Thorvald przy pierwszym poznaniu może sprawiać wrażenie strasznego gbura, który nikogo nie lubi i nie ma ochoty z nikim rozmawiać. Jednak poznany bliżej pokazuje się od innej strony, honorowy i odważny krasnolud, który jednak nie stawia czyjegoś dobrego ponad swoje. Pomoże wieśniakom w walce z potworami nękającymi ich wioskę, ale żebrakowi nie rzuci monety, uważa, że w takich przypadkach każdy może sobie radzić sam. 

Od walki nie stroni, konflikty woli rozwiązywać siłowo, dyplomacją może nazywać jedynie swój młot. 

Jego największą słabością jest z pewnością alkohol, może poświęcić dużo aby się napić. Kogoś biją a on pije? Jak skończy to pójdzie sprawdzić. Złodziej zabrał mu sakiewkę gdy pił? Jak skończy to poszuka. Ktoś atakuje jego dom? No dobra.. ale pójdzie z kuflem w dłoni.

Gdy zaczyna coś robić to można mieć pewność, że w jakiś sposób skończy swoje zadanie. Jest strasznie uparty, nie wie co to znaczy poddać się. 

Odwaga często przeradza się w brawurę, niektórzy mogliby nazwać go szaleńcem. Jeśli chcesz odszukać go w bitwie, to wypatruj największych stworów lub spójrz na pierwsze szeregi , tam będzie. 

Chociaż blask złota go nęci, potrafi się opanować i postawić honor wyżej niż bogactwo, nie da się przekupić. 

Nie lubi magii i magów, i się z tym nie kryje.  A jeszcze bardziej nie lubi elfów. 

Krótko podsumować można go bardzo prosto, świetny przyjaciel i straszliwy wróg. 

Thorvald wygląda jak większość krasnoludów - niski, z silnie zarysowanymi mięśniami i zaokrąglonym brzuchem. Z pewnością do przystojniaków nie należy - twarz pocięta bliznami, starymi i nowymi, chociaż duża część z nich jest przykryta rudą brodą, przyozdobioną warkoczykami, podobnie jak włosy tego samego koloru. Nad brodą wystaje bulwiasty nos, a jeszcze wyżej, pod krzaczastymi brwiami brązowe oczy wpatrują się we wszystko z co najmniej pogardą, jeśli nie chęcią zabójstwa. 

Krasnolud prezentuje się dumnie - chodzi z uniesioną głową, odzywa się niezbyt często, a jeśli już to nie mówi zbyt kwieciście, prosta mowa, krótkie komendy, władczy głos. Jego postawa może mówić nie wiem kim jesteś i nie obchodzi mnie to, ale jeśli to nic ważnego to lepiej się nie zbliżaj. Jednak to wszystko może się zmienić, gdy kogoś polubi lub dużo wypije - rubaszny śmiech, sprośne żarty, mówi o wiele więcej.

Porusza się spokojnie, powoli, bez pośpiechu, w walce tak samo, woli stanąć, zaprzeć się mocno i zadawać wolne, ale celne i potężne ciosy. 

A stać w walce może, gdyż zakłada wtedy swoją krasnoludzką zbroję, twardą i ciężką. A poza walką? Skórzany, znoszony strój podróżniczy, który też nadaje się, by konstruować i testować różne inżynieryjne zabawki, przez co w niektórych miejscach jest jakby lekko przypalony.

Thorvald urodził się w stolicy krasnoludów, wielkim mieście pomiędzy ośnieżonymi górami. Jego ojciec był wojownikiem, tak jak wszyscy mężczyźni w jego klanie, więc i jemu przyszło obrać tą drogę. Szkolony do walki, sam zainteresował się inżynierią. Jak każdy krasnolud poznał podstawy budownictwa, górnictwa i kowalstwa. Gdy zbudował swój pierwszy żyrokopter, zaczął latać coraz dalej i dalej, często pozostając samemu w górach czy lasach, czy to z powodu awarii, czy innych losowych czynników, dzięki czemu nauczył się, jak przetrwać w głuszy.
Gdy miał prawie 100 lat, jego ojciec zginął w bitwie, pozostawiając synowi runiczny młot, będący w jego rodzinie od pokoleń. Od tego czasu Thorvald nie rozstaje się z nim. 
Jakiś czas temu testował nowe paliwo do żyrokoptera, mające znacznie poprawić osiągi silnika. Testy poszły pomyślnie, aż za bardzo.. Żyrokopter nabrał prędkości i wyniósł go daleko na południe. Nie mógł wyłączyć silnika, jedynym wyjściem było spowodowanie awarii. Thorvald musiał jednak poczekać na dogodne miejsce, taka śmierć nie przyniosłaby mu chwały. Wybrał ośnieżone Szczyty Fellarionu, trafił w zaspę, dzięki czemu przeżył, a żyrokopter nie wybuchł, jednak i tak nie nadaje się nawet do naprawy.