Góry Dasso ⇒ Lasek górski

[Ardil]

[...]

Ardil otworzy³ zamkniête ze strachu oczy i powoli strz±sn±³ z siebie wszystkie kawa³ki ska³. Le¿a³ w jakim¶ spróchnia³ym kawale drewna. W bar³ogu jakowym¶. Zastêka³ i spróbowa³ siê podnie¶æ. Wszystko mia³ pot³uczone. Nagle zauwa¿y³ nad sob± mêsk± postaæ i z³apa³ po kryjomu za to, co pozosta³ oz jego miecza.

[Reinhard]

- Cholerne chochliki. - burkn±³ gburowato, sam do siebie. Dobr± godzinê w³óczy³ siê w g³uszy, próbuj±c nad±¿yæ za stadem rozwrzeszczanych kurdupli, które obrzuci³y go kamieniami i ga³êziami i gwizdnê³y pier¶cieñ. Mia³ o tyle du¿o szczê¶cia, i¿ nie by³ to zwyk³y pier¶cionek...
Nagle jego czu³y s³uch wychwyci³ g³os dobiegaj±cy ze szczytu zbocza wzd³u¿ którego szed³.W pierwszym odruchu pomy¶la³, ¿e szczwane bestie zwia³y do góry, jednak¿e szybko stwierdzi³, i¿ g³os jest zbyt niski, a poza tym wybitnie ludzki. Machn±³ rêk± i ju¿ mia³ odchodziæ, gdy nagle us³ysza³ chrzêst kamieni, trzask ga³êzi i soczyste przekleñstwa. Ledwo zd±¿y³ uskoczyæ przed zlatuj±cym z góry mê¿czyzn±, który rymn±³ prosto w szeroki, spróchnia³y pieñ. Reinhard podrapa³ siê w g³owê, przez chwilê patrz±c zdziwiony, a¿ w koñcu podszed³ i pochyli³ siê nad mê¿czyzn±.
- Nic ci nie jest? - zapyta³ siê swym czystym, uspokajaj±cym basem.

[Ardil]

- A jak wygl±da? - zapyta³, mru¿±c gniewnie jedno oko. Co móg³ robic w ¶rodku g³uszy ten facet?
- Lepiej pomóg³by¶ mi wstaæ - powiedzia³, wyci±gaj±c rêkê do nieznajomego.

[Reinhard]

Nie skomentowa³, wzruszy³ tylko lekko ramionami i chwyci³ d³oñ mê¿czyzny, podci±gaj±c go w górê.
I to mnie nazywaj± gburem... - przemknê³o mu przez my¶l.
Nagle spomiêdzy koron drzew na jego ramiê zlecia³ kruk, rzucaj±c przelotne spojrzenie na mê¿czyznê, a pó¼niej jakby pytaj±co na Reinharda. Reinhard spojrza³ na niego k±tem oka, pog³aska³ po skrzydle i nakaza³ kontynuowaæ poszukiwania. Kruk wzbi³ siê w powietrze i znowu znikn±³ miêdzy drzewami.

[Ardil]

- No. - Otrzepa³ siê po raz kolejny. Ubrania nadawa³y siê ju¿ do prania. U¶miechn±³ siê przesadnie do napotkanego cz³owieka.
- Ardil jestem. Móg³bym zapytaæ, co robisz, panocku, w tej g³uszy?
Mê¿czyzna zbli¿y³ d³oñ do swojego "sztyletu" za pasem. Wtem zobaczy³ kruka i pytajaco spojrza³ na przybysza.

[Reinhard]

- Reinhard, choæ zw± mnie tak¿e Krukiem. - skin±³ lekko g³ow±, kulturalnie wyci±gaj±c do mê¿czyzny rêkê, nie zwracaj±c uwagi na jego paskudny u¶miech.. - Uganiam siê za stadem rozwrzeszczanych chochlików. - wyja¶ni³, u¶miechaj±c siê lekko, wci±¿ trwaj±c z wyci±gniêt± d³oni±. - Ma³e dziady obrzuci³y mnie kamykami i ga³±zkami i podprowadzi³y pewn± wa¿n± dla mnie rzecz.
- A wa¶æ? Uprawiasz sporty ekstremalne? - zapyta³ po chwili, a na jego twarzy ponownie zago¶ci³ lekki u¶mieszek.

