Piaski Czasu ⇒ Zbójnicy w oazie

[Lentir]

Lentir wyjrzał z jaskini po burzy. Jego ludzie poszli w jego ślady. Burza nie wyrządziła większych szkód. Zobaczył tylko, że elfa nie ma.
Była za to kobieta leżała po środku obozowiska zapłakana. Przynajmniej tak mu się zdawało. Skierował do niej we kroki.
Nie przepadał za kobietami, które sprawiają kłopoty. Zmienił wyraz swojej twarzy na obojętny.
-Co się stało, że ryczysz? -zapytał
-Pomyśleć, że taka duża kobieta, a płacze. Czy jej nie wstyd? Nie powinna okazywać bólu. - pomyślał.
Oczekiwał odpowiedzi.

[Midnight]

Łzy wyschły w momencie, jakby wróciły z powrotem do oczu. Nie poruszyła się od razu. Dopiero po jakimś czasie rozległ się syk:
- Chyba nie sądziłeś, że otrzymasz odpowiedź, Nemorianinie..
W mgnieniu oka już siedziala na jednej z największych palm w oazie, schowana między liściami. W ręku miała kokos na wypadek, gdyby ktoś odważył się podejść pod palmę. Wkradła się do umysłu Lentira i sprawiła, że czuł ból w skroniach. Nie mocny, ale niezwykle irytujący. Taki ból jest najgorszy, i Midnight dobrze o tym wiedziała. Nie zamierzała umrzeć z głodu na tej palmie, więc zmieniła strukturę kokosa, którego trzymała w ręce i rozłupała z łatwością skorupę. Zjadła zawartość i wzięła następny kokos, teraz już naprawdę żeby nim w kogoś rzucić.

[Lentir]

Lentirowi z oczu zniknęła dziewczyna. Pewnie gdzieś się ukryła -pomyślał. Nagle w jego skroniach pojawił się ból.
Zaczął dotykać głowy nic mu się nie stało. Krew nie ciekła, głowa była cała. Więc to musi być magia albo coś psychicznego - pomyślał.
Usiadł po turecku i w skupieniu przeganiał ze swojego umysłu dość dziwną magię. Sam posiadał mnóstwo takich sztuczek magicznych działających na umysł. Miał silna wolę co też ułatwiało problem.
Przegonił zła magie z umysłu.

[Lentir]

Pozbył się magi ze swojego umysłu. Zawołał w stronę swojego człowieka:
-Hank! Chodź tutaj mam nowe rozkazy. Odeślesz ludzi do swoich domów, dając im sakiewkę brylantów i worek złota. Niewolnice wypuścisz. Kiedy wszystko będzie gotowe i nikogo nie będzie w pobliżu dasz mi znać. Aha i wszystko co najemników mają zabrać - powiedział.

Jego ludziom zwijanie obozu zajęło trochę czasu, gdy wszystko było już gotowe dał im znać, że mogą odjechać. Zostały po nich tumany kurzu. Uklęknął i wypowiedział zaklęcie chaosu niszczące ogrodzenie dawnego obozowiska. Nawet nie było widać, że był tutaj kiedykolwiek jakiś obóz. Zagwizdał pojawił się jego koń.

Wsiadł na tornado i w galopie krzyknął do kobiety, która gdzieś się ukryła:
-Bywaj!
Odjechał gnany nowa przygodą.

Ciąg dalszy: http://forum.granica-pbf.pl/viewtopic.p ... 315#p25315