Trzynastomiesięczny podział roku:
Kiedyś rok w Środkowej Alaranii dzielił się na 12 miesiący, jednak w 102 Roku Ery Alarańskiej, Magnus Ediktus Alaranius wprowadziły nowy podział. Wtedy to podzielono rok na 13 miesięcy, każdy po 4 tygodnie, to jest 28 dni. Tydzień natomiast zamiast dziesięciu, od tamtej pory ma już tylko siedem dni. Wielkie Edykty Alarańskie wprowadziły też zmiany w nazewnictwie. Poniżej nazwy miesięcy jakie obowiązują w obecnym kalendarzu alarańskim:
Miesiąc Sowy
Pierwszy miesiąc roku rozpoczyna się zaraz po wielkim Święcie Życia. Jako, że miesiące dzielą się zawsze na 28 dni, wszystkie zaczynają się niezmiennie od Nastrii, czyli pierwszego dnia tygodnia, to jest dnia, w który rozpoczyna się tydzień pracy. Pierwszy miesiąc roku nazwano Miesiącem Sowy, ponieważ sowa jest najbardziej znanym i najlepiej poznanym ptakiem Alaranii. Jednocześnie sowa z rozłożonymi skrzydłami jest symbolem nowej drogi, rozpoczęcia czegoś, zakończenia pewnego rozdziału i początkiem nowego. W tym miesiącu noce zaczynają robić się już znacznie krótsze, a w ciągu dnia słońce ma naturalny żółto-pomarańczowy kolor.
Miesiąc Niedźwiedzia
Drugi miesiąc roku, następujący po Miesiącu Sowy i poprzedzający Miesiąc Jaskółki. Jego nazwa nawiązuje do tego, że choć pory roku w Alaranii występują nieregularnie, to niedźwiedzie i tak zapadają w sen zawsze w tym samym czasie i budzą się mniej więcej w tej części roku. W Miesiącu Niedźwiedzia nie występują żadne ważniejsze święta.
Miesiąc Jaskółki
Trzeci miesiąc roku następujący po miesiącu Niedźwiedzia i poprzedzający Miesiąc Pawia. Jeśli w jakimś rejonie pory roku wystąpiły regularnie, to właśnie w tym miesiącu przypada czas, gdzie śnieg znika z powierzchni ziemi, a wszystko zaczyna budzić się do życia. W tym miesiącu z zachodu do Alaranii Środkowej zaczynają przylatywać jaskółki. Dokładnie 12, 13 i 14 dnia miesiąca w całej Alaranii, wszyscy jej mieszkańcy, bez względu na rasę, celebrują Święto Brzasku. Rozpoczyna się ono o świcie w Firię, a kończy o zmierzchu w Sandrię. Jest to pierwsze z pięciu najważniejszych świąt w roku.
Miesiąc Pawia
Czwarty miesiąc roku, następujący po Miesiącu Jaskółki i poprzedzający Miesiąc Motyla. Tak jak pozostałe liczy 28 dni. Jego nazwa została wybrana, ponieważ zwyczajowo uznaje się, że w tym okresie roku przyroda jest najbardziej pobudzona do życia i mieni się wszelkimi kolorami zieleni, a niebo często zmienia kolor na ciemnoniebieski. Uważa się, że to czas, w którym Prasmok śpi najmocniej, stąd zmiany koloru nieba. Barwy zieleniących się traw i odcienie niebieskiego na niebie, przywodziły na myśl pióra pawiego ogona, stąd nazwa Miesiąc Pawia.
Miesiąc Motyla
Piąty miesiąc roku, następujący po Miesiącu Pawia. Miesiąc Motyla uznaje się za najpiękniejszy miesiąc w roku. W tym czasie, miliony motyli przeobraża się z poczwarek w swoją skrzydlatą formę. Motyle rodzą się na łąkach, w lasach, nad jeziorami, na równinach, a nawet w miastach, w ogródkach przy kamienicach. W czasie tego miesiąca cały świat wypełnia się kolorowymi motylami. Najwięcej tych stworzeń można spotkać w tym okresie przy Rzece Motyli. Jak wiadomo cały bieg rzeki jest zasiedlony przez niezliczoną ilość tych owadów.
