Karnstein
Ustrój: Dziedziczna monarchia konstytucyjna (dziedziczy najstarszy potomek księcia)
w razie bezkrólewia na czas do wyboru nowego władcy – republika arystokratyczna
System władzy: Księstwo.
Władca: Książę Medard Alaric Ulrich von Karnstein de Nasfiret
Rodzina królewska: Następca tronu, Konstantin, potomkowie: Verena, Klaus
Siedziba władcy: Zamczysko Chiropterus w Anperii. Choć z zewnątrz przedstawia ponury wygląd twierdzy z granitu, w środku panuje przepych godny najznamienitszych rodów arystokracji ludzkiej czy elfiej. Wewnątrz królują motywy życia nocnych stworzeń, na ścianach sceny batalistyczne, całość zdobią egzotyczne rośliny, wymagające dużo skupienia i jeszcze więcej czasu.
Mieszkańcy: Wampiry, mroczne elfy, ludzie (większość księstwa, w kupieckim Vaerren można spotkać prawdziwy tygiel ras i społeczności).
W Karnsteinie ludzie podzieleni są na dwie grupy. Część uważa, że największy honor jest w zachowaniu człowieczeństwa, bardzo więc dbają o swoje korzenie. Druga grupa zafascynowana jest nocą i możliwościami jakie daje wampiryzm, często wchodzi w pakty krwi ze swoimi nieumarłymi braćmi, upodabniają się do nich jak tylko mogą. Zjawisko to uznać można za modę, zwłaszcza wśród bogato urodzonych, prowadzi jednak do zabawnych sytuacji. Niektórzy goście spoza księstwa dochodzą do wniosku, że znalezienie w Karnsteinie prawdziwego wampira wymaga nielichego szczęścia.
Tutejsi mieszkańcy zdecydowanie nie są przesądni, z reguły też nie chowają żadnych uprzedzeń w stosunku do mrocznych elfów i wampirów. Większość ma sporą wiedzę o tych rasach, rozumie kulturę, nierzadko potrafi mówić w ichnich językach. Dawno minęły czasy, kiedy obawiano się awantur z dziećmi nocy, nikt jednak nie łapie za kosy, gdy we wsi ktoś zbudzi się z wypitą krwią - ogół nie ponosi odpowiedzialności za przestępstwa jednostek.
Handel: Szlak niebieski.
Produkcje (wyroby eksportowe): Wielbłądy, białe złoto, platyna, broń egzotyczna, rubiny, kość słoniowa.
Stosunki dyplomatyczne: Z reguły neutralne, przyjazne wobec elfich państw.
Miasta Sojusznicze: -
Wojsko: Głównie doborowe oddziały konnicy i jazdy wielbłądziej oraz strzelcy, łucznicy i kusznicy. Specyficzną dla regionu jednostką są obłaskawione mamuty służące jako połączenie machiny oblężniczej i platformy dla atakujących bronią dystansową. Zmarginalizowana piechota uzbrojona jest w berdysze lub szable.
Swego rodzaju zaszczytem dla Karnsteińczyka jest służba w jednej z dwóch elitarnych formacji kawaleryjskich: Kruczej Husarii bądź wielbłądziej Jeździe Śmierci
Krucza Husaria
Charakterystyczna jednostka karnsteińskiego wojska. Przede wszystkim należy wymienić najbardziej wyróżniającą ją cechę - krucze pióra wkomponowane zmyślnie w zbroje jeźdźców. Tworzą one wrażenie, jakoby każdy z osobna był zapowiedzią apokalipsy, upadłym aniołem z bajań starej babki. Wszyscy razem natomiast, niosąc ze sobą szum czarnych skrzydeł, paraliżują wrogów, wbijając się weń niczym pantera w swą ofiarę. Husaria wyposażona jest w ciężkie zbroje płytowe w kolorze czarnym z purpurowymi akcentami. Kolorystyka także jest zachowana przy uzbrajaniu wierzchowców. Husarze są doskonale zorganizowani, podzieleni na oddziały i bardzo mobilni. Siłę tej jednostki stanowi dyscyplina i wieloletnie przygotowania do pracy w grupie, utrzymując szyk. W każdym pododdziale występuje jeździec wyposażony w prototypową broń palną. Jej przeładowanie zajmuje niemało czasu, dlatego też strzelec osłaniany jest przez kompanów. Takie rozwiązania pozwalają na efektywne zabijanie ważnych na polu bitwy person.
Jazda Śmierci
Unikalna i niepowtarzalna dla innych grup, nawet tego samego regionu. Niesłychanie mobilna. Jeźdźcy tej jednostki, siodłający wielbłądy, potrafią pokonać ogromne odległości w czasie znacznie krótszym niż regularna jazda. Wierzchowce, których używają, są znacznie wytrzymalsze od koni i innych znanych ludziom zwierząt. Wyposażeni w pikowane przeszywanice lub zbroje skórzane. Długimi sejmitarami, broniami przypisanymi do jeźdźców, niosą wrogom niechybną śmierć, wpijając się gładko szerokimi ostrzami w ciała zarówno konnych, jak i piechoty, która pada nazbyt chętnie od zamaszystych pociągnięć wielbłądników.
Tancerze ostrzy
Elitarna grupa, do której wcielono elfich specjalistów od walki bronią białą. Mroczne elfy, użytkownicy dwóch ostrzy z finezją poruszają się po polu bitwy, a wśród Karnsteińczyków zyskały opinię siewców śmierci. Dzierżą charakterystyczne szable, które traktują jak członków własnej rodziny. Te zaś odpłacają im się nieziemską skutecznością. Idealnie wyszkoleni zarówno do zadań specjalnych i inwigilacji, jak i siania zamętu w czasie otwartej bitwy. Akrobaci, mordercy i artyści w swoim fachu. Właśnie tak można ich szybko opisać.
Mamuty Bojowe
Ogromne, włochate stworzenia o przeróżnym umaszczeniu. Ciężkie i nie do zatrzymania. Opancerzone i tresowane do walki maszyny. Kły okute pikowanymi, żelaznymi pierścieniami, pod jednym okrzykiem pana, machnięciem bicza, potrafią rozpętać prawdziwe piekło. Szarżujący w furii mamut, ścierający się z pierwszą linią wroga, przerzedza szeregi i niechybnie zapowiada ciężką bitwę. Narzędzia tworzące chaos, trudne do ujarzmienia, ciężkie do utrzymania, lecz warte swej ceny...
Położenie: Zachodnia część Therii, nad jeziorem Fargal
Architektura: Miasta Karnsteinu są istnym kotłem, do którego wrzucono wielość nacji i upodobań architektonicznych. Wystawne domy w kolorach purpury i złota sąsiadują tutaj z dzielnicami, w których budowle mają być przede wszystkim funkcjonalne. Proste domy ułożone wśród wąskich, równoległych uliczek, wyłożonych kamieniami, zamieszkiwane są głównie przez mroczne elfy, dla których przepych jest zbędny. Po przeciwnej stronie są budowle, które zaskakują dbałością o szczegóły. Kolumny z głowicami przedstawiającymi sceny z legend. Przestronne i wygodne domostwa, nierzadko z ogrodami oliwnymi. Ulice są tutaj znacznie szersze, a i często można ujrzeć place, targowiska i ryneczki. Na porządku dziennym występują ozdoby z kości słoniowej i kamieni szlachetnych. Istnieją poematy, które wychwalają piękno zróżnicowania miast, gdy pada na nie światło zachodzącego słońca. Idylliczne nastroje przemawiają przez płótna wywiezione z Karnsteinu. Można więc rzec, że rzadko widywana w Alaranii wielokulturowość jest dla księstwa przysłowiowym mlekiem i miodem. Synonimami powodzenia i ułożenia...
Ciekawostki:
W Karnsteinie bękarci potomkowie władców mają takie same prawa do dziedziczenia, jak potomstwo z prawego łoża.
Hymn Monarchii Karnsteinu
1. Śmierci wspieraj, Śmierci ochroń
Nam Monarchę i nasz kraj,
Swym kosturem rządy osłoń,
Państwu Jego siłę daj.
Brońmy wiernie Jego tronu,
Zwróćmy wszelki wroga cios,
Bo z Karnsteinów tronem złączon
Jest na wieki Księstwa los.
2. Obowiązkom swoim wierni
Strzeżmy pilnie naszych praw.
W ich obronie niech się spełni
powołanie do cnych spraw!
Pomni, jak to skroń żołnierza
Wawrzynowy zdobi krzew
Nieśmy chętnie za Monarchę,
Za Ojczyznę mienie, krew!
3. Ludu pilnej pracy zbiory
Niech osłania zbrojna moc
Niechaj kwitną ducha twory
Niech rozświetla światło noc!
O, Przedwieczny, daj wsławienie
Na szczyt chwały racz ją wznieść
Słońca swego skłoń promienie
Ku jej chwale, na jej cześć!
4. Spójność, jedność powołania,
Niech przenika wszystek lud,
Bo złączonych sił działania
Zdolne przemóc wszelki trud.
Dążąc społem ku celowi,
Chciejmy bratnio siły zlać,
Szczęść Monarsze, szczęść Krajowi,
Karnstein będzie wiecznie trwać!"
Herb:
