Jezioro Cara ⇒ Spotkanie nad jeziorem

[Tiva]

         Tiva pospiesznie uwalniała kolejne zwierzęta, powtarzając za każdym razem rytuał tłumaczenia im co mają robić oraz pocieszała biedne stworzenia. Każde z nich dziękował im na swój własny sposób. Na początku rwące się do ucieczki, niecierpliwie czekały na swoją kolej, a potem z ulgą i radością wybiegały z klatek, by wrócić do wolności i swoich rodzin. Po otwarciu ostatniej klatki, dziewczyna pierwszy raz uśmiechnęła się w tym strasznym miejscu. Uwolnili wszystkie bezbronne zwierzęta, które teraz miały szanse na odzyskanie spokoju. Uśmiechnęła się więc do Spiriela, który tak bardzo jej pomógł, pomimo tego, że nie znał jej w ogóle... Zaryzykował dla niej i dla tych biednych istot, które zupełnie niewinne, cierpiały w niewoli.
- Dziękowały nam... Każde z osobna dziękowało... Tobie również. - powiedziała w chwili radości, jednak oboje musieli szybko powrócić do rzeczywistości, gdyż to nie był koniec problemów.
- Racja, uciekajmy stąd. - powiedziała i ruszyła za Spirielem. Tiva miała ogromną nadzieję, że jednak nie będą musieli widzieć właściciela tego przerażającego miejsca. Liczyła, że wszystko ucichnie i w lesie znowu zapanuje harmonia.

[Spiriel]

Lecz spokój nie miał nastąpić, nie tak po prostu...
Gdy doszli do pierwszego pomieszczenia Spiriel spojrzał na trzecią odnogę jaskini?
- Co tam może się znajdować?
Zapytał, będąc tego faktycznie ciekaw. A może były tam jeszcze inne zwierzęta, sala tortur, lub jakiegoś rodzaju laboratorium, a co jeżeli tam również musieli się udać, aby po pierwsze uwolnić inne zwierzęta, a po drugie sprawić, aby wszystko wróciło do normy?
Nie mogli się jednak zastanawiać zbyt długo, już po chwili usłyszeli stłumione kroki stóp w sandałach, obijające się od ścian jaskini, a z wyjścia, w którego stronę patrzył anioł, wyszedł mężczyzna, spokojny na twarzy, równie spokojnym krokiem, a gdy stanął i złożył ręce na piersi, przyjrzał się dwójce intruzów. Mężczyzna wyglądał dziwnie, jakkolwiek był człowiekiem, to jednak dziwne w jego wyglądzie były kocie uszy, odstające mu spomiędzy włosów, wyglądających jak lwia grzywa, oraz długie, spiczaste pazury na końcu palców.
- Co ma znaczyć to wtargnięcie?
Zapytał spokojnie, jakby znając odpowiedź. Może tylko chciał grać na zwłokę? Spojrzał na Spiriela, potem na Tivę i w końcu na wyjście z jaskini, chyba nie oczekiwał odpowiedzi, wydawał się być raczej znudzony... może spał przed chwilą i ktoś go obudził?

[Tiva]

         Maie lasu czuła niepokój. Cały czas ten sam, który pomimo chwilowego stłumienia przez radość, znowu zaczął atakować jej umysł i serce. W pierwszym pomieszczeniu, zobaczyli inne przejście, o którym dziewczyna zupełnie zapomniała.
- Nie wiem... Musimy to koniecznie sprawdzić. - od razu odpowiedziała na pytanie mężczyzny. Nie mogli tak po prostu wyjść, jeżeli tam były inne zwierzęta, które bardzo potrzebowały ich pomocy. Jeśli ktoś tam był, musieli pojawić się tam również oni.
Zanim jednak oboje ruszyli do kolejnego pomieszczenia, do ich uszu dobiegły odgłosy kroków... Ktoś zbliżał się do nich i zapewne nie będzie to miłe spotkanie, pełne wylewnych powitań i wdzięczności za uwolnienie zwierząt. Kiedy Tiva zobaczyła tego, który własnie zjawił się przed ich oczyma, odruchowo przysunęła się do Spiriela... Doskonale pamiętała ostrzeżenie widma, a ten który przybył, pasował do obrazu osoby, przed którą byli ostrzegani. Maie spojrzała na swojego towarzysza, który zapewne zrozumiał co oznaczał jej wzrok.
- Trafiliśmy tutaj przez przypadek. - rzuciła szybko Tiv, zaciskając przy tym palce na nadgarstku Spiriela.

