Oglądasz profil – Ariela

W tej karcie postaci zostały wprowadzone zmiany i wymagają one ponownej akceptacji
Awatar użytkownika

Ogólne

Godność:
Ariela Nemenith
Rasa:
Palladynka
Płeć:
Nieokreślono
Wiek:
21 lat
Wygląda na:
0 lat
Profesje:
Majątek:
Sława:

Aura

Emanacja charakteryzuje się niedużą siłą. Aczkolwiek z oddali widnieje już szmaragdowe światło, dobijające się też od żelaznej powłoki, na której ostrych jak brzytwa krawędziach, widnieją kobaltowe zarysy, które swymi kształtami przywodzą na myśl krokusy i fiołki. Próżno wytężać słuch bowiem nie wychwyci tu żadnych dźwięków. Zmysł węchu natomiast pieści słodki i delikatny zapach lilii. Twardość powierzchni zaskakuje, zwłaszcza iż pozornie wygląda na miękka. Dodatkowo z dumą prezentuje swą elastyczność, choć czasem zdarzy się dzień, iż nieoczekiwanie sztywnieje i pozostaje przez pewien czas w bezruchu. Wtedy właśnie aksamitne piórka pojawiające się znikąd przykrywają całość, tworząc puchową kołderkę. Paradoksalnie pozostawia po sobie nieprzyjemną gorzkość połączoną z okropną lepkością.

Informacje o graczu

Nazwa użytkownika:
Ariela
Grupy:
Płeć gracza:
Kobieta

Skontaktuj się z Ariela

Pola kontaktu widoczne tylko dla zalogowanych użytkowników.

Statystyki użytkownika

Years of membership:
5
Rejestracja:
6 lat temu
Ostatnio aktywny:
4 lat temu
Liczba postów:
26
(0.03% wszystkich postów / średnio dziennie: 0.01)
Najaktywniejszy na forum:
Arrantalis
(Posty: 20 / 76.92% wszystkich postów użytkownika)
Najaktywniejszy w temacie:
[Uliris i okolice] Jak jest źle, to może być tylko lepiej
(Posty: 20 / 76.92% wszystkich postów użytkownika)

Połączone profile


Atrybuty

Krzepa:raczej wytrwały, wytrzymały
Zwinność:zręczny, szybki, niedokładny
Percepcja:dobry wzrok, dobry słuch, wyostrzone czucie
Umysł:pojętny
Prezencja:piękny

Umiejętności

Walka mieczemBiegły
JeździectwoOpanowany
PrzetrwanieOpanowany
SkradaniePodstawowy
WspinaniePodstawowy
BestilogiaOpanowany
DemonologiaPodstawowy
NiebianologiaPodstawowy
PiekielnologiaOpanowany
NaturianizmPodstawowy
AnatomiaPodstawowy
Wiedza o światachBiegły
UnikiOpanowany

Cechy Specjalne

Odporność na truciznyZaleta
To naturalna cecha palladynów. Jest odporna na wszelkie trucizny, oprócz tych bazujących na grzybach.
Odporność na chorobyZaleta
Jest odporna na wszelkiego rodzaju bakterie i wirusy. Zarazy są dla niej niegroźne.

Magia:

Nowicjusz

Przedmioty Magiczne

Mroczny

Charakter

Charakterna z niej osóbka. Dość niepozorna, z wyglądu i zachowania łagodna, ale w ułamku sekundy potrafi się zmienić w złośliwą i wredną. Uparta aż do bólu. Jak coś postanowi, to ciężko już ją odwieść od jej planów. Ariela potrafi być oddana, pracowita i uczciwa, ale ze względu na jej młody wiek, lenistwo objawia się w niej częściej niż skwarki w dobrym smalcu. Jest zdeterminowana, chce być niezależną palladynką i mieczem kosić głowy piekielnych. Najwyższego traktuje z szacunkiem, bo dobrze zapamiętała ostrzeżenia nauczyciela etyki, w których zaznaczał dość szczegółowo jaki los czeka na nieposłusznych palladynów. 


Nie jest materialistką, ale lubi ten komfort zapełnionej sakiewki. Woli unikać awantur, ale ze względu na dość porywczy charakter - łatwo ją sprowokować. Z uwagi na jej płeć i urodę, bywa często niedocenianym przeciwnikiem.
Zdarzają się jej chwile słabości, szczególnie, kiedy porywa ją woń słodkości. Naturalnie je dużo mięsa, ale jej prawdziwym nałogiem są lukrowane ciasteczka.

