Oglądasz profil – Varii

Awatar użytkownika

Ogólne

Godność:
Varii
Rasa:
Elfka
Płeć:
Nieokreślono
Wiek:
120 lat
Wygląda na:
0 lat
Profesje:
Majątek:
Sława:

Aura

Aura bawi się wzrokiem obserwatora jak tylko zechce. Rzeka zmieszanych kolorów płata figle, ale i też pręży się w złocie lub miedzi, o ile będzie mieć taki kaprys. Wykreuje obraz lasu, liści czy koron drzew posyłając zapach leśnych łun. Palce suną po jej gładkiej powierzchni, gdy czytelnik przebije się przez lepką poświatę w barwie topazu. Nie brzmi żadnym dźwiękiem, lecz zaskoczy brzegami ostrymi jak zacnie doszlifowany sztylet. Emanacja stawia opór względem łamliwości, jest raczej twarda, chociaż silna ręka mogłaby ja przebić. Piekli język na tysiące sposobów, ale jest to też smak słodki, w którym wyczuć można nutkę goryczy.

Informacje o graczu

Nazwa użytkownika:
Varii
Grupy:
Płeć gracza:
Kobieta

Skontaktuj się z Varii

Pola kontaktu widoczne tylko dla zalogowanych użytkowników.

Statystyki użytkownika

Years of membership:
6
Rejestracja:
7 lat temu
Ostatnio aktywny:
5 lat temu
Liczba postów:
29
(0.03% wszystkich postów / średnio dziennie: 0.01)
Najaktywniejszy na forum:
Poza granicami Alaranii.
(Posty: 22 / 75.86% wszystkich postów użytkownika)
Najaktywniejszy w temacie:
[Nieznany las i jego okolice] Odnaleźć to, co utracone
(Posty: 22 / 75.86% wszystkich postów użytkownika)

Połączone profile


Atrybuty

Krzepa:raczej wytrwały
Zwinność:bardzo zręczny, bardzo szybki, dokładny
Percepcja:dobry wzrok, dobry słuch
Umysł:bystry, ineligentny
Prezencja:piękny

Umiejętności

AkrobatykaMistrz
GimnastykaBiegły
TaniecBiegły
UwodzenieBiegły
Chodzenie po linieBiegły
Skradanie sięOpanowany
Targowanie sięOpanowany
UnikiBiegły
Walka wręczBiegły
CzytaniePodstawowy
PisaniePodstawowy
WspinaczkaOpanowany
Jazda konnoPodstawowy
AnatomiaOpanowany
KradzieżOpanowany
Walka sztyletemBiegły

Cechy Specjalne

Elastyczne ciałoZaleta
Varii jest niesamowicie gibka i elastyczna. Potrafi wyginać swoje prężne ciało we wszystkie strony, zachowując pełną grację. Z łatwością wykonuje salta, czy wchodzi do beczki. Smukła sylwetka i obcisłe ubrania są tu dodatkową zaletą, gdyż zmiejszają wszelkie niedogodności tj. tarcie i smagania wiatru.

Magia:

Nowicjusz

Przedmioty Magiczne

Mroczny

Charakter

Jaka z charakteru jest Varii? Zmienna. Raz może być miła i sympatyczna, pomoże komuś w potrzebie lub uroni nad kimś łzę. Innym razem będzie chamska i wulgarna, uciekająca z problemami do alkoholu i wszczynająca burdy. Czasem zdarzy się, że odda się pożądaniu i instynktowi, żeby wywalczyć to czego chce. Tak poprostu. Varii nie należy do osób stałych uczuciowo (po za jednym wyjątkiem) lubi bawić się nimi lub je odkrywać, kiedy najdzie ją taka ochota. Jest łasa na pochlebstwa, ubustwia być chwalona i nagradzana. Często wykorzystuje swoje atuty, by zdobyć to czego chce, albo nawet jeśli tego nie chce. Robi to dla zabawy, ku częstym napadom zazdrości jej ukochanego, który z kolei nie wyżywa się na niej, tylko na jej kochankach. Elfka bardzo lubi błyskotki, sama ozdabia uszy kolczykiem i to jedyna biżuteria jaką nosi, resztę albo trzyma, by płacić albo dla samego posiadania czegoś ładnego. Jest czymś w rodzaju świadomej kleptomanki, bo sama dziewczyna nigdy nie powiedziała o sobie "złodziejka". Uwielbia sprawiać kłopoty i być ratowana z nich przez innych. Często popada w złe towarzystwo. W towarzystwie o dziwo, nie stara się nikomu imponować - robi to co uważa za słuszne i mało ją obchodzi co sobie inni pomyślą. Jest do bólu szczera i otwarta, jak książka. Jeśli ma taki kaprys, lubuje się w zadawaniu cierpienia. Psychicznego i fizycznego. Dlatego spotkanie Varii nigdy nie prowadzi do dobrego. Dziewczyna jest jak niespokojny niedźwiedź i mała, bezbronna dziewczynka.