[Ardil]

- Proszê, proszê... Có¿ za dziwaczny - ¶cisn±³ do bólu rêkê Reinharda - zbieg okoliczno¶ci. Ja akurat podró¿owa³em z moj± towarzyszk± z Ekradonu na wschód, a pod os³on± nocy co¶ podwêdzi³o moje rzeczy i pogryz³o jej ³ono. Nie muszê mówiæ jak wygl±da³y ¶lady?
Pokiwa³ znacz±co g³ow± i wykrzywi³ usta.
- Wygl±da na to, ¿e musimy paskudy znale¼æ razem. Co ty na to, mo¶ci Reinhardzie?
Ardil otworzy³ usta i zacz±³ jêzykiem usuwaæ poranny nalot nazêbny.

[Reinhard]

- Nie widzê przeszkód. - stwierdzi³ po chwili namys³u, lekko siê krzywi±c, gdy Ardil u¶cisn±³ mu d³oñ. Zapad³o niezrêczne milczenie.
- Pogryz³y jej ³ono? Na bogów, co za ¶wiat, nawet chochliki s± zboczone. - skomentowa³ w koñcu, pó³ ¿artem, pó³ serio dla rozlu¼nienia sytuacji. - No, ale nie ma co marnowaæ czasu. W drogê. - spowa¿nia³.
Skupi³ siê, próbuj±c wyczuæ sygna³ wysy³any przez pier¶cieñ. Dalej prowadzi³ wzd³u¿ zbocza. Krótk± chwilê patrzy³ w milczeniu w tamt± stronê, a¿ w koñcu gwa³townie ruszy³ naprzód.
- Za mn±. - poleci³ krótko

[Ardil]

Dopêdzi³ Reinharda szybkim krokiem.
- Dok±d jedziesz, przyjacielu, je¶li mo¿na wiedzieæ? - spyta³ od niechcenia po chwili marszu. Ci±gle mia³ rêkê blisko ostrza i rozbieganymi oczami obserwowa³ mê¿czyznê, niebo i ziemiê pod stopami. Dostrzeg³ pomiêdzy le¿±cymi na ziemi ga³±zkami monetê.
Rozsypuj± moje pieni±dze, cholery!
Schyli³ siê szybko po z³oto i schowa³ je do jednej z przyszytych do pasa sakiewek.

[Reinhard]

- A tak siê w³óczê... - mrukn±³ lakonicznie, analizuj±c sygna³. Nagle us³ysza³ trzepot skrzyde³ i spomiêdzy li¶ci wylecia³ jego kruk, przesy³aj±c mu znacz±cy impuls mówi±cy "chod¼ za mn±", po czym przysiad³ na ga³êzi. Gdy mê¿czy¼ni podeszli bli¿ej, znowu wzbi³ siê w powietrze i polecia³ kawa³ek dalej i usiad³ na innym drzewie i tak za ka¿dym razem, gdy siê zbli¿ali. Rzeczywi¶cie, sygna³ stawa³ siê coraz silniejszy. Reinhard przyspieszy³ nieco.

[Ardil]

W³óczy siê, teraz wszystko wiem.
- Sk±d wiesz, którêdy i¶æ? - spyta³, nie mog±c dostrzec ¶ladów. Szli dobrze, by³ tego pewien, znajdywa³ coraz wiêcej monet.
- Czym siê zajmujesz, waæpanie?

