Fudric jak i każdy inny człowiek nie narodził się z jednym szablonem cech i charakteru a ewoluował go wraz z mijającymi latami jego życia. Aktualnie po wszystkich przejściach jakie mu zafundowało życie stał się postacią cyniczną, poirytowaną i cholernie zapatrzoną w siebie i swój praktycznie nieistniejący już ród. Choć spadł z wyżyn salonów prosto do rynsztoków w przeciągu kilku lat jego pycha i wyniosłość nie zostały stępione, ciągle próbuje żyć w fałszu, wmawiając sobie, jakoby była to tylko chwilowa niedogodność. 



Można byłoby wnioskować, że Fudric jest dupkiem stawiającym siebie ponad wszystkich innych bez żadnych do tego podstaw, a w dodatku traktującym siebie jak niemal boga... i jest to poniekąd prawda. Jego egocentryzm, pycha oraz starczy cynizm kreuje go na postać chaotycznie neutralną- taką która za wszelką cenę chce osiągnąć swoje. Zdrada towarzyszy, zabójstwo własnej rodziny, zabranie umierającemu dziecku z głodu kawałka chleba to rzeczy które Fudric z łatwością zrobiłby by przywrócić dawną chwałę Batistów. 

Ale chcieć a móc to dwie różne kwestie. Jest on całkowicie świadomy swoich wad, tego fałszywego zapatrzenia w siebie i tego jak jego ród stoczył się bezpowrotnie, on po prostu nie przyjął prawdy do siebie. Bliżej mu do żałosnego starca żyjącego przeszłością niż demona wcielonego. W jego sercu znajduję się człowieczeństwo i nigdy nie byłby skłonny zabić drugiej osoby. Można powiedzieć, że jego charakter to jedynie teatrzyk żałości i dumy grany przez człowieka nie mogącego pogodzić się z rzeczywistością. Być może kiedyś to nastąpi.

Fudric aktualnie jest stosunkowo wysokim, bo posiadającym 189 centymetrów wysokości białym mężczyzną. Jego karnacja nie jest jednak tak beżowa jak pozostałych przedstawicieli swojej rasy, a bardziej opalona i ciemniejsza. Jego aparycja jest, bezpiecznie można powiedzieć, żałosna. Choć jego twarz, rysy i włosy są ponadprzeciętne tak jego ciało z łatwością pokazuje brak jakiejkolwiek większej aktywności fizycznej. Brak mięśni powoduje widoczną chuderlawość a jego poluzowany pas wskazuje znaczący wzrost ilości ciała w okolicach brzusznych. Jego ramiona oraz nogi są długie i szkieletowe natomiast palce grube lecz zadbane. Z tego też powodu Fudric przykładał szczególną uwagę do wyglądu tego, czego ubraniami zakryć nie można lub nie wypada. Posiada falowane i długie blond włosy sięgające mu ramion, zadbaną i przystrzyżoną brodę nadającą mu poważniejszy wygląd, błękitne oczy oraz charakterystyczne kwadratowe rysy szlacheckie. Włosy ułożone są tak by odkrywać czoło na którym zaczęły powoli pojawiać się już pierwsze zmarszczki. Zęby ma zadbane i w dodatku nadal wszystkie. Wszystko to jednak przytłumione jest przy jego mimice twarzy wskazującej jego ciągłe znudzenie lub poirytowanie. Czasem jest to prawdą ale zazwyczaj po prostu jest to jego normalny wyraz twarzy. Kiedy nawiąże z kimś kontakt, uśmiechnie się i wyprostuje to zmienia się nie do poznania ukazując swoje prawdziwe szlacheckie oblicze. 