[Spiriel]

- Tak, tak, niewątpliwie.
Odparł mężczyzna, nie patrząc na dziewczynę i zaczął się przechadzać po pomieszczeniu. Spiriel odwracał się tak, by cały czas być na linii pomiędzy dziwnym jegomościem, a Tivą.
- Ty jesteś maie lasu, prawda?
Zapytał, choć nie oczekiwał odpowiedzi.
- Czekałem na ciebie, potrzebuję cię do moich badań.
Dodał, na co anioł odruchowo otoczył dziewczynę dłonią. Tajemniczy mężczyzna nie wydawał się być skory do rozmów, ale wyglądał co najmniej groźnie, więc dobrze było skorzystać z tego, że póki co mówi, a nie działa, może zyskają dość na czasie?

[Tiva]

         Tia schowała się nieco za Spirielem. Mężczyzna, który przyłapał ich w jego siedzibie, wprawiał Maie w dziwne uczucie, nie rozumiała tego do końca, ale jednego była pewna... Wcale nie podobało jej się to. Odezwał się znowu, a słysząc, że wie kim jest Tiva i czemu jest mu potrzebna, wywołało u niej nieprzyjemne dreszcze. Ucieszyła się, kiedy jej towarzysz objął ją.
- Nie mam zamiaru uczestniczyć w żadnych badaniach... - odezwała się, nadal stojąc za Spirielem. Tajemniczy właściciel tego miejsca, wydawał się dość... Właściwie to był dość dziwny.
- My już pójdziemy. - powiedziała i chciała pociągnąć Spiriela w stronę wyjścia.

[Spiriel]

Anioł zrozumiał zamiary dziewczyny, zaczął powoli przesuwać się w stronę wyjścia, jednak właściciel tego miejsca nie pozwolił im na to, machnął dłonią, a przy wyjściu z jaskini pojawia się lita skała, tak, jakby wejścia nigdy nie było, wokoło zapłonęły wszystkie świece i lampy.
- Nigdzie stąd nie wyjdziecie.
Odparł, a jego głos tym razem wyrażał uczucia, gniew i zniecierpliwienie.
- Jeżeli nie pójdziesz ze mną po dobroci, to zabiorę twoją esencję, gdy tylko zniszczę aktualne wcielenie.
Dodał, na co Spiriel natychmiast wyjął miecz.
- Najpirew będziesz musiał mnie pokonać. - Powiedział szybko i gniewnie.
- Nie widzę problemu. - Dodał złośliwie przeciwnik.

[Tiva]

         Maie i Spiriel zrozumieli się od razu, lecz ktoś postanowił popsuć ich plan wyrwania się z tego przeklętego miejsca. Skała, która pojawiła się znikąd, idealnie zagrodziła jedyne wyjście z tej jaskini, a dwójka znalazła się w potrzasku. Dziewczyna spojrzała na dziwnego mężczyznę, słuchając jego gróźb. Wizja zniszczenia jej przeraziła ją, nie na żarty.
- Nigdzie nie pójdę... - odpowiedziała od razu, jednak Spiriel zaskoczył dziewczynę tym, że stanął w jej obronie aż tak bardzo... Nie mogła niestety pozwolić na to, by wywiązała się walka. Jej towarzysz jest tutaj z jej winy... Nie mogła wymagać od niego obrony jej życia, ryzykując przy tym swoje własne. do tego widziała na co stać rozgniewanego mężczyznę, którego pozbawili sporej ilości zwierząt, które przeznaczone były na jakieś szalone eksperymenty.
- Nie..- powiedziała do Spiriela i dotknęła jego ramienia. - Jeżeli tak to wygląda, to ja nie moge na to pozwolić. - powiedziała, patrząc na niego.
- Pójdę po dobroci. - powiedziała cicho. - Ale pod warunkiem, że wypuścisz inne zwierzęta, jeśli jakieś są i pozwolisz odejść mojemu towarzyszowi. - odezwała się do mężczyzny.

