Czarodziejka jest płomieniem, nie tylko jeżeli chodzi o jej zdolności. Nie jest w stanie usiedzieć w żadnym miejscu zbyt długo, ciągle rwąc się do ruchu oraz poznawania nowych rzeczy - ciekawość, zarówno ta badawcza, jak i bardziej czysto ludzka, są ważnymi, dominującymi cechami jej charakteru. Nieraz gotowa jest podjąć znaczne ryzyko aby zbadać nieznane sobie zjawisko. Z tym także łączy się jej kolejna dosyć istotna cecha - odwaga, brawura, czy też może odrobina szaleństwa. Czarodziejka zdaje się mieć nie do końca funkcjonujący instynkt samozachowawczy, przez który często jest gotowa wpakować się w tarapaty znacznie przewyższające jej umiejętności zwalczania owych. Jednak dzięki urokowi osobistemu oraz dużej dozie szczęścia z reguły szczęśliwe z ich wszystkich wychodzi... z reguły. 



W obyciu nieco trudna, gdyż posiada swoje humorki oraz nieco pychy, jednak jej ciekawość do innych istot często dominuje nad tym, nieważne jak bardzo nie starałaby się nad nimi zapanować. Sprawia to, że o ile podczas pierwszego kontaktu zdaje się być nieco oschła, o tyle wiele zyskuje na bliższym poznaniu. Jej beztroska sprawia, że dobra z niej przyjaciółka, o ile się nie zdenerwuje - ma wtedy w zwyczaju ciskać kulami ognia w co bardziej irytujące obiekty. Zawsze chętna na przygodę, zawsze gotowa do podróży i zawsze zgłaszająca się na ochotnika, gdy trzeba zajrzeć za następny zakręt.

Jak na czarodziejkę, dosyć niska, jak na młodą czarodziejkę - nieco lepiej. Jej wzrost sięga pięciu i pół stopy, co sprawia, że raczej należy do niższych panienek. Po jednym spojrzeniu na nią można dostrzec jedno - młodość. Obdarzona jest szczupłym, choć całkiem sprawnie dojrzewającym ciałem z nieprzeciętnym biustem oraz krągłymi biodrami. Jej nogi nie są szczególnie długie czy wyróżniające się, ale nadrabia to pięknymi ramionami. Twarz z reguły zasłania burza ogniście rudych włosów, jaśniejszych u góry i powoli ściemniających się. Są proste i przycięte nieco poniżej linii szczęki. Twarz ma pogodne, młodociane rysy, objawiając się jednak bardzo pięknie dla ludzkiego oka. Lazurowe oczy, nieco krucze, ale kształtne brwi, delikatne usta, krótki, prosty nos oraz gładka cera sprawiają, że niejeden byłby gotów walczyć o jej względy.



Na sobie z reguły nosi podróżniczy strój, który udało jej się skonstruować w tajemnicy przed rodzicami. Składa się na niego lniana, wytrzymała koszula, na nią narzucona skórzana tunika z wzmocnieniami w okolicach biustu, które jednocześnie chronią, jak i służą jak i podkreślają kształt piersi. Skórzane, więc nie nazbyt wytrzymałe. Od trzech czwartych ramion czarodziejki rozpoczynają się długie rękawy, pospinane paskami, pod łokciami chroniona dodatkowo przez długie, czerwone rękawice. Dolną część ciała zasłaniają spodnie przypięte pasem, pod którym przepchana jest także część tuniki. Do niego zaś przypięte są sakwy oraz torby z wszystkimi potrzebnymi rzeczami. Stopy zaś zdobi para dosyć wysokich, skórzanych butów.

Historia Livinny nie jest w niczym znowu tak niezwykła - zaczęła się tak, jak większość życiorysów, czyli od spotkania dwóch osób. Przypadek czarodziejki był o tyle wyjątkowy, że choć jej matka była wędrowną czarodziejką, to ojciec posiadał niewielki dworek oraz stałe źródło dochodu, dzięki czemu postanowili zerwać z tradycją i zamieszkać wspólnie, stabilnie, we własnym domu, zamiast błąkać się po świecie samotnie. Wkrótce narodziła się Livinna, która to szybko stała się oczkiem w głowie rodziny. Szybko też wyszedł na jaw jej ognisty charakterek. Zarówno w przenośni, jak i dosłownie. Od małego wykazywała zainteresowanie do dziedziny ognia, co z początku wiązało się z podpalaniem wielu rzeczy w domu. Na szczęście jednak czarodzieje potrafili sobie z tym radzić, a wiele mebli odtąd stało się ognioodpornymi. Wraz z jej dorastaniem, problemów jednak nie ubywało, a wprost przeciwnie. Choć w dziecięcych oraz nastoletnich latach wykazała wyjątkowy dryg do magii oraz pilnie uczyła się jej tajnik, to jednak zgłębiała także umiejętności zupełnie nieodpowiednie dla kogoś w jej wieku i o jej pozycji. Zaczęła nocami wymykać się z domu, aby przemykać do sąsiedniego miasta i tam zadawać się z dosyć podejrzanymi indywiduami. Nauczyła się zarówno cicho poruszać, jak i w miarę porządnie kraść. W karczmach usłyszała wiele historii o przygodach, legendach, stworach oraz walkach. Sprawiło to, że bardzo się nimi zafascynowała. Powoli wzrastała w niej chęć, aby samej stać się częścią tego świata. Powoli, ale pewnie. W końcu zdecydowała się czmychnąć z domu, zabierając dosyć skromną ilość pieniędzy oraz najpotrzebniejsze z przedmiotów. W ten sposób ruszyła w świat, chcąc uwolnić się od władzy jakiejkolwiek drugiej osoby, podążając tylko za nieokreślonym celem, żyjąc dniem i czując dreszczyk emocji.