Co do ubrań to Fudric przykłada wszelkich starań do tego, by reprezentować sobą dawną chwałę swojego rodu. Choć znajduje się w praktycznym bankructwie to nie pokazuje tego w swoim odzieniu. Najczęściej z dumą nosi swoje dawne niebieskie szaty arystokratyczne ozdobione złotymi elementami. Do tego nosi płaszcz z białym futrem na krawędziach, drogi złoty naszyjnik wysadzany fioletowymi kamieniami szlachetnymi, czarne luźne spodnie oraz ozdobne niskie buty. Pod tym wszystkim posiada na sobie jeszcze zieloną koszulę z herbem swojego rodu a pod nią białą szatę przylegającą do ciała. Zawsze lubił nosił ogromną ilość warstw na sobie choć zapewne jego aktualny strój jest najbardziej wartościową rzeczą jaką ma i nigdy się go nie pozbędzie z własnej woli.

Fudric II Drum Batista urodził się w arystokratycznym i bogatym rodzie Batista w Valladon. Wraz z trzema swoimi braćmi (Archimedesem, Antoniem oraz Rodrigiem) od początku zaznawali niebiańskich przyjemności w życiu żywiąc się najlepszymi potrawami, pijąc wiekowe wino już w wieku 5 lat oraz zamawiając jedną parę ubrań na każdy tydzień. Oprócz tego uczony był podstaw we wszelkich przydatnych aspektach życia tak by móc lśnić na salonach. Geografia, matematyka, etykieta, prawo to jedne z niewielu przedmiotów, które zostały opanowane w podstawowym stopniu przez młodego Druma. Każdego dnia jego rodzice, otaczająca go służba i rówieśnicy mówili mu jak to pewnego dnia osiągnie szczyty polityczne oraz dostąpi zaszczytu dobrobytu nieosiągalnego nawet wzrokiem przez plebs na ulicach, zaszczepiło to w nim uczucie wyższości i elitaryzmu. W wieku 10 lat opanował już w pełni lokalną etykietę, legislatywę oraz codziennie trenował woltyżerkę. Nie zajmował się ani szermierką ani polowaniami tak uwielbianymi przez jego starszego brata Archimedesa ani nie spędzał nocy na imprezach i flirtach jak młodszy Antonio, chciał wypełnić ambicje otaczającego go otoczenia i jak najlepiej przygotować się do roli przywódcy narodu. Wtedy też powoli zaczęło się wszystko sypać.

Zaczęło się od śmierci Archimedesa podczas jednego polowania w którym to "przypadkowo" został postrzelony przez jednego z myśliwych mu towarzyszących. Stary Edgar do końca zarzekał się o przypadkowości tego zdarzenia, rodzice Fudrica jednak oskarżyli go o płatny zamach i strącili. Następnie kilka miesięcy później Antonio został znaleziony nagi cały śmierdzący alkoholem i spermą w jednym z gorszych reputacją burdelów. Oficjalnie Antonio zapił się na śmierć podczas nocnej orgii kilkunastu ludzi, nikt niczego nie spostrzegł. Nie przypadkowo jednak następnego dnia właściciel burdelu został znaleziony w worku z psem w jeziorze martwy od pogryzień. Rodzice Fudrica stali się panicznie ostrożni o życie ich ostatniego syna do tego stopnia, że został odizolowany do świata zewnętrznego na dobre kilka lat. Pogarszające się zdrowie psychiczne poskutkowało kilkoma mniej trafnymi transakcjami handlowymi rodu doprowadzając do znaczącego zubożenia. W wieku 15 lat Fudric znalazł swoją matkę powieszoną na strychu z podbitym okiem i śladami przemocy domowej, ojciec popadł w alkoholizm i hazard przegrywając coraz to więcej majątku rodziny. Ilość służby drastycznie malała a wykwintność posiłków była już nieśmiesznym żartem. Trzy lata później jedna z ostatnich służek została zgwałcona przez ojca Fudrica podczas jego alkoholicznych furii doprowadzając do zemsty wśród jej rodziny na Batistach. Wille zrabowano a sprawcę wypatroszono tępą siekierą. Fudric przeżył jedynie dzięki litości jednego ze starszych sług który dał młodzieńcowi ubiór i trochę monet na przeżycie po czym pomógł uciec. 