[Spiriel]

Czarodziej zaśmiał się dwiącym i triumfalnym śmiechem.
- nie, zwierząt nie wypuszczę, one są mi potrzebne bardziej niż ty, może znaleźć się inna maie, którą wykorzystam w moim planie, ale obiecuję, że jak przyjdziesz, jemu nic się nie stanie.
Odparł i wskazał na Spiriela, ten zaś zagrodził drogę Tivy do mężczyzny dłonią.
- Nie, nigdzie nie pójdziesz, zrozumiałaś!
Niemal wrzasnął na dziewczynę, a jego miecz zapłonął ogniem.
- Odsuń się lepiej, bo zrobi się gorąco, a na koniec wyjdziemy stąd oboje i z resztą zwierząt.

[Tiva]

Słowa czarodzieja nie były tym, czego spodziewała się usłyszeć. Chciała by wszyscy byli bezpieczni...
- Dlaczego chcesz je więzić po co ci one..? - zapytała, lecz nie zdążyła wysłuchać odpowiedzi. Spiriel zagrodził jej drogę i odezwał się maie takim głosem, że ta nie miała nawet ochoty sprzeciwiać się jego słowom. Kiedy zobaczyła płonący miecz, zrozumiała, że mężczyzna nie jest zwykłym człowiekiem...Pewnie dlatego dziewczyna czuła coś innego przebywając z nim.
- Nie pozwolę by stało się coś złego... - powiedziała, będąc pewną, że Spiriel nie odpuści... nie miała jednak zamiaru stać z boku i patrzeć na to co będzie się działo. To wszystko jej wina i nie mogła pozostać bierna.

[Spiriel]

- Nic się nie stanie.
Odparł, odwracając nieco głowę w jej kierunku. Oczywiście mogła pomóc w walce, ale aniołowi zależało na tym, by pozostała bezpieczna, kryjąc się za nim.
- Jak to po co?
Odparł mag, szykując się do walki.
- Dla mocy. Zwierzęta mają olbrzymią siłę, zręczność, wytrzymałość. Chcę pozyskać wszystkie ich cechy, tak jak zrobiłem to już z lwem, ale za każdym razem potrzebuję esencji maie lasu, próbowałem zrobić to bez tego, próbowałem skorzystać ze zdolności zmiennokształtnych, ale tylko moc przemiany maie, a w szczególności połączona z bliskością do natury maie lasu pozwala na stałe połączyć się ze zwierzęciem.
Dodał i zaśmiał się szaleńczym śmiechem.

[Tiva]

- Spiriel... Nie ryzykuj dla mnie... - odezwała się do niego. Naprawdę nie chciała by narażał swoje życie tylko dlatego, że wplatała go w sprawy, które raczej są dla niego niczym ważnym. Jednak dla niej było to coś pierwszorzędnego.
- Nie pozwolę ci skrzywdzić tych zwierząt. - powiedziała pewnie.
- Moja esencja, nie trafi do ciebie. Nie będziesz potrafił zapanować nad nią. - odezwała się po chwili. Tym razem była pewna tego, że nie pozwoli na kolejne eksperymenty, ani na zwierzętach, ani na niej. Teraz było jasne, że musza pozbyć się czarodzieja, który szkodzi nie tylko naturze, ale również sobie, o czym pewnie nie mógł wiedzieć. Zaślepiała go ogromna chęć władzy, która jednak pewnego dnia go zniszczy. Tivie było żal tych wszystkich zwierząt, które zapłaciły życiem za chore pomysły tego mężczyzny. Maie nie chciała by uszło mu to płazem.

