Menaos ⇒ [Menaos] Dwa serca.

[Argo]

Argo chciał pomóc w zapalaniu świec, ale dziewczyna go powstrzymała i sama doskonale poradziła sobie z tym zadaniem. W przeciwieństwie do niej, nie miał teraz głowy do tego by myśleć o jutrzejszych sprawunkach. Zamiast tego obserwował jak najpierw ta krząta się po pokoju, a potem staje przy oknie i wpatruje w niego. Patrzyli tak na siebie przez dłuższą chwilę, nie mówiąc nic ani nie robiąc, chyba oboje zastanawiali się co teraz. W końcu Rumi ruszyła się z swojego miejsca i umościła na jego kolanach.

- Cześć - powiedział czule oplatając ją rękami wokół talii. Dziewczyna pochyliła się opierając się o jego czoło, tak że ich twarze znalazły się tuż obok siebie i mogli czuć swój oddech na twarzy. Rumi pachniała owocami, które wcześniej jedli na targu, dopiero teraz z bliska zobaczył, że w lewym kąciku jej ust zostało trochę resztek. Mężczyzna podniósł dłoń i otarł je lewym kciukiem, po czym pogładził ją po policzku. - Jesteś piękna - powiedział wodząc wzrokiem po jej twarzy i próbując zapamiętać każdy jej szczegół, jakby bojąc się, że to wszystko jest tylko snem, z którego zaraz się obudzi i wróci do smutnej rzeczywistości, w której Rumi wciąż była daleko, poza jego zasięgiem.

Argo poczuł jak powoli wzbiera w nim podniecenie. Co tu dużo mówić, był mężczyzną a na jego kolanach siedziała piękna kobieta, którą w dodatku kochał. W obecnej sytuacji nie miał już tego jak ukryć - tak jak zrobił to wcześniej tego dnia - i kobieta w pewnym momencie poczuła przez sukienkę na pupie, coś twardego. Mężczyzna zmieszał się, nie wiedząc co dalej począć. Nie chciał wykonywać pierwszego kroku w wiadomym kierunku, bo nie miał pojęcia jak zareaguje na to Rumi. Jednak mogli albo coś z tym zrobić, albo udawać, że nic takiego się nie dzieje. Postanowił, że zaczeka jak na to zareaguje dziewczyna, całą swoją silną wolę wkładając w to, by pozostać opanowanym.

Ciąg dalszy: Argo i Rumianek