Miesiąc Łabędzia
Następujący po Miesiącu Motyla, szósty miesiąc roku, nazwany Miesiącem Łabędzia. W tym okresie do Środkowej Alaranii, zza Wielkiej Pustyni Słońca, znajdującej się na południu, przylatują stada łabędzi, by spędzić kilka długich tygodni w jeziorach i stawach znajdujących się na terytorium Środkowej i Wschodniej Alaranii. W tym miesiącu przypada też niezwykle ważne Święto Słońca. Celebruje się je tradycyjnie od brzasku Firii do północy w Sandrię. Świętowanie rozpoczyna się zawsze w trzecią Firię miesiąca, czyli jego 19'ty dzień. Często jednak obchody tego święta trwają aż do brzasku Sandrii, czyli kończą się wraz z jutrzenką Nastrii czwartego tygodnia miesiąca. W związku z tym czwarta Nastria, Miesiąca Łabędzia, w wielu miejscach jest nieoficjalnym dniem bez pracy.
Miesiąc Orła
Siódmy miesiąc roku, poprzedzający miesiąc Jelenia i następujący po Miesiącu Łabędzia. Miesiąc Orła jest dla większość Alaranii miesiącem bardzo ciepłym, ale nie ubogim w deszcze, choć w tym okresie Pustynia Nanher przeżywa zwykle najtrudniejsze chwile i na jej terenach zaczynają wysychać nawet oazy. Tam gdzie pory roku wystąpiły regularnie miesiąc ten jest czasem wzrostu i dojrzewania wielu gatunków roślin. W tym czasie Oko Prasmoka znajduje się bardzo wysoko na niebie i obdarza swoim ciepłem całą Łuskę. Dni są bardzo długie, a Prasmok zdaje się sypiać niezwykle lekko, co powoduje, że noce stają się znacznie jaśniejsze i krótsze. Nocny firmament nie przybiera w tym miesiącu kolorów czerni, a jedynie ciemnego granatu. W tym okresie niezwykłą aktywność wśród zwierząt wykazują orły wszystkich gatunków, pojawiając się nawet nad miastami. Intensywnie polują nad równinami wyłapując liczne gryzonie zamieszkujące trawy. W Miesiącu Orła, podróżni muszą być bardzo ostrożni, mnogość tych ptaków nad równinami powoduje czasem ich ataki na istoty humanoidalne. W pozostałe okresy, orły są raczej istotami, których nie można zobaczyć na co dzień.
Miesiąc Jelenia
Ósmy miesiąc roku, następujący po Miesiącu Orła, a poprzedzający Miesiąc Byka. Szacuje się, że w tym miesiącu nieregularność czasu jest największa, a zmiana daty następuje tylko i wyłącznie dzięki miastom, w których są zapisywane dni. W tym miesiącu Prasmok zdaje się być spokojniejszy, jego Oko nadal jednak powoduje, że noce są krótkie, a niebo po zmroku przybiera jedynie barwy granatu. W tym okresie dni wydają się być niezwykle długie, jakby ciągnęły się bez końca. Miesiąc ten jest czasem jelenich godów i momentem, w którym ich poroże jest najcenniejsze. W pełni rozwinięte i okazałe, jeszcze nie obite przez walki z innymi samcami. W tym czasie jelenie są najbardziej cenną zdobyczą dla łowczych. Tradycja mówi też, że w tym okresie ich mięso nabiera magicznych właściwości. W wielu miejscach uważa się, że mięso jelenia zjedzone tuż przed jego godami działa jak afrodyzjak. Niektórzy sądzą, że ma też ono właściwości lecznicze, a także uodparnia na różnego rodzaju trucizny.