[Spiriel]

- Nie powstrzymacie mnie.
Powiedział tak pewny siebie, jak pewnie by powiedział, że są w jaskini. Po chwili coś odrzuciło Tivę do tyłu, a Spiriela na bok, nie zauważyli, jak przez ten czas czarodziej zbierał energię, a w tej chwili uwolnił żywiołaka powietrza, który pojawił się między nimi, odpychając na inne ściany jaskini. Mieli do pokonania dwóch przeciwników, a anioł nie wiedział od którego zacząć, w końcu uznał, że zabicie maga powstrzyma również jego sługę i skoczył do przeciwnika, unosząc w górę miecz i rzucając zaklęcie światła, by oślepić czarodzieja...

[Tiva]

Pewność siebie czarodzieja, była przerażająca na swój sposób. Od razu było wiadome, że nie mają do czynienia z byle kim, a zupełne pozbycie się go, będzie naprawdę trudne. Dziewczyna, żałowała, że nie potrafiła władać mieczem na tyle, by być pewną, ze potrafiłaby dać sobie radę z niejednym przeciwnikiem. W pewnym momencie poczuła mocne odepchnięcie, które sprawiło, że dziewczyna została mocno odrzucona do tyłu. Spiriel również oberwał. Parszywy mag zbierał energię by zaskoczyć ich.. I udało się mu. Żywiołak powietrza pogarszał ich aktualną sytuacje. Jej towarzysz podjął decyzję atakowania szalonego człowieka, co według Tiv było mądrym posunięciem.
Teraz mogła mu albo pomóc, albo zająć się zywiołakiem. Postanowiła wybrać to drugie. Wykorzystała więc swoją magię druidyczną i rzuciła zaklęcie mutacji, by dokonać rozproszenia, a w konsekwencji zniknięcia stwora.

[Spiriel]

Zbyt prosto dziewczyna podeszła do tego zadania. Żywiołak nie tylko oparł się czarowi, ale wręcz zdaje się, że się od niego odbiło. Druidka musiała wymyślić coś innego, by pozbyć się stwora, gdyż prawdopodobnie był odporny na zaklęcia odwołujące i rozpraszające. Mag zdążył się teleportować, w inny koniec pomieszczenia, nim cios anioła go dosięgnął, choć udało się go na chwilę oślepić, to powinno dać chwilę na kolejną akcję. Spiriel szybko ruszył w kierunku przeciwnika. Żywiołak w tym czasie odwrócił się do Tiv i zaatakował podmuchem powietrza.

[Tiva]

Tiva przeklęła pod nosem widząc, że nie zdziała nic takim zaklęciem. Kątem oka dostrzegła, że mag wyrwał się Spirielowi, co nie wróżyło niczego dobrego. Do tego żywiołak postawił na zemstę i wykorzystał swoje umiejętności, atakując Maie podmuchem powietrza. Strażniczka lasu ma na swoim koncie naukę magii ziemi, postanowiła wykorzystać ją do obrony przed podmuchem, wytwarzając kamienną tarcze. Nie była ona tak bardzo wytrzymała, a utrzymana mogła być jedynie przez niewielki okres czasu. Dziewczyna myślała nad tym, jak pokonać zywiołaka. Do głowy wpadł jej najbardziej oczywisty pomysł. Po chwili Tiva przemieniła się w swoją naturalną formę... Czysty byt energetyczny znajdował się teraz przed stworem. To była jedyna broń, jaką mogła wykorzystać.

[Spiriel]

Tarcza powstrzymała podmuch wiatru i rozpadła się, gdy ten się skończył. Żywiołak zaprzestał ataku i wpatrywał się w pokłady czystej energii wiszącej przed nim w powietrzu, wyciągnął do niej dłoń, by ją pochwycić. W tym czasie spiriel ciął płonącym mieczem, jednak udalo mu się tylko naruszyć szatę przeciwnika, który zaatakował anioła ostrymi pazurami, wzmocnionymi magią, przewodząc prąd i rażąc przeciwnika. Czarodziej zobaczył, co zrobiła Tiva i natychmiast ruszył w jej kierunku, jednak Spiriel postanowił mu w tym przeszkodzić, rzucając magicznym pociskiem, który spowodował, że mag się przewrócił.