Bywa małomówna, ale tylko wtedy, kiedy je, albo śpi. W innych przypadkach jest rozgadana i dociekliwa, a czasem nawet namolna. Jest odważna i lubi ryzyko, przez co łatwo wpada w tarapaty. Nie znosi niesprawiedliwości, ale brak jej charyzmy i doświadczenia, żeby skutecznie wyrazić swoje zdanie.

Wygląd

Wzrost i wygląd Arieli jest adekwatny do jej wieku. W związku z tym, że jest młodą dziewczyną na jej twarzy odbijają się jeszcze dziecięce lata. Jej usta są dość wąskie, lekko przyrumienione, a policzki gładkie, krągłe. Całe jej lico jest bardziej okrągłe, miłe dla oka. Oczy ma ciemnoniebieskie, z wyraźnie zarysowaną jeszcze ciemniejszą obwódką tęczówki. Włosy ma koloru ciemnego blondu, dość krótkie, lekko pofalowane. Nie tak jak tradycyjnie występujące u palladynów, długie, splecione w warkocz. Nosi na prawej łopatce tatuaż przedstawiający znak Najwyższego. 


Chodzi ubrana w granatową bawełnianą koszulę z długimi rękawami. Na nią nałożony skórzany gorset. Nosi na wierzchu gruby brązowy płaszcz z kapturem wykonany z wełny. Spodnie ma ciemnogranatowe, pomarszczone na całej długości. Ich nogawki trzyma włożone w wysokie buty na niskim obcasie. Oprócz tego nosi ze sobą plecak z najważniejszymi rzeczami osobistymi. Przy biodrze nosi półtoraręczny miecz schowany w skórzanej pochwie przypiętej po lewej stronie do mocnego paska. Do niego przyszyte są na stałe saszetki zapięte na małe sprzączki.

Historia

Jej historia zaczęła się dwadzieścia jeden lat temu, kiedy przyszła na świat w jakiejś skromnej gospodzie położonej w Równinach Theryjskich. Po osiągnięciu odpowiedniego wieku, Ariela została oddana do Zakonu Palladynów, aby zacząć naukę. Od początku wykazywała się wyjątkową umiejętnością wyprowadzania z równowagi wszystkich nauczycieli, dlatego większość pierwszych lat uczyła się głównie tego jak dobrze polerować podłogi w akademickiej stołówce, albo kontemplowała nad zawiłościami tajemnej sztuki zdrapywania przypalonego tłuszczu z rondla posługując się wyłącznie drewnianą szpatułką. 

Poza tym zdarzało się jej uczęszczać na zajęcia z walki mieczem. Prowadził je jej ulubiony nauczyciel sir Genald, w którym była lekko zakochana. Jak zresztą większość dziewczyn w akademii. Przystojny, ciemnowłosy, ale niestety nie palladyn. A to akurat było w nim najciekawsze, bo przebywał tam jako jedyny spoza Zakonu. Jak się można domyśleć, Ariela, chciała zaimponować swojemu mistrzowi i wyrywała się na ochotnika do demonstracji kolejnych lekcji, gdy tylko nadarzała się do tego okazja. Imponowała jej jego muskulatura i gracja z jaką dosłownie tańczył z orężem którym był, jego ogromny, dwuręczny Alabaster. To nazwa miecza, którym został ochrzczony przez osadzony w jego głowni kamień.

W związku z jej bardzo butnym charakterem została przeniesiona do innego Zakonu Palladynów, gdzie miała kontynuować naukę, ale w asyście mistrzów bardziej doświadczonych w kontrolowaniu "trudnej" młodzieży. Jak się można domyśleć, to nie spodobało się Arielce, która uciekła i postanowiła znaleźć swojego nauczyciela fechtunku. W trakcie podróży udało się jej trafić na demona, którego naturalnie, ku chwale Najwyższego, spróbowała zgładzić. Jej odwaga była godna naśladowania, ale umiejętności pozostawiły wiele do życzenia. W walce z demonem nie miała żadnych szans. To cud, że nie zginęła, ale i tak została poważnie ranna. Udało się jej uciec. Nieprzytomną, ledwo żywą odnaleźli w środku lasu łowcy. Najwyższy najwyraźniej uznał pokutę Arieli, bo mężczyźni mieli swoje żony i rodziny i jeden z nich zaniósł ją do swojego domu, gdzie dziewczyna została opatrzona i nakarmiona. Palladynka nabrała sił i wyleczyła się z ran w psychice i na ciele, a następnie wyruszyła do Nandan-Ther. Tym razem uzbrojona w doświadczenie. Najwyższy dał jej drugą szansę i lekcję pokory, której jej brakowało.
  • Najnowsze posty napisane przez: Ariela
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Data