Równiny Theryjskie ⇒ [Obrzeża lasu w okolicach jeziora]

[Marco]

//Nie pojawiło się skrzydło, tylko skrzydła -.- .//

Patrzył na obcego mężczyznę nieco dziwnie i raczej wrogo. Cała ta sprawa nawet w nieprzesadnie bystrym umyśle Marco przybierała wizerunek podejrzanej. Przyjeżdża, grozi, rani, a potem troskliwie opatruje, radzi i beztrosko idzie spać? Fellarianin nie ufał mu, dlatego też na odkorkowaną przez Mayę butelkę spojrzał niechętnie, a potem posłał kobiecie znaczące spojrzenie; wskazał wzrokiem na trunek, później na obcego, który być może tylko udawał sen.
Co prawda, jeśli łucznik naprawdę miałby złe zamiary, zapewne użyłby bardziej wyszukanego podstępu, ale to już nie przyszło Marco do głowy. Młodzieniec powąchał trunek. Pachniał jak dobre wino, co jednak nie znaczyło, iż musi tym właśnie być. Fellarianin spojrzał na Mayę jeszcze raz, tym razem pytająco.

[Stayer]

A on długo nie spał, bo naprawdę krótko... Po chwili otworzył lekko oczy i wstał, przeciągnął się. Zauważył nieufne spojrzenia w jego stronę. Popatrzył na wino którego jeszcze nie poczęli, jedynie otworzyli. Wzruszył ramionami. - Czy wy na prawdę myślicie że jeżeli bym chciał wam coś zrobić, to bym się posuwał do czegoś takiego? - Uniósł brew drwiąco. - Gdybym miał was zabić, to nie wychodziłbym z lasu i bym się wam nie pokazywał, jak to zrobiłem, nie? - Popatrzył na nich uważnie - Zrobiłbym tak - Po chwili dodał, zrobił ze dwa duże kroki w stronę swojego łuku i podniósł go, z kołczanu, który wciąż miał na plecach wyciągnął strzałę, posłał ją pół metra przed nogi dziewczyny, a drugą wyciągniętą strzałę posłał metr przed chłopaka. - Zrobiłbym tak samo, tylko strzały by trafiły nie w ziemię, ale w was. Myślę że to chyba oczywiste, nie? - Wzruszył ramionami. - I na prawdę, jak wypadło moje pojawienie się, nie było zamierzane, gdybyś Ty nie zrzucił mnie z konia. To by do tego nie doszło. A że jakieś dwa dni temu musiałem się uporać z grupą zbrojnych... To nasiliło moją ostrożność, i zrobiłem to co zrobiłem - Wzruszył ramionami jeszcze raz. Przygląda się im.

[Maya]

Kobieta przyjrzała się butelce uważnie i uśmiechnęła się delikatnie kącikiem ust. Wzięła butelkę od Marco i napiła się solidnego łyka.
- Mnie nic nie jest, więc tobie również nic nie będzie. Pyszne wino.
Przysiadła sobie pod drzewem i oparła głowę o ramię Marco, była zmęczona, jakoś tak dziwnie się namęczyła przy tym zleceniu. Powoli zaczynała myśleć by ruszyć w dalszą podróż, miała dość pieniędzy by żyć dostatnio przez jakieś pół roku i nie martwić się o nic. A jeśli by już nie miała za co żyć, znajdzie jakąś robotę. Wielu ludzi zna kogoś kogo chcieli by wyeliminować i gotowi są za to sowicie zapłacić.
- Wiesz...Nie robi to na mnie wrażenia, jestem na tyle spostrzegawcza, że uskoczyłabym przed twoją strzałą. A z resztą...Co ja Ci tu będę mówić. Siadaj i napij się z nami, ja raczej już więcej nie będę pić, wino zbyt szybko uderza mi do głowy. Już ten łyk sprawił, że huczy mi w głowie.
Wzruszyła ramionami, toż to było niebezpieczne, drobna kobietka i dwóch mężczyzn, plus butelka alkoholu i to całkiem spora butelka.
- Pij śmiało Marco.

[Marco]

Zdziwił się jak prędko mężczyzna wstał. Wzdrygnął się, gdy strzała wbiła się w ziemię niedaleko przed nim.
- Nie chciałem cię zrzucić z konia - zaprotestował cicho - Chciałem tylko wytrącić ci łuk, bo celowałeś w Mayę.
Wspomniana wyżej osoba właśnie wsparła głowę na jego ramieniu. Nie przeszkodziło to Marco, choć na pewno zaskoczyło. Przyjął od niej trunek, jeszcze raz zerknął nieufnie na przybysza i pociągnął z butelki - ani dużo, ani mało. Faktycznie w pewnym stopniu poprawiło to samopoczucie Fellarianina, poczuł miłe ciepło rozchodzące się po całym ciele. Poczekał, aż łucznik przysiądzie się i przekazał mu butelkę.
Bolało trochę mniej. Zastanawiał się, czy od razu iść spać, czy też zapełnić kolejną stronę w notesie - czy to rysunkiem, czy starannym, pochyłym pismem. Brakowało mu możliwości malowania; z chęcią zatrzymałby się gdzieś na dłużej, w jakimś ładnym, spokojnym miejscu. Choć trudno było mu samemu przed sobą się przyznać, to zaczynał wątpić w skuteczność poszukiwań. Jego serce biło, biło więc serce Livii - ale kto wie, jak daleko ona może przebywać? Wiedział, że nie wolno mu się poddać, lecz...
Ocknął się z rozmyślań, mając wrażenie, iż spędził na nich co najmniej pół godziny.