Wygląd

Jak na elfkę, Varii nie jest niska, drobna i bezbronna. Mierzy około jednego metra i osiemdziesiąt centymetrów, ale przez smukłą sylwetkę i obcisłe ubrania wydaje się jeszcze wyższa. Jest szczupłą kobietą o nienagannym wyglądzie: kształtne dłonie, długie nogi i jędrny biust. Skórę ma równomiernie opaloną. Okrągłą twarz o łagodnych rysach okalają siegające połowy pleców, siwe włosy, o rdzawych końcówkach. Drobny nos i podbródek to kolejne punkty, na których można zawiesić oko. Oczy elfki są duże o intensywnej barwie ciemnego dębu, a szpiczaste uszy zdobią duże, okrągłe kolczyki. Nogi elfki ciasno opinają spodnie z garbowanej skóry, a na ich końcu znajdują się dwie, metalowe obręcze, wetknięte pod stopy i przyczepione do nogawek kawałkami zszytej skóry. Służą jej za obcasy. Tors ukrywa pod luźną, białą koszulą sznurowaną na piersi i z długimi rękawami, wetkniętymi w skórzane rękawiczki. Dodatkowo Varii od pasa po szyję jest obwiązana paskami, łączącymi się w coś na kształt sieci, trzymające jej ubranie w całości. Gdzieś między nimi można dostrzec rękojeść zakrzywionego noża, ale ciche rozbrojenie elfki nie jest możliwe, bez naruszenia jej przestrzeni osobistej. Szyję ozdabia obrożą z ciemnego żelaza, do której przyłączony jest czarny kryształ o matowym połysku.

Historia

Urodziłam i wychowałam się w cyrku należącym do jednego z braci Anti, który powstał jako azyl dla wyjętych spod prawa i jednocześnie centrum dowodzenia jednej z największych organizacji przestępczych w Alaranii. Przewodził jej Samuel Anti, nord o wyjątkowo ścisłym umyśle w zakresie liczb i fizyki, a także geografii, handlu, prawa i psychologii. Z tymi umiejętnościami stworzył wędrowną trupę artystów o niebywałych umiejętnościach, którzy odciągali uwagę ludzi i wojska od realnych zadań cyrku - kradzieży, wymuszeń i morderstw. Tak więc w skład naszego cyrku nie wchodzili tylko akrobaci, żąglerzy, połykacze ognia, czy treserzy dzikich zwierząt. Razem z nami podróżowali najemnicy i dezerterzy, złodzieje wszelkiej maści, płatni mordercy, handlarze żywym towarem i prostytutki. Wszyscy byliśmy jedną, wielką, szczęśliwą rodziną. Do czasu, gdy zaczęto na nas polować.

Moją matką była jedna z najlepszych akrobatek, po której odziedziczyłam urodę i wyjątkowo elastyczne ciało, dzięki czemu mogłam śmiało pójść w jej ślady. Ojca nigdy nie poznałam, choć listy, które nosiła przy sobie mama wskazywały, że szczerze ją kochał i chciał wyrwać ją z objęć przestępców, mimo że poznali się podczas jej występu w Trytonii. Niebywałe, że wciągu kilku dni zdążyli się w sobie zakochać i mnie zmajstrować. Oczywiście dowiedziałam się tego wszystkiego od dyrektora Anti, gdyż matka nie przeżyła porodu, co wywołało dość długą żałobę wśród naszej rodziny. Jej ostatnim życzeniem było, by zapewnili mi lepszą przyszłość. Nie miała jednak na myśli wysłanie mnie do miasta i usadzenie w szkole, bym zmarnowała swój wrodzony talent do gimnastyki. Opiekę nade mną przejął cyrk i każdy z tego otoczenia wpoił mi coś do głowy. Delikatnie lub z niewielką pomocą siły.

