Adrion ⇒ [Karczma "Pod Wisielcem"]Niezwykłe spotkanie.

[Naolia]

Przez chwilę panowała cisza, Naolia nie odpowiadała, zastanawiała się nad czymś, ukrywa swoją aurę, zna magię dobra, zadaje takie pytania... Zaczęła podejrzewać czy przypadkiem Marcos nie jest upadłym aniołem, jednak pewności nie miała, wolała póki co nic nie mówić.
- A nie wiem co bym zrobiła, na pewno poprosiłabym aby nauczył mnie magii, jeśli zna taką której ja nie znam. - Powiedziała.

[Markcos]

Markos zażenowany skierował głowę na Naoli - Dobra, powiedzmy tak, powiedzmy że jestem upadłym aniołem, to o co mnie poprosisz , o magię czy o jakiś dar - powiedział już zważając że Naoila wie mniej , więcej że to on jest upadłym - Naolia, jak chcesz poznać odpowiedź, kim tak na prawdę jestem, poczytaj moje myśli, masz zgodę - powiedział i myślał tak " To ja jestem upadłym " czekał na jej zdziwienie oraz czy wybuchnie ze zdziwienia czy może po prostu oleje to i będzie miała to gdzieś.

[Naolia]

- Żebyś nauczył mnie swojej magii... - Powiedziała. Po chwili przeczytała jego myśli, zgodził się przecież na to...
- Udowodnij że jesteś upadłym. - Rzekła, trochę nie dowierzała. Poza tym jakby nim był to miałby skrzydła, albo jedno. Chociaż w sumie, mógł umieć to ukrywać. Czekała na reakcję Marcosa.

[Markcos]

Użył magi umysłu by nikt nie patrzył w stronę Markosa, pokazał swoje skrzydło, dał nawet jego dotknąć, niestety nie promieniowało światłem czy płomieniami , a było po prostu czerwone.Markos schował skrzydło i usiadł spojrzał na Naolię, a raczej skierował głowę w jej stronę.Przerwał czar i wszyscy oczywiście po za Naoliąm mogli już na niego patrzeć.Dostał kolejną wodę i pił, czekał na reakcje Naoli.Przy okazji jeżeli ta nie dowierzała, użył magi dobra i dał jej nadmiar sił i energii.

[Naolia]

- Wierzę... Ale masz tylko jedno skrzydło? - Powiedziała. Była zdziwiona jednak nie było po niej tego widać, no kto by pomyślał.

[Markcos]

Markos przeciągnął się i dopił wodę - To jedyne co mi zostało, aż do zostania upadłym - powiedział poważnie nie zwracał uwagi , jednak czarodziejka go zainteresowała, możliwe że polubił ją, a może po prostu dziś taki dzień ma nie wie, dlaczego stał się taki otwarty.Ziewnął i jak by pogłaskał ukryte skrzydło - Jak chcesz, wiedzieć więcej o mnie , musisz mnie pokonać bądź jakoś zadziwić, pokazać że jesteś warta poznania historii i może też nauczenia ciebie mojej magi - powiedział, wstał i ruszył ku wyjściu, oczywiście stanął przy nim i czekał na wampirzycę.

[Naolia]

- Zadziwię Cię na pewno jeszcze nie jednym... - Powiedziała tajemniczym tonem, miała kilka sztuczek w zanadrzu. Ruszyła za nim w stronę wyjścia. Stanęła obok niego czekając na wampirzycę.
- Wiesz... Lubię Cie. - Powiedziała sympatycznym tonem. Tak, rzeczywiście chyba go polubiła. Przez chwile panowała zupełna cisza, no znaczy Marcos i Naolia nic nie mówili, bo tłum w karczmie wręcz się darł.
- Proponuje abyśmy udali się w stronę wodospadu snów. Mogę nas tam teleportować, tylko Ona musi się jeszcze zjawić. -

[Markcos]

Marcos spojrzał na Naolie - Wiesz, nie uda ci się mnie zadziwić, nawet jednak przyznam ,jesteś pierwszą osobą która mnie polubiła, bo większość osób woli mnie omijać - powiedział dość poważnie po czym oparł się o ścianę.Głowa skierowana w stronę lady, rozmyśla nad tym kiedy Dairine przyjdzie, a może nie przyjdzie, nie wiedział - Ja nie wiem, czy ona się pojawi, jednak ja wolę jeszcze chwilę poczekać, jeżeli tobie się śpieszy idź - odpowiedź brzmiała sucho i bardziej odpychająco, nie chciał żadnej dziewczyny i tak jako upadły anioł znał swoje cele i wolał zachować swoje zasady.

[Naolia]

- Może Cię po prostu nie rozumieją... Poczekam. - Powiedziała miłym głosem. Starała się być miła dla niego. Co Ona tam tak długo robi? Żaden człowiek nie ma chyba aż tyle krwi. A nie ważne. Powiedziała, patrzyła się na schody do góry i czekała aż Dairine przyjdzie.

[Markcos]

Marcos skierował głowe na Naolie - Nie, po prostu jestem odpychający, dla ludzi dla tego często bywam samotnikiem - ton poważny do tego nie co przerażenia i dalsze czekanie.Marcos trzymał swój amulet który był jego jedyną pamiątką z nieba, możliwe było to iż czekanie było dla niego dobre, nie czytał w myślach Naoli, na dodatek nie wiedział czego czarodziejka chcę od niego, więc wolał na wszelki wypadek zachować dystans.

[Dairine]

Pewnym ruchem powróciła do tej dwójki, z kwaśną miną. - Wybaczcie ale muszę was opuścić, gdyż wyruszam na solidne polowanie. - Uśmiechnęła się z pogardą. Złapała swoje skrzypce które leżały przy jej dawnym miejscu siedzenia. Podziękowała im obojgu, zapłaciła barmanowi pieniądze które od niej wymusił. Wyprostowała się i ruszyła w stronę drzwi. Otworzyła drzwi i po krótkiej chwili zniknęła za zamykającymi się drzwiami.

Ciąg Dalszy: Dairine

[Naolia]

Naolia wyjrzała przez okno, było już ciemno. Mogli już wyruszyć w drogę, czy też może raczej przenieść się. Zapłaciła karczmarzowi za te wodę. Poprawiła diadem, przeciągnęła się i westchnęła.
- Możemy już się teleportować, złap mnie za rękę. - Powiedziała, po czym wystawiła rękę tak aby Marcos ją złapał. Jeszcze nigdy nie teleportowała innej osoby wraz ze sobą, nie wiedziała czy jej się nawet uda.
Czekała aż upadły anioł złapie ją za rękę.

[Markcos]

Marcos wyciągnął rękę i złapał rękę Naoli, bez żadnego słowa czekał na ich teleport, nie wiedział jak to ma wyglądać, jednak jeżeli jej się nie uda, możliwość utraty ręki jest możliwa, więc na wszelki wypadek użył swojej magi i medalionu by jej zaklęcie się udało.Oczywiście nie liczył na pełen sukces.

[Naolia]

Dziewczyna zamknęła oczy i skoncentrowała się mocno. Kierunek - Wodospad snów.
Zacisnęła lekko dłoń którą trzymał Marcos i po chwili pojawiło się w okół nich jasne światło, udało się, zostali teleportowani.
Tylko co dalej...

Ciąg dalszy