Miesiąc Byka
Dziewiąty miesiąc roku, jego poprzednikiem jest Miesiąc Jelenia, a zaraz po nim następuje Miesiąc Wilka. Miesiąc Byka zazwyczaj jest miesiącem żniw, zwłaszcza tam gdzie czas płynął w miarę regularnie, a początkowe miesiące roku były czasem wysiewów. Żniwa trwają zazwyczaj cały miesiąc, a na ich koniec do pługów zaprzęga się byki, tak jak na wiosnę, by zaorać pola przed przyjściem kolejnych miesięcy. Czas ten jest zazwyczaj ciepły. Nocne niebo nie wykazuje już anomalii, a choć dni nadal wydają się długie, to noce staja się znacznie spokojniejsze. W Miesiącu Byka przypada trzecie święto z pięciu najważniejszych świąt Środkowej Alaranii. Święto Słońca Zachodzącego przypada na czwarty tydzień miesiąca i trwa cztery dni, od zmierzchu Untrii do północy Sandrii, rozpoczynając się 25. i kończąc 28. dnia miesiąca. Jest ono obchodzone w różny sposób, ale w całej Alaranii i przez wszystkie istoty, bez względu na rasę.
Miesiąc Wilka
Dziesiąty miesiąc w roku, następujący po Miesiącu Byka, a poprzedzający Miesiąc Konia. Od 110 Roku Ery Alarańskiej istnieje przekonanie, że w tym miesiącu najczęściej dochodzi do wędrówki dusz i to w tym czasie obserwuje się najczęstsze przypadki przeniesienia duszy zwierzęcia do ciała człowieka. Istnieje również legenda, że w tym okresie roku wycie wilków staje się dwa razy bardziej donośne i znacznie częstsze niż w pozostałych porach. Mówi się, że noce dziesiątego miesiąca to noce strachu, ponieważ wycie wilków słychać nader wyraźnie. Stąd właśnie wzięła się nazwa dla tego okresu w roku. W Miesiącu Wilka nie mają miejsca żadne ważniejsze święta. Czas zdaje się przybierać normalne tempo. Noce stają się jednak nieco dłuższe, a Oko Prasmoka (Słońce) zmienia kolor na bladożółty.
Miesiąc Konia
Jedenasty miesiąc roku, poprzedza go Miesiąc Wilka, a bezpośrednio po nim następuje Miesiąc Dzika. W miejscach gdzie czas płynął regularnie, często zaczyna prószyć śnieg. Noce są już znacznie dłuższe, a dni wydają się krótkie. Oko Prasmoka jest lekko przymknięte, a jego kolor staje się matowy. Słońce świeci mniej intensywnie, promieniami nie ogrzewając już tak mocno Łuski. Nazwa dziesiątego miesiąca roku pochodzi od zwyczaju, który kultywuje się w Alaranii od niepamiętnych czasów. Raz w roku, w całej środkowej części świata otwiera się końskie targowiska. Do dużych miast zjeżdżają się zewsząd hodowcy tych drogich i pięknych zwierząt, by móc wystawić najlepsze okazy na sprzedaż. Wówczas na obrzeżach miast, zazwyczaj na dużych obszarach tuż za murami, tworzy się ogromne targowiska, na których wystawia się na sprzedaż te zwierzęta. Takie targi trwają najczęściej tydzień i zwykle jest to trzeci tydzień miesiąca.
Miesiąc Dzika
Dwunasty miesiąc roku, następuje po Miesiącu Konia i poprzedza Miesiąc Smoka. W tym czasie bez względu na pogodę noce stają się bardzo długie, a dni krótkie, słońce wydaje się zmieniać kolor na prawie biały. Wieczory i noce dłużą się, choć nie wykryto szczególnych anomalii czasowych w tym okresie. Jego nazwa pochodzi od sezonu polowań na dziki. W tym czasie są one szczególnie często praktykowane, ze względu na Święto Zmierzchu. Samo święto przypada na 13 i 14 dzień miesiąca, to jest w drugą Sunrie i Sandrie miesiąca. Tradycyjnie w Święto Zmierzchu na wieczerzę je się mięso pieczonego dzika.
Miesiąc Smoka
Trzynasty i ostatni miesiąc roku, następujący po miesiącu Dzika. Uważa się go za najważniejszy miesiąc w roku. Jego nazwa jest hołdem dla Prasmoka. W tym miesiącu noce stają się najdłuższe, a dnie mijają bardzo szybko. W Miesiącu Smoka przypada najważniejsze święto dla całej Alaranii, a mianowicie Święto Życia, celebruje je się przez cztery ostatnie dni roku w całej Środkowej Alaranii, bez względu na rasę czy pochodzenie. Jest to święto radości i zabawy.