Niespodziewanie Fudric wrócił już 2 godziny później z żołnierzami miejskimi aresztując wszystkich i doprowadzając do ich śmierci przez powieszenie. Przejął on pozostałość majątku rodziny odzyskując trochę renomy przez następne kilkanaście lat życia w polityce, handlu i udoskonalaniu się. Nigdy nie zakochał się ani nie przyjął służby, mieszkał sam w wielkiej wilii do 34 roku życia podczas których doświadczył większych lub mniejszych przygód w życiu. Zawsze jednak kierował się wyuczonym za młodu krasomówstwem a w ostateczności paniczną ucieczką. Zamiast wspinać się po drabinie politycznej postanowił na początku powoli wzmacniać swój majątek i swoją pozycje. 

W końcu w wieku 45 lat nastała jego życiowa okazja, poślubienie córki lokalnego hrabiego. Przygotowania do ślubu trwały cały rok podczas którego Fudric bez zastanowienia wydawał ciężko zarobione pieniądze z nadzieją na szybki zwrot inwestycji. Miesiąc przed ślubem dostał cynk od zaufanego młodzieńca o nadjeżdżających karawanach załadowanych kamieniami szlachetnymi prosto z miasta górskiego. Wzrost zapotrzebowania na biżuterię w ostatnich miesiącach spowodowanych zbliżającym się ślubem i chęcią jak najlepszego zaprezentowania się u hrabiego wróżyła ogromny zysk gdyby udało się kupić te kryształy jeszcze przed przyjazdem do miasta. Przekazał więc wszystkie pozostałe oszczędności bankierowi by ten wykupił cały towar karawan a sam poszedł podpisać umowę. Handlarze przedstawili się jakby spodziewali się Fudrica, przygotowali umowę po zaskakująco niskiej cenię tłumacząc duży pośpiech i prezent na jego ślub. Bez namysłu podpisał. 

Gdy wszedł do magazynu zastał go całego w bandytach i najemnikach. Obok skrzyni z zakupionymi kamieniami stał młodzieniec od którego Fudric dowiedział się o interesie, uśmiechał się niepokojąco mocno. Otworzył skrzynie z której wziął garść i rzucił prosto w Fudrica przyglądając się jego reakcji. Zamiast kamieni kupił dwie skrzynie kolorowych kamieni o praktycznie zerowej wartości. Zimny pot przeszedł po czole Batisty gdy słuchał, że chłopak przed nim był synem zgwałconej służki planujący zemstę od wielu lat po tym jak udało się jego matce uciec w ostatniej chwili przed strażnikami, urodziła go i wychowała w wielkiej biedzie i bez rodziny, która została stracona przez strażników. 
Gdy Fudric miał już wychodzić by skierować się do najbliższego sądu wyjście zostało zablokowane przez najemników wyciągających pałki. Pobity, pozbawiony dumy i majątku Fudric został dobity wieściami o odwołaniu ślubu z powodu jego nagłego zubożenia. Nie mógł zwrócić się do władz z powodu legalności umowy handlowej a najemnicy byli praktycznie nie do rozpoznania, następne 4 lata przebiegły jeszcze gorzej.

Zmuszony do sprzedaży wilii, zaopatrzony jedynie w jedną szatę Fudric nie porzucił swojej pychy i wyruszył w świat żądając od niego zadośćuczynienia za krzywdy spotkanie go w życiu. Na jaki dwór jednak nie przyszedł, jego złote usta i nienaganna etykieta nie pomogły mu zostawać na dłużej niż tydzień, najczęściej wyrzucany był z powodu nadmiernego jedzenia i oburzających roszczeń. Nie zraziło to jednak Fudrica, który do dziś chodzi po świecie traktując siebie ponad innych i szukając sposobu na powrót do dawnego życia.