[Stayer]

Na jego twarzy, pojawił się nieznaczny uśmiech. - Nie chciałeś, ale zrobiłeś to, ale nie rozmawiajmy już o tym.
Przyjął z wdzięcznością od chłopaka, butelkę pociągnął z niej dwa duże łyki, i położył ją na ziemi między nimi, tak by każdy z nich mógł bez problemu po nią sięgnąć.
- Mhm, to może porozmawiamy, o czymś? - Zaproponował - Przedstawię się. - Zaczął bo wcześniej tylko podał swoje nazwisko.
- Jestem Stayer Ar'Angan, jestem jak już chyba zauważyliście człowiekiem, łucznikiem, i co dziwo, zwykłym tropicielem, i łowcą. Wiele do opowiadania o sobie nie mam, także opowiadać nie będę, nic ciekawego w mojej historii się nie stało.
- Rzucił im przelotne spojrzenie, może oni by coś o sobie opowiedzieli, bo nic o nich nie wiedział, kompletnie nic...

[Pani Losu]

Na próżno Stayer oczekiwał odpowiedzi - Marco zadumał się nad swoją przeszłością, a Maya... No cóż, głowa Mayi osunęła się na ramię młodego fellarianina, a jej śliczne szarobiebieskie oczy zniknęły pod zasłoną długich rzęs. Najwyraźniej dziewczyna nie kłamała, skarżąc się na to, jak szybko wino uderza jej do głowy. Zasnęła.

Być może ta senna atmosfera ogarnęłaby również i łowcę, gdyby nagle nie wpadła pomiędzy nich roztrzęsiona, wołająca o ratunek postać.

- Ludzie! Ratujcie! Pomocy, tam, na trakcie...! Ratujcie!

Zdyszany i spocony młody chłopaczek przez chwilę stał i dygotał jak liść na wietrze, później upadł na kolana. Jego odzienie, choć kosztowne i ładne, było obszarpane, podarte i brudne, co kazało zgadywać, że to pewnie jakiś paź czy sługa, który przed chwilą przedzierał się przez zarośla w panicznej ucieczce.

- Ratujcie, błagam! Moja pani... w niebezpieczeństwie, tam! - wydusił z siebie jeszcze, wskazując na las, skąd przybiegł. - Na trakcie niedaleko stąd... zaatakowali...!

[Marco]

- Moja historia również nie jest specjalnie długa czy interesująca - uśmiechnął się lekko - Nazywam się Marco Enellzam i pochodzę z Fellarionu. Zajmuję się głównie sztuką, której kilka przykładów pokazałem już Ma...
Urwał i spojrzał na dziewczynę, która zwyczajnie zasnęła. Westchnął cicho.
- Poza tym...cóż, poszukuję siostry. Ale nie widziałeś jej, na pewno. Przypomniałbyś ją sobie na mój widok. Wyglądamy niemalże indentycznie.
Uśmiech Marco stał się nieco smutniejszy. Wieczorami Naturianin najwięcej myślał o siostrze. Chciał już ponownie sięgnąć po butelkę, gdy nagle...
Młody chłopak wpadł pomiędzy nich, błagając o pomoc. Marco przecież nie mógłby odmówić jej udzielenia; błyskawicznie rozpostarł skrzydła, które dopiero co się pojawiły.
- Zostań tutaj z Mayą - rzucił do łucznika, łapiąc swój bagaż - Albo nie zostawaj. Nie wiem.
Nie obciążając zranionej nogi i chcąc zaoszczędzić na czasie, pomknął w powietrzu we wskazanym przez chłopakaczka kierunku.

[Ciąg dalszy - Marco]

[Stayer]

On tym bardziej nie miał zamiaru zostać tu z dziewczyną. Zresztą, zauważając że Marco był delikatny, tym bardziej nie miał zamiaru zostawić go samego. Chociaż wstał, gdy tamten jeszcze mówił, to nie zdążył go złapać. Bo ten w końcu odleciał... Toteż Stayer wsiadł na swojego konia.
- Miło było - rzucił jeszcze na pożegnanie do dziewczyny i ruszył przed siebie, tak do końca nie będąc pewnym, czy dobrze się skierował... Jak się okazało, źle. No cóż, niestety ale i tak bywa.

Ciąg dalszy - Stayer