[Reinhard]

Na pierwsze pytanie Reinhard odpowiedzia³ bez s³owa, znacz±co wskazuj±c skinieniem g³owy na kruka. Nie chcia³o mu siê t³umaczyæ ju¿ specjalnej wiêzi, jaka ³±czy³a pier¶cieñ i jego skromn± osobê.
- Wszystkim za co p³ac±. Jestem ³owc± nagród, najemnikiem, kilka razy nawet zdarza³o mi siê prowadziæ ¶ledztwo. - odpowiedzia³ na drugie, nawet siê nie odwracaj±c.
- A ty? - spyta³ po chwili namys³u. - Na kupca nie wygl±dasz, wiêc wnioskujê, ¿e pewnie podobnie jak ja? Chyba, ¿e obwo¼ny burdel...? - za¿artowa³, wspominaj±c na w±tek pogryzionego ³ona. By³ to ewidentny dowcip, choæ Reinhard nie by³ do koñca pewny, czy aby nie utrafi³ w sedno. ¯±dny zemsty alfons id±cy na wyprawê przeciwko chochlikom, które pogryz³y ³ono jego dziewczyny, a wiêc pozbawi³y go ¼ród³a utrzymania... I¶cie cudowny materia³ na prze¶miewcz± balladê. Za¶mia³ siê w duchu, gdy¿ nie spodziewa³ siê po sobie takiego humoru.

[Ardil]

Co¶ krêci.
- Ja... Te¿ robiê wszystko, za co mi zap³ac±. Ochraniam, zabijam, mordujê skrytobójczo i kradnê.
Dojrza³ kruka kr±¿±cego nad nimi. Spojrza³ w dó³ i zobaczy³ pieczarê.
- Tam! - rzuci³ siê biegiem w kierunku jaskini. - Posiekam je na kawa³ki!

[Reinhard]

Pokiwa³ lekko g³ow± s³ysz±c, czym dok³adnie zajmuje siê jego nowy towarzysz. Có¿, rêbaj³o i ³otr jakich wiele. Podniós³ lekko g³owê, widz±c i¿ kruk kr±¿y w powietrzu, zataczaj±c ko³a nad pieczar± wykopan± w korzeniach drzewa. Ju¿ mia³ odwracaæ siê i zawiadomiæ o tym Ardila, gdy nagle us³ysza³ jego gromki wrzask i tylko mu ¶mignê³a przed oczami jego sylwetka, gdy pu¶ci³ siê biegiem w stronê nory.
- Czekaj! Spokojnie! - wrzasn±³ Reinhard, biegn±c za nim. Co za furiat. Kruk przestraszony wrzaskiem wzbi³ siê w górê i ukry³ w koronach drzew.

[Ardil]

Teraz.
Odwróci³ siê nagle i wymierzy³ silny cios piê¶ci± w brzuch Reinharda, posy³aj±c go na ziemiê. Z³apa³ sztylet w rêkê i mocno stana³na nogach przed pieczar±.
- Najemnik pod±¿aj±cy bez celu, tak? I dziwnym trafem znajdujesz mnie w g³uszy. Powiedz mi, Reinhardzie, ile dosta³e¶ za moj± g³owê? Warto za t± sumê umrzeæ?
By³ gotowy na atak ze strony najemnika, ale czeka³ na jego ruch. Chcia³ siê dowiedzieæ dok³adnie, kto go ¶ciga i na ile ma siê czuæ zagro¿ony.

[Reinhard]

Tego siê nie spodziewa³. Dosta³ piê¶ci± w brzuch, prosto w przeponê. Szczê¶cie mia³, i¿ jego porz±dny, skórzany napier¶nik znacznie zamortyzowa³ uderzenie, a æwieki nieco obi³y ³apsko Ardila. Upad³ na kolana, chwytaj±c siê jedn± rêk± za brzuch.
- Co? - wydysza³ ciê¿ko, patrz±c siê w ziemiê. Oddechu nie straci³, ale i tak uderzenie nieco zak³óci³o mu oddech. - O czym ty gadasz? - podniós³ wzrok, patrz±c Ardilowi w twarz. Zebra³ w sobie dozê mocy, bêd±c w pe³nej gotowo¶ci do zwalenia mê¿czyzny z nóg za pomoc± uderzenia energii. Wys³a³ impuls do kr±¿±cego ponad drzewami Gerharta, by by³ w gotowo¶ci odwróciæ uwagê najemnika.