Leonia ⇒ [Miasto] Powrót.

[Arayo]

Elfka kroczyła spokojnie w stronę karczmy, minęła nieznajomego w nietypowej zbroi, przyjrzała się mu dokładnie, ale nie rozpoczęła żadnej konwersacji. Na dziś miała zdecydowanie dosyć dziwnych spotkań i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Z resztą, nie miała zamiaru pakować się w kolejne kłopoty, już i tak miała sporo do rozwiązania. Mimo to, nieznajomy rozbudzał jej ciekawość i jeśli zostanie w mieście przez jakiś czas, ich drogi prędzej czy później na pewno się skrzyżują, jeśli los tak zechce.
Pewnym ruchem otworzyła drzwi karczmy i poczuła ciepło, które wylało się z wnętrza, otulając jej ciało. Zapach potraw i alkoholu zaszumiał jej w głowie, ale nie zwróciła na to uwagi, od razu kierując swoje kroki do stolika, przy którym siedzieli zanim rozpoczął się pokaz sił. Po tym jak usiadła wygodnie na jednym z krzeseł, jej wzrok powędrował do Lyrica, który również postanowił wrócić do środka.
- Nie rozumiem Noah. – przyznała szczerze i oparła łokieć na stole, po czym wsparła dłonią głowę.
- Za bardzo ciągnie go do bójek i udowadniania, że jest silniejszy niż przeciwnik. – wolną ręką sięgnęła po wino i uzupełniła swój pusty kielich.
- A tamten mężczyzna... – upiła łyk czerwonego trunku.
- ...miał rację. Chociaż może tym wywodem sprowokował Noah, który nie powstrzyma się od kolejnej bójki? – powiedziała pół żartem pół serio, co jakiś czas zerkając w stronę drzwi, jakby zaraz miał wejść przez nie ich towarzysz, po kolejnej zwycięskiej bitwie.
Niedługo musiała czekać, by zobaczyć Noah wchodzącego do wnętrza budynku. Elfka od razu zauważyła, że humor mężczyzny nie jest zbyt dobry, co trochę ją zaskoczyło, bo przecież miał za sobą kolejną, udaną bójkę. Arayo zerknęła na Lyrica i wzrokiem pokazała w stronę nadchodzącego towarzysza. Noah usiadł przy stoliku i nie odezwał się do nich ani słowem. Arayo przyglądała się mu, zastanawiając się czy to czasem nie słowa tajemniczego mężczyzny tak wpłynęły na jego zachowanie. Po niedługim czasie po prostu wstał i wyszedł...
- Rozumiesz coś z tego? – spojrzała na Lyrica z zaskoczeniem malującym się na jej twarzy.
- Gdzie on tym razem poszedł? – westchnęła zrezygnowana, bo w tym momencie dopadł ją dylemat, czy iść za nim, czy już zostać i nie ingerować w to co się właśnie działo z Noah.
- Na bogów, co jeszcze nas dziś czeka... – mruknęła niezadowolona i wypiła kilka łyków wina, zupełnie nie tak jak powinno się to robić.
- Teraz Ty idź za nim, lepiej się z nim porozumiesz, jesteś w końcu mężczyzną, ja nie wiem jak dotrzeć do tego chłopaka. – powiedziała trochę podirytowana.
- Jeśli znowu wpakuje się w jakieś kłopoty, będziemy mieli go na sumieniu. – dopiła wino i oparła się o tył krzesła, krzyżując ręce na piersiach. Sprawa z jej towarzyszem, który nie pamiętał swojej przemiany wciąż była obecna w myślach Elfki, a teraz doszedł człowiek, który nie potrafił unikać kłopotów. Elfka czuła nadmiar nierozwiązanych sytuacji, które zaczynały ją przytłaczać.