Szkolenie zaczęłam w wieku pięciu lat, kiedy umiałam już chodzić i trzymać równowagę. Bella, jedna z moich mentorek i najlepsza przyjaciółka mamy, w pięć lat nauczyła mnie chodzić po linie. Nie było to trudne, lecz wyjątkowo czasochłonne, gdyż do każdego kroku przymierzałam się po trzy minuty, by mieć pewność swojej pozycji i nie spaść. A nawet jeśli spadłam, to upadek z metra nie był tak bardzo bolesny. Trenowałam za dnia, by w nocy samej wymykać się i ćwiczyć trzymanie równowagi. "Nikt nie jest idealny, twoja matka również nie była i nigdy nikt nie będzie idealny. Ale to nie powód, by nie próbować", mawiała Bella, kiedy tłukłam sobie tyłem i ramiona, spadając z liny z donośnym hukiem. I miała rację. Z dnia na dzień i z nocy na noc byłam coraz lepsza, ku ucieszy jej i dyrektorowi, który widział mnie na miejscu mamy. Swój pierwszy występ odegrałam w wieku dziesięciu lat i jak możnaby się spodziewać było to przejście po linie. Dodam, że z zawiązanymi oczami, gdyż byłam już profesjonalistką. Bella i pan Anti nie pozwolili mi jednak przejść całej długości cyrku, jakieś sto metrów, gdyż za długo mi to zajmowało. Przeszłam więc piędziesiąt, ku ogromnej radości widzów, którzy nigdy nie widzieli, by dziesięcioletnia dziewczynka chodziła po linie na wysokości piątego piętra. I do tego miała zawiązane oczy. To wydarzenie przyniosło cyrkowi ogromne zyski, a mnie zapewniło stałe miejsce w cyrku. To był mój chrzest.

Później przeszłam w okres wczesnego buntu lub raczej bardzo wczesnego buntu. Miałam dwanaście lat i spod skrzydeł Belli weszłam pod termin u Sofii i jej męża Percivala. Ona uczyła mnie tańca, on gimnastyki i tego, jak najlepiej wykorzystać elastyczne mięśnie. Choć był mężczyzną o dwumetrowej aparycji, bez trudu znikał w beczce lub przeciskał się przez małe otwory. Nauczył mnie anatomii i układu narządów, a także pracy, jaką wykonywały kości. To świetnie uzupełniało moje lekcje tańca, gdzie mogłam pochwalić się gibkością. Wyginałam swoje ciało w przeróżnych pozycjach i pozach, często nawet łamiąc prawa natury, gdyż umiałam zarzucił obie nogi za głowę i chodzić w tej formie na rękach. Nauczyłam się również jak zmieścić się w skrzyni, co bardzo pomagało podczas naszych przemytów. Strażnicy zazwyczaj nie zaglądali do mniejszych skrzyń lub koszy, w których się ukrywałam, więc były to moje ulubione kryjówki. Nawet wtedy, gdy chciałam wymigać się od treningu. Byłam mistrzynią w chowanego.

Później, jako artystka nie mogłam obejść się bez znajomości aktorstwa, ale to samo do mnie przyszło, kiedy musiałam wymyślać wymówki lub zagadywać widzów. W końcu miałam już dwadzieścia lat i jako pełnoprawna cyrkówka zostałam włączona w drugą naturę naszej społeczności. Razem z aktorstwem nauczyłam się kraść, szybko biegać i wspinać się po ścianach lub drzewach, co pomagało w ucieczce, kiedy pracowaliśmy w miastach. Moje szkolenie przejęli ulicznicy, którzy z nami podróżowali. Na papierze "asystenci" w rzeczywistości łobuzy, które gdy tylko cyrk przybywał do miasta - uciekali i nie pokazywali się na oczy dyrektorowi, aż do wyjazdu. W tym czasie zdobywali łupy. A ja chodziłam z nimi. Szybko nauczyłam się zasad panujących na ulicy i muszę przyznać, że to ta sama forma przetrwania co u królewskich sfer. Wygra najsilniejszy lub najsprytniejszy. Na ulicy tak samo, tylko że ma to, dosłownie, brudniejsze oblicze.

