Ogólne
| Potęga: | |
| Imię: | Kerhje Una |
| Rasa: | człowiek, pustelniczka |
| Wiek: | 22 |
Aura
Młoda i lśniąca aura, która odrobinę trąci samotnością. Jej barwy przeplatają się i mieszają od soczystego i wyraźnego kobaltu, przepływając w nasycony barachit i odwrotnie. Tak jak jej kolory połyskują świeżością, tak wokół pulsuje jasno świecący obsydian. Harmonii dopełniają kojące dźwięki wybrzmiewające do wtóru ze stałym tonem charakterystycznym dla ziemi.
Czuć tu zapach ludzkiego potu, mieszający się z wonią mchów i lasów. Sama aura jest raczej delikatna. Dominuje w niej miękkość mimo niewielkiego twardego aspektu. Mimo drobnego wyjątku nie jest też zbyt giętka, zbliżając się do sztywności. Ma jednak ostre krawędzie, które to są jej główną bronią wraz z przyjemną i aksamitną gładkością. Smak aury pasuje do jej obrazu, charakteryzując się łagodnością, dzięki której znaczna lepkość nie jest przykrą.
Wygląd
Kerhje mierzy 5 stóp i 2 dłonie (163cm) wzrostu, choć trzeba przyznać, że nie bardzo orientuje się czy to oznacza bycie wysokim czy niskim. W końcu nie miała za bardzo możliwości porównywania się z innymi. Jest szczupła, a jej ciało jest zdrowe i w dobrej kondycji. Jej skóra jest jasna ale ma ciepły odcień, przez co kontrastuje z ciemnymi, prawie czarnymi włosami. Kerhje lubi dbać o włosy. Lubi ich dotyk i to, że mimo ślepoty jest w stanie tworzyć z nich małe dzieła sztuki. Najczęściej można w nich dostrzec drobne koraliki w odcieniach lasu - zieleni, brązu i beżu. Zwykle związuje je w praktyczny warkocz, który sięga jej do łopatek, a rozpuszcza tylko wieczorami, gdy upora się ze wszystkimi obowiązkami. Duże oczy ma zamknięte, ale gdy je otwiera zobaczyć można, że są niemal białe. Ma lekko garbaty nos, długie palce i poważny wyraz twarzy. Jednak w rozmowie często się uśmiecha. Ciężko rozpoznać, który uśmiech jest najszczerszy. Jej cechą charakterystyczną jest kolista, jasna blizna na czole, nieco ponad brwiami. Nie większa niż paznokieć najmniejszego palca u dłoni. Zwykle ubiera się w prostą tukę - spódnico-spodnie w ciemnym, rdzawym odcieniu, połączone z bluzką o szerokich rękawach, które można zwężać i podpinać i z niewielkim dekoltem. W talii jest pas, łączący dwie części stroju i utrzymujący niewielki sztylet. Kerhje raczej nie odsłania za wiele własnego ciała, poza dłońmi. Często chodzi na boso, ale w podróży nosi lekkie, wiązane buty za kostkę. Na całość narzuca czarny, wyblakły płaszcz i nakłada oliwkową chustę na głowę. Z racji ślepoty, Kerhje porusza się w nowym terenie dość wolno, ale raczej płynnie. Jej głos jest cichy, spokojny i melodyjny.
Charakter
Kerhje Una od wielu lat żyje w odosobnieniu od reszty społeczeństwa. Jest swoją jedyną towarzyszką - poza zwierzętami - choć czasem odwiedzają ją sąsiadujące elfy, ale są to bardzo nieliczne wizyty. Nie narzeka jednak, całkiem dobrze jej się żyje bez kłótni i ciasnej atmosfery, która zawsze pojawia się, gdy przychodzą inne istoty jej lub innej inteligentnej rasy. Samotność i miejsce w którym żyje wychowała ją na osobę taką, jaką jest, czyli niezwykle spokojną, opanowaną i cichą. Być może jest to też powód, dla którego przy konfrontacji z innymi czuje się mała i bezradna. Niewiele było okazji, w których mogłaby okazać swoją wartość, lecz stara się być jak najlepszą córką Matki Natury. Kerhje wszystko robi powoli, ale dokładnie. Jest pracowitą i łagodną dziewczyną o ciepłym sercu... Choć bywają tu wyjątki. Doświadczenia z przeszłości sprawiły, że gdy ma do czynienia z większą ilością osób (zwykle 5) robi się niespokojna, bywa nawet agresywna, co jednak jest niezwykle rzadkim widokiem. Uczucie gniewu, siła i determinacja ukazuje się u niej w szczególnych sytuacjach - np. gdy komuś jej bliskiemu grozi niebezpieczeństwo lub ktoś bez namysłu niszczy dzieło stworzenia Prasmoka. Z tego samego powodu nie ufa ludziom, zajmującym się zawodowo jakąkolwiek formą walki. Na co dzień jednak, gdy ma do czynienia tylko z jedną osobą jest miła i pomocna. Mówi niewiele, chyba że temat dotyczy tego czym się zajmuje. Wierzy przede wszystkim w siłę umysłu i samodzielnej pracy, jednak magia fascynuje ją, choć w trakcie swoich wędrówek coraz częściej zaczyna rozumieć niebezpieczeństwo, jakie ze sobą niesie. Jest ciekawa świata i innych kultur, niestety dotychczas nie miewała okazji, by je poznawać. Wierzy, że świat jest niebezpieczny i niesprawiedliwy, ale jednocześnie niezwykle piękny i każdego dnia możemy starać się, by był lepszy. Przede wszystkim zaś wierzy w miłość i sprawiedliwość Matki Natury, której jest bardzo oddana. Marzy, by odnaleźć ojca, choć najprawdopodobniej już nie żyje i by nawiązać bliższe relacje z siostrą.