prawdopodobnie rosnąca tu z pomocą magii - trawa. Po przejściu wąskim korytarzem (za małym dla smoka), znajdowało się niewielką chatkę, kuźnię oraz kilka niewielkich budynków gospodarczych - taka malutka wioska w samej jaskini. Była to część przeznaczona dla Glaurunga, gdy przebywał w innej, mniejszej w gabarytach postaci. Tuż przy sklepieniu jaskini wisiała jasno świecąca kula czystej energii, prawdopodobnie też dzieło magicznych eksperymentów. Jednak wracając do części ludzkiej - tuż za małą stodołą znajdowała się niepozorna ścieżka, która pięła się w górę, aż do samego sklepienia, tam znajdowała się szczelina - wyjście zapasowe, a po drugiej jej stronie, najbardziej niespodziewana rzecz, sporych rozmiarów łąka z małym zagajnikiem, całość położona w kotlinie, po drugiej stronie góry i jedynie pod osłoną nieba (nie była to część jaskini). Na łące tej pasł się jedyny towarzysz Glaua - Admiral, koń. Na skraju łąki, przy niewielkim jeziorku, znajdowały się ciężkie, żelazne wrota, które prowadziły do słabo widocznej ścieżki, pełniącej rolę zapasowego wyjścia z siedziby, głównie w innych postaciach. Ścieżka ta biegła aż na sam dół...