[Lyric]

Chłopak wrócił więc do karczmy zaraz za elfką. Po drodze zatrzymał się jeszcze i zerknął na dziwnego człowieka, który skierował się, jak większość, w kierunku Noah i zaczął do niego mówić. Być może słowa mężczyzny były prawdą, a może nie, jednak z całą pewnością sięgnęły Noah głęboko, choć niekoniecznie na tyle głęboko, by ten je dobrze przemyślał. Zaraz gdy mężczyzna zniknął, chłopak wrócił do karczmy i usiadł przy wspólnym stoliku. Przedstawienie było zakończone, więc większość gości również wracała na swoje miejsca, a karczma powoli się wypełniała.
Lyric zwrócił uwagę na swój talerz i ze zdziwieniem stwierdził, że ten zniknął, więc z niemałą paniką zaczął poszukiwania swojego posiłku po stoliku i pod nim, zdołał nawet obejść dookoła stolik Arayo i wyglądał przy tym dość zabawnie, choć on sam nie widział w tym nic zabawnego. Po chwili przypomniał sobie, że przecież zjadł wszystko, nim zaczęła się akcja z pirackim pomocnikiem, więc nic dziwnego, że talerz zniknął, gdy stolik został opuszczony, karczmarz zabrał wszystkie puste talerze, w tym ten Lyrica. Chłopak zachichotał nerwowo i zdał sobie sprawę z własnego wygłupu, zaczerwieniony usiadł na miejscu, wino na szczęście zostało na swoim miejscu.
- Nie mnie oceniać motywy tamtego faceta.
Odpowiedział na słowa elfki i upił łyk wina, dość spory, bo zamyślił się.
- Ale zapewne jego słowa dotarły do niego...
Przerwał, bo właśnie w tym momencie do izby wszedł Noah, którego twarz wykrzywiona była w grymasie gniewu, aż człowieka ciarki przechodziły. Po chwili nowy towarzysz po prostu wstał i wyszedł, nie mówiąc ani słowa.
- Widzisz, uderzyło to go...
Stwierdził, gdy chłopak wyszedł z karczmy.
- Tak... pewnie masz rację.
Odparł, gdy elfka poleciła mu pójść pogadać z Noah.
- Choć uważam, że sam powinien to sobie przemyśleć... ale chyba trzeba mieć na niego oko.
Dodał, po czym upił kolejny łyk wina, wykańczając zawartość kielicha i wyszedł za chłopakiem, uśmiechając się jeszcze po drodze do Arayo. Lyric spotkał znajomego niedaleko za karczmą, gdy ten rozglądał się był po okolicy.
- Hej Noah!
Zawołał za nim, ale chłopak obrał swój kierunek, Lyric musiał podbiec by go dogonić.
- Noah, zwolnij trochę!
Zawołał ponownie, podbiegając w końcu do niego.
- Dokąd idziesz?
Zapytał z troską w głosie.

Nie minęła dłuższa chwila, a chłopak poczuł potężny ból głowy. Z daleka słychać było ujadanie psów i jakiś pościg. Lyric złapał się za głowę i przykucnął, starając się oderwać myśli od bólu, skupiając się na tym co działo się wokół.
Nic jednak nie pomagało. Chłopak wkrótce stracił przytomność, znaczy, jedna z postaci Lyrica straciła przytomność, w momencie, kiedy druga się obudziła. Zielonooki spojrzał na towarzysza i przeczesał dłonią włosy.
- Wybacz... nudny jesteś, mam coś większego na oku.
Stwierdził tylko i oblizał wargi, po czym zwyczajnie odszedł, kierując się ku wyjściu z miasta...

