Karczmarz dla nowych gości może wydawać się zamyślony, zadumany, może egoistyczny. W rzeczywistości jednak bywa i przeciwieństwem tych słów, jest osobą bardzo pomocną, ceniącą sobie szczęście i spokój zarówno swoje, jak i każdego innego w swoim najbliższym otoczeniu. Choć spontaniczność nie jest jego najbardziej rozpoznawalną cechą jest ekstrawertyczny, kiedy rozmawia z ludźmi, opowiada historie. Jest w stanie wczuć się w problem innych i lepiej go tym samym zrozumieć, ma naturę altruistyczną, chociaż jego realistyczne podejście do życia i świata, którego nauczyło go życie właściciela karczmy idealnie ochładza jego niekiedy marzycielskie wymysły o kolorwaniu świata każdego wokół. Jeśli można - pomaga, jeśli nie, zaproponuje jedynie wielki kufel na swój koszt i odejdzie. Sven nie cierpi ludzi nieuczciwych i żerujących na czyichś wadach i słabościach. Z równowagi wyprowadzić Nersa jest dość  trudno, jednak potrafi on nawet komuś przywalić pod wpływem impulsu, chociaż zdarza mu się to niezwykle rzadko, bo większość swoich decyzji poddaje wcześniej najzwyczajniej kalkulacji. Reasumując mężczyzna jest dobrym kompanem do rozmowy na każdy temat, świetnym słuchaczem i wujkiem dobrą radą, ale jeśli ma gorszy dzień staje się cichy i stara się wyciszyć, odprężyć i odciąć od ludzi, by nikt nie poznał po nim, że coś jest nie tak. Jest zdania, że każdy ma wystarczająco zmartwień i nie chciałby, by ktokolwiek się nim przejmował.

Sven Ners to mężczyzna dość wysoki i dobrze się prezentujący. Mięśnie niestety nie są już na tyle wyrzeźbione jak za lat młodości, ale mężczyzna zdaje się wciąż trzymać formę, choć pod frakiem brzuch mu się już nieco, na starość, powiedzmy, zaokrągla. Postawę ma dość porządną, dobrze się prezentując, mimo swojego wieku wciąż może budzić respekt. Dłonie jego ewidentnie zapracowane, duże, ktoś rzekłby zmęczone już, ale na pewno nie bojące się pracy. Twarz miał zazwyczaj poważną, oczy brązowe, spojrzenie spokojne, poczciwe. Można z pewnością stwierdzić, że wygląd Svena budził mieszane uczucia, momentami przytłoczony i nieco bardziej ponury, chociaż zazwyczaj pozytywnie i pomocnie spoglądający brązowymi oczyma w kierunku nieznajomych blondyn. Włosy koloru brudnego złota miał do ramion, zapuszczoną brodę i wąsy, które zdawały się dodawać jego postaci powagi i w sumie bardzo dobrze pasowały do jego wizerunku. Czasem jak jaka dziewka mu się do włosów dorwała zrobiła warkoczyk, lub dwa twierdząc, że też pasują. Całokształt postaci karczmarza z daleka może się wydawać poważnym, zamyślonym człowiekiem zajętym prowadzeniem swojej działalności, jednak jeśli podejść bliżej i złapać kontakt wzrokowy, porozmawiać to postać od razu zdaje się być bardziej przyjazna, delikatna nawet w rysach twarzy i całej posturze, przyjemniejsza w odbiorze.