Następny okres, czyli jakieś dwadzieścia pięć - trzydzieści pięć lat był wyjąkowo ciężki. Zaczęłam interesować się swoim ciałem i mężczyznami. Bella i Sofia wybijały mi z głowy romanse i karciły, gdy zamiast trenować, gapiłam się na chodzących bez koszuli ochroniarzy lub chłopaków w moim wieku. Jak do tej pory nigdy nie byłam zakochana, ani nie doświadczyłam prawdziwego pocałunku. W policzek, czy czółko się nie liczy. Ja chciałam czegoś więcej i wiedziałam, że u obecnych mentorek nic nie wskóram. Poszłam więc do prostytutek, które dobrały dla mnie idealny strój, podkreślający kształty, nauczyły rozmawiać z facetami, chodzić na wysokich obcasach i uwodzić. Szybko zaczęłam to wykorzystywać w praktyce i kilka dni później miałam wielu adoratorów z cyrku, jak i wśród widowni. Nie mogę powiedzieć, że nie zarabiałam w ten sposób, ale nie wypada o tym mówić, nawet jeśli to lubiłam, lubię i niczego mi nie szkoda.

W wieku czterdziestu lat, wciąż doskonaląc swoje umiejętności, zaczęłam pracować na własną rękę. Nie odeszłam z cyrku, ale nie dzieliłam się już z nikim pomysłami, wszystko przygotowywałam sama i trenowałam sama. Moje śmiałe pokazy przynosiły dryrektorowi Antiemu ogromne zyski i dlatego pozwalał mi na samowolkę. No, do czasu polowania. Reputacja naszego cyrku zaczęła nas wyprzedzać i większość miast już w bramie próbowała nas aresztować. Lała się krew, padały ciała, musieliśmy uciekać. Zniknęliśmy na kilka lat, kierując światem przestępczym z jednego miejsca - kompleksu jaskiń na Smoczej Przełęczy. W tych tunelach pomieściliśmy wszystko, co mogliśmy, a korzystne położenie pozwoliło nam kontynuować trzymanie w szachu mniejszych miast Alaranii.

Cyrk wrócił na deski teatru gdy miałam siedemdziesiąt lat, ale już beze mnie. Żyjąc w jaskiniach poznałam krasnoluda, którego chamstwo i barbarzyństwo rozpaliło wszystkie moje zmysły i pragnienia. Zakochałam się. Z wielką wzajemnością. Uciekliśmy, a raczej to on porwał mnie, zarzucając na wóz ze zbożem i wyworząc w świat. Mój luby zajmował się handlem bronią i innymi, mniej urodziwymi zajęciami, ale nie przeszkadzało mi to dopóki o mnie dbał. Stałam się jego własnością, do czego przywykłam. Kontrakt w cyrku, praca kurtyzany, a teraz niewolnica norda. On był bezwględny, porywczy, nieobliczalny, męski i odważny. Nie umiałam bez niego żyć. Uzależniłam się.

A później mnie aresztowano. Nie podano żadnego powodu i zrobiono to w nocy, kiedy razem z krasnoludem spaliśmy w jednej z karczm w Rubidii. Nie było to jednak łatwe. Mój kochanek zawsze miał pod łóżkiem nabitą kuszę, a pod poduszką nóż. Ja przywykłam, a oni o tym nie wiedzieli. Nim mnie skuto i wyprowadzono, czterech leżało martwych, ale nordowi nie zrobili żadnej krzywdy. Na szczęście. Przewieziono mnie do jakiegoś więzienia, gdzie byli podobni do mnie. Podobni to znaczy inni. Każdy więzień czymś się wyróżniał: jeden miał skrzydła, drugi ogon, trzeci trzecie oko i tak dalej. Trafiłam tam chyba tylko spowodu talentu, ale nigdy nie poznałam prawdy. Ważne jest, że tym który mnie porwał był jakiś czarodziej, który podobno był na kilku moich występach i upatrzył mnie sobie do kolekcji. Nie wiedziałam co chce ze mną zrobić i się nie dowiem. Razem z innymi uciekłam i wróciłam do Alaranii, po kilkuletniej nieobecności. Teraz muszę odnaleźć swego ukochanego...
  • Najnowsze posty napisane przez: Varii
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Data