[Noah]

Początkowo nie usłyszał wołania Lyrica, dopiero gdy mężczyzna się zbliżył na tyle by dało się go słyszeć, zwolnił kroku, by mógł się z nim zrównać. Gdy Lyric zapytał się gdzie się wybiera, wzruszył ramionami.
- Myślałem o opuszczeniu miasta, by trochę potrenować - mruknął beznamiętnie. Chciał coś jeszcze dodać jednak ktoś wpadł na niego i Lyrica. Była to dziewczyna wyglądająca na piętnaście może szesnaście lat. Szybko wstała, przeprosiła i popędziła przed siebie.
- Co do jasnej...? - powiedział Noah. W tym samym momencie dało się usłyszeć szczekanie psów i wściekłe głosy ludzi. Nie trzeba było długo czekać na pojawienie się ich. Przekrzykiwali się nawzajem w pogoni za kimś. Jeden z nich zapytał go czy nie widzieli dziewczynki poszukiwanej za kradzieże.
- Tak widzieliśmy ją. Pobiegła w tamtą stronę - odpowiedział Noah wskazując kierunek w którym pobiegła wspomniana dziewczynka. Mężczyzna podziękował i poradził, by Noah i Lyric sprawdzili czy mają sakiewki przy obie. Gdy obława ruszyła dalej, wojownik sprawdził czy ma sakiewkę. Ku jego obawie sakiewka zniknęła.
- Cholera... musimy znaleźć tę dziewczynę. Idziemy - rzucił tylko puszczając biegiem za obławą.

Ciąg dalszy Noah...

[Arayo]

- Zdecydowanie tak, lepiej żeby nie ściągał na nas więcej kłopotów, oczywiście sam też może wpaść w tarapaty, które nie skończą się dla niego dobrze. – dodała zanim Lyric wyszedł z karczmy, by poszukać Noah i porozmawiać z nim. Elfka została sama przy stoliku, nie miała ochoty na kolejne bójki, sprzeczki i inne sytuacje, które dodatkowo zmęczyłyby ją, bo i tak już miała za dużo problemów. Czarnowłosa wypiła kolejny łyk wina, które działało kojąco na jej nerwy i rozluźniająco na jej humor. Atmosfera wewnątrz była luźna, dla niektórych z gości nawet za luźna, sądząc po parze w rogu pomieszczenia, która zapewne niedługo uda się d o pokoju lub innego, bardziej ustronnego miejsca. Zaduch panujący w środku stawał się coraz bardziej nieznośny, Arayo poczuła, że kręci się jej w głowie. Przez moment pomyślała, że to od wina, ale przecież nigdy nie miała problemów z trunkami i zawsze mogła wypić nieco więcej niż inni. Potem uznała, że to może być wina dość skomplikowanego dnia, zbyt wielu emocji, dylematów i tej duchoty. Ostatnią rzeczą o jakiej pomyślała to to co działo się z nią jeszcze jakiś czas temu, kiedy demon miał nad nią stuprocentową władzę w pewnych okresach nocy. Ta myśl niemal zmroziła jej krew w żyłach i niewiele myśląc dziewczyna postanowiła dopić win o i wyjść na zewnątrz by zaczerpnąć nieco świeżego powietrza i poczekać przed karczmą na swoich towarzyszy. Arayo usiadła na jednej z drewnianych ławek, które stały przed budynkiem, odetchnęła głęboko zimnym powietrzem, które kojąco wypełniło jej płuca. Czarnowłosa rozejrzała się po okolicy, zastanawiając się dokąd poszli Lyric i Noah, ale postanowiła, że jeżeli wkrótce nie wrócą, pójdzie ich poszukać.


Czas mijał i mijał, a jej towarzysze nie wracali. Arayo przez moment martwiła się o nich ,ale w końcu uznała, że są dorośli i na pewno poradzą sobie w niejednej sytuacji. Sama elfka byłą już zmęczona wszelkimi tajemnicami, niedopowiedzeniami i postanowiła wrócić do swoich spraw. Przede wszystkim chciała odpocząć, dlatego też najpierw udała się do gospodarza karczmy, by przekazać mu wiadomość w razie gdyby Lyric lub Noah wrócili. Wiadomość miała poinformować ich o jej wyjeździe.. a czy ją znajdą? Jeśli los będzie chciał, w końcu znowu ześle ją na ich drogę.

Ciąg dalszy: Arayo