Sven urodził się w rodzinie, która z dziada pradziada zajmowała się prowadzeniem karczmy, a jakże. Rodzice jego byli bardzo obrotni, pracowici i skrupulatnie dbali o dobro rodziny, stąd za czasów dzieciństwa nic mu nie brakowało, a rodzinny interes przeżywał prawdziwy rozkwit. Można nawet powiedzieć, że dopiero pokolenie jego ojca pozwoliło odbić się wszystkim Nersom od dna i ponownie stanąć na nogi, stając się jedną z ważniejszych rodzin w okolicy. Mimo zdobytego całkiem niedawno majątku za dzieciaka Sven miał spokojne, zwyczajne życie. Bawił się z innymi dziećmi, dużo czasu spędzając na dworze, a każdą chwilę, którą poświęcał mu ojciec na naukę czegoś pożytecznego również doceniał. Momentami sam prosił go o chwilę, chcąc nauczyć się czegoś nowego, lub gdy potrzebował pomocy przy majsterkowaniu, którym również zajmował się od samego początku z pasją. Rodzice z wielką starannością zajmowali się nim, gdyż było to ich jedyne dziecko, co w tutejszych sferach może było nieco dziwne, a częściej spotykane w sferach wyższych. W każdym razie nie brakowało mu niczego, a sielanka płynąca z dorastania w spokojnej, niewielkiej mieścince, oraz z zabaw z rówieśnikami była ogromna. Stąd może jako młodzieniec przez długi czas nasz bohater zdawał się mieć w sobie wciąż tę optymistyczną, poztytywną cząstkę dziecka - co zauważało wielu ludzik, których spotkał na swojej drodze i bardzo tę cechę u niego chwalono. Oczywiście z czasem w miarę dorastania młodzieniec poważniał, miał coraz więcej na głowie i większość spraw musiał szybko nauczyć się samodzielnie, bo nauki ojca choć cierpliwe i staranne, były jednorazowe, a sam mentor, jeśli można tak go w tym momencie określić był wymagający i dość surowy, jeśli chodzi o to, jak dobrze Sven przyswajał sobie wiedzę.Jako młodzieniec od starszych kolegów, których poznał dzięki pasji do wędkowania nauczył się też grać w karty. Nieraz jako młodziak łowił od nich lepiej, dzięki odrobinie szczęścia, wiedzy i umiejętności przekazanych z naukami i kto wie, może genami ojca. W karty z początku młodego i niedoświadczonego Svena ogrywali raz, za razem, ale ten wytrwale i z charakterystycznym dla siebie zacięciem w dążeniu do obranego celu uczył się i uczył, to nowych sztuczek, to drobnych oszustw, aż do czasu, gdy to on zaczął triumfować. Trzeba przyznać, że po czasie i ta nauka okazała mu się wielce przydatna. Choć hazard to rutyna niebezpieczna i niekiedy prowadząca do zguby to młody Ners lubił się w to bawić mimo ostrzeżeń od strony rodziny. Jednak to właśnie tym sposobem, grając w karty i świetnie kłamiąc całkiem niedawno, parę lat temu wszedł w posiadanie swojej magicznej fajki, którą wygrał w karty od zakapturzonego, tajemniczego kupca, wszedłwszy do gry z niemałą stawką i wygrywając na prawdę o włos. Wróćmy jednak do rodzinnego majątku, zaczynając od najważniejszego. Karczma, jak i cała reszta majątku rodziny zlokalizowana jest między Wodospadem Snów, a Elfidranią. W niewielkiej wiosce, czy mieścince mieszczącej się nieopodal miejsca, w którym wody wodospadu łączą się z nurtem Livaru. Czyli na purpurowym szlaku handlowym. Jednak zdarza się często, że nawet karawany z pobliskich szlaków zmieniają swoją trasę, by zajechać tutaj, wcześniej zasłyszawszy o jakości tutejszego trunku, jadła i gościnności w lokalu, który oficjalnej nazwy nie ma, choć z oczywistych względów przyjęło się nazywać go po prostu "U Svena". Zajazd dla nieobeznanych mógłby wydawać się taki jak każdy inny, podobny do pozostałych. Osoby, które jednak przebywają w takich miejscach i odwiedzają je częściej, niż raz na jakiś czas z pewnością prędko poznają, że jest to przybytek wyjątkowy, zadbany i dobrze zarządzany. Budynek ma kształt litery "L" ułożonej bokiem równolegle do drogi, całość jest wykonana z drewna, przed wejściem są wyznaczone miejsca, w których można zostawić konie, a nawet całe wozy. Śpiewy i grę bardów, oraz niekiedy gości i całą przyjemną i miła atmosferę karczmy słychać, a zatem i czuć już od ulicy. Nawet aromaty posiłków mogę dotrzeć aż tutaj do co lepiej wyostrzonych