Góry Dasso ⇒ Ruiny zamku [Skarbiec]

[Alucard]

Nie zastanawia³ siê ani chwili. Przecie¿ on jeszcze, tak na prawdê, powinien byæ jej s³ug±, lecz ona tego nie chcia³a, wiêc chcia³ sp³aciæ d³ug jako jej ochroniarz i towarzysz.

- Chce i¶æ z tob±. Nie chcia³a¶ mnie jako s³ugi, ale bêdê ciebie chroni³, za cenê w³asnego ¿ycia. Obiecujê na ten medalion. - chwyci³ za medalion, nie odrywaj±c od niej wzroku.

[Niara]

- Wiêc dobrze odpowiedzia³a dziewczyna. Udajê siê do Ekradonu na parê dni, bêdziesz mi towarzyszyæ. Przed zamkiem stoi mój koñ, domy¶lam siê, ¿e nie potrafisz je¼dziæ konno, skoro przez ca³e ¿ycie mia³e¶ jedynie postaæ smoka. Pojedziesz z przodu. Powinni¶my dojechaæ do miasta przed zmrokiem. Wiêc chod¼my... - spojrza³a na mê¿czyznê, po czym ruszy³a w stronê wyj¶cia z zamku.

Kiedy wyszli Luna czeka³a na swoj± pani± trochê zniecierpliwiona. Kiedy spostrzeg³a, ¿e Niara ma ze sob± towarzysza nie ukrywa³a swojego niezadowolenia. Niara szybko wyja¶ni³a klaczy, ¿e od dzi¶ elf bêdzie podró¿owa³ z nimi. Luna niezbyt dobrze przyjê³a tê wiadomo¶æ. Nie mog³a jednak odmówiæ swojej pani. Niara wskoczy³a na konia. Usiad³a nieco z ty³u, tak by Alucard móg³ siedzieæ przed ni±. Rozumia³a, ¿e smok nie mo¿e przyj±æ swojej prawdziwej postaci, a tylko ona z ich dwojga potrafi³a je¼dziæ konno.

- Wskakuj.

[Alucard]

Tak wiêc pojedzie z ni±. Bêdzie móg³ sp³aciæ d³ug. Wyszed³ razem z dziewczyn± z zamku i spojrza³ na konia. Podszed³ do niego i gdy Niara powiedzia³a, ¿eby skoczy³ tak te¿ zrobi³. Trochê dziwnie siê czu³, patrz±c na konia, który musi nosiæ taki ciê¿ar. On trochê wa¿y³, jak ka¿dy doros³y elf. Nigdy nie by³ w du¿ym mie¶cie, wiêc to mo¿e byæ du¿e prze¿ycie dla niego, zobaczyæ innych ludzi.

Ci±g dalszy.