Fargoth ⇒ [Karczma "Kary Rumak"] Jak w kalejdoskopie.

[Lorlen]

        Nie przejął się tym wybuchem za bardzo. W sumie spodziewał się czegoś w tym stylu, pozwolił więc elfce się wykrzyczeć.
- E tam, ruderze. Sufit i ściany ma kamienne, sfajczyłem co najwyżej parę wiązek suszonych ziół i może stołek czy dwa - zbagatelizował. - A jeśli chodzi o moją propozycję, to sądze, że rozsądnie byłoby się wynieść jak najdalej stąd. Tamci czarni mogą jej szukać - wskazał palcem dziewczynkę - a jeśli ich mag potrafi czytać aury albo zna się na magii umysłu, tylko odległość może ją ukryć.
- A tak w ogóle, to się sobie nie przedstawiliśmy - stwierdził po chwili, kiedy uznał, że jest to w miarę bezpieczne. - Jestem Lorlen.

        Wyglądało jednak na to, że pół elfka obraziła się na dobre. Westchnął. Zaczynał mieć całej tej historii dość.
- Trzymaj. - Bezceremonialnie wręczył jej dziecko.
        Następtnie otoczył się iluzją maskującą i spokojnie odszedł. Oczywiście, nikt na ulicy go nie widział.

Ciąg dalszy: Lorlen