zmysłów. Wchodząc do środka dostrzec można na prawdę zadbane, schludne wnętrze. Liczne ławy, stoły i krzesła pomieszczą wielu gości, a poukładane są w wielkiej sali, po której środku w kamiennej ładnej obudowie tli się ognisko. Lada jest dość spora, wewnątrz pracuje razem z karczmarzem kilka osób, które obsługują gości, dbają o porządek, oraz kilka kucharek, które mają swoje miejsce pracy dosłownie za ladą. Na podłogach gdzieniegdzie leży skóra jakiegoś upolowanego zwierzęcia, a na ścianach wiszą to wypchane niedźwiedzie łby, to poroża.Za karczmą znajduje się dworek rodzinny Svena i przyległy do niego drobny warsztacik. Dom skromny, choć spory, służący w sumie głównie do noclegu jemu i członkom rodziny, bo większość czasu spędza zdecydowanie w karczmie. Rodzina ma również niewielkie gospodarstwo, kilka zwierząt, parę psów wiernie pilnujących całości posiadłości i karczmy oraz kilka koni. Psy zazwyczaj witają gości już na samym wejściu do karczmy, bo tam również wyczekują od nich oraz karczmarza resztek jedzenia, wiernie i grzecznie witając w zamian przybyłych. Właściwie co do gości i historii Svena, każdy kolejny przyjazd karawany, grupki gości przybyłych na piwo, czy pospolitej szajki chcącej zrobić nieco zamieszania jest oddzielną kartą w księdze zarówno lokalu, jak i życia mężczyzny, który całe swoje życie poświęcił na dbanie o jego dobre imię. Ludzie przychodzą, odchodzą, karczma przyjmie każdego, a historia toczy się kołem, kołem każdego kolejnego podjeżdżającego wozu. Jeśli ktokolwiek zechciałby być częścią tej historii, może wstąpić do Svena, wiedząc, że z pewnością zostanie należycie przyjęty. Taki bowiem już los karczmarza, który ten z radością przyjął, by każdego ranka budzić się z ciekawością, co przyniesie kolejna karta...

 Karczma, jak i cała reszta majątku rodziny zlokalizowana jest między Wodospadem Snów, a Elfidranią. W niewielkiej wiosce, czy mieścince mieszczącej się nieopodal miejsca, w którym wody wodospadu łączą się z nurtem Livaru. Czyli na purpurowym szlaku handlowym. Jednak zdarza się często, że nawet karawany z pobliskich szlaków zmieniają swoją trasę, by zajechać tutaj, wcześniej zasłyszawszy o jakości tutejszego trunku, jadła i gościnności w lokalu, który oficjalnej nazwy nie ma, choć z oczywistych względów przyjęło się nazywać go po prostu "U Svena". Zajazd dla nieobeznanych mógłby wydawać się taki jak każdy inny, podobny do pozostałych. Osoby, które jednak przebywają w takich miejscach i odwiedzają je częściej, niż raz na jakiś czas z pewnością prędko poznają, że jest to przybytek wyjątkowy, zadbany i dobrze zarządzany. Budynek ma kształt litery "L" ułożonej bokiem równolegle do drogi, całość jest wykonana z drewna, przed wejściem są wyznaczone miejsca, w których można zostawić konie, a nawet całe wozy. Śpiewy i grę bardów, oraz niekiedy gości i całą przyjemną i miła atmosferę karczmy słychać, a zatem i czuć już od ulicy. Nawet aromaty posiłków mogę dotrzeć aż tutaj do co lepiej wyostrzonych zmysłów. Wchodząc do środka dostrzec można na prawdę zadbane, schludne wnętrze. Liczne ławy, stoły i krzesła pomieszczą wielu gości, a poukładane są w wielkiej sali, po której środku w kamiennej ładnej obudowie tli się ognisko. Lada jest dość spora, wewnątrz pracuje razem z karczmarzem kilka osób, które obsługują gości, dbają o porządek, oraz kilka kucharek, które mają swoje miejsce pracy dosłownie za ladą. Na podłogach gdzieniegdzie leży skóra jakiegoś upolowanego zwierzęcia, a na ścianach wiszą to wypchane niedźwiedzie łby, to poroża.Za karczmą znajduje się dworek rodzinny Svena i przyległy do niego drobny warsztacik. Dom skromny, choć spory, służący w sumie głównie do noclegu jemu i członkom rodziny, bo większość czasu spędza zdecydowanie w karczmie. Rodzina ma również niewielkie gospodarstwo, kilka zwierząt, parę psów wiernie pilnujących całości posiadłości i karczmy oraz kilka koni. Psy zazwyczaj witają gości już na samym wejściu do karczmy, bo tam również wyczekują od nich oraz karczmarza resztek jedzenia, wiernie i grzecznie witając